ตอนที่ 15 เธอทำได้ดีมาก

ตอนที่ 15 เธอทำได้ดีมาก วันนี้ไม่มีแผนการผ่าตัด หลังจากที่ได้ตรวจห้องตามปกติแล้วยังมีเวลาเหลืออีกเยอะ ถังยี่หนานบอกว่านานแล้วไม่ได้ไปกินข้าวกับหลี่วานหนิง ฉะนั้นทั้งสองก็ได้ไปร้านอาการฝรั่งที่เมื่อก่อนไปบ่อย แต่บังเอิญ เมื่อทั้งสองคนกำลังทานอาหารเย็นอย่างมีความสุข กลับได้เห็นโจวหยางหยูและหลี่ม่งซูก็ได้มาที่นี่ ฝ่ายตรงข้ามก็เห็นพวกเขา “พี่สาว เจอกันอีกแล้ว พี่ยี่หนานมาด้วย พอดีเลย ฉันยังคิดอยู่ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอพี่ยี่หนาน นี่คือการ์ดรับเชิญสำหรับเธอ” การ์ดรับเชิญ? หลี่ม่งซูหยิบการ์ดสีชมพูสองใบที่ออกแบบสวยงามจากกระเป๋า คนละชุดยัดไปที่มือของหลี่วานหนิงและถังยี่หนาน เธอกับโจวหยางหยูจะจัดงานแต่งกันแล้ว มองไปที่ชื่อบนการ์ดรับเชิญ หลี่วานหนิงรู้สึกได้ว่าความโกรธแค้นขึ้นมาที่สมองเป็นระยะๆ หลังจากหนึ่งสัปดาห์ โรงแรมใหญ่ JR วันเดียวกัน สถานที่เดียวกัน ขนาดการตกแต่งการออกแบบของงานแต่งทั้งหมดก็เป็นความคิดของหลี่วานหนิงที่ยอมนอนดึกเพื่อคิดงานนี้ออกมาด้วยตัวเอง! “ตอนแรกหยางหยูบอกว่า อยากจะออกแบบการแต่งงานใหม่ให้ฉัน แต่ฉันคิดว่าก่อนหน้านี้พี่สาวได้ทำแบบนี้ออกมาอย่างเหนื่อยเลย ถ้าจะทิ้งไปอย่างนี้ก็จะไม่ค่อยดี หยางหยูยังขอโทษฉันเพราะเรื่องนี้และบอกว่าจะตอบแทนฉันอย่างดี พี่วานหนิง ขอบคุณเธอจริงๆ รสนิยมของพี่สาว ดีกว่าพวกบริษัทจัดงานแต่งในตลาดไปเยอะเลย” ใบหน้าของหลี่ม่งซูเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่สายตาเต็มไปด้วยความดุร้าย นี่คือตั้งใจที่จะทำแบบนี้ หลี่วานหนิงจับการ์ดใบนั้นอยู่ในมืออย่างแน่นและในใจรู้สึกเจ็บปวดมาก ถังยี่หนานที่อยู่ข้างกาย ตั้งแต่แรกก็ไม่ได้มีความรู้สึกดีกับคู่นี้ ตอนนี้เห็นฝ่ายตรงข้ามจะมาเร้าใจถึงต่อหน้าต่อตาเลย ทันใดนั้นก็โมโหขึ้นมา แซะแซะสองที การ์ดรับเชิญถูกฉีดเป็นเศษกระดาษยกมือโยนไปที่ใบหน้าของหลี่ม่งซูและโจวหยางหยู “เคยเห็นหน้าด้านแต่ไม่เคยเห็นหน้าด้านขนาดนี้!”ความรู้สึกที่อยากจะกินหายหมดแล้ว สุดท้ายถังยี่หนานลากหลี่วานหนิงขึ้นมา “วานหนิง พวกเราไปกัน ที่นี่ไม่มีอารมณ์ที่อยากจะกินข้าวแล้ว อยู่ที่นี่ต่อไปสักวินาที ฉันกลัวว่าฉันจะอ้วกออกมา!” หลี่วานหนิงเงียบไม่พูดปล่อยให้ถังยี่หนานลากตัวเองออกไป ไม่คิดว่าพวกเขาจะแต่งงานเร็วขนาดนี้ หมดรักจริงๆ เมื่อได้นึกขึ้นสายตาที่โจวหยางหยูมองไปหลี่ม่งซูด้วยความเอ็นดู หลี่วานหนิงทนไม่ได้ที่จะกัดฟัน ทั้งโกรธและโมโห “ทำเกินไปจริงๆ!เมื่อก่อนดูไม่ออก คนนั้นหลี่ม่งซูกับโจวหยางหยู ทำไมแย่ขนาดนี้! วานหนิง เธออย่าไปใส่ใจเลย ก็เป็นแค่ผู้ชายที่ห่วยแตก ไม่คุ้มกับที่เธอจะมาเสียใจ!หลังจากนี้ต้องมีผู้ชายที่ดีกว่านี้มารอเธอ! สำหรับอะไรการแต่งงานนั้น พวกเราไม่ไป!” ในเวลาเดียวกัน มือถือของหลี่วานหนิงดังขึ้น “ฮาโล?” “วานหนิง เป็นฉัน ฉันกลับมาแล้ว”เสียงที่คุ้นเคย ตอนแรกหลี่วานหนิงอึ้งไป จากนั้นบนใบหน้ารู้สึกดีใจ “กู่จือหยาว?!” “อะไรๆ ! กู่จือหยาวกลับมาแล้ว?” ถังยี่หนานที่อยู่ข้างๆก็ตื่นเต้นมากเหมือนกัน ไอ้เด็กนี่ เมื่อก่อนไปไม่บอกสักคำ หลังจากเรียนจบก็ไปที่ประเทศM ที่ไหนได้ตอนนี้ได้กลับมาแล้ว “ไอ้กู่จือหยาว!ฉันยังคิดว่าเธอลืมพวกเราเพื่อนสองคนนี้ได้แล้ว!ไม่ได้ คืนนี้ต้องลงโทษเธอหลายแก้วเลย!” ถังยี่หนานแย่งมือถือมาพูดใส่กู่จือหยาวที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามมือถือ คนนั้นได้ยิ้มและตกลงกัน บอกที่อยู่ไว้นัดกันหลายคนไปที่เจวเย่ CLUB หลี่วานหนิงและถังยี่หนานเพิ่งจะเดินเข้าไป ก็เห็นว่ามีผู้ชายคนหนึ่งปรบมือเรียกหาพวกเธอ หลายปีผ่านมา ตอนนั้นยังเป็นเด็กผู้ชายที่ยังไม่เป็นผู้ใหญ่ แต่ตอนนี้กลายเป็นผู้ชายเต็มตัวแล้ว ตัวสูงร่างใหญ่ ไว้ผมสั่นที่เรียบร้อยสุภาพและคู่กับเสื้อเชิ้ตสีขาวพร้อมกางเกงยีน มองไปรู้สึกดูดี ใช้เวลาไม่นาน ก็มีสาวๆไม่น้อยที่เดินมาหน้าแดงอยากจะขอเบอร์มือถือ เมื่อก่อนนี้ทั้งสามคนสนิทกันมาก ตอนนี้ก็มีเรื่องราวที่พูดไม่มีวันจบ บวกกับถังยี่หนานสามารถทำให้บรรยากาศตื่นเต้นขึ้นมา ก็อยากจะให้หลี่วานหนิงออกจากความเศร้าเร็วขึ้น เหล้าทีละแก้วๆเข้าไปในท้อง ลำโพงที่โวยวายกำลังออกเสียงที่เหมือนระเบิด ในอากาศมีกลิ่นเหล้าที่อ่อนๆ กำลังทำให้เส้นประสาทของผู้คนเฉยชา เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว ก็ใกล้ถึงเที่ยงคืนแล้ว จ้านเป่ยเฉิงมองดูนาฬิกากลางคืน เข็มนาฬิกาสีน้ำเงินค่อยๆไปที่หมายเลข “12” ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ได้ให้คำตอบเขา “เช็คให้ฉัน หลี่วานหนิงตอนนี้อยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่? ” จ้านเป่ยเฉิงผลักประตูห้องของตั่วมู่ชิงออกมา เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะไปนอนก็โดนจ้านเป่ยเฉิงบุกรุกเข้ามาตกใจจนใจหายหมด คิดว่ามีงานด่วนอะไร แต่ที่ไหนได้ให้เขาเช็ค หลี่วานหนิง “ลูกพี่ เธอรู้หรือไม่ ให้คนอย่างฉันที่เป็นอัจฉริยะด้านการตรวจเช็คทำเรื่องอย่างนี้ เป็นการลดระดับมูลค่าของฉันนะ งานระดับAขึ้นไปถึงจะเป็นงานที่ฉันทำนะ! ” บ่นไปบ่นมาแม้ว่าในใจไม่อยากจะทำ แต่ตั่วมู่ชิงก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของจ้านเป่ยเฉิง ครั้งที่จ้านเป่ยเฉิงพาหลี่วานหนิงกลับมาที่ตระกูลจ้าน เขาก็ได้ใส่อุปกรณ์ตรวจสอบตำแหน่งไปในมือถือของหลี่วานหนิง ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหนพวกเขาก็สามารถตรวจเช็คได้ ถ้าตามที่ตัวเขาคิด เขาไม่อยากจะให้จ้านเป่ยเฉิงกับอะไรหลี่วานหนิงนั้นมีความเกี่ยวข้องอะไรเลย สองคนนี้เป็นคนอยู่ในคนละโลก อุปกรณ์ตรวจสอบตำแหน่งมีเสียงดนตรีโลหะ ในเสียงวุ่นวายยังได้ยินเสียงหลายเสียง “มาอีก””ดื่มต่อไป!” ตั่วมู่ชิงไม่ต้องหันหัวกลับก็สามารถคิดออกว่าสีหน้าของจ้านเป่ยเฉิงในขณะนี้ ถูกต้อง จ้านเป่ยเฉิงโมโหมาก สายตาที่เย็นชาของผู้ชายยิ่งเย็นชากว่าเติม ริมฝีปากเบาบางอย่างแหลมคมกลายเป็นหนึ่งเส้นตรง แสดงให้รู้ว่าไม่พอใจและในตัวเขารู้สึกได้มีกลิ่นโมโหฟุ้งกระจายออกมา ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าที่จะไม่ใส่ใจเขา ลืมเขาไปหมดเลย และยังดื่มเหล้าในผับอย่างมีความสุขแบบนี้ อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาฟังไม่ผิดเมื่อกี้นี้ในอุปกรณ์ตรวจสอบตำแหน่งยังมีเสียงผู้ชายแปลกหน้ามาด้วย หลี่วานหนิง ทำได้ดีมากจริงๆ