ตอนที่12 วุ่นวาย 7

1 ชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่ทุกคนกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็คิดว่าอาติกับพี่พีชจะกลับไปที่ห้อง แต่เปล่าเลย…พวกเขายังคงนั่งกันอยู่ที่ห้องรับแขกดูโทรทัศน์เหมือนอยู่ห้องของตัวเอง มันจะไม่มากไปหน่อยหรือไง “น้องอาเจียวกับน้องฐานัสอยู่คณะเดียวกันหรือเปล่าคะ” “เปล่าค่ะ” “ผมอยู่คณะสถาปัตย์ครับ” “พี่รู้สึกจะคุ้นๆ น้องฐานัสเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน…” พี่พีชกดโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาเทียบกับฐานัส \"นี่ไง...น้องคือคนที่เป็นนายแบบลงหนังสือนี่เอง ตายๆๆ” ฉันคิดว่าพี่พีชจะเป็นผู้หญิงนิ่งๆ ซะอีก ไหงกลายเป็นกรี๊ดกร๊าดผู้ชายได้ล่ะเนี่ย “ใช่ครับ” “ทำไมติไม่ปั้นน้องฐานัสดูล่ะ พีชว่าดังอยู่นะ” “ความจริง ผมก็ไปแคสที่บริษัทของคุณติสรณ์ไว้เหมือนกันนะครับ” “จริงเหรอ ที่แคสติ้งแสดงละครฟอร์มยักษ์ใช่ปะ” พีพีชเอ่ยถาม “นายก็ไปแคสมาเหรอ” ฉันหันไปถลึงตาโตมองเขาด้วยความตกใจ “อื้อ” “ฉันก็ไปมาเหมือนกัน” “แล้วคุณได้หรือเปล่า” “ได้แล้ว เขาโทรมาบอกให้ฉันไปหาที่บริษัทพรุ่งนี้” “ผมก็ต้องไปเหมือนกัน งั้นไว้ผมมารับนะ” “ก็ดี ฉันจะได้มีเพื่อน” แต่…จะพูดเฉยๆ ก็ได้ไง ไม่เห็นจำเป็นต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันขนาดนั้นเลยนี่นา มันดูแปลกๆ นะ “นั่น ติจะไปไหน” ฉันหันไปมองอาติ ที่ตอนนี้กำลังเดินไปเปิดประตูห้อง “อืม…พีชอยู่นี่แหละ เรามีคุยงานนิดหน่อย มันส่วนตัวน่ะ” “อ่อ…โอเค” เดี๋ยวสิ…ส่วนตัวก็ต่างคนต่างอยู่ในห้องของตัวเองไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมต้องทิ้งพี่พีชไว้ที่ห้องของฉันด้วยล่ะ “แต่…” ฉันกำลังจะพูดแทรก แต่ไม่ทันอาติเดินออกไปแล้ว ฉันเลยได้แต่นั่งอ้าปากพะงาบๆ ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เรื่องนี้มันแปลกเพราะปกติอาติไม่เคยมาที่ห้องของอาจีเวลาที่อาจีไม่อยู่ แต่ดูนี่สิ เขากลับพาเพื่อนสาวมาในห้องโดยให้เหตุผลว่าหิว ใครจะดูไม่ออกว่าเขาเข้ามาที่นี่ก็เพราะฐานัส ถ้าก่อนที่เขาจะหมั้นฉันคงคิดเข้าข้างตัวเองไปต่างๆ นาๆ ว่าเขาต้องกำลังมีใจให้ฉันถึงได้เป็นห่วงและหวงขนาดนี้ แต่นี่…ฉันคิดอะไรได้บ้างล่ะเนี่ย ฉันหันไปมองฐานัสที่เอียงคอจ้องมองฉันอยู่อย่างไม่ละสายตา “น้องฐานัสกับน้องอาเจียวเป็นแฟนกันเหรอคะ” พี่พีชถามขึ้น “เปล่าค่ะ! เราเป็นเพื่อนกัน!” ฉันรีบตอบ “แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่เพื่อนเลยนะคะ…” พี่พีชมองฉันกับฐานัสสลับกันไปมาเหมือนกำลังจับผิด “ผมกำลังจีบเธออยู่ครับ” “นี่!!” ฉันตะโกนเสียงดังใส่เขาอย่างหัวเสีย “ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ชอบนาย!!” “เดี๋ยวคุณก็ชอบผมเองนั่นแหละ” “มั่นหน้ามาจากไหน” ฉันยืนขึ้นและเท้าเอวมองหน้าเขาอย่างหาเรื่อง ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขามั่นใจในตัวเองว่าจะจีบฉันติด แค่ให้มาที่นี่ไม่ได้แปลว่าจะได้รับความสนใจจากฉันสักหน่อย “น้องฐานัสหล่อ นิสัยดีขนาดนี้ ทำไมอาเจียวไม่ลองเปิดใจดูล่ะคะ” พี่พีชเอ่ยขึ้นจนฉันต้องหันไปจิกตาใส่ “หนูไม่ชอบก็คือไม่ชอบ!” “พี่ก็แค่…พูดเล่นน่ะค่ะ” รู้ทั้งรู้ว่าฉันชอบอาติอยู่ ทำไมต้องมาจับคู่ให้ฉันกับหมอนี่ด้วย “น้องอาเจียวอย่าโกรธเลยนะคะ” ครืด ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ของฐานัสดังขึ้น ดูเหมือนเขาจะมีธุระที่ต้องไปทำต่อ… “นายกลับก็ได้นะ หมดธุระแล้วนี่” “ไล่เก่งจังนะ” “ไม่ได้ไล่ ก็นายแค่มากินข้าวไม่ใช่เหรอ กินแล้วก็กลับไปสิ” “งั้น…” เขาลุกขึ้นยืนแล้วหันไปมองพี่พีช “ผมกลับก่อนนะครับ” เขายกมือไหว้พี่พีชแล้วหันมามองฉันก่อนจะเอื้อมมือมาวางบนศีรษะของฉันและขยี้เบาๆ “ไปก่อนนะ ตัวเล็ก” “…” ตัวเล็ก? เขาเรียกใครตัวเล็ก เรียกฉันเหรอ สนิทกันถึงขนาดตั้งชื่อเรียกแล้วหรือไง แล้วทำไมต้องขยี้หัวฉันด้วย แค่นี้ยังฟูไม่พอเหรอ ฉันนั่งทำหน้างงอยู่นาน จนไม่รู้ว่าเขาออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ จนพี่ พีชเอ่ยทักขึ้น “น้องฐานัสน่ารักดีนะ” “น่าเกลียดนะสิไม่ว่า” พี่พีชหัวเราะเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นหยิบกระเป๋า “พี่กลับห้องบ้างดีกว่า ยังเก็บของไม่เสร็จเลย ไปก่อนนะน้องอาเจียว ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะ” พี่พีชพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที ___________________ ----มีEbook นะคะ ’รักร้ายของยัยปีศาจ’ สามารถซื้อได้ใน Meb ราคาเล่มละ 229 บาท เล่มเดียวจบค่ะ