Chapter 14

\"อื้อออออออ\" เสียงสาวน้อยในอ้อมกอดผมกำลังบิดตัวไปมา ก่อนจะซุกหน้าลงกับอกผม ผมรั้งตัวอิงฟ้าเข้ามากอดแน่นแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้สงสัยจะหนาวแหะ นี่ก็เช้าละยังไม่ยอมตื่นสงสัยเมื่อคืนตื่นเต้นที่ได้นอนกับผมจนนอนไม่หลับทั้งคืน พอเช้ามาฝืนตัวเองไม่ไหวก็เป็นอย่างที่เห็น สลบเหมือดเลย \"อื้มมมมมมม แจ๊บๆๆๆ\" เสียงคนในอ้อมกอดผมแจ๊ะปากแจ๊บๆน้ำลายย้อยไหลออกมาตามร่องปาก ผมยิ้มขำอย่างชอบใจเมื่อได้เห็นคนในอ้อมแขนผมน่ารักขนาดนี้ ผมค่อยๆลูบผมเธออย่างแผ่วเบากลัวเธอตื่นด้วยแหละ \"พี่ธีมมมม\" อิงฟ้าค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อถูกสัมผัสจากผม เธอลืมตาขึ้นแล้วกอดรัดผมแน่นกว่าเดิม \"ตื่นไวจังเลย \" \"ก็พี่หลับสนิทแต่เด็กบางคนตื่นเต้นระแวงว่าพี่จะทำอะไรจนไม่หลับไม่นอน\" ผมเอ่ยยิ้มๆนั้นทำให้คนในอ้อมกอดผมอายจนหน้าแดง เธอซุกหน้าส่ายไปมาตรงหน้าอกผม \"ไม่จริงสักหน่อย หนูแค่แปลกที่เฉยๆ \" \"โอเคจะเชื่อนะ \" \"จิ๊!! หนูตื่นแล้วนะ เดี๋ยวคุณแม่จะรอค่ะ\" พูดจบก็ผละออกจากอ้อมกอดผมแล้วลงจากเตียงวิ่งจู๊ดไปห้องน้ำทันที ผมมองตามเธอไปก่อนจะส่ายหน้ายิ้มออกมาทันที น่ารักอ่ะ \"คุณแม่ขาาา\" ฉันลงบันไดมาก็เจอคุณแม่กำลังยืนคุยกับนมแจ่ม ส่วนพี่ธีมก็เดิมตามมาเงียบๆ คุณแม่หันมามองหน้าฉันแล้วเดินมาจับมือฉันไว้ \"ตื่นแล้วเหรอลูกหลับสบายดีมั้ยจ๊ะ\" \"แหะๆนอนไม่ค่อยหลับเลยค่ะ ที่นี่หรูไป มันแปลกที่จนหนูนอนไม่หลับเลย\" ฉันบอกออกไปตามตรง ใครจะนอนได้ห้องระยิบระยับด้วยแสงเพชรสุดหรูจนคิดว่าฉันควรจะไปนอนตรงห้องครัวน่าจะนอนหลับได้ดีกว่าอีก แอร์เย็นฉ่ำ บรรยากาศเงียบสงบน่านอนมากแต่ฉันกลับนอนไม่หลับอันนี้สิแปลก \"เอาเถอะเดี๋ยวก็ชิน ฮ่าๆๆ เรานี่มันตลกจริงๆ ไปเถอะไปขึ้นรถกันได้แล้วลูก ตาธีมลูกเคลียร์งานยัง ไม่ใช่ไปพบพ่อแม่หนูอิงฟ้าแล้วคุยงานไปด้วยแม่ไม่โอเคนะ\" \"เคลียร์เรียบร้อยครับไม่ต้องห่วง ผมจะไปแบบไม่มีงานมาตามจี้ตูดผมแน่นอน\" พี่ธีมเอ่ยยิ้มๆ คุณแม่จับมือฉันลากให้ตามไปส่วนพี่ธีมเขารีบมาจับมืออีกข้างหนึ่งของฉันไว้เช่นกัน ก็ตอนนี้เหมือนเล่นเราสามคนพ่อแม่ลูกอ่ะ คุณแม่จับมือซ้ายฉัน พี่ธีมจับมือขวาเราสามคนเดินไปที่รถตู้หน้าบ้าน \"หนูอิงฟ้าลูก ให้พวกเขามาสอนการแสดงที่บ้านดีมั้ย หนูจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินทาง\" คุณแม่ชวนฉันคุยระหว่างทางที่จะไปที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ ส่วนพี่ธีมก็นั่งข้างๆฉันแต่ไม่ได้ร่วมวงสนทนาด้วย \"ไม่ดีหรอกค่ะคุณแม่ เดี๋ยวพวกเขาก็ตกใจที่มาหาหนูที่บ้านเกียรติกูลนะสิค่ะ\" \"นั้นสินะพวกเขาจะรู้ทันทีว่าหนูเป็นลูกสะใภ้ของแม่ เห้อออ ไม่อยากปิดบังให้มันยุ่งยากเลยจริงๆ แต่ถ้าหนูขอร้องแม่ต้องทำตามที่รับปาก\" ท่านทำท่าทางลำบากใจสุดๆ ส่วนฉันสะดวกไปที่อื่นดีกว่า ยิ่งคนรู้จักฉันมากเท่าไหร่ จะยิ่งทำให้ฉันทำงานลำบากมากขึ้นเท่านั้น \"ขอบคุณนะคะที่เข้าใจหนู โชคดีจังเลยที่มีแต่คนใจดีอยู่รอบๆตัวหนู \" \"ปากหวานจริงเลยเด็กคนนี้ มานั่งกับแม่มั้ยมานี่มะ\" \"แม่ครับจะแย่งผมไปหมดทุกอย่างแม้กระทั้งเมียผมเหรอเนี้ย\" พี่ธีมร้องทักท้วงออกมาเสียงหลงเมื่อคุณแม่จะลากฉันไปนั่งข้างหลังด้วย เขาโอบรอบเอวฉันไว้แน่นกลังจากที่เขาเงียบฟังเราสองคนคุยกันพอคุณแม่จะให้ฉันไปนั่งด้วยเขาก็พูดทันทีเลย \"อะไรตาธีม นั้นเมียลูกแม่จะไปแย่งมาได้ยังไงลูกคนนี้นิเดี๋ยวตัดออกจากกองมรดกเลย\" \"ผมไม่เอาก็ได้ผมรวย \" พี่ธีมยักไหล่ยิ้มๆก่อนจะหันมาอ้อนฉันด้วยการกอดเอาขโมยหอมแก้มแต่คุณแม่ไม่เห็นหรอกท่านนั่งข้างหลังพวกเราอีกที \"ชิ แม่เอาให้หลานแม่ก็ได้ หนูอิงฟ้าถ้าหนูเบื่องานก็รีบมาปั๊มหลานให้แม่นะ แม่อายุมากแล้วแม่อยากมีหลาน นะๆ\" ฉันหันไปยิ้มให้กับคุณแม่โดยที่มีมือตุ๊กแกของพี่ธีมกอดรัดฉันแน่น \"หนูขอเวลาหน่อยนะคะ เรื่องนั้นเราค่อยมาคุยกันอีกที อื้ออ อย่าจับสิค่ะ\" ประโยคหลังฉันหันไปกระซิบกับพี่ธีม เขาเอานิ้วมือมาไต่ตามตัวฉันแกล้งให้ฉันจั๊กจี้ ไม่น่ารักเลย \"ขอกอดหน่อย\" \"พี่ธีม!! คุณแม่ก็อยู่นะคะ\" \"ไม่เห็นหรอกน่า\" เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันแล้วพยายามจะซุกตามซอกคอฉันนั้นทำให้คุณแม่กระแอมเสียงดังลั่น \"อะแฮ่มมมม เกรงใจแม่ด้วยตาธีม!!\" \"เห็นมั้ยพี่ธีม!! คนบ้า!!\" \"หึ!! \" \"คุณแม่!!\" ฉันเดินเข้าไปข้างในตัวบ้านหลังจากที่เดินทางมาเกือบสองชั่วโมง คุณแม่กำลังรดน้ำต้นไม้ ส่วนคุณพ่อกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ม้านั่งในสวน \"อิงฟ้า ลูกมาได้ยังไงหืมมม\" ฉันเดินไปสวมกอดคุณแม่ ท่านจับฉันหอมแก้มซ้ายกว่าคุณพ่อพอเห็นฉันก็วางหนังสือพิมพ์ลงแล้วเดินตรงมาหาฉัน \"มาได้ยังไงลูก แล้วพี่ละ?\" \"ไม่ได้มาด้วยกันค่ะ เจ๊บิวมีประชุม สบายดีกันมั้ยคะหนูไม่ได้มาหาเลยมัวแต่ทำงาน ^^\" ท่านสองคนมองหน้ากันแล้วหันมายิ้มให้ฉัน \"สบายดีจ๊ะ คิดถึงหนูมากเลยนึกว่าลืมแม่ซะแล้ว มีลูกสาวสองคนไม่มาหาสักคน น่าตีทั้งคู่เลย\" ฉันกอดท่านแน่นออดอ้อนนิดหน่อยเผื่อจะหายงอน สักพักคุณแม่กับพี่ธีมก็เดินเข้ามา \"สวัสดีค่ะคุณพริมา คุณชาติ \" \"คุณหญิง!!! มาได้ยังไงคะเนี้ย\" คุณแม่ผละออกจากฉันแล้วเดินเข้าไปทักทายผู้มาใหม่ ส่วนฉันก็เดินตามไปพร้อมกับพี่ธีมเงียบๆ ตอนนี้พวกเรานั่งอยู่กันที่โซฟา เหมือนคุณพ่อคุณแม่กำลังงงๆว่าพวกเรามาพร้อมกันได้ยังไง \"ดิฉันจะมาคุยเรื่องสู่ขอลูกสาวคุณพริมานะคะ \" คุณแม่ทำหน้าตกใจก่อนจะทำสีหน้าลำบากมองหน้าคุณพ่อ \"คืองี้ค่ะคุณหญิง เรื่องของตาธีมกับยัยบิวคงจะเป็นไปไม่ได้แล้วหละค่ะ วันก่อนยัยบิวพาแฟนมาแนะนำให้แม่รู้จัก หน้าตาหล่อเหลาแถมอายุน้อยกว่าอีก แต่ดูเขาสองคนรักกันดิฉันก็เลยไม่ขัดอะไร ต้องขอโทษคุณหญิงจริงๆนะคะ\" คุณแม่ท่านเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าลำบากใจ ส่วนคุณแม่พี่ธีมก็มองหน้าเราสองคนแล้วยิ้มขำ \"งั้นก็ดีสิค่ะที่หนูบิวมีแฟนแล้ว ว่าแต่เป็นลูกเต้าเหล่าใครคะ?\" \"หลานรักคุณแม่ไงครับเจ้ากัปตันนะ\" คุณแม่ท่านเอามือปิดปากทำหน้าตกใจก่อนจะหันไปมองคุณแม่ฉัน \"จริงเหรอคะ ตากัปตันกับหนูบิวนะเหรอ\" \"ใช่ค่ะคุณหญิงตอนแรกก็ตกใจ พ่อกัปตันเขาบอกเป็นลูกชายคนเล็กของคุณภาคินดิฉันก็เลยไม่ขัดอะไรเพราะตากัปตันดูเป็นผู้ใหญ่กว่าลูกสาวดิฉันอีกเหมือนจะเอาอยู่ซะด้วย ว่าแต่คุณหญิงจะยังไงคะตอนนี้ เรื่องยัยบิวกับตาธีม\" \"ฉันมาเพราะเรื่องตาธีมกับหนูอิงฟ้าต่างหาก หนูอิงฟ้าบอกคุณสองคนเป็นคุณพ่อคุณแม่เธอ ดิฉันจะมาสู่ขอให้ตาธีมนะคะ\" \"ตายแล้วไปรู้จักกันตอนไหน แต่ก็ อร๊ายย จริงเหรอลูกอิงฟ้า\" ฉันหันไปมองหน้าคุณพ่อกับคุณแม่แล้วพยักหน้ายิ้มๆ \"ค่ะคุณแม่ \" คุณแม่ทำท่าทางตื่นเต้นสุดๆ นึกว่าจะโกรธฉันซะอีกเพิ่งจะ25ปี แต่จะมึแฟนแต่งงานแล้ว ถ้าเป็นเจ๊บิวนั้ยอายุมากแล้วคุณแม่ท่านเลยพยายามจับคู่ให้ \"อร๊ายยย ดีจังเลยค่ะคุณหญิง เอาเลยค่ะยกให้เลย คิคิ\" \"คุณแม่คะ!!\" \"อะไรยัยอิงฟ้าหืมมม แม่ได้ตาธีมเป็นลูกเขยดีจะตาย น่ารัก หล่อ รวย ดีพร้อมขนาดนี้เหมาะกับลูกสาวแม่ที่สุด \" ฉันยิ้มเขินก่อนจะหันไปสบตากับพี่ธีม เขาเอาแต่ยิ้มไม่พูดอะไรคงปล่อยให้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ส่วนฉันคงจะต้องอธิบายกับคุณแม่เรื่องที่ยังไม่จัดงานแต่ง แล้วเรื่องที่เราสองคนจดทะเบียนกันแล้ว \"พาพี่ไปเดินเล่นก่อนลูก พ่อกับแม่จะคุยกับคุณหญิงก่อน\" \"ค่ะคุณพ่อ ไปเถอะค่ะพี่ธีม\" ฉันจับมือพี่ธีมเดินออกไปข้างนอก เราสองคนไปเดินกันที่สวนหน้าบ้าน พี่ธีมสวมกอดเอวฉันไว้หลวมๆ เอาคางมาเกยตรงไหล่ฉัน \"นึกว่าจะถูกคุณแม่ดุซะแล้ว\" \"ไม่หรอกค่ะ ท่านอยากได้พี่เป็นลูกเขยอยู่แล้วเพราะพี่หล่อ \" ฉันทำหน้ายู่ใส่เขาทันที หลงตัวเองอ่ะสุดๆ แต่ก็หล่อจริงแหละ \"ชิ!! ขี้โม้ ว่าแต่ทำไมถึงอยากแต่งงานเร็วๆขนาดนั้นหละคะ หนูยังมองไม่เห็นเหตุผลเลยนะ\" ฉันหันไปคุยกับเขาตรงหน้า ฉันสงสัยมานานแล้วว่าทำไมถึงต้องจดทะเบียนกันไวขนาดนี้ \"คือจริงๆพี่ตอนนั้นคิดว่าถ้าพี่แต่งๆไปแม่พี่จะได้สบายใจ แม่พี่ชอบคนไหนพี่ก็จะแต่งกับคนนั้นเพื่อให้แม่สบายใจเพราะแม่พี่ไม่ค่อยแข็งแรงพี่อยากให้ท่านมีความสุขตามความต้องการของท่าน แต่พี่มาเจอหนูก่อนแล้วมันถูกใจมันชอบอ่ะพี่ก็เลยคิดว่าพี่แต่งกับหนูดีกว่า จริงๆถ้าตอนนั้นหนูปฏิเสธพี่ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะยังไงต่อ \" ฉันสวมกอดเขาไว้หลวมๆ เริ่มจะเข้าใจเขามากขึ้นแล้ว ก็ยังดีที่เขาแต่งเพราะชอบฉันไม่ใช่เลือกฉันมาแต่งเพราะใครก็ได้ \"ขอบคุณนะคะที่เลือกหนู หนูจะทำหน้าที่ภรรยาที่ดีให้กับพี่ธีม จะไม่ทำให้พี่ธีมผิดหวังค่ะ\" \"เริ่มจากคืนนี้เป็นไง หน้าที่ภรรยาที่ดีเขาทำกัน\" \"ไม่นะ หนูยังทำใจไม่ได้เลย \" \"อะไรอ่ะไหนบอกจะทำหน้าที่ภรรยาที่ดีไง เด็กเลี้ยงแกะเด็กขี้โกหก ชิ!!\" เขาสะบัดหน้าใส่ฉันอย่างงอนๆ ส่วนฉันนั้นเขินจนตัวจะแตกแล้วแค่คิดว่าฉันจะต้องเป็นเมียของเขาต้องมะ..มีอะไรกับเขา แค่คิดมันก็แบบ อร๊ายยย ขนลุกอ่ะ