ตอนที่5 สติแตก 2

วันรุ่งขึ้น 08.56 น. ตึ้ง ทันทีที่ถึงชั้นเป้าหมาย ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ฉันเดินโซซัดโซเซ จับกำแพง ออกมาด้วยความที่สมองยังแฮงค์กับเหล้าที่กินไปเมื่อคืน... หมับ! แต่มีมือแกร่งของใครบางคนกระชากแขนฉันแล้วพาเข้าไปในทางบันไดหนีไฟทันที โอ๊ย เบาๆ หน่อยไม่ได้หรือไง เจ็บนะ “นี่ ฉันเจ็บ…” เมื่อเห็นใบหน้าชัดเจนของคนคนนั้น ฉันก็ได้แต่ยืนแข็งทื่อ ไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ \"ไปไหนมา ไม่รู้หรือไงว่าจีเป็นห่วงมากแค่ไหน โทรศัพท์ก็ไม่ยอมรับสาย ทำไมทำตัวแบบนี้!! \" ใช่ ฉันก็เป็นคนแบบนี้แหละ ทำตามใจตัวเองจนไม่เห็นคนอื่นสำคัญ ยกเว้นเขา... \"ฉันถามว่าไปไหนมา!! \" “หนูจะไปไหน ไปทำอะไรมันก็เรื่องของหนู” \"เจียวเจียว!! \" “ปล่อย!!” อาติดึงแขนฉันแน่นพลางโน้มใบหน้าลงมาสูดดมบริเวณต้นคอของฉัน \"กินเหล้า? \" \"ใช่!! หนูไปกินเหล้ามา!! \" ฉันเชิดหน้าพูดขึ้นเสียงอย่างท้าทาย แต่สายตาของเขากลับจ้องมองมาที่ต้นคอแล้วคิ้วก็ขมวดแน่นมากกว่าเก่า มือที่จับแขนฉันก็ออกแรงบีบจนกระดูกจะแตกอยู่แล้ว \"โอ๊ย!! หนูเจ็บนะ\" \"ไปกินเหล้ากับใครมา มิก? \" น้ำเสียงทุ้มต่ำบ่งบอกได้ว่าอาติกำลังโกรธมาก แล้วยังไง ทำไมต้องกลัวด้วยอาเจียว ฉันต่างหากที่สมควรโกรธ \"หนูจะไปกินเหล้ากับใคร มันก็เรื่องของหนู!! \" \"เจียวเจียว!! \" \"ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วย ก็แค่กินเหล้า...\" \"หึ แค่กินเหล้า? \" อาติจับคางไว้แล้วเอนไปอีกข้างเพื่อมองลำคอให้ชัดเจนมากขึ้น \"แล้วรอยที่คอคืออะไร\" เขาถามเสียงเย็น \"...\" รอยที่คอ จริงด้วย เมื่อเช้าตอนออกมาจากโรงแรม ฉันตื่นขึ้นมาในสภาพที่ร่างกายเปลือยเปล่า มีแค่ชุดชั้นในตัวเดียวเท่านั้น แถมข้างกายก็ยังมีผู้ชายหนึ่งคนนอนอยู่ แต่ไม่ได้ทันได้ดูหน้า ฉันก็รีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกมาก่อน ถึงได้เห็นว่าที่คอมีรอยจ้ำรอยแดงเต็มไปหมด... เมื่อคืนฉันเมามาก จำไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่รู้ว่าเสียครั้งแรกไปหรือยัง ให้ตายสิอาเจียว!! \"เจียวเจียวตอบ!! \" น้ำเสียงตะคอกของอาติทำให้ฉันตกใจจนสะดุ้ง ไม่ใช่ว่าไม่เคยได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ เพียงแต่มันเกิดขึ้นทุกครั้ง เวลาที่เราเจอกันในผับ เที่ยวกลางคืน หรือแม้จะเป็นตอนที่ฉันไปเจอเขาที่ไหนก็ตาม จนบางทีก็เริ่มชิน แต่หัวใจก็ยังคงอ่อนไหวกับคำพูดทุกคำของเขาอยู่ดี \"อาติปล่อยนะ หนูเจ็บ!! \" ที่เจ็บมากกว่าคือหัวใจของฉันที่กำลังจะพังไม่เป็นชิ้นดี น้ำตาเริ่มเอ่อคลอออกมาอีกครั้งหลังจากเพิ่งเหือดแห้งไป อย่าร้องไห้ อาเจียว \"หนู...หนูเจ็บนะ...อาอย่าทำมาเหมือนเป็นห่วงหนู\" \"ฉันถามว่ารอยที่คอคืออะไร\" เขาถามด้วยน้ำเสียงแสดงความกดดัน \"ตอบ! \" \"หนูไปกินเหล้ากับเพื่อนมา\" \"ใคร! \" \"ใครแล้วทำไม อาจะถามทำไม\" \"อย่ามาทำตัวเหลวไหล! \" \"ใช่...หนูเหลวไหล...หนูไปกินเหล้ากับเพื่อนผู้ชายมา ต่อไปนี้หนูจะไปกับใครก็ได้ เพราะหนูจะเลิกชอบอาแล้ว หนูจะไม่สนใจคนแบบอาอีกแล้ว!! \" \"มันเลิกกันง่ายนักเหรอเจียวเจียว! \" \"ง่ายสิ หนูเคยบอกแล้วว่าเมื่อไหร่ที่อามีแฟน หนูจะเลิกสนใจอา หนูจะเลิกชอบอา!! \" ฉันจ้องมองอาติอย่างไม่ยอมแพ้ ให้เขาเห็นว่าฉันจริงจังที่จะเลิกชอบเขา \"แต่ครั้งนี้มันก้าวกระโดดไปไกล จนหนูทำอะไรไม่ได้ เพราะอากำลังจะหมั้น\" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด มือที่จับแขนฉันไว้เริ่มอ่อนแรงลง สีหน้าของอาติกลับมาไร้ความรู้สึกอีกครั้ง \"อาไม่ต้องห่วง ครั้งนี้หนูจะเลิกยุ่งกับอาจริงๆ ไม่เข้าไปวุ่นวายกับอาอีก\" ฉันฝืนยิ้มออกมาเหมือนต้องการบอกตัวเองว่า ทำดีแล้ว...