Chapter 6

\"ทำดีมากเลยอิงฟ้า ไม่น่าเชื่อว่าเราจะแสดงดีจนน่าทึ่งแบบนี้\" ฉันยิ้มรับกับคำชมพวกนี้มาร่วมชั่วโมงแล้วนะ แต่มันทำให้ฉันหุบยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาแสดงความสามารถให้ทีมงานเห็นเป็นครั้งแรก ไม่เคยมีใครรู้ด้วยซ้ำว่าฉันเคยเรียนการแสดงมา เอาจริงมันคือความฝันของฉันเลยนะฝันที่จะได้เป็นนักแสดงที่มีคุณภาพ ที่มีแฟนคลับมากมาย ฉันอยากเป็นคนนั้น แต่ชีวิตไม่ได้ขึดให้ฉันไปในทางนั้นแต่แรกด้วยพื้นฐานทางบ้านและโอกาส ฉันจึงเป็นได้แค่ทีมงานในกองถ่าย เป็นอิงฟ้าคนนี้ ...... \"นั้นสิ เราน่าจะไปแคสติ้งบทดูนะ น่าจะไหว\" \"นั้นสิ ลองดูไม่เสียหายนะอิงฟ้า เมื่อกี้เธอทำพี่ขนลุกเลยอ่ะ\" ฉันยิ้มแห้งก่อนจะเก็บของต่อ ฉันหยิบแก้วน้ำใส่ตะกร้าจะเอาไปให้แม่บ้านล้างทำความสะอาดให้ก็เจอกับพระเอกของเรื่องที่แสดงด้วยกันเมื่อกี้ เอ็กตร้า... \"อ่าวคุณเอ็กตร้า ยังไม่กลับเหรอคะ หรือว่าลืมอะไรให้ฟ้าช่วยหามั้ย\" เขาส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินเข้ามาหาฉันแล้วยื่นอะไรสักอย่างมาให้ฉัน \"อ่ะให้\" ฉันมองในมือเขามันมียาหม่องอยู่ ว่าแต่มาให้ฉันทำไมกันฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยนี่นา \"ให้ฟ้าทำไมคะ? หรือจะฝากเอาไปคืนใครเอ๋ย\" \"ก็เมื่อตอนแสดงเรากระแทกกับขอบระเบียงไม่เจ็บหรือไงกัน ไหนขอดูหน่อยสิ\" เขาเอ่ยยิ้มๆก่อนจะจับแขนฉันไปดูปรากฏว่ามันช้ำจ้าม่วงเลยแหละ โธ่พ่อคุณหล่อแล้วยังใจดีช่างสังเกตอีกอ่ะ น่าร้ากกกกก ฉันที่เป็นคนเจ็บยังไม่รู้ตัวเลยจ้าว่าโดนกระแทก \"ขอบคุณค่ะ ฟ้าไม่รู้นะเนี้ยว่าตัวเองแขนช้ำ ฮ่าๆๆ ขอบคุณคุณเอ็กตร้ามากนะคะที่เอามาให้\" ฉันรับยามาไว้ในมือก่อนจะเอ่ยขอบคุณเขา \"ทาถึงมั้ยให้ผมช่วยมั้ย?\" \"มะ.. ไม่เป็นไรค่ะสบายมาก ต้องไปเก็บของก่อนแล้วเดี๋ยวฟ้าทาเอง ขอบคุณอีกครั้งนะคะ\" ฉันมองหน้าเขายิ้มๆก่อนจะโบกมือลาเขาแล้วเดินถือตระกร้าเข้าไปด้านในทันทีมาถึงที่ห้องวางของทุกอย่างเรียบร้อยก็หยิบกระเป๋าของตัวเองเตรียมจะกลับก็เจอท่านประธานกับผู้ช่วยเขาสองคนเดินตรงมาทางนี้ \"อิงฟ้า\" \"ท่านประธานมีธุระอะไรจะใช้ฟ้าเหรอคะ?\" เขาไม่พูดอะไรแต่เดินมาจับแขนฉันไว้แล้วก็เห็นรอยช้ำที่แขนของฉันก่อนจะถอนหายใจออกมาเหมือนจะหงุดหงิด \"เจมส์เอารถออกฉันจะไปโรงพยาบาล\" พูดจบเขาก็จับมือฉันให้เดินตามเขาไปเงียบๆ ถึงฉันจะงงๆแต่ก็ไม่กล้าจะถามว่าไปทำไมโรงพยาบาลและที่สำคัญคือทำไมต้องเอาฉันไปด้วย TT \"ท่านประธานคะไปทำไมคะ?\" \"พาเราไปทำแผลไง ไปตรวจด้วยว่านอกจากตรงแขนเจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า หรือว่าช้ำในตรงไหนตรวจให้หมดเลยนะ\" ฉันเกาหัวอย่างงงๆ ไม่เห็นจะเจ็บตรงไหนเลยขนาดตรงรอยช้ำฉันยังไม่รู้สึกเจ็บเลย ทำไมใครๆก็คิดมากเนี้ย \"แต่หนูไม่เจ็บเลยค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรด้วย\" \"ยังไงก็ต้องตรวจ ไปหาหมอให้เขาตรวจให้ละเอียดเพื่อความสบายใจของผม จบมั้ย?\" ฉันเถียงไม่ออกก็เลยพยักหน้าอย่างปฏิเสธไม่ได้ ฉันนั่งรถมากับท่านประธานมาถึงที่โรงพยาบาล พวกหมอก็ลากฉันเข้าไปตรวจร่างกาย ครึ่งชั่วโมงผ่านไปคุณหมอก็ตรวจอย่างละเอียดนอกจากรอยช้ำที่แขนก็มีรอยช้ำที่เอวอีกที่หนึ่ง ที่เหลือก็ปกติดีทุกอย่าง \"ร่างกายปกติดีครับป๋าธีมไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง หมอจะจัดยาแก้ปวดแล้วก็ยาแก้ฟกช้ำให้ไปทา \" \"ขอบคุณครับ\" เขาพูดกับหมอจบก็หันมามองหน้าฉันแล้วถอนหายใจออกมา เขาดูกังวลแปลกๆหรือว่าเพราะฉันเป็นทีมงานในบริษัทเขาก็เลยเป็นห่วงกลัวฉันจะตายงี้ป่ะ แต่ก็แอบดีใจนะที่เขาเป็นห่วงถึงจะทำได้แค่มโนไปเองก็เถอะ \"คราวหลังเจ็บตรงไหนต้องบอก ถ้าไม่ไปนั่งดูคลิปย้อนหลังคงไม่เห็นว่าแขนเรากระแทกกับราวระเบียง\" \"หนูยังไม่รู้เลยค่ะว่าโดนตอนไหน ก่อนหน้านี้คุณเอ็กตร้าก็เอายามาให้บอกว่าเห็นหนูแขนกระแทก มีแต่คนเห็นแต่หนูที่โดนเองไม่รู้เรื่องเลย แหะๆ\" ท่านประธานชักสีหน้าทันทีก่อนจะเดินเข้าไปยืนตรงหน้าฉัน \"ใครเอายามาให้นะ\" \"คุณเอ็กตร้าไงค่ะ พระเอกที่เข้าฉากกับหนูอ่ะ \" เขาเบือนหน้าหนีก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มือใหญ่กุมขมับตัวเองก่อนจะหันมามองหน้าฉันนิ่ง \"แล้วทำไมต้องเอายามาให้ สนิทกันเหรอ\" \"ไม่ค่ะปกติไม่ได้คุยกัน อยู่ๆเขาก็มาถามก็แค่นั้นเอง\" \"ช่างเถอะคราวหลังก็ระวังตัวด้วย กลับได้ละเดี๋ยวจะไปส่งที่คอนโด\" พูดจบเขาก็จับมือฉันแล้วพาเดินออกไปจากตรงนั้นส่วนฉันก็เป็นตุ๊กตาที่เขาจะลากไปไหนต่อไหนก็ได้ ฉันยังงงอยู่เลยว่าทำไมเขาถึงมาทำดีกับฉันแบบนี้ แสดงความเป็นห่วงจนออกนอกหน้าแบบนี้ มันทำให้ฉันคิดไปเองว่าเขามีใจให้ฉันทั้งๆที่มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยสักนิดเดียว คนระดับเขาจะมาชอบคนแบบฉันได้ยังไงกัน จริงมั้ย \"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ขอบคุณพี่เจมส์กับพี่ดรีมด้วยค่ะ\" ฉันรู้จักทุกคนแล้วเพราะตอนขากลับฉันสอบถามชื่อเขาสองคนเรียบร้อยแล้ว คิคิ ส่วนท่านประธานก็ทำหน้าไม่สบอารมณ์ตลอดทางที่ฉันคุยจ้อแจ้กับลูกน้องเขา ทำมาหวงลูกน้องฉันแค่จะชวนคุยเฉยๆไม่ได้จะแย่งไปสักหน่อยทำไมต้องทำหน้าบึ้งบูดใส่ฉันด้วยก็ไม่รู้ \"กลับถึงห้องทานยาแล้วก็พักผ่อนด้วย!!\" \"หนูมีนัดกับเพื่อนค่ะวันนี้ ยังนอนพักไม่ได้ขอบคุณที่มาส่งนะคะท่านประธานบายค่ะ\" ฉันเอ่ยยิ้มๆโบกมือให้เขาก่อนจะหันหลังเดินขึ้นคอนโดไปเหมือนเขาจะถามอะไรฉันสักอย่างแต่ไม่ทันอ่ะฉันรีบเพราะเจ๊บิวส่งข้อความมากดดันฉันแล้ว *ป๋าจะขึ้นไปดูห้องมั้ยครับผมให้คนมาตกแต่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว\" ดรีมเอ่ยถามมองผมผ่านกระจกมองหลัง ผมถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ทำไมเรื่องของอิงฟ้าถึงกวนใจผมจนถึงตอนนี้ ทั้งเรื่องที่พระเอกในสังกัดผมมาทำเป็นห่วงเป็นใยเธอแบบนั้นบอกตรงผมได้ยินแล้วไม่ชอบใจเลยให้ตายสิ!! กลับมาแทนที่จะคุยกับผมแต่ชวนลูกน้องผมคุยแทนไม่สนใจผมที่นั่งอยู่ข้างๆเลย นี่ผมกำลังเรียกร้องความสนใจจากอิงฟ้าอยู่เหรอ คนอย่างป๋าธีมเนี้ยนะ \"รอดูอิงฟ้าว่าเธอจะไปไหน นัดกับเพื่อนที่ไหน ตามไป!!!\" \"ป๋าดูหวงคุณอิงฟ้าออกนอกหน้ามากเลยนะครับ ผมดูออก ^^\" \"ฉันอาการออกชัดขนาดนั้นเลยเหรอ\" ผมถามมันสองคนเสียงเบา พวกมันมองหน้าผมแล้วพยักหน้าพร้อมกัน \"ชัดมากกกครับ !!!\"