ตอนที่ 2

“เฮีย..” ทันทีที่ห้องประชุมนี้ปิดลง.. พร้อมกับทุกคนที่เดินออกจากห้องนี้ไป ยกเว้นเธอ และเขา..ที่ไม่ได้เดินออกไปด้วย ราวกับจงใจอยู่รออีกฝ่าย.. เธอก็ตัดสินใจเอ่ยเสียงภาษาของตัวเองออกมา พร้อมกับมองไปยังคนตรงหน้า..ด้วยสายตาที่เหมือนเมื่อก่อน เผื่อทุกอย่างมันอาจจะกลับมาเหมือนเดิมได้ แต่ทว่า สิ่งที่เธอได้รับกลับไม่ใช่สายตาแบบเดิมที่เธอคุ้นเคยอีกต่อไป “เฮียจงใจให้เดย์มาร่วมงานนี้ใช่มั้ย” “คุณคิดว่า..คุณสำคัญ..สำหรับผม?” คำตอบที่ดูเหมือนเป็นคำถาม รวมถึงคำตอบที่ดูห่างเหินนั้น ทำให้เธอนิ่งงันไปในทันที ก่อนที่จะตอบกลับใหม่ และคราวนี้ เธอก็เปลี่ยนสรรพนาม.. ให้เหมือนกันกับเขา “งั้นคุณจะให้ฉัน ที่เป็นนักวาดโนเนมมาร่วมโปรเจคยิ่งใหญ่ของคุณทำไม” “คุณได้ส่งงานประกวดในงาน sketch artitecture art award หรือเปล่าครับ.. ถ้าใช่..ก็สังเกตด้วยนะว่า คนที่มาที่นี่ คือคนที่ชนะการประกวด งานนั้นทั้งนั้น..” และเป็นอีกครั้งที่คำตอบของผู้ชายตรงหน้า ทำให้เธอนิ่งงันไป.. แม้ว่าเธอเองจะเป็นเพียงมือสมัครเล่น แต่ก็ต้องยอมรับจริงๆว่าเธอมีหัวทางด้านศิลปะสูง และเธอก็ได้ที่หนึ่งในงานใหญ่ที่จัดขึ้นทั่วโลกอย่างที่เขาบอกจริงๆ นั่นเลยทำให้เธอคิดเจ็บใจตัวเอง.. ที่แอบเผลอไปคิดว่า เขาอาจจะคิดถึงเธออยู่บ้าง..ทั้งๆที่คำพูดของเขาและสายตานั้น มันช่างดูห่างไกลคำนั้นเหลือเกิน ในขณะที่เธอกำลังขบคิดเรื่องราวต่างๆ อีกฝ่ายก็หมุนตัวเพื่อเดินออกจากห้องไป ..พร้อมกับสายตาที่ไม่คิดจะมองมาที่เธอเลยสักนิด.. และไม่สนใจด้วยว่า..เธอจะพูดตอบอะไรหรือไม่ แต่แล้วแผ่นหลังที่เธอเห็นนั้น..มันทำให้ภาพบางอย่างมันย้อนเข้ามาในหัว..เธอเลยตัดสินใจทำอะไรบางอย่างไปตามสัญชาตญาณของเธอทันที หมับ! “เฮียโซ่” เธอเข้าไปสวมกอดเขาจากด้านหลังทันที ก่อนที่เธอจะเอ่ยคำพูดที่เธอคุ้นเคยเหมือนเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ส่วนเขาก็ทำเพียงแค่นิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยเสียงนิ่งแข็งออกมา “ปล่อย..” “ไม่ปล่อย เฮีย อย่าทำแบบนี้เลย..เดย์ยังรักเฮียอยู่ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ...” “…” “แล้ว..เฮียจะทิ้งมิตรภาพความเป็นเพื่อนของ เฮียไนท์ เฮียซัน เฮียเค เฮียเคน...เพื่อนที่เฮียโตมาด้วยกัน จริงจร..” ควับ!! แต่ยังไม่ทันที่่่เดย์จะเอื้อนเอ่ยคำพูดออกมาจบ บุคคลที่ถูกเอ่ยชื่อว่า เฮียโซ่ ก็หมุนแขนที่โอบกอดเขาไว้ ก่อนจะจับมือเล็กนั่นบิดกลับ พร้อมกับดันตัวเธอให้แนบกับกำแพงของห้องแห่งนี้ด้วยความไว ก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยนั้นเพียงแค่คืบ จนเธอตั้งตัวไม่ทัน.. “เธอนี่มันน่าไม่อายนะ ไม่ว่าจะเด็กหรือโตแล้ว ก็ยังเหมือนเดิม อยากเป็นเมียฉันมากหรือไง? อืม.. แต่จะว่าไป..ของฟรีแบบนี้ ก็น่าสนใจเหมือนกัน” โซ่พูดออกมาพร้อมกับมองด้วยสายตาร้ายกาจ ก่อนที่จะยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ พร้อมกับปากที่แสยะยิ้ม ทำให้หญิงสาวตาตื่นตกใจกับคำพูดที่เธอไม่คิดว่าจะได้รับจากปากของคนตรงหน้า แต่ถึงจะตกใจยังไง แต่การกระทำของเขามันก็ทำให้เดย์ได้สติขึ้นมาในทันที ก่อนที่จะใช้ทักษะการต่อสู้ที่มี ผลักผู้ชายร่างสูงตรงหน้าออกไปสุดแรง “เฮีย พูดอะไรออกมา..นี่เดย์ไง เดย์ของเฮียไง! ไหนเฮียเคยบอกไง ว่าเดย์คือคนสำคัญ.. ” “หึ… เลิกพร่ำเพ้อเรื่องอดีตได้แล้ว.. คุณ..ไม่ใช่คนสำคัญของผม..เลิกทำตัวน่ารำคาญ วิ่งไล่ผู้ชายแบบนี้สักที.. น่ารังเกียจ..” ทันทีที่เขาเอ่ยคำพูดแบบนั้นออกมาด้วยสายตานิ่งเรียบ พร้อมกับใช้สายตามองมาเหมือนผู้หญิงตรงหน้าไม่เคยมีความผูกพันกันใดๆกับเขาเลยสักนิด ทำให้เดย์ชะงักและเข้าใจ.. เข้าใจว่าทุกอย่างมันไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้จริงๆ ผู้ชายที่เคยทะนุถนอมเธอ เป็นห่วงเธอ และเห็นเธอเป็นคนสำคัญ บัดนี้ไม่มีอีกแล้ว.. “คุณ..ไม่ใช่เฮียโซ่ที่ฉันรู้จัก ..ไม่ใช่” เขาทำเพียงปรายตามองผู้หญิงตรงหน้าและแสยะยิ้มส่งไปให้เท่านั้น ก่อนที่จะเบี่ยงใบหน้าเพื่อที่จะเดินออกไปจากห้องนี้ แต่แล้วเสียงของเดย์ก็ดังลั่นออกมาอีกครั้ง และมันก็หนักแน่นกว่าครั้งไหนๆ “ฉัน..จะถือซะว่าเฮียโซ่ที่ฉันรักตายไปแล้ว เหลือแค่เพียงคุณฮอว์ค ที่ฉันเกลียดเท่านั้น และฉันจะไม่สนใจคุณ ฉันจะเกลียดคุณจนลมหายใจสุดท้ายของฉัน..จำเอาไว้” หลังจากที่เดย์พูดออกมาด้วยอารมณ์ที่มันเสียใจปนโมโห เธอก็ชิ่งก้าวเท้าออกจากห้องนี้แซงหน้าผู้ชายอีกคน.. เธอไม่อยากเห็นแผ่นหลังของเขาที่เดินออกไปจากชีวิตเธออีกแล้ว.. ครั้งนี้เธอจะขอเป็นคนที่เดินออกไปจากชีวิตเขาเอง.. แต่แล้ว อยู่ๆเธอก็โดนแรงกระชากที่รวดเร็วไปยังตำแหน่งเดิมอีกครั้ง และครั้งนี้ก็ไม่ได้กระชากให้เธอแนบกำแพงเพียงอย่างเดียว..แต่มันเพิ่มจากเดิมตรงที่ริมฝีปากบางเรียบที่เพิ่งปะทะฝีปากกับปากหนาไปเมื่อครู่ บัดนี้ได้ถูกบดขยี้ด้วยความแรง จากผู้ชายอีกฝั่ง ที่เพิ่งโดนเธอเกลียดไปหมาดๆ “อื้ออ อ่อออยย” แม้ว่าเดย์จะมีทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม แต่ยังไงซะ แรงผู้หญิงอย่างเธอก็ไม่มีทางชนะแรงผู้ชายอย่างเขาได้ โดยเฉพาะเขา ที่รู้วิธีการตั้งรับจากผู้หญิงตรงหน้าได้ทุกกระบวนท่าเป็นอย่างดี ทำให้เธอได้แต่ดิ้นและพยายามเบี่ยงใบหน้าหนีการกระทำตรงหน้าที่ดุเดือด ที่ไม่ว่าทำยังไงก็ไม่สำเร็จ ไม่นาน ใบหน้าเล็กนั้นก็โดนมือใหญ่บีบแก้ม จนปากเล็กจำต้องเปิดออก เพื่อให้เขาส่งลิ้นร้อนเข้ามากวาดภายในโพรงปากอย่างหิวโหย ในขณะที่อีกมือก็กันตัวเธอไว้ ไม่ให้หลุดพ้นไปจากตรงนี้ ทำให้เธอได้แต่ยืนรับ..แรงจูบที่ดุเดือดแบบที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน และเป็นจูบที่ทำให้เธอต้องปรับความคิดตัวเองใหม่ “อุดอ๊ะ อ่อยยย อื้ออ” ไม่นานสงครามที่ดุเดือดครั้งนี้ก็จบลง และทันทีที่เขาถอนปาก เพื่อให้เธอได้รับอิสระ เดย์ก็ง้างมือขึ้นไปฟาดใบหน้าคนตรงหน้าทันที ใบหน้า ที่เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะมีวันทำแบบนี้กับเขาได้ จนกระทั่งวันนี้ วันที่เขาได้ทำร้ายจิตใจของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า.. เพี้ยะ!!! “ทำแบบนี้ทำไม!!” แม้ว่าจะเกิดความชาที่ใบหน้าของเขาเล็กน้อย แต่เขาก็ทำเพียงดันลิ้นกระทุ้งภายในปากเบาๆเท่านั้น ก่อนที่จะดันตัวออก แล้วพ่นคำพูดที่แสนร้ายกาจออกมา “ก็.....ไหนไหนคิดจะเกลียดกันแล้ว ก็ควรเกลียดให้สุด..จริงมั้ย.. หึหึ..” “ใช่ ตอนนี้ฉันเกลียดคุณแล้ว... และฉัน..ก็ขอถอนตัวออกจากโปรเจคนี้!” “หึ คิดว่าฉันแคร์คนอย่างเธอเหรอ? แล้วอย่าลืมจ่ายเงินตามในสัญญาที่ลงชื่อไปด้วยละกัน..” จึ๊ก.. หลังสิ้นสุดคำพูดนั้น เธอก็ชะงักไปทันที ก่อนที่จะเกิดความแค้นในใจขึ้นมา.. เรื่องสัญญาที่เขาพูดถึง ก็คือสัญญาที่เธอและนักวาดรูปอีก 9 คน ได้ลงชื่อไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้นี่เอง และในสัญญานั้นก็บอกว่า ถ้าใครเลิกงานกลางคัน หรือวาดไม่สำเร็จ ต้องชดเชยจ่ายค่าเสียหาย เป็นจำนวนสิบล้านบาท อันที่จริงมันเป็นมูลค่าที่สูงมาก แต่..อย่างระดับเธอแล้ว เงินนั้นถือว่าไม่ได้เยอะจนหามาจ่ายไม่ไหว แต่ประเด็นมันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีต่างหากล่ะ ..ถ้าให้เงินไป ก็เท่ากับเธอยกเลิกสัญญา และก็เท่ากับว่า..เธอยอมแพ้ผู้ชายคนนี้.. ท่าทีที่นิ่งเฉย ท่าทีที่ไม่สนใจเธอเลยสักนิดของเขา และมีแต่เธอที่ดิ้นอยู่คนเดียวนั้น ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดกับตัวเอง..พร้อมกับคิดว่า ทำไมเธอต้องออกไปจากโปรเจคนี้ เธอไม่ผิดสักหน่อย และเธอ..ก็จะไม่ยอมให้ตัวเองโดนรังแกฝ่ายเดียว หรือรู้สึกเพียงคนเดียวอีกต่อไป! เธอจ้องมองไปยังดวงตาสีนิลที่แอบมีเปลวประกายไฟตรงหน้าด้วยความท้าทายและไม่เกรงกลัว ก่อนที่จะเอ่ยเสียงนิ่งออกมา “ฉันขอเปลี่ยนใจ..ฉันไม่ออกจากโปรเจคนี้แล้ว ..และจำเอาไว้นะคะคุณฮอว์ค.. หลังจากนี้ คุณไม่ใช่คนที่ฉันรู้จัก และฉันจะไม่ใช่เดย์คนเดิมของคุณอีกต่อไป!!!”