Chapter 8

\"มีอะไรว่ามา!!!\" ผมเดินออกมาข้างนอกเพื่อจะเคลียร์กับยัยเจ๊บิวกันสองคน โดนมีกัปตันแฟนของเธอตามมาด้วย ซึ่งมันดีกับผมมากเพราะกัปตันจะได้ช่วยผมพูดกับแฟนเขาด้วย \"ฉันขอโทษสำหรับทุกอย่างที่เคยแกล้งเธอ ที่เคยพูดไม่ดี ขอโทษนะให้อภัยฉันนะ\" ผมเอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงที่จริงจังสุดๆ ผมต้องเคลียร์กับเธอให้เข้าใจเพราะถ้าเธอไม่ยอมให้อภัยผมมันจะเป็นเรื่องยากที่ผมจะเข้าหาอิงฟ้าได้ \"ห๊ะ!! นี่ฉันหูฟาดไปป่ะเนี่ย คนอย่างป๋าธีมเนี้ยนะขอโทษคนอย่างเจ๊บิวคนนี้อ่ะ\" หล่อนทำหน้าอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง โธ่เอ้ยผมขอโทษเธอจริงๆนะเนี่ยไม่ได้เสแสร้งเลยสักนิด \"ใช่ ป๋าธีมคนนี้แหละขอโทษนะ\" \"อยู่ๆมาขอโทษฉันมันต้องมีจุดประสงค์ นายแกล้งฉันตั้งแต่เรียนม.ปลาย จนมาถึงปัจจุบันเจอหน้ากันนายก็ชอบว่าฉันเป็นยัยหมู ซึ่งฉันไม่ได้หมูยะฉันออกจะสวยนั้นทำให้ฉันโมโหและเกลียดนายมากไง ต้องการอะไรว่ามา?!!!\" ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้บอกว่าผมสนใจอิงฟ้าอยู่ก็คงจะโดนด่าว่ามาหลอกน้องสาวเธออีก \"กะ..ก็ ฉันก็แค่อยากขอโทษเฉยๆ อยากสงบศึกอ่ะ ^^\" \"อยากจะพูดว่าตอแหลมากแต่เห็นแก่หน้าท่านประธานจะไม่พูดแล้วกันนะ ^^\" อื้อหือ เจ็บมากครับเจ็บจนจุกด่าผมตอแหลเหมือนไม่ได้ด่า มีแค่คนเดียวเท่านั้นในโลกใบนี้ที่กล้าไฟท์กับผมแบบนี้ อิเจ๊บิวคนนี้คนเดียวเท่านั้นแหละ คือเราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วพ่อแม่เราสองคนก็รู้จักกันมานาน แต่ตอนเด็กๆเธออ้วนเหมือนหมูผมก็เลยชอบแกล้งเธอตามประสาเด็กมันทำให้เธอเกลียดขี้หน้าผมพานเกลียดผู้ชายทุกคนด้วย แต่แปลกที่เธอยอมกัปตันแสดงว่าลูกพี่ลูกน้องผมคนนี้ต้องมีดีสิ เนาะ \"สงบศึกกันเถอะเจ๊บิว นะๆถือว่าป๋าธีมคนนี้ขอร้อง ให้ทำอะไรยอมหมดเลยอ่ะ\" \"เลิกยุ่งกับอิงฟ้าสิ ^^\" น้ำเสียงหวานๆบวกกับแววตาแบบนั้นเธอต้องรู้แน่ๆว่าผมคิดอะไรกับอิงฟ้าไม่งั้นเธอไม่พูดมาแบบนี้แน่ๆ แล้วผมจะทำดีกับเธอเพื่ออะไรถ้าไม่ใช่เพราะอิงฟ้าเพราะฉะนั้นใครจะเลิกยุ่งหละ \"ไม่มีทาง เธอก็รู้ว่าฉันทำไม่ได้\" \"นั้นไงมีจุดประสงค์จริงๆด้วย ทำไมอยู่ๆคนแบบป๋าธีมถึงมาสนใจพนักงานบริษัทของตัวเอง ฉันบอกเลยนะว่าแค่เห็นยัยอิงฟ้าเป็นคนน่ารัก คุยเก่งแล้วอยากได้เล่นๆ เลิกยุ่งกับเพื่อนฉันได้เลย!!!! ยัยอิงฟ้าเป็นเด็กดีเกินกว่าที่นายจะมาหลอกเธอ\" \"ฉันจริงจังนะเจ๊บิว เธอก็รู้ว่าฉันแทบไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน อีกอย่างเธอรู้จักฉันดีว่าฉันเป็นคนยังไง\" เจ๊บิวเงียบไปเหมือนจะคิดอะไรเราก็ไม่อาจจะรู้ได้ผมหละกลัวใจเจ๊บิวจริงๆ ถ้าเธอขัดขวางผมขึ้นมาเธอจะเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่และผมไม่สามารถทำอะไรเธอได้ด้วยสิ \"ก็รู้ว่าป๋าธีมคนเนี้ยไม่ได้เจ้าชู้ แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่านายจริงจังกับอิงฟ้า แล้วครอบครัวนายจะโอเคเหรอคุณป้ารู้หรือยัง\" เธอถามผมหลายคำถามมากจนผมไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อนเอาเป็นว่าผมจะตอบทุกคำถาม \"เอาเป็นว่าฉันจริงจังกับอิงฟ้ามากแล้วกัน และฉันไม่ได้คิดจะหลอกถ้าเพียงเจ๊บิวให้โอกาสฉันจะทำให้ดีที่สุด ส่วนเรื่องครอบครัวของฉัน เชื่อสิแม่ฉันต้องชอบอิงฟ้าแน่นอน\" เจ๊บิวหันไปมองหน้ากัปตันเหมือนจะขอความเห็น เขาพยักหน้ายิ้มๆแค่นั้น เจ๊บิวมองหน้าผมแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ \"ฟังฉันนะป๋าธีม ยัยอิงฟ้าเธอมีความฝันมาตลอดว่าวันหนึ่งเธอจะต้องเป็นนักแสดงที่มีคุณภาพและเป็นที่รู้จัก ยัยอิงฟ้าไม่ชอบการใช้เส้นสายในการทำอะไรทุกอย่างเธอพยายามมาด้วยตัวเองตลอด ถ้านายรักอิงฟ้าจริงๆพยายามสนับสนุนให้เธอได้ทำตามความฝันของตัวเองอยู่ห่างๆ ส่วนเรื่องเธอสองคนฉันจะไม่ขัดขวาง นายสัญญากับฉันได้ไหมว่าจะไม่ทำให้อิงฟ้าเสียใจ เธอลำบากมานานฉันอยากให้เธอเจอคนดีๆและรักเธอจริงๆ\" เจ๊บิวเอ่ยมายืดยาวแต่ผมตั้งใจฟังเธอทุกคำพูด ไม่ว่าจะยังไงถ้าอิงฟ้าอยากทำอะไรผมสนับสนุนเธออยู่แล้ว ผมจะคอยดูเธอประสบความสำเร็จด้วยตัวเองอยู่ห่างไปคอยซัพพอร์ตเธอทุกอย่าง \"ฉันจะพิสูจน์ให้อิงฟ้าเห็นว่าฉันจริงใจกับเธอ ว่าแต่เจ๊บิวให้อภัยฉันแล้วใช่ป่ะ? ไม่ขัดขวางแล้วใช่มั้ย?\" \"อือ ฉันทำไรได้ที่ไหน ถ้ายัยอิงฟ้าชอบนายจริงๆใครจะไปห้ามได้หละ ไปเถอะกัปตันบิวหิวข้าวแล้วอ่ะ อิป๋าธีมนี่ชวนออกมาคุยอะไรก็ไม่รู้หิวจังเลยยย\" อื้อหือออ ด่าผมสั่งสอนผมเสร็จก็หันไปอ้อนแฟนต่อ น่าอิจฉาจริงๆให้ตายสิ ว่าแล้วก็ไปหาอิงฟ้าดีกว่าผมอยากคุยกับเธอ \"ท่านประธาน!! มาแล้วเหรอคะ?\" ผมพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินลงไปนั่งข้างๆเธอ รอยยิ้มของอิงฟ้าสวยจังยิ่งมองยิ่งสวย นี่ผมกำลังหลงเธอหนักมากเลยนะเนี้ย ^^ \"อื้ม ว่าแต่ดื่มอะไรอยู่เหรอ คุยนานไปหน่อยคอแห้งจัง\" \"งั้นดื่มน้ำเปล่าก่อนค่ะ เดี๋ยวหนูสั่งเครื่องดื่มให้\" ผมรับน้ำเปล่ามาดื่มแล้วอิงฟ้าก็เรียกพนักงานมาให้ผมสั่งเครื่องดื่ม ก็วอทก้าแก้วเดียวเท่านั้นแหละไม่ได้ตั้งใจมาดื่มอยู่แล้ววันนี้ ผมนั่งคุยกับกัปตันมากกว่าเพราะสาวๆคุยกันผมไม่ค่อยเข้าใจเวลาล่วงเลยมาเกือบห้าทุ่มต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันกลับ \"อิงฟ้าให้เจ๊ไปส่งมั้ย\" \"อิงฟ้าให้เจ๊ไปส่งมั้ย\" ฉันเดินออกมาพร้อมเจ๊บิวกับกัปตันแล้วก็ท่านประธาน คือฉันนั่งแท็กซี่มานะก็คงต้องติดรถคนอื่นกลับ \"โอเค งั้นรบกวนด้วยค่ะเจ๊คนสวย\" \"กลับกับผมสิทางผ่านพอดี ป่ะไปกันเถอะ กลับก่อนนะเจ๊บิว กัปตัน\" ท่านประธานพูดเองเอออเองเสร็จสรรพแล้วก็ลากฉันไปที่ลานจอดรถ ส่วนฉันยังงงๆแต่ก็เดินตามเขามา \"ไม่อยากรบกวนเลยค่ะ เกรงใจจัง\" \"เกรงใจทำไมทางผ่านอยู่แล้ว ไปกันเถอะขึ้นรถนะ\" ฉันพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งรถกับท่านประธาน จากนั้นก็เป็นเขาที่ชวนคุยนั้นคุยนี่ตลอดทางจากปกติเขาไม่ค่อยพูดเลยวันนี้มาแปลกจังแหะ พูดเยอะจัง \"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ รบกวนทั้งวันเลย แหะๆ\" เขาไม่พูดอะไรเปิดประตูรถเดิมตามฉันลงมาก่อนจะไล่ลูกน้องเขากลับไปหมดตอนนี้เหลือแค่ฉันกับท่านประธานยืนมองหน้ากันสองคน \"ไม่กลับเหรอคะ\" \"อ่อพอดีซื้อคอนโดที่นี่ไว้นะเพิ่งตกแต่งเสร็จ วันนี้ก็เลยจะค้างที่นี่ ^^\" ฉันตกใจนะเนี้ยเพิ่งรู้ว่าเขามีคอนโดที่นี่ด้วย นึกว่าคนระดับเขาต้องอยู่คฤหาสน์ ไม่งั้นก็คอนโดหรูกว่านี้ไรงี้ \"อ่อ งั้นขึ้นไปพร้อมกันนะคะ ว่าแต่อยู่ชั้นไหนคะ?\" \"710\" \"หู้ยยยย ข้างห้องหนูเลยอ่ะ บังเอิญจังเลยหนูอยู่ 711\" ฉันยิ้มแห้งๆก่อนจะเดินมาถึงหน้าห้องของตัวเอง เขาเดินตามฉันมาถึงหน้าห้องแล้วไม่ยอมไปไหน ฉันเปิดประตูเสร็จเรียบร้อยจะเข้าไปข้างในหันไปมองหน้าเขายิ้มๆ \"ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะท่านประธาน คุณดีกับหนูมากเลยมากจนหนูไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี\" มันเป็นความรู้สึกที่ฉันอยากจะบอกเขามาก เวลามีเขาคอยช่วยเหลือแบบนี้ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นหนี้บุญคุณเขาจนไม่รู้จะตอบแทนยังไงหมด \"เรียกอย่างอื่นได้มั้ยนอกจากท่านประธานอ่ะ ฟังดูห่างจังเลย\" \"แล้วท่านประธานอยากให้หนูเรียกว่าอะไรหละคะ\" ฉันเอ่ยถามเขาตาแป๋ว เขายิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยออกมา \"เรียกพี่ธีมสิ ผมชอบนะ ^^\" \"พี่เลยเหรอคะ จะดีเหรอหนูเป็นลูกน้องคุณเป็นเจ้านายนะ \" ฉันทักท้วงเล็กน้อยถ้าคนอื่นมาได้ยินว่าฉันเรียกเจ้านายแบบสนิทสนมแบบนั้นคงโดนดุตาย \"เวลางานอยากเรียกอะไรก็เรียกไป แต่เวลาส่วนตัวพี่อยากให้หนูเรียกพี่ว่าพี่นะ ได้มั้ย\" ฮืออออ ทำไมต้องมองแบบนั้นด้วยฉันใจสั่นจนทำตัวไม่ถูกแล้วนะ ทำไมต้องมาทำดีกับฉันให้ฉันหวั่นไหวด้วยเนี้ย อร๊ายยยยย \"ถ้าท่าน . เอ้ย!! ถ้าพี่ธีมต้องการแบบนั้นก็ได้ค่ะ หนูเข้าห้องแล้วนะคะฝันดีค่ะ\" ฉันรีบเดินเข้าห้องทันทีอยู่ต่อไม่ได้แล้วนะมันเขิน . แต่ก่อนจะได้ปิดประตูเขาก็จับไว้ก่อน \"เดี๋ยวสิพรุ่งนี้หยุดใช่มั้ย\" \"ค่ะ .. พรุ่งนี้หนูหยุด\" \"งั้นรบกวนทำอาหารเช้าเผื่อหน่อยสิ เดี๋ยวตอนแปดโมงเช้าจะมาหาที่ห้องนะ ฝากท้องหน่อยจะได้มั้ยน้า \" เขามองฉันยิ้มๆฮืออ มันดีต่อใจเหลือเกิน โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้วฉันเขิน!!!!! \"ดะ... ได้ค่ะ แปดโมงเจอกันนะคะ ^^\"