已经是第一章了
บทที่ 8
อาเถียนเดินเข้ามาภายในเรือนเหลียนฮวาพร้อมกับถาดขนมที่นางพึ่งได้รับมาจากหัวหน้านางกำนัล ใบหน้าที่ติดจะมอมแมมอยู่สักหน่อยมีรอยยิ้มซุกซนแต้มอยู่ไม่ต่างจากผู้เป็นนาย และก่อนที่มือเล็กจะวางขนมดอกกุ้ยลงบนโต๊ะเขียนหนังสือของฮุยฮวา นางก็ไม่ลืมที่จะถามถึงเนื้อหาใจความในจดหมายจากกงฮูหยิน
“ฮูหยินส่งข่าวมาว่าอย่างไรบ้างเจ้าคะคุณหนู ได้กล่าวถึงท่านป้าของข้าบ้างหรือไม่”
“ท่านแม่พูดถึงทุกคนในจวนนั่นล่ะ ป้าของเจ้าสบายดี อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเราจะได้กลับจวนกันแล้ว อาหลีฝากให้ข้าเตือนเจ้าด้วย หากไม่สำรวมกิริยามารยาทตามที่ท่านป้าของเจ้าอบรมมาล่ะก็… เจ้าอดกินถังหูลู่ฝีมือนางแน่ๆ” ฮุยฮวาเอ่ยถึงเนื้อความในใจหมายที่ได้รับจากมารดาอย่างอารมณ์ดี เพราะอีกหนึ่งเดือนข้างหน้านางก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตในจวนสกุลกงของตนตามเดิมแล้ว
“ท่านป้าใจร้ายกับข้าเสมอ” อาเถียนตัดพ้อ
“ใครบอกกัน”
“อ้าว ก็คุณหนูบอกข้าว่า…”
“ท่านแม่บอกว่าอาหลีเป็นห่วงเจ้ามาก นางพร่ำถามข่าวคราวของเจ้าจากท่านแม่ทุกวันจนถูกท่านแม่ตำหนิ เพราะกลัวว่าเจ้าจะทำผิดขนมธรรมเนียมในวังจนต้องโทษประหารก่อนได้เวลากลับจวน”
“โถ่เอ๊ย! ข้าหรือจะกล้าทำผิดขนบธรรมเนียมในวังหลวง แค่หายใจเสียงดังข้ายังกลัวว่าจะถูกเหยียนซั่งฉิ่นบั้นคอเอาเลยเจ้าค่ะ” อาเถียนบอกด้วยสีหน้าเหยเก เนื่องจากนางโดนเหยียนซั่งฉิ่นตำหนิและข่มขู่เรื่องการลงโทษตั้งแต่วันแรกที่เข้าวัง
“หากเจ้าไม่วิ่งซนเหมือนตอนอยู่ในจวน ก็คงไม่ถูกตำหนิหรอก”
“คุณหนูไม่เข้าข้างข้าบ้างหรือเจ้าคะ”
ฮุยฮวากดยิ้มมุมปากด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ ก่อนจะสั่นศีรษะไปมาเมื่อเห็นว่าบ่าวรับใช้คนสนิทของตนที่โตมาด้วยกันภายใต้ชายคาจวนสกุลกงหงอยไปเสียแล้ว
“สำนึกผิดหรือ”
“เจ้าค่ะ”
“ช้าไปแล้วอาเถียน หากเจ้าสำนึกผิดจริงก็รีบนำจดหมายนี่ไปส่งให้ท่านแม่ของข้าเร็วเข้า” ว่าจบมือเรียวขาวก็ยื่นซองจดหมายไปตรงหน้าอาเถียน ก่อนที่คนเป็นบ่าวจะรีบเก็บมันเข้าอกเสื้อ
“อาเถียนจะรีบนำไปส่งให้ถึงมือฮูหยินเลยเจ้าค่ะ”
“รีบไปรีบกลับล่ะ”
“เจ้าค่ะๆ”
ฮุยฮวาระบายรอยยิ้มกว้างเมื่อคนตรงหน้าคร่อมศีรษะรับคำแบบไม่ลืมหูลืมตา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตนอยู่ในวังจึงเริ่มปรับท่าทีให้สงบเสงี่ยมยิ่งขึ้น แล้วเดินออกไปจากเรือนเหลียนฮวาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเปิดเผย
ดวงตากระจ่างใสราวกับมีดวงดาวนับล้านอยู่ในนั้นทอดมองออกไปเบื้องหน้าด้วยหัวใจที่อบอุ่นกว่าครั้งไหนๆ และนั่นคงเป็นเพราะเนื้อความในจดหมายที่มารดากล่าวถึงคนในจวนสกุลกง ให้นางได้รับรู้ถึงความเป็นไปของเรื่องราวที่เกิดขึ้นนอกกำแพงวังแห่งนี้
เริ่มต้นตั้งแต่การขึ้นไปถือศีลที่วัดประจำตระกูลของท่านย่า เพื่อให้เหล่าเทพยดาคอยคุ้มครองปกปักรักษาลูกหลานสกุลกงทุกคนให้ปลอดภัย
ข่าวจากชายแดนเรื่องการทำศึกที่กำลังจะแล้วเสร็จในไม่ช้าของท่านแม่ทัพตะวันออก และข่าวจากกงชิงซาน ที่จะกลับมาจากสำนักศึกษาในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า
อีกเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น… จวนสกุลกงจะมีเสียงหัวเราะที่นางคุ้นเคยดังขึ้นอีกครา
已经是最新一章了
加载中
