ตอนที่2 เลิกชอบมันไม่ง่าย 3

บ้าน่า! ตอนอาติกลับมาจากต่างประเทศช่วงอายุ 23 ตอนนั้นอาโคตรพ่อโคตรแม่หล่อ ก็คงต้องเคยมีแฟนมาก่อนบ้างแหละ ไม่มีทางที่รอดเงื้อมมือมารยาหญิงแน่นอน \"จริงด้วย น้องพูดถูก คนที่มีอะไรกันต้องเสียงดังอยู่แล้ว จริงไหมคะติ\" อาติมีสีหน้านิ่งเฉย ไม่ได้ตอบอะไรยกเว้นเสียแต่ว่าสายตา ล่อกแล่กนั้น มันดูแปลกๆ \"แฮ่ม...เรื่องพวกนี้เด็กอย่างเธอไม่ต้องรู้หรอก\" \"ใครว่าหนูเด็ก หนูอายุ 21 แล้วนะ ร่างกายหนูโตทุกอย่างเลยนะคะอา” ฉันใช้มือลูบท่อนแขนแกร่งของเขาช้าๆ “อาอยากรู้ไหมล่ะ…ว่าอะไรโตบ้าง…\" “เจียวเจียว!!” “แกล้ง…” ฉันกะพริบตาปริบๆ พลางใช้มือบางตบหน้าอกอาติเบาๆ และยิ้มให้อย่างไร้เดียงสา “แค่แกล้ง ไม่มีอะไรค่ะ” ดูสายตาสิ ทำไมต้องมองด้วยแววตากรุ่นโกรธขนาดนั้น ฉันก็แค่แกล้งเล่นเฉยๆ \"พีชว่า พีชขอตัวเข้าห้องก่อนดีกว่า\" ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้น ทำท่าทางแอบอมยิ้มเหมือนกำลังนั่งมองเรื่องตลกอย่างนั้นแหละ \"เดี๋ยวค่ะ\" \"ว่าไงคะ\" \"คุณเป็นใคร อย่าบอกว่าเป็นแฟนอาตินะ ฉันไม่เชื่อหรอก\" ฉันลุกขึ้นกอดอกเชิดหน้ามองผู้หญิงคนนั้นอย่างหาเรื่อง \"เปล่า ฉันเป็นเพื่อนของติจ๊ะ\" \"เพื่อน? ทำไมไม่เคยเห็นหน้า\" \"ฉันเป็นเพื่อนติตอนเรียนไฮสคูลที่อังกฤษน่ะ เธอก็คงไม่เคยเห็นอยู่แล้ว\" โฮ เพื่อนตั้งแต่สมัยเรียน รู้จักมานานกว่าฉันอีก สวยก็สวย ผิวก็ขาว ตาก็โต ปากก็เล็ก คงไม่ใช่แฟนเก่าหรอกใช่ไหม แฟนเก่าแล้วไง เพราะฉันคือคนปัจจุบันต่างหาก \"แล้ว...แล้วทำไมต้องมาค้างที่คอนโดอาติด้วยคะ\" \"ก็ฉันไม่รู้นี่นาว่าจะไปไหน ก็เลยมาอยู่กับติที่นี่ดีกว่า\" \"แต่ผู้หญิงกับผู้ชายไม่ควรอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสองคนอื่นจะมองไม่ดี\" \"แต่เราเป็นเพื่อนสนิทกัน ฉันไม่สนเรื่องพวกนั้นหรอก อีกอย่างเราไม่ได้นอนด้วยกันสักหน่อย ห้องก็แยกกัน ติเองก็คงไม่สนเหมือนกัน ใช่ไหม\" อาติจะสนหรือไม่สน ฉันไม่รู้ เพราะไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ยอม!! \"ยังไงหนูก็ไม่ยอม! \" \"อย่ามางอแง\" อาติส่งเสียงเข้มเป็นการตำหนิอย่างเห็นได้ชัด \"อาว่าหนูทำไม! ผู้หญิงผู้ชายไม่ควรอยู่ในห้องสองต่อสองจริงๆ นี่นา! \" \"กลับไปที่ห้องได้แล้ว\" \"ไม่เอา!! \" ฉันรีบนั่งลงแล้วกอดแขนเขาไว้แน่นคล้ายเป็นหมีโคอาล่าที่จะไม่มีทางเสียสละต้นไม้ต้นนี้ไปเป็นอันขาด ยังไงก็ไม่มีทางไป!! \"ถ้าเธออยู่ได้ หนูเองก็อยู่ได้เหมือนกัน\" \"...\" \"ไม่ต้องมองหนูด้วยหางตาหรอกค่ะ ยังไงหนูก็จะไม่ยอมให้อาอยู่กับผู้หญิงคนนี้ในห้องสองต่อสองเด็ดขาด!! \" \"งั้น ไปนอนด้วยกันเลยดีไหม\" นี่…นี่เธอชวนฉันไปนอนด้วยงั้นเหรอ ถ้าฉันมานอนที่นี่ ก็จะได้ขัดขวางการไปมาหาสู่ของสองคนนี้ได้ \"ไปสิ!! \" คิดว่ากลัวหรือไง อาเจียวคนนี้ไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว 23.20 น. ตอนนี้ฉันนอนหงายอยู่บนเตียง ข้างๆ คือผู้หญิงหน้าสวยคนนั้น ระหว่างกลางถูกกั้นด้วยหมอนข้างอันยาว สายตาจ้องมองเพดานที่มืดสนิท ฝ่ามือประสานกันอยู่ตรงหน้าท้องด้วยความเกร็ง \"น้องชื่ออะไรเหรอคะ\" \"ชื่ออาเจียว” จะตอบแบบไม่มีหางเสียงก็คงจะดูไม่ดี “…ค่ะ\" \"เจียวเจียว? \" \"ห้ามเรียกชื่อนั้นเด็ดขาด! หนูให้อาติเรียกได้คนเดียว! \" \"อ่อ...แล้วอาเจียวกับติรู้จักกันมานานหรือยังคะ\" \"รู้จักกันตั้งแต่ตอนหนู 7 ขวบ รู้จักผ่านอาจีค่ะ” \"แล้วชอบติตั้งแต่ตอนไหนเหรอ\" \"ชอบตอนที่อาติกลับมาที่ไทย ตอนนั้นอาจีพาหนูไปเที่ยวพร้อมกับอาติ เราก็ได้เจอกัน เขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนมาก ช่วยเช็ดปากที่เปื้อนไอศกรีมให้หนู คุณต้องไม่เชื่อแน่ ว่าตอนนั้นเขามีแสงสว่างเจิดจ้ามากจนหนูไม่สามารถมองใครได้อีกเลย เขาคือรักแรกของหนูแล้วจะเป็นรักเดียวด้วย\" \"แล้วช่วงที่ติกลับไปเรียนต่อล่ะ น้องทำยังไง\" \"หนูก็บินไปอยู่ด้วย อาทิตย์ละสองวันก็กลับ\" \"แล้วไปนอนที่ไหนคะ ในเมื่อตินอนกับจี\" \"หนูก็นอนห้องอาจีนั้นแหละ เพียงแต่นอนเตียงอาติเท่านั้นเอง\" \"ดูท่า น้องจะชอบติมากเลยนะคะ\" \"แน่นอนค่ะ หนูชอบอามาก ตามจีบมาตั้ง 10 ปี ไม่มีใครมีความอดทนได้เท่าหนูอีกแล้วค่ะ\" \"อาเจียวเป็นผู้หญิงสวยมากนะ ทำไมถึงไม่ลองมองหาคนอื่นดูบ้าง แบบลองคบใครอะไรแบบนี้\" \"ก็เพราะหนูรักอาติคนเดียว\" ไม่ใช่ว่าไม่มีใครมาจีบนะ แต่ก็ยังไม่เจอคนที่สามารถทำให้ฉันไขว้เขวความรู้สึกได้เท่าเขาเลยสักคน ก็เลยกลายเป็นโสดมาจนถึงปัจจุบัน \"แต่ติเขาดูไม่ค่อยสนใจผู้หญิงเลยนะ ตอนเรียนมหาลัยมีคนเข้าหาเขาเยอะมาก แต่ก็โดนปฏิเสธไปหมด พี่เคยถามว่าเป็นเพราะอะไร เขาบอกว่าไม่อยากมีภาระ\" \"แสดงว่าอาติไม่เคยคบใครเลยเหรอคะ\" ฉันหันไปมองผู้หญิงข้างๆ ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน \"คือ...เท่าที่ดูก็ไม่เห็นนะ แต่เขาเคยเก็บจดหมายรักของใครไว้ก็ไม่รู้ ตั้ง 20 ฉบับ เก็บไว้อย่างดีในกล่องเก่าๆ แล้วก็มีพวกแหวนพลาสติก เหมือนพวกของเด็กเล่น\" \"ว่าไงนะ!! \" ประโยคบอกเล่าของผู้หญิงข้างกายทำให้ฉันเด้งตัวขึ้นมานั่งโดยอัตโนมัติก่อนจะลุกลงจากเตียงไปเปิดไฟ \"เมื่อกี้ พี่บอกว่า เขาเก็บจดหมายรักของใครก็ไม่รู้เหรอ!! \" \"ใช่ มีอะไรหรือเปล่า\" มีสิ มีผลต่อใจมากด้วย \"เขามีคนที่ชอบแล้วเหรอคะ…\" ฉันพูดเสียงอ่อนพลางหลุบสายตาลงมองพื้น ที่น่าเศร้าก็ตรงที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อน ว่าอามีคนที่ชอบอยู่แล้ว และดูเหมือนจะมีมานานแล้วด้วย \"...\" \"แสดงว่าคนที่เขาชอบ คงส่งจดหมายเพื่อให้เก็บไว้ดูต่างหน้า จากนั้นก็กลายเป็นความคิดถึงเพราะต้องอยู่ไกลกัน คนที่เขาชอบ คงไม่ได้เป็นสาวผมทองหรอกมั้ง...หึ้ย!! \" ฉันขี้ผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด ก็แหงสิ เคยคิดว่าเขาเป็นเกย์ด้วยซ้ำ เพราะเขาแทบไม่สนใจฉัน ที่คอยตามตื๊อทุกวี่ทุกวัน อุตส่าห์หวังคิดว่า ตื๊อไปนานๆ เดี๋ยวอาก็คงใจอ่อนเอง ที่ไหนได้… \"อาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้นะ พี่เองก็ไม่รู้เหมือนกัน\" ตอนนี้มีความรู้สึกว่าสมองว่างเปล่ามาก หายใจติดขัด คล้ายแสบร้อนในโพรงจมูก หัวใจเหมือนถูกดึงกระชากออกไปแล้วทำให้ใกล้จะหมดลม... \"เอ่อ…น้องอาเจียว จะไปไหน\" หูของฉันอื้ออึงไปหมดแล้ว ไม่ได้ยินเสียงรอบข้างนอกจากเสียงหัวใจแตกสลาย เดินออกไปจากห้องอย่างเหม่อลอย โดยไม่ได้สนใจผู้ชายที่ฉันเพิ่งเดินผ่านไปเมื่อกี้สักนิดเดียว ทุกอย่างมันเคลื่อนที่ไปเองโดยธรรมชาติของผู้หญิงที่กำลังอกหัก ปัง! ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องจากนั้นก็ยืนเอาหลังพิงประตูไว้ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้น \"เขามีคนที่ชอบแล้ว...จีบยังไงก็คงหมดหวังแล้ว\" ถ้าเขายังไม่มีใครในใจมันก็คงจะง่าย แต่พอเขามีคนในใจแล้ว ทุกอย่างระหว่างเรามันเลยดูมีความเป็นไปไม่ได้ไปเลย... _____________________________________________ (ฝั่งห้องติสรณ์) ชายหนุ่มรั้งสายตาที่มองแผ่นหลังหญิงสาวร่างบางที่เพิ่งเดินออกไป กลับมามองพีชที่ยืนกอดอกอยู่หน้าห้องนอน \"เกิดอะไรขึ้น\" เขาเอ่ยถามขึ้นแต่เพราะเธอใส่ชุดนอนที่บางมากจนเขาต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่น \"คือ...เมื่อกี้เราคุยกับน้องเรื่องตินั่นแหละ...แต่น้องเขาดูเศร้ามากเลย\" \"คุยอะไร\" เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย \"ก็เล่าเรื่องมหาลัย เราบอกว่าติมีผู้หญิงมาจีบเยอะแยะแต่ก็ปฏิเสธไปหมด แล้วก็เรื่องที่เราไปเจอจดหมายรักกับแหวนในกล่องด้วย...น้องก็เลยเข้าใจว่าติมีคนที่ชอบแล้ว...เราพูดผิดไปมั้ง\" ชายหนุ่มมีสีหน้านิ่งเฉย ไม่ได้แสดงอาการว่ากำลังคิดอะไรหรือกำลังรู้สึกอะไร ทำให้เธอดูไม่ออก เขานิ่งไปสักพักก็ตอบกลับเสียงเย็นชา \"ช่างเถอะ\" พูดจบก็เดินเข้าห้องนอนของตัวเองโดยปล่อยให้หญิงสาวยืนนิ่งอยู่กับคำถามในหัวมากมาย