ตอนที่7 ฉันจะทำให้เธอเลิกรักเขาเอง 3

22.02 น. ผับ W “ไหนบอกมาฉลองไง” ดรีมเอ่ยขึ้น “ก็ฉลองอยู่นี่ไง” “ฉลองของแก เหมือนมานั่งกินเหล้าย้อมใจเลยค่ะแม่คุณ” ฉันหยิบขวดเหล้าแล้วกระดกเข้าปากอย่างมืออาชีพ ความจริงก็ไม่ได้ดื่มเก่งหรอกนะ เพียงแต่ดื่มกับแก้วไม่ค่อยสะใจ “เฮ้อ” “สรุป เรื่องที่มิกเล่า จริงหรือเปล่า” “อะไร” “ก็เรื่องที่อาติของแกมีคู่หมั้นแล้ว” “อืม” “แล้วฐานัสล่ะ” “ฐาไหนวะ” “ก็คนที่บอกว่าเป็นแฟนแกไง แกรู้ไหม เขาเป็นนักกีฬาของโรงเรียน เป็นเดือนมหาลัย 3 ปีซ้อน และยังเป็นนายแบบให้นิตยสารชื่อดังอีก” “แล้วไง” “อาเจียว แกลองคิดตามฉันนะ คนที่เหมาะสมกับแกคือใคร อาติเคยสนใจอะไรแกบ้างไหม นอกจากขมวดคิ้วและดุแกไปวันๆ แถมอายุก็ปาไป 32 แล้วด้วย แต่กับฐานัสเขาอายุเท่าแก เป็นผู้ชายดูดีมีเสน่ห์ และที่สำคัญโสด ไม่มีแฟน แกคิดว่า ใครเหมาะกับแกมากกว่ากัน” “อาติ” “อาเจียว!! แกคิดหน่อยสิ” “จะคิดอะไรเล่า ก็เขาคือผู้ชายในอุดมคติของฉัน ฉันชอบของฉันมาตั้งนาน จะมาให้เลิกชอบได้ยังไง อีกอย่าง ฐานัสอะไรนั้นเป็นใครก็ไม่รู้ จะมาดีกว่าอาติของฉันเหรอ ไม่มีทาง!!” “เฮ้อ ฉันเข้าใจก็วันนี้แหละ ว่าความรักทำให้คนตาบอดยังไง” “ไม่ได้ตาบอดสักหน่อย!!” “จ๊ะ” ฉันนั่งขมวดคิ้วกับคำพูดของเพื่อน พลางครุ่นคิดไปด้วยว่าสิ่งที่ ดรีมพูด มันเป็นจริงกี่ส่วน จะว่าไปแล้วตั้งแต่ที่ฉันแสดงออกว่าชอบอาติ ก็ไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากเขาอีกเลย ทั้งที่ก่อนหน้านั้น อาติเอ็นดูฉัน คอยดูแลฉัน อ่อนโยนกับฉันมาตลอด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร “อาเจียว…นั่น” “อะไรของแก” “นั่นฐานัสหรือเปล่า ทำไมบังเอิญขนาดนี้วะ” “ไหน” ฉันเอี้ยวตัวหันไปมองตามที่ดรีมชี้ ก็เจอผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาในผับพร้อมกับเพื่อนข้างกายสามสี่คน “ก็แล้วไงอ่ะ” “ไหนเขาบอกว่าเป็นแฟนแกไม่ใช่เหรอ” “ฉันไม่ใช่แฟนเขา” “เอ้า” “เลิกมโนได้ล่ะ” ฉันหันกลับมามองขวดเหล้าในมือก่อนจะยกขึ้นดื่มอีกครั้ง เฮ้อ คงถึงเวลาที่ฉันจะต้องเลิกชอบเขาจริงๆ แล้วสินะ ไม่นึกมาก่อนเลยว่าจะมีวันนี้ “ไง” เสียงชายหนุ่มปริศนาเอ่ยทัก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ฉันหันไปมองแต่อย่างใด ก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าใคร “หวัดดีฐานัส” “อือ ทำไมมากันสองคนล่ะ” “ใครบอกนายว่าเรามากันสองคน” ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเขาก่อนจะยกยิ้ม “เรามากันสิบคน นายดูสิ ที่นั่งหัวโด่อยู่เนี่ย ไม่เห็นเหรอ” ฉันพูดแล้วใช้นิ้วชี้ไปยังบริเวณที่ไม่มีคนนั่ง ก็แค่อยากแกล้งเล่นเฉยๆ เผื่อเขาจะเชื่อว่าฉันเห็นผี “อาเจียว…ฉันกลัวนะ” ดรีมรีบขยับเข้ามากอดแขนฉันแน่นพร้อมทั้งมีสีหน้าแววตาหวาดกลัวจนฉันอดขำไม่ได้ “ฉันล้อเล่น ฮ่าๆๆ” ฉันตบโต๊ะเบาๆ แล้วขำไปด้วย ดูเหมือนสนุกสนาน ความจริงแค่พยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกภายในใจต่างหาก “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา” ฉันลุกจากที่นั่งเพื่อเดินไปเข้าห้องน้ำหลังร้าน โดยไม่รู้หรอกว่ามีใครเดินตามมาข้างหลัง จนกระทั่ง “สาวน้อย…สวยจังเลยนะ” มีผู้ชายหัวล้านคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉัน กำลังจะเอื้อมมือขึ้นมาแตะใบหน้าของฉัน… ---มีebook แล้วนะคะ ’รักร้ายของยัยปีศาจ’