ตอนที่8 ฉันไม่มีทางที่จะชอบนาย 3

วันต่อมา 07.02 น. คอนโดมิก “กินอะไรมายัง” “ยัง ออกมาปุบก็มาหาแกปับ” “หลบหน้าใคร” “เปล่าสักหน่อย แค่ไม่อยากคุยกับม๊าเท่านั้นเอง เดี๋ยวจะยาว” “เรื่องบริษัทอีกแล้วเหรอ” “มีอยู่เรื่องเดียวนั่นแหละ เฮ้อ” “ม๊าแกรู้เรื่องที่แกไปแคสเป็นนักแสดงในบริษัท Tin หรือยัง” “ก็ม๊าฉันดันไปเห็นใบสมัครที่ฉันทิ้งไว้ในถังขยะ ถึงได้บ่นตั้งแต่เมื่อคืนไง ถ้าเจอกันตอนเช้าอีกครั้ง วันนี้ฉันคงไม่ต้องมาเรียนแล้วแหละ” “ป๊าแกเขาห่วงแกมากนะ” “รู้ แต่แกไม่เข้าใจฉันเหรอ ฉันไม่ได้อยากทำงานในบริษัทของป๊า ฉันอยาก…” “อยากแต่งงานกับอาติ” นั่น…นั่นมันก็ถูก แต่… “อะไรของแกเนี่ย เลิกพูดถึงอาติได้ล่ะ” ฉันหน้ามุ้ย ลุกขึ้นไปหยิบน้ำในตู้เย็นออกมาดื่มเพื่อดับกระหาย “เป็นอะไร หรือยังคิดถึงเรื่องอาติมีคู่หมั้นอยู่” “ฉันไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยาก แต่เพราะที่ผ่านมา อาไม่เคยมีใคร ฉันถึงลงแรงลงใจกับอาไปเยอะ แต่พอถึงเวลาที่อามีเจ้าของจริงๆ ฉันกลับรู้สึกแย่…” “ไม่นึกว่าแกจะยอมแพ้ง่ายขนาดนี้” “แค่กๆ” ฉันสำลักน้ำที่เพิ่งดื่มเข้าไปจนเกือบอ้วก “นี่!! แกเห็นผู้หญิงที่เป็นคู่หมั้นอาหรือเปล่า แกคิดว่าฉันควรจะเอาส่วนไหนไปเทียบด้วยดี หน้าสวยขนาดนั้น หน้าอกก็กินขาดไปล่ะ” “แกกลัวหล่อนหรือไง” “ใครบอก!!” ฉันถลึงตาโตมองเพื่อนสนิท ที่กล่าวหากันง่ายๆ ว่าการที่ฉันยอมถอยออกมาคือกลัว ฉันไม่ได้กลัวสักหน่อย “ดูลักษณะท่าทางของแกก็รู้แล้วว่ากลัว” “มิก นั่นคู่หมั้นนะ ฉันเป็นใคร แค่หลานนะแก ฉันไม่มีสิทธิ์อะไรเลย และที่สำคัญ ตลอดเวลาที่ผ่านมาอาก็ไม่เคยชอบฉันเลยด้วย” “แกก็เลยจะปล่อยอาติไป” “ฉันจำเป็นต้องปล่อย!!” “งั้นก็หาแฟนใหม่” “มันง่ายนักหรือไง” “ฐานัสไง” ปึก! ฉันวางขวดน้ำลงบนโต๊ะเสียงดังเพราะรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่เพื่อนแต่ละคนชอบพูดถึงผู้ชายคนนี้ “อะไรกันวะ ทำไมต้องหมอนั่นด้วย!!” “ฐานัสเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา เขาไม่เคยมีข่าวกับผู้หญิงและดูเหมือนจะไม่เคยมีแฟนด้วย” “คุณพระ!! แกจะบอกว่าผู้ชายคนนั้นไม่เคยมีแฟนงั้นเหรอ” “ก็แค่เท่าที่หาข้อมูลได้นั่นแหละ ดรีมบอกว่าฐานัสจีบแกอยู่ไม่ใช่เหรอ” “…” “ลองคบดูก็ไม่เสียหาย ไม่ใช่ก็แค่เลิก ตอนนี้แกจะไปคบกับใครก็ได้ทั้งนั้น ไม่ต้องสนใจอะไรอีกแล้ว” “…” “อาเจียว ฉันว่าแกพอได้แล้ว กลับมาใช้ชีวิตเหมือนคนปกติ เลิกไปยุ่งวุ่นวายกับคนที่ไม่ได้รักแกได้แล้ว” ฉันก็อยากทำนะ แต่เพราะมันทำไม่ได้เลยต่างหาก… 17.03 น. มหาลัย “นักศึกษาอย่าลืมส่งงานที่อาจารย์เคยบอกไว้ด้วยนะคะ เลิกเรียนได้” “ค่ะ/ครับ” “อาเจียว แกทำเสร็จยัง” ดรีมกระซิบถามฉัน “อืม เหลือแค่ปริ้น นอกนั้นเรียบร้อยหมดแล้ว” ฉันตอบพลางเก็บหนังสือเข้าประเป๋า “เก่งเว่อร์ ฉันยังไม่ได้เรียบเรียงสารบัญเลย” “จะไปไหนกันต่อหรือเปล่า” มิกเอ่ยถาม “ไม่รู้สิ กลับคอนโดมั้ง หรือว่าคืนนี้พวกแกจะออกไปเที่ยวอีก” ดรีมตอบ ครืด ครืด ครืด ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูข้อความ ‘วันนี้ไปนอนคอนโดอานะ อาจะให้ช่วยงานนิดหน่อย บอกป๊าเราแล้ว’ “วันนี้ฉันจะไปคอนโดอาจี พอดีมีงานนิดหน่อย” “โอเค” “อาเจียว!! มีคนมารอหน้าห้อง!!” เสียงตะโกนของเพื่อนในห้องทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นไปมอง “อาเจียวรู้จักกับฐานัสด้วยเหรอ” “…” ไอ้หมอนี่อีกแล้ว