บทที่18 แม่ลูกคู่นี้ช่างน่าสนใจจริงๆ

บทที่18 แม่ลูกคู่นี้ช่างน่าสนใจจริงๆ “เปล่า ฉันไม่ได้ขโมยของ” ถึงแม้ไม่รู้ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าต้องการอะไร แต่สำหรับเรื่องที่เธอไม่เคยทำ เธอหลินโม่โม่ไม่มีวันยอมรับได้ “ดีมาก” ฝู้สือเชินพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้มีคำพูดอะไรอีก ทำให้คนอื่นดูไม่ออกเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ในขณะนี้ ทุกคนในโถงงานเลี้ยง ต่างประหลาดใจ พวกเขาไม่อาจไม่มองไปที่หลินโม่โม่อีกครั้งได้ เธอเป็นใคร? เธอกับฝู้สือเชินมีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่? ถึงทำให้ฝู้สือเชินเข้าไปพูดคุยกับเธอด้วยตัวเอง หลิ่วเลี่ยนซินที่อยู่ด้านหลังจำชุดที่อยู่บนตัวของหลินโม่โม่ได้ในพริบตา ในตอนที่เธอยังคงอึ้งอยู่นั้น ก็ถูกหลิ่วเลี่ยนอีดึงมาอีกด้าน “นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฝู้สือเชินกับหลินโม่โม่ไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่?” หลิ่วเลี่ยนอีถามหลิ่วเลี่ยนซินเสียงเบา “ฉันก็ไม่รู้ หลินโม่โม่? อ๋อ! หล่อนคือหลิน.....” หลิ่วเลี่ยนซินเกือบจะร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ โชคดีที่หลิ่วเลี่ยนอีมือไวปิดปากเธอไว้ทัน หลิ่วเลี่ยนอีมองไปที่น้องสาวที่โง่เขลาของเธออย่างอารมณ์ไม่ดี หลินโม่โม่ปรากฏตัวออกมาแล้ว เรื่องมันจะอะไรยังไงยังไม่รู้อีก! แต่ชั่วพริบตาเธอก็นึกได้ ในตอนนี้หลินโม่โม่ไม่มีหลักฐานอะไร ต่อให้ฝู้สือเชินเป็นที่พึ่งให้ก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้ คิดมาถึงตรงนี้ บนใบหน้าของหลิ่วเลี่ยนอีก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ดึงหลิ่วเลี่ยนซินไปด้านหน้าของฝู้สือเชิน “น้องเขย นายยุ่งขนาดนี้ยังรีบมา ช่างมีความตั้งใจจริงๆ” น้ำเสียงเสแสร้งแกล้งทำของหลิ่วเลี่ยนอี ดังเข้าไปในหูของทุกคน ทันใดนั้น สายตาของทุกคนต่างดึงกลับมาที่ตัวของหลิ่วเลี่ยนซิน หลินโม่โม่ใจสั่นทันที เจ้านายของเธอที่แท้ก็มีความเกี่ยวข้องกับหลิ่วเลี่ยนอี งั้นสถานการณ์ตอนนี้ของเธอ ไม่ใช่ว่าเป็น? ไม่รอให้หลินโม่โม่ได้คิดต่อ ฝู้สือเชินเปิดปากกล่าวขึ้น “คุณนายหลิน คนผู้นี้เป็นของพนักงานบริษัทเรา เมื่อครู่ได้ยินว่าเธอขโมยของ ไม่ทราบว่ามีหลักฐานหรือไม่?” สีหน้าของหลิ่วเลี่ยนอีดูไม่ได้ขึ้นมาทันที เธอคิดไม่ถึงว่าฝู้สือเชินจะไม่ไว้หน้ากัน แล้วยังปกป้องหลินโม่โม่แบบนี้ “ทุกคนต่างก็เห็น สร้อยคอของฉันหาเจอในกระเป๋าของเธอ” “หือ?”ฝู้สือเชินหันสายตาไปที่หลินโม่โม่ “เป็นตามนั้นหรอ?” ตาคู่โตของหลินโม่โม่มองฝู้สือเชินอย่างสงสัย นี่เขาตั้งใจจะปกป้องตัวเธอจริงๆหรอ? เขาเป็นน้องเขยของหลิ่วเลี่ยนอีไม่ใช่หรอ? แต่มองดูแววตาที่เย็นชาของฝู้สือเชิน ในใจของหลินโม่โม่ก็สัมผัสได้ถึงความปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกว่าตัวเธอสามารถเชื่อใจชายหนุ่มตรงหน้าได้ เธอจึงพยักหน้าเล็กน้อย “เป็นตามนั้น” เรื่องราวที่อยู่ในสายตาของผู้คน เธอไม่จำเป็นต้องเล่นลิ้น “นายดูสิ หล่อนยอมรับแล้ว” หลิ่วเลี่ยนอียิ้มไปทั้งหน้า มองดูท่าทีมีชัยของหลิ่วเลี่ยนอี คิ้วของหลินโม่โม่ก็ขมวดขึ้น ในพริบตาก็มองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้า ถึงแม้ไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นคนยังไงกันแน่ แต่ดูจากท่าทางของเขาในวันนี้ คนในตระกูลหลินไม่กล้ามีเรื่องกับเขา งั้นทำไมเธอไม่ยืมสิ่งนี้มาชำระบาปให้ตัวเองล่ะ ดังนั้น เธอจึงค่อยๆพูดไปว่า “เมื่อกี้มีคนรับใช้คนหนึ่งมาชนฉัน ในกระเป๋าฉันก็มีสร้อยคอของคุณนายหลินเพิ่มขึ้นมา ถ้ามองแบบนี้ คนรับใช้คนนั้นกับฉันก็น่าสงสัยเหมือนกันทั้งคู่” ท่าทีที่ตอนนี้เธอพูดอธิบายให้ตัวเองอย่างสงบ ทำให้ในสายตาของฝู้สือเชินมีความชื่นชมเพิ่มเข้ามา ดูแล้วผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้โง่อย่างที่เขาคิด ไม่ได้อธิบายเรื่องราวก่อน เป็นเพราะเวลาและสถานที่ไม่เอื้อให้เธอ ตอนนี้รู้แล้วว่าเป็นเวลาที่ดี ใช้เขามาเป็นเครื่องล้างบาปให้ตนเอง นึกถึงไหวพริบเล็กๆของยัยหนูเสี่ยวเสี่ยวที่ห้างสรรพสินค้าในวันนั้น ช่างเหมือนกับตอนนี้ทุกประการ แม่ลูกคู่นี้ช่างน่าสนใจจริงๆ! “เช่นนั้นก็รบกวนคุณนายหลินเรียกคนรับใช้ในบ้านทั้งหมดออกมา” ฝู้สือเชินมองไปที่หลิ่วเลี่ยนอีด้วยสายตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้