บทที่ 40
หน้าจวนสกุลกงเงียบสงัดในยามวิกาล อีกทั้งยามนี้มีสายฝนโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย ส่งผลให้บรรยากาศรอบข้างหนาวเย็นกว่าทุกวัน
แม้ไม่มีสายลมพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ทว่าผู้ที่กำลังจุดตะเกียงอ่านบทกวีเลื่องชื่อของอาณาจักรต้าหลงกลับทนกับความหนาวไม่ไหว จนต้องยื่นมือออกไปหยิบเสื้อคลุมผืนหนาขึ้นมาสวมทับชุดนอนตัว