ตอนที่10 วันที่เมามาย 3

“ขอโทษนะคะ พี่คือพี่ฐานัสที่เป็นนายแบบให้นิตยสาร Alone ใช่ไหมคะ” มีหญิงสาวกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะของเรา พร้อมทำสีหน้าดีอกดีใจ “ครับ” “พวกหนูขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ” “ได้ครับ” ฐานัสลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปยืนตรงกลางกลุ่ม เพื่อให้ผู้หญิงอีกคนถ่ายภาพให้ ไม่นึกว่าเขาจะโด่งดังขนาดนี้ คนชอบก็เยอะแยะ ก็ต้องมีคนมาจีบบ้าง ตัวเลือกก็เยอะ แล้วจะมายุ่งกับฉันทำไม หรือว่าเรื่องคืนนั้นทำให้เขาอยากจะรับผิดชอบฉันขึ้นมา “ขอบคุณนะคะ” “ครับ” หลังจากน้องกลุ่มนั้นเดินออกไปจากร้าน ฐานัสก็มองหน้าฉันนิ่งแล้วยิ้มน้อยๆ “คุณมองผมแบบนั้นทำไมครับ” “ฉันเหรอ…” ก็แค่มองเฉยๆ “ฉันมองไม่ได้หรือไง” “เปล่า แต่สายตาของคุณมันดูร้อนแรงเกินไป” “นี่!! ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย” “โอเค ผมล้อเล่น” “ฉันถามอะไรหน่อยสิ” “ครับ” “ที่นายมาจีบฉัน เพราะอยากจะรับผิดชอบเรื่องคืนนั้นหรือเปล่า” “ตกลงว่าคุณยังจำเรื่องคืนนั้นไม่ได้จริงๆ เหรอ” “จำได้สิ ถึงได้ถามนี่ไง” “ถ้าคุณจำได้ คุณคงไม่ถามหรอก” “นายนี่ ชอบพูดอะไรให้งง ฉันแค่อยากจะบอกว่า ถ้าจะรับผิดชอบเรื่องนั้น นายก็ไปหาคนอื่นเถอะ เรื่องเสียสาวฉันไม่คิดมากหรอก ยังไงสุดท้าย…” ฉันก็ไม่ได้เสียให้อาติอยู่ดี เพราะอย่างนั้น จะเป็นใครก็คงไม่สำคัญ “…ฉันก็ไม่คิดอะไรอยู่ดี” “อาเจียว” “อะไร” “ผมชอบคุณ ชอบที่คุณเป็นคุณ คุณรู้แค่นั้นก็พอ” “…” ไปเรียนจีบหญิงที่ไหนมาเนี่ย คำพูดคำจาทำเอาใจสั่นมาก… “อาหารมาแล้วครับ” “เลิกคุยแล้วกินข้าวดีกว่า ฉันหิวแล้ว” “โอเคครับ” โรงหนัง 13.21 น. ฉันเดินเข้ามาในโรงหนัง นั่งตรงกึ่งกลางของแถว C ซึ่งไม่มีใครอยู่เลยสักคน ฉันนั่งลงและมองหน้าจอภาพยนตร์ จู่ๆ ในสมองก็ปรากฏภาพความทรงจำเก่าๆ ขึ้นมา ฉันส่งข้อความบอกอาติว่า ‘อาติมาดูหนังกับหนูได้ไหมคะ หนูอยู่คนเดียว คิดถึงอามากเลย ถ้าอาไม่มา หนูคงต้องชวนมิกออกมาดูแทน’ ตอนแรกคิดว่าอาติจะไม่มา แต่ที่ไหนได้ ฉันเห็นอาติเอามือล้วงกระเป๋าเดินมาตรงที่ฉันยืนรออยู่หน้าโรง ออร่าความหล่อของเขา สามารถเรียกร้องความสนใจจากผู้หญิงแถวนี้ได้มากมาย ไม่ได้สิ!! “คิดว่าอาติจะไม่มาซะแล้ว” ฉันวิ่งไปหาอาติก่อนจะจับแขนเสื้อเชิ้ตไว้พลางทำสีหน้าออดอ้อน “ซื้อตั๋วหรือยัง” “ยังค่ะ หนูไม่รู้ว่าอาติอยากดูเรื่องอะไร หนูให้อาติเลือก” อาติหันไปคุยกับเลขามิน ไม่นานเลขามินก็เดินไปหน้าเคาน์เตอร์และกลับมาพร้อมกับตั๋วหนัง “จะไปหรือยัง” “ไปค่ะ” ฉันพยักหน้าตอบกลับอย่างมีความสุข ก่อนจะเดินควงแขนอาติเข้าไปในโรงหนังทันที อะไรกัน คิดว่าจะได้ดูหนังเหมือนคนทั่วไป ที่ไหนได้ มันดันเป็นเก้าอี้คู่ ที่นั่งดูเป็นคู่รักกัน เหมือนจะเป็นวีไอพีแบบพิเศษ “ทำไมไม่มีคนเลย” “ก็ดีแล้ว” ฉันได้ยินเสียงอาติพูดเบาๆ คำว่า ‘ก็ดีแล้ว’ ของเขาอาจจะหมายความว่า ดีแล้วที่มีแค่เราสองคนหรือเปล่า อยากจะบ้าตาย!! ทำไมตื่นเต้นแบบนี้นะ!! “อาเคยมาดูหนังกับใครหรือเปล่า” “เคยมากับเพื่อน” “ผู้หญิงหรือผู้ชาย” “อย่าพูดมาก” “อือ” ฉันพิงเบาะและหันไปมองหน้าจอภาพยนตร์ตามเดิม มือวางเท้ากับขอบ บอกเลยนะว่า การมาดูหนังกับคนที่แอบชอบเป็นอะไรที่ไม่มีสมาธิมากที่สุด ฉันไม่มีทางรู้เรื่องหรอกว่าหนังในวันนี้มันฉายถึงเรื่องอะไร เพราะสมองและหัวใจมันเอาแต่เจาะจงอยู่กับผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันพยายามใช้ฝ่ามือแตะไปที่มือของอาที่วางอยู่บนขอบเก้าอี้ แค่ลองเชิงดูว่าเขาจะต่อต้านหรือเปล่า แต่ผิดคาดแฮะ อาติไม่ได้ดึงมือออกและไม่ได้ทำท่าทีรำคาญด้วย ฉันก็เลย… หมับ!! ใช้มืออันน้อยๆ สอดประสานเข้ากับมือของเขาช้าๆ “หนูอยากจับมืออา ได้ไหมคะ แค่วันเดียวก็ได้” ในเมื่อบอกเขาแล้วและเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ งั้นฉันจะทำตามใจตัวเองแล้วนะ ฉันดึงมือของเขามาไว้ที่ตักและใช้นิ้วมือของตัวเองถูไถไปทั่วเหมือนต้องการจดจำลักษณะทุกอย่างให้ละเอียดมากที่สุด อาติเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ผู้หญิงเข้าหาก็มีไม่น้อย เธออยากจะขังเขาไว้ในห้องปิดตายไม่ต้องให้ใครได้เห็นเขาอีกเลย แต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดี เพราะเขาคือติสรณ์ “มือของอาใหญ่จัง ใหญ่กว่าของหนูตั้งเยอะ” “…” “อบอุ่นกว่าด้วย” นั่งลูบคลำมือหนาที่มีเส้นเลือดปูดโปนเป็นอะไรที่ฟินที่สุด บอกเลย เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม… เรื่องราวในวันนั้น มันเป็นความทรงจำอีกส่วนที่ยังคงหล่อเลี้ยงให้ฉันมั่นคงในความรักของตัวเองเสมอมา เขาคือผู้ชายที่อยู่ในจิตใจของฉัน มันมีทั้งความผูกพันและอะไรอีกหลายอย่างที่ทำให้ฉันไม่สามารถเลิกรักเขาได้ แต่ในอนาคต ฉันคงจำเป็นต้องเลิกรักเขาจริงๆ แล้วสิ ----ตอนนี้ Ebook เรื่องรักร้ายของยัยปีศาจ กำลังลดราคาอยู่นะคะ จากราคา 225 ลดเหลือ 184 บาท ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 13 ตุลาคมเท่านั้น