ตอนที่8 ไม่มีทางที่ฉันจะชอบนาย

ตอนที่ 8 ไม่มีทางที่ฉันจะชอบนาย “คบกับฉัน ฉันจะทำให้เธอเลิกรักเขาเอง” “…” เขาพูดเหมือนทุกอย่างมันง่าย ทั้งที่ความจริงมันแทบเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ การจะเลิกรักใครคนหนึ่งที่บ่มเพาะความรู้สึกมา 10 ปี คิดว่ามันง่ายนักหรือไง “ฉันว่า นายกำลังเมานะ” “ฉันไม่ได้เมา เธอก็รู้” ใช่ ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้เมา และดูเหมือนเขาจะพูดจริงจังมากด้วย แต่… “นายรู้ไหม ว่าฉันเคยได้ยินประโยคนี้มาแล้วกี่ครั้ง” “…” “พวกผู้ชายอวดดี ที่คิดว่าจะสามารถทำให้ฉันหลงรักได้ สุดท้ายก็ถอยทัพกลับไป แม้แต่หน้าก็ยังไม่กล้ามองด้วยซ้ำ ฉันว่านายอยู่ให้ห่างจากฉันดีกว่า เก็บคำพูดพวกนั้นเอาไว้ก็พอ ฉันจะถือว่าไม่เคยได้ยินก็แล้วกัน” “อาเจียว” “ฉันไม่ได้ดูถูกนะ แต่ฉันรู้ว่าความรู้สึกของตัวเองเป็นยังไง และมันก็ไม่ได้ง่ายขนาดที่ใครจะเข้ามาเปลี่ยนได้ เรื่องพวกนี้ปล่อยมันไปเถอะ ส่วนเรื่องคืนนั้น ถือเสียว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน” “…” ฉันยิ้มหวาน เอื้อมมือไปจับแขนของเขาทั้งสองข้างออกจากไหล่ ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะเพื่อกินข้าว _________________________ 23.33 น. บ้าน ตอนออกจากบ้านไม่มีอะไรหรอก แต่ตอนจะเข้าบ้านนี่สิ ถ้าป๊ากับม๊ารู้ มีหวังโดนด่าชุดใหญ่แน่ หลังจากขับรถเข้ามาในลานจอดรถแล้ว ฉันก็ค่อยๆ เปิดประตูเดินเข้าไปในบ้าน มองซ้ายมองขวาและรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทันที แกร๊ก พรึบ!! ฉันเอื้อมมือไปเปิดไฟข้างประตูอย่างโล่งอก แต่เพราะสายตาดันเจอกับใครบางคนที่นั่งอยู่ในห้องก็ถึงกับผงะ ขาแทบจะทรุดตัวลงไปบนพื้น… “ม๊า” “อาเจียวไปไหนมา” ม๊ากอดอกแล้วลุกขึ้นมองหน้าฉัน “หนู…” “เที่ยวดึกอีกแล้วนะ อยากโดนอาม่าบ่นหรือไง” “เปล่าสักหน่อย” “แล้วทำไมกลับดึก บอกว่าจะกลับบ้านก็กลับให้เร็วๆ หน่อย” “รู้แล้วค่ะ แล้วทำไมม๊าถึงยังไม่นอนอีก” ฉันเดินเข้าไปควงแขนม๊า พลางทำสีหน้าออดอ้อนเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ “ม๊ามีเรื่องจะคุยกับเรา” “อะไรเหรอคะ” “นี่คืออะไร” ม๊ายื่นซองเอกสารสีน้ำตาลมาให้ฉัน แค่มองก็รู้แล้วว่าคืออะไร ทำไมสะเพร่าแบบนี้นะอาเจียว ตอนเขียนใบสมัครเพื่อแคสเป็นนักแสดงในบริษัท Tin ก็น่าจะเอาไปทิ้งข้างนอก โธ่เอ๊ย!! ---มีebookแล้วนะคะ เล่มละ225 บาท มีตอนพิเศษให้อ่านด้วย จะลงให้อ่านในนี้แค่เสาร์อาทิตย์ วันละสองตอน---