บทที่15 ตามหาแดดดี๊ก่อน

บทที่15 ตามหาแดดดี๊ก่อน เห็นหลินโม่โม่น้ำตาไหล เสี่ยวเสี่ยวก็รู้เรื่องไม่ร้องไห้ต่อ แต่เป็นสะอื้นไปพร้อมกับหยิบบัตรสีดำใบนั้นออกมา “หม่ามี๊ ขอโทษค่ะ เสี่ยวเสี่ยวไม่ควรโกหกหม่ามี๊ หนูใช้สิ่งนี้ซื้อชุดกระโปรง” เสี่ยวเสี่ยวมองท่าทีของหลินโม่โม่อย่างระแวดระวัง เจี่ยนอันที่อยู่ด้านข้างกลับมองออกถึงที่มาของบัตรใบนี้ “นี่มันบัตรสีดำของพี่ชายฉันไม่ใช่หรอ?” “คุณอาเฉิงบอกว่า มีสิ่งนี้แล้วก็จะสามารถปกป้องหม่ามี๊ได้ แล้วยังซื้อของสวยงามให้หม่ามี๊ดีใจได้ด้วย หนูก็เลยเอามา” เสี่ยวเสี่ยวก้มศีรษะลง พูดขึ้นอย่างไม่มั่นใจและละอายใจเล็กน้อย ถึงยังไงเธอก็รับปากกับคุณอาเฉิงไว้แล้ว ว่านี่จะเป็นความลับระหว่างพวกเขาสองคน พอเข้าใจถึงต้นกำเนิดของเรื่องราว หลินโม่โม่ก็ทั้งซาบซึ้งทั้งตำหนิตนเอง ตั้งแต่เด็กเสี่ยวเสี่ยวก็เป็นคนน่ารักจิตใจดี เธอไปสงสัยว่าเสี่ยวเสี่ยวทำเรื่องที่ไม่ควรทำได้ยังไง “เสี่ยวเสี่ยว หม่ามี๊ต้องพูดขอโทษหนู หม่ามี๊ไม่ควรสงสัยหนูเลย” “เสี่ยวเสี่ยวเองก็ไม่ควรทำให้หม่ามี๊โกรธ” ท่าทางอบอุ่นของทั้งสองทำให้เจี่ยนอันที่อยู่ด้านข้างอิจฉา เพื่อไม่ให้บรรยากาศแบบนี้ดำเนินต่อไป เธอจึงเอ่ยปากพูดขึ้น “เสี่ยวเสี่ยว ที่หนูพูดถึงคุณอาสุดหล่อเมื่อกี้มันคือเรื่องอะไรหรอ?” หลังจากที่เสี่ยวเสี่ยวโทรศัพท์มาหาเธอ เธอก็รีบไปทันที แต่ก็ไม่เห็นคุณอาสุดหล่อที่ไหน แววตาของเสี่ยวเสี่ยวสว่างขึ้นทันทีเธอเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นออกมาตั้งแต่ต้นจนจบ “เสี่ยวเสี่ยวของพวกเราเก่งที่สุด!” ฟังเรื่องเล่าของเสี่ยวเสี่ยวจบ เจี่ยนอันก็หอมเสี่ยวเสี่ยวไปฟอดใหญ่ เห็นลูกสาวมีไหวพริบแบบนี้ แล้วยังไม่ถูกรังแก หลินโม่โม่เองก็มีความสุขจากใจ “หม่ามี๊ ถ้าเกิดหาแดดดี๊ไม่เจอจริงๆ หนูรู้สึกว่าคุณอาสุดหล่อคนนั้นก็เป็นแดดดี๊ของหนูได้” เสี่ยวเสี่ยวนึกถึงคำพูดและการกระทำของคุณอาสุดหล่อในวันนี้ เธอรู้สึกว่าสามารถคู่ควรกับหม่ามี๊ผู้งดงามของเธอได้ ได้ยินคำนี้ เจี่ยนอันก็ไม่ยินดี “เสี่ยวเสี่ยวที่รัก หนูไม่เอาคุณอาเฉิงแล้วหรอ?” “ก็...”เสี่ยวเสี่ยวดูลำบากใจเล็กน้อย “งั้น งั้นก็ตามหาแดดดี๊ก่อนแล้วกัน” ให้เลือกระหว่างคุณอาเฉิงกับคุณอาสุดหล่อ เป็นเรื่องที่ยากเสียจริง! “เจี่ยนอัน เธอเอานี่ไปเถอะ” หลังจากที่เสี่ยวเสี่ยวผล่อยหลับไป หลินโม่โม่ก็พาเจี่ยนอันมาส่งที่ชั้นล่าง แล้วส่งบัตรสีดำให้กับเจี่ยนอัน เจี่ยนอันไม่ได้รับมาทันที แล้วยังคงต่อสู้ต่อไปแทนพี่ชายที่อยู่ตางประเทศของเธอ แต่หลินโม่โม่กลับส่ายหัว “อันอัน เธอรู้จักฉันดี ฉันตอนนี้ยังไม่อยากพูดเรื่องความรัก ฉันแค่อยากหาพ่อของเสี่ยวเสี่ยวให้เจอ” แท้จริงแล้วในใจลึกๆของเธอ เธอไม่เชื่ออีกแล้วว่าบนโลกใบนี้มีความรัก อย่างไรเสียการหักหลังของพ่อเธอก็เปลือยปล่าวเสียขนาดนั้น เห็นหลินโม่โม่ดื้อรั้นเช่นนี้ เจี่ยนอันเลยได้เพียงเก็บบัตรไว้ ก่อนจากไปจึงพูดอย่างปลอบโยนว่า: “โม่โม่ เสี่ยวเสี่ยวจะต้องโตขึ้นมาสงบสุขและแข็งแรงแน่นอน”