บทที่ 114 แม่ครับ รบกวนด้วยนะครับ

บทที่ 114 แม่ครับ รบกวนด้วยนะครับ 220...225....230...235.... คนรอบข้างเห็นว่ามู่เฉินหย่วนมาได้ไกลจนถึงวินาทีที่สองร้อยหกสิบแล้ว และดูเหมือนจะตื่นเต้นมากกว่าตัวเองลงแข่งเองเสียอีก ทว่ามู่เฉินหย่วนกลับรู้สึกดูผ่อนคลาย สายตาของเขามองมาทางด้านถังซินตลอดเวลา 400...410....419.... หลังจากวินาที