บทที่14 คุณอาสุดหล่อ?

บทที่14 คุณอาสุดหล่อ? ทำโอทีมาทั้งวัน หลินโม่โม่กลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว วันนี้ในบ้านมืดมิด ไม่ได้เปิดไฟไว้ให้เธอ ต้องเปลี่ยนรองเท้าในความมืด แต่พอเธอเอารองเท้าที่เปลี่ยนใส่ไปในตู้รองเท้า ไฟในห้องรับแขกก็สว่างขึ้นมาทันที หูได้ยินเสียง ปัง! ของพลุงานฉลอง หลังจากนั้น เสี่ยวเสี่ยวพร้อมด้วยเจี่ยนอัน ก็ถือเค้กที่เตรียมไว้อย่างดีด้วยใจมาไว้ตรงหน้าของหลินโม่โม่ “สุขสันต์วันเกิดหม่ามี๊!” “สุขสันต์วันเกิดโม่โม่!” มองดูฉากที่อบอุ่นตรงหน้า หลินโม่โม่ก็ซาบซึ้งจนดวงตาแดงก่ำ วันนี้เป็นวันเกิดของเธอหรอนี่ “หม่ามี๊ โตขึ้นอีกปีแล้วนะ เป็นเด็กโตแล้ว ไม่ร้องไห้แล้วนะ” เสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างเคร่งขรึม หลินโม่โม่ถูกคำพูดของลูกสาวสุดที่รักทำให้ยิ้มออกมา ตามขั้นตอนของวันเกิด หลินโม่โม่อธิษฐานขอพร แล้วตัดแบ่งเค้กเรียบร้อย เสี่ยวเสี่ยววิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเอง แล้วหยิบกล่องใบหนึ่งออกมาจากห้องอย่างลึกลับ “หม่ามี๊ นี่เป็นของขวัญของหม่ามี๊ค่ะ” เมื่อมองไปที่กล่องของขวัญสวยงามในอ้อมแขนของเสี่ยวเสี่ยว หลินโม่โม่ก็คิดไปเองว่าเป็นการจัดเตรียมของเจี่ยนอัน แต่บนหน้าของเจี่ยนอันกลับเขียนคำว่ามึนงงตัวใหญ่ๆไว้สองคำ เสี่ยวเสี่ยวใบหน้าตื่นเต้น มองไปที่เสี่ยวเสี่ยวอย่างคาดหวัง “หม่ามี๊ รีบเปิดดูเร็ว” ตามคำแนะนำของเสี่ยวเสี่ยว หลินโม่โม่เปิดกล่องออก ชุดกระโปรงสีเขียวมรกตที่เข้ามาในสายตา ทำเอาเธอประหลาดใจ “หม่ามี๊ ใส่แล้วจะต้องดูดีมากแน่นอน” เสี่ยวเสี่ยวพูดด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ เพียงแค่มองเนื้อผ้าของกระโปรง หลินโม่โม่ก็รู้เลยว่าเสื้อผ้าชุดนี้ต้องมีราคามาก เธอไม่ได้ดีอกดีใจอย่างที่จินตนาการไว้ แต่หน้าตึงพูดกับเสี่ยวเสี่ยว “หนูยืนให้ดี หนูเอาเงินจากไหนมาซื้อเสื้อผ้าชุดนี้?” เธอรู้ว่าเสี่ยวเสี่ยวมีนิสัยประหยัดเงินในกระเป๋า ปกติจะไม่ชอบใช้เงิน แต่เงินที่เธอให้ ไม่มีทางเพียงพอที่จะเอามาใช้ซื้อเสื้อผ้า เจี่ยนอันก็หยิบเอาชุดนั้นออกมาดู พบว่าเสื้อผ้าชุดนี้ยังเป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นด้วย ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรไปสักพัก ท่าทีของหลินโม่โม่ทำให้จิตใจที่มีความสุขของเสี่ยวเสี่ยวกลายเป็นกระวนกระวายเล็กน้อย เธอบีบมือเล็ก “หม่ามี๊ ไม่ชอบหรอคะ?” ดวงตาโตแวววับของเสี่ยวเสี่ยว ทำให้หลินโม่โม่ไม่อาจตำหนิได้ แต่เมื่อคิดว่านี่จะเป็นปัญหาตอนเสี่ยวเสี่ยวโตขึ้น เธอทำได้เพียงตึงหน้าต่อไป “หม่ามี๊กำลังถามหนู เสื้อผ้าชุดนี้หนูซื้อมาหรอ?” เห็นท่าทีจริงจังของหม่ามี๊ เสี่ยวเสี่ยวก็น้อยใจเล็กน้อย “หนูซื้อมาเอง ถ้าหม่ามี๊ไม่เชื่อ หนูมีคุณอาสุดหล่อเป็นพยานให้” คุณอาสุดหล่อ? หลินโม่โม่กับเจี่ยนอันสบตากัน “คุณอาสุดหล่ออะไร? หม่ามี๊เคยสอนหนูแล้วไม่ใช่หรอ ว่าห้ามหยิบของคนอื่นมา? ทำไมหนูไม่เชื่อฟังแบบนี้! ถ้าเขาเป็นคนไม่ดีจำทำยังไง?” หลินโม่โม่ยิ่งคิดยิ่งผิด อารมณ์พุ่งเพิ่มขึ้น เพราะไม่เคยเห็นหม่ามี๊โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้มาก่อน เสี่ยวเสี่ยวเลยร้องไห้เสียงดังออกมาอย่างอดไม่ได้ “หนูก็แค่อยากซื้อกระโปรงสวยๆซักชุดให้หม่ามี๊ หม่ามี๊ดูดีขนาดนี้ แต่ชุดที่ใส่มีแต่ทั้งเก่าทั้งขาด หนูไม่ได้จะเอาของๆคุณอา ชุดๆนี้หนูซื้อมาเองจริงๆ” ทันใดนั้นหัวใจของหลินโม่โม่ก็เจ็บแปล๊บ ราวกับตีขวดห้ารสชาติล้ม รับไม่ได้เป็นที่สุด จึงดึงเสี่ยวเสี่ยวเข้ามากอด “ขอโทษนะเสี่ยวเสี่ยว หม่ามี๊ไม่ควรอารมณ์เสียกับหนูเลย”