ตอนที่3 นัดบอด 4

10.30 น. บริษัท Tin “เลิกเขย่าเขาสักที เสียบุคลิก” “…” ฉันเม้มปาก กำมือแน่นด้วยความตื่นเต้น “ไม่ต้องคิดมาก ยังไงก็ผ่านก็อยู่แล้ว” “แก…ฉันหัวใจเต้นแรงมาก” ฉันเอื้อมไปจับมือมิกไว้เพื่อให้สัมผัสถึงความหนาวเย็น \"คุณชญาณ์ภัทรค่ะ\" \"ค่ะ! \" \"เชิญเข้ามาเลยค่ะ\" ฉันเอากระเป๋าวางไว้บนตักของมิกก่อนจะถอนหายใจออกมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปในห้องแคสติ้งทันที... 1 ชั่วโมงผ่านไป แกร๊ก \"เป็นไงบ้าง...กรรมการว่าไงบ้าง\" \"มิก...เขาบอกว่า...ถ้าผ่านแล้วจะมีคนติดต่อไป...แกรู้ไหมว่าใครมาด้วย...\" \"ใคร? \" \"พี่ปีเตอร์ ผู้กำกับมือทอง...แกดูดิ มือฉันมีแต่เหงื่อ มันตื่นเต้นมากจริงๆ \" ฉันเอื้อมมือไปจับมือมิกไว้ \"แกทำเต็มที่แล้วใช่ไหม\" ฉัน...ทำเต็มที่แล้ว...มั้ง...ตอนที่ไปยืนอยู่หน้าห้อง แล้วต้องลองเล่นบทที่เขายื่นมาให้ มันทั้งตื่นเต้น กังวล ผสมปนเปกันไปหมด แต่เพราะได้กำลังใจดีมาจากอาติเมื่อเช้า… ทำให้หัวใจพองโตตลอดเวลา เขินยังไงก็ไม่รู้ ตอนที่แยกกันในลิฟต์ เขาพูดว่า ’ตั้งใจ’ แค่ประโยคเดียวก็ทำให้ฉันรู้สึกหวั่นไหวจนแทบละลายแล้ว \"อื้อ...ฉันทำเต็มที่แล้ว...มิก เราไปหาอะไรกินกันเถอะ ฉันหิวแล้ว\" \"อยากกินไร\" \"อยากกินเอมเค...เลี้ยงฉันหน่อยสิ\" \"เนื่องในโอกาสอะไรครับคุณอาเจียว\" \"เนื่องในโอกาสที่เพื่อนมาแคสงานไง...ถ้าฉันโด่งดังขึ้นมา ฉันจะไม่มีวันลืมแกเลยนะเพื่อนรัก\" \"...\" ______________________ หลังจากประชุมเสร็จ ติสรณ์ยังคงนั่งเหม่อลอยมองไปที่วิวนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่จนเลขาหนุ่มต้องเรียกเสียงเบา \"บอสครับ...บอส\" \"อืม\" \"จะกลับห้องเลยไหมครับ\" \"แคสติ้งเลิกหรือยัง\" \"เลิกแล้วครับ ตอนนี้เที่ยงเกือบบ่ายแล้ว\" \"สั่งอาหารขึ้นมาให้ด้วย\" \"ครับ\" _______________________ คอนโด 19.02 น. “โทษที พอดีฉันอยากกินหมูกระทะ กลัวจะกินไม่หมดก็เลยชวนพวกแกมาด้วย” ฉันนั่งอยู่ที่เก้าอี้ หน้าโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ มีอาตินั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับฉัน และมีเพื่อนผู้หญิงคนนั้น นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับอาจี “เอ่อ…อยากกินอะไรอีกหรือเปล่า ฉันจะได้สั่งมาเพิ่ม” อาจีถาม “แค่นี้ก็เยอะแยะแล้ว จะสั่งมาทำไมอีก” พี่ผู้หญิงคนนั้นตอบ “นั่นสิ” “เดี๋ยวหนูปิ้งให้” ฉันรีบลุกขึ้นยืน ทำหน้าที่เป็นแม่ศรีเรือนในการปิ้งย่างอย่างตั้งอกตั้งใจ “วันนี้แคสหน้ากล้องมาเป็นไงบ้าง” อาจีถามขึ้น “อาจีรู้ไหม ว่าใครไปด้วย” “ใคร?” “ผู้กำกับมือทอง พี่ปีเตอร์” “ปีเตอร์?” “หนูนะ แทบละลายเลย ทำไมเขาหล่อขนาดนั้นก็ไม่รู้” “ให้มันน้อยๆ หน่อย” “แต่ก็ยังสู้อาติของหนูไม่ได้อยู่ดี” ฉันพูดไปด้วยพลางเหลือบสายตามองอาติที่กำลังตักข้าวผัดกินด้วยสีหน้านิ่งเฉย “ได้ข่าวว่ามีคนไปสมัครเยอะอยู่ใช่ไหม” พี่พีชถามขึ้น “อืม ใช่ปีนี้คนสมัครเยอะมาก” “ต้องเลือกทั้งหมดกี่คนเหรอ” “20 คน แล้วก็ให้เข้าไปอยู่ในบ้านเพื่ออบรมและเรียนรู้การเป็นนักแสดง” “ถ้าอาเจียวได้ อาเจียวก็ต้องเข้าไปอยู่ในบ้านที่จัดไว้ในรายการเหรอ” “จะว่าอย่างนั้นก็ได้ รายการเป็นรายการใหญ่ เพราะมีบริษัท 2 แห่งร่วมลงทุนด้วยกัน สื่อถึงให้ความสนใจกันเยอะ” อาจีบอก ตอนแรก ฉันอยากจะมาสมัครเพราะต้องการเซ็นสัญญากับบริษัทของอาติ แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นอย่างที่คิด ทำไมต้องมีการย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านด้วย แล้วถ้าเกิดผ่านคัดเลือกขึ้นมา… “อาเจียว!! หมูไหม้แล้ว!!”