ตอนที่3 นัดบอด 2

07.45 น. ฉันเปิดประตูเดินออกมาจากห้อง พอดีกับที่ประตูข้างห้องเปิดออกมา แล้วก็เจอกับอาติ ผู้ชายที่ทำฉันร้องไห้เกือบทั้งคืน ถ้าเป็นเมื่อวาน ฉันคงระริกระรี้รีบวิ่งเข้าไปเกาะแข้งเกาะขาเขาแล้ว แต่ตอนนี้แค่แรงเดินยังจะไม่มีเลย... เฮ้อ ขอเวลาทำใจหน่อยแล้วกัน จะเลิกชอบใครสักคนมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันเดินเชิดหน้าไปยืนกดลิฟต์โดยไม่สนใจผู้ชายคนนั้น \"จีกลับมาหรือยัง\" จู่ๆ ก็มีเสียงจากผู้ชายที่เดินตามมาจากข้างหลัง \"ค่ะ\" \"แล้วจะไปยังไง\" \"ถามทำไมคะ\" \"จีไม่ไปส่งเหรอ\" \"เดี๋ยวมิกมารับ\" \"...\" ติ้ง! ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิด ฉันก็เดินเข้าไปตามด้วยอาติเดินเข้ามายืนข้างกาย ก็พยายามจะขยับออกไปให้ห่างแล้วนะ แต่ลิฟต์มันแคบเกินไปจริงๆ ให้ตายเถอะ ไม่อยากอยู่ในลิฟต์กับเขาสองต่อเลย \"เปิดแคสตอน 10 โมงไม่ใช่เหรอ\" \"ค่ะ\" \"จะรีบไปไหน\" ทำไมต้องถามด้วย ปกติไม่เห็นจะสนใจอะไรอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ \"จะไปไหนก็เรื่องของหนู\" ใช่นั่นแหละ อาเจียวตอบไปแบบนั้นแหละ ครืด ครืด \"ฮัลโหล...อืม...นายไม่ว่างฉันจะไปให้ก็แล้วกัน...อืมโอเค\" อาติวางสายสนทนาก่อนจะหันมามองฉัน ที่เห็นเพราะประตูลิฟต์มันเป็นกระจกสะท้อนอยู่ ตึ้ง \"ไปเจอกันที่รถ ฉันจะไปคุยธุระก่อนแป๊บหนึ่ง\" “…” อะไร...เจอกันที่รถอะไร ไม่ได้บอกว่าจะไปด้วยสักหน่อย \"จีฝากฉันไปส่งเธอ\" พูดจบก็เดินแยกออกไป กะแล้วเชียว คนอย่างอาตินะเหรอจะชวนไปด้วย ถ้าไม่โดนอาจีวานให้ไปส่งก็ต้องถูกบังคับให้มาอยู่แล้วแหละ คาดหวังอะไรอยู่อาเจียว แต่สุดท้าย ฉันก็เลือกไปยืนรอข้างรถของเขาอยู่ดี คือ ไม่ได้จะไปด้วยนะ แค่จะรอเพื่อบอกว่า ’ไม่ไปแล้ว จะให้เพื่อนมารับ’ ก็เท่านั้นเอง นั่นไง เขากลับมาแล้ว