ตอนที่ 4

“งั้น..เดย์จะตั้งใจแข่งเพื่อเฮียโซ่นะ ไปล่ะ! ^ ^” ทันทีที่เดย์กลับไปยืนที่จุดเดิม เขาก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ในขณะที่เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันมายืนโบกไม้โบกมือส่งมาให้อีกครั้ง..อย่างสดใสสมวัย พร้อมกับมีแรงฮึดเพิ่มขึ้น หลังจากกำลังใจที่ได้รับมาแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ทำอะไรเลยก็ตาม แต่แค่เห็นใบหน้า เด็กสาวน้อยวัยแรกแย้มอย่างเดย์ก็มีแรงมากพอสำหรับรอบชิงแชมป์ในครั้งนี้ ของ..กีฬา เทควันโด แล้วล่ะ.. “ปี๊ดดด” สิ้นเสียงนกหวีด.. ทั้งอัฒจันทร์ ก็อยู่ในความเงียบทันทีพร้อมกับสายตาทุกคู่ที่มองไปยังลานแข่งขัน แม้ว่าสาวแท้สาวเทียมแห่งนี้ จะจงใจมาดูกลุ่มเจ้าชายก็ตามที แต่คนที่อยู่ในสนามก็น่ามองไม่แพ้กัน ถ้าพวกเขาเปรียบเสมือนเจ้าชาย ผู้ที่กำลังแข่งขันตอนนี้ก็เปรียบเสมือนเจ้าหญิง และไม่ใช่เจ้าหญิงธรรมดา แต่เป็นเป็นเจ้าหญิงซาตานซะด้วย เพราะนอกจากความสวยน่ารักแล้ว เรื่องความโหดเธอก็ไม่แพ้ใคร ภาพของหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวผุดผ่องเหมือนมีแสงไฟพกติดตัว ส่วนสูง 162 เกินมาตรฐานหญิงไทยทั่วไป โดยเฉพาะสำหรับนักเรียนเกรด 9 เช่นเธอ กำลังกระทำการแข่งขันที่ขัดกับหน้าตาอย่างสิ้นเชิง แม้ภายนอกจะดูเหมือนบอบบางน่ารักน่าทะนุถนอม แต่แท้จริงแล้ว ไม่ว่าจะการต่อสู้ประเภทไหน อาวุธชนิดไหน เธอคนนี้ก็มีความสามารถหมด ส่วนในการแข่งเทควันโดนั้นไม่ต้องพูดถึง มันง่ายจนกลายเป็นสัญชาตญาณของเธอเลยก็ว่าได้ ไม่เช่นนั้นเธอจะได้สายดำมาง่ายๆ ในเวลาไม่ถึง สองเดือน เมื่อเริ่มเรียนศิลปะแขนงนี้อย่างนั้นหรือ.. เมื่อเริ่มการแข่ง ท่าทางแก่นเซี้ยวสดใสแบบเด็กน้อยก่อนหน้า ถูกสลัดหายไปอย่างสิ้นเชิง และบัดนี้มีเพียงแค่หญิงสาวที่สีหน้าจริงจัง..และสายตาที่พร้อมลุยกับคู่ต่อสู้อย่างเด็ดเดี่ยว และน่ากลัว..จนทำให้ การต่อสู้ครั้งนี้ ผ่านไปเพียงแค่ 1 นาทีเธอก็ได้คะแนนนำไป 3 ต่อ 0 อย่างง่ายดาย ปั่ก ปั่ก ปั่ก! ..เธอแสดงทักษะการต่อสู้เทควันโด ที่รวดเร็ว แข็งแรง..และสวยงาม จนใครที่ดูต่างก็ต้องมองไม่วางตา และส่งผลให้คู่ต่อสู้ดูด้อยไปในทันที.. แม้ว่าปีที่แล้วเธอคนนั้นจะเคยได้เป็นแชมป์ก็ตาม ก็ไม่ได้ทำให้เธอดูเด่นหรือถูกจับตามองในการแข่งครั้งนี้เลยแม้แต่น้อย นั่นก็เพราะว่าปีที่แล้ว ยังไม่มีผู้เข้าแข่งขันที่ ชื่อ เดย์ยังไงล่ะ.. ปั่ก!! “ห้า ศูนย์!!” “เชี้ย น้องกู จากเด็กน้อยวิ่งเล่นไล่จับผีเสื้ออยู่ดีๆ ตอนนี้วิ่งไล่เตะคนซะแล้ว..เห็นแบบนี้ ภูมิใจในตัวน้องกูจริงๆ” ปั่ก ปั่ก! “หึหึ เห็นแบบนี้..มึงก็เลิกหวงน้องมึงได้แล้วไอ้ไนท์ ดูสิ เตะเอาๆแบบนี้ ผู้ชายที่ไหนจะกล้าเข้าใกล้\" และในระหว่างการแข่งที่จริงจังของหญิงสาวที่หน้าตาขัดกับความสามารถนั้น ผู้ชายที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กอย่างซันและเคน ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากพูดออกมาด้วยความภูมิใจในตัวน้องสาวของตนเอง..แต่ก็แอบมีแขวะพี่ชายตัวจริงเล็กน้อย ตามปกตินิสัยของผู้ชายกลุ่มนี้ที่ชอบกวนใส่กันเป็นประจำอยู่แล้ว “..สบายพ่องมึงสิ ยังไงเดย์ก็ยังเด็กอยู่ดี กูไม่เป็นห่วงไม่ได้หรอกโว้ย!” “อื้มม.. ก็จริง โดยเฉพาะเรื่องที่เดย์หลงผิด ไปชอบไอ้โซ่เนี่ย บ่งบอกว่าวุฒิภาวะยังเป็นเด็กจริงๆ ฮ่าๆๆ” ซันก็โพล่งปากพูดออกมาพร้อมกับหันไปยกคิ้วกวนเจ้าของชื่อที่โดนอ้างอิงด้วยความยียวน ส่วนอีกฝ่ายก็ทำเพียงยกนิ้วแจกรางวัลส่งคืนไปให้ พร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย ทำให้คนชอบกวนอย่างเคนอดที่จะเอ่ยปากสมทบไปด้วยไม่ได้ “เอออ น่าจะไปชอบคนที่แม่งเป็นคนดีกว่านี้ ไม่ใช่เหี้ยแบบมึง ว่ามั้ย..ไอ้โซ่ หึหึ” “ถ้ากูเหี้ย มึงก็เหี้ยเหมือนกันล่ะวะ..สัส” “เออก็จริง พวกเรามันเหี้ยกันหมด ..แต่เอาจริงๆกูก็ว่าเดี๋ยวเดย์ก็เลิกชอบมึง ก็..น้องพวกเราสวยขนาดนี้ แถมกำลังจะเป็นสาวแล้วด้วย กูว่าเดี๋ยวก็มีผู้ชายให้เลือกเพียบ!! มึงว่ามั้ย..หึหึ” และก็เป็นอีกครั้งที่เคนตะพูดเล่าไปเรื่อยด้วยน้ำเสียงพร้อมแววตาล้อเลียนขบขัน แม้ว่าใจจะไม่ได้คิดอย่างที่พูดก็ตาม แต่ก็ขอให้ได้พูดแกล้งเพื่อนไปก่อน ก่อนจะหันไปยักคิ้วส่งซิกให้กับซัน เหมือนเป็นที่รู้กันสองคน และก็ตามมาด้วยรอยยิ้มมุมปากเล็กๆของเค..คนที่เงียบที่สุดแต่รู้เรื่องดีทุกอย่างที่สุด... แน่ล่ะพวกเขารู้ดีว่าเพื่อนเขาคนนี้ ที่ทำทีนิ่งเฉย ทำทีเหมือนไม่ใส่ใจ และไม่ตามใจน้องสาวสุดแสบ จริงๆแล้วทั้งห่วงและหวงมากแค่ไหน เผลอๆอาจจะมากกว่าพี่ชายแท้ๆของเดย์ด้วยซ้ำ ..พวกเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก มีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าเพื่อนเขาคนนี้รู้สึกยังไง หรือลับหลังทำเรื่องอะไรไว้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ไม่สามารถรู้ได้ทุกอย่างจริงๆว่าทำไมโซ่ถึงไม่แสดงความรู้สึกออกมา และนั่นก็คือนิสัยของเพื่อนรักของพวกเขาคนนี้ที่พวกเขารู้จักมาตลอดตั้งแต่เด็ก ..นิสัยที่ซับซ้อน อ่านใจยาก และชอบเล่นจิตวิทยาอยู่เสมอ.. แต่ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร มันก็เป็นเรื่องส่วนตัว ..ถึงพวกเขาจะสนิทกันมากขนาดไหน ก็ให้พื้นที่ความเป็นส่วนตัวและเคารพสิทธิ์ของกันและกันเสมอ พวกเขาเลยทำได้เพียงแค่รอให้เพื่อนเขาแสดงตัวออกมาเองสักวัน..ในขณะที่พวกเขาก็ทำหน้าที่เป็นเพื่อนที่ดี ด้วยการ..แซว.. ทันทีที่พูดแบบนั้น โซ่ก็หุบยิ้มไปในทันที..พร้อมกับคิดตามที่เพื่อนเขาพูดออกมาด้วยสีหน้าและสายตาที่นิ่งเฉย จนไม่สามารถอ่านใจได้ ในการแซวครั้งนี้... ที่เคนตะจงใจ ก็ไม่ได้ทำให้คนไม่พอใจมีเพียงแค่หนึ่ง แต่..ดันไปกระทบกับใครอีกคนที่เป็นพี่ชายแท้ๆของผู้หญิงที่โดนพาดพิงด้วยเช่นกัน “ลองมีใครเข้ามาสิ กูกระทืบแน่...” “อ่าว แล้วถ้าไอโซ่เข้ามาล่ะ..” ซันก็เอ่ยปากถามแทนเพื่อนตัวเองทันที..โดยที่โซ่ไม่ต้องเอ่ยปากอะไร เลยทำให้ไนท์หันไปมองโซ่ช้าๆ ก่อนจะแค่นยิ้มออกมาพร้อมกับเสียงที่ออกตามไรฟันเบาๆ “ไว้มันกล้าก่อน ตอนนั้นค่อยว่ากัน..” “หึหึ..” “แต่!!...ตอนนี้..มึง!!...ห้ามยุ่งกับน้องกู เข้าใจ๊?!” “ที่ผ่านมาเห็นว่ากูยุ่ง?” โซ่ตอบกลับไปนิ่งๆพร้อมกับแววตาที่เหมือนกับคิดอะไรมากมายเช่นเดิม.. “เออ...ให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไปก็แล้วกัน” “หึหึ...มันไม่มีอะไรที่ตลอดไปหรอกว่ะเพื่อน!” คำพูดที่นิ่งและยิ้มมุมปากตลอดเวลาของโซ่ ทำให้ทุกคนไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าตอนนี้โซ่กำลังคิดอะไร แต่ที่พวกเขารู้แน่ๆก็คือ.. พี่ชายอย่างไนท์..ผู้ที่หวงน้องสาวเกินเหตุ โดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย ก็ไม่ปล่อยไปเลยแม้แต่น้อยแม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นเพื่อนเขาก็ตาม และในส่วนของเพื่อนคนนี้นั้น ถ้าวันไหนเอาจริงขึ้นมา อยากหวงก็หวงไปเถอะ เพราะไม่มีใครเอามันอยู่แน่นอน ถ้ามันอยากทำหรืออยากได้อะไรแล้วมันก็ต้องทำต้องเอาให้ได้.. “แค่นึกว่าเดย์จะขึ้นเกรดสิบ อีกไม่กี่เดือน แล้วมีหนุ่มๆมารุมจีบตอนนั้น กูก็สนุกล่ะ ...กูว่านะ ตอนนั้น เพื่อนกูได้ดิ้นพล่านเหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวกทั้งสองตัวแน่ๆ ฮ่าๆ” “เออ ..กูไม่อยากจะนึกภาพไอไนท์แม่งเลยว่ะ..ปกติก็หวงน้องฉิบหายอยู่แล้ว..ส่วนมึงไอโซ่..ก็..คงไม่รู้สึกอะไร เพราะมึง..ไม่ได้สนใจเดย์นี่เนอะ! ..” แป๊ะ!! และเช่นเดิม ถ้าไม่มีประโยคกวนของซันและเคนตะ มันก็ไม่ใช่สองคนนี้ โซ่เลยอดไม่ได้ที่จะหันไปพูดใส่เพื่อนเขาทั้งสองคน.. “นั่นมันก็เรื่องของกูนะครับ! ไอ้เหี้ยเพื่อนซัน ไอ้เหี้ยเพื่อนเคน!” “แต่..กูว่าไม่ต้องรอเดย์เกรดสิบหรอก..” แต่แล้วระหว่างที่ทุกคนกำลังมองหน้ากวนใส่กัน เคก็พูดแทรกเสียงเรียบตามมาติดๆ พร้อมกับปรายตาส่งไปยังบุคคลคนหนึ่ง ที่ยืนอยู่ขอบสนาม และประโยคที่ว่าก็ทำให้สายตาทั้ง 5 หันไปมองพร้อมกันไม่ได้นัดหมาย และในทันทีที่มองเห็น พวกเขาก็เข้าใจสิ่งที่เคจะสื่อโดยทันที เพราะตอนนี้พวกเขาเห็นผู้ชายที่ส่งสายตาที่แสดงออกชัดเจนไปยังบุคคลที่ทำการแข่งในสนาม รวมถึงสิ่งของที่ถือในมือของชายคนนั้น ที่ทำให้ไนท์แค่นยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะเอ่ยเสียงเรียบออกมา “ถ้าคิดว่าผ่านกูได้ ก็ลองดู..หึหึ ” ต่างจากอีกคน ที่ทำเพียงมองด้วยสายตาที่นิ่งเฉย..ไร้คำพูดใดๆออกมา พร้อมจดจำใบหน้าของชายผู้นั้นไว้เป็นที่เรียบร้อย ก่อนที่จะละสายตาและกลับไปดูคนในสนามแข่งต่อ..อย่างไม่วางตา.. “ย้ะ! ย้ะ!” ปั่ก! ไม่นาน การแข่งขันที่ดูหยั่งเชิงบ้าง พุ่งโจมตีบ้าง ก็เริ่มดุเดือดขึ้น นั่นทำให้เดย์เริ่มเครื่องติด สนุกกับมัน และไม่นานการแข่งขันนี้ก็จบลง ด้วยคะแนนอย่างเป็นเอกฉันท์..ในเวลาอันรวดเร็ว ปิ๊ด ปิ๊ด ปี๊ดดดด “เหยียน ดริพิยา ชนะ! สิบห้า ต่อ สอง!” “เย่!! ชนะแล้ววววววว!!” สิ้นเสียงกรรมการประกาศ ฝ่ายผู้ชนะก็ส่งเสียงออกมาด้วยความดีใจทันที พร้อมกับกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข สดใส ก่อนที่จะหันไปหากำลังใจของเธอทันที..กำลังใจของเธอที่นั่งอยู่ หนึ่งในห้าของเจ้าชาย เพื่อนพี่ชาย ที่เธอแอบรักมาตั้งแต่ยังเด็ก.. แต่ก็พบว่าตอนนี้พวกเขาไม่ได้นั่งอยู่ตรงที่เดิมแล้ว.. แต่แล้วในขณะเธอกำลังคิดว่าเหล่าพี่ชายของเธออยู่ไหน ก็มีเสียงทุ้มเอ่ยลอยเข้ามาในหู ทำให้เดย์ต้องหันไปตามเสียงนั้น.. ก่อนจะยิ้มสดใสไม่ได้คิดอะไรไปยังผู้มาใหม่แทน “ยินดีด้วยนะครับ น้องเดย์” “ขอบคุณค่ะพี่เปอร์ ^ ^” “นี่ครับ ดอกไม้แสดงความยินดีสำหรับคนสวยและคนเก่งอย่างน้องเดย์” ชายร่างสูงโปร่งหน้าตาดี รุ่นพี่ใหญ่สุด เกรด 12 ของโรงเรียนแห่งนี้ ยื่นดอกไม้ช่อโตที่ดูอลังการเกินการแข่งขันเล็กๆระดับโรงเรียนเช่นนี้มาให้ผู้ชนะการแข่งขันอย่างเดย์ จนทำให้เกิดเสียงซุบซิบที่เริ่มดังกระหึ่มไปรอบสถานที่แห่งนี้ บ้างก็อิจฉา บ้างก็สนับสนุน เพราะถ้าไม่ใช่เขาคนนี้ คนที่เหมาะสมก็คงเป็นสมาชิกของเจ้าชายแล้วล่ะ ถ้าไม่นับรวมกับกลุ่มเจ้าชาย ผู้ชายคนนี้ ก็นับว่านี่คือดีกรีหนุ่มหล่อป๊อปปูล่าอันดับต้นๆของโรงเรียนแห่งนี้เลยก็ว่าได้.. “ดอกไม้สวยจังเลย ขอบคุณนะคะ พี่เปอร์..” ควับ!! ยังไม่ทันที่่่มือของเดย์จะเอื้อมไปรับดอกไม้ช่อโตนั้นตามมารยาท ดอกไม้ตรงหน้าก็ถูกรวบคว้าผ่านมือของใครบางคนไปซะก่อน และคงไม่ใช่คนอื่นไกล...ถ้าไม่ใช่ฝีมือของ พี่ชายที่สุดแสนจะหวงน้องสาว อย่างไนท์.. “ขอบใจ สำหรับดอกไม้ให้น้องสาวกู..แต่เชิญมึงเอาคืนไป..หึ” ไนท์เอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเอาดอกไม้นั้น ยื่นส่งคืนกลับไปให้..ด้วยสายตานิ่งเฉยราวกับปีศาจ และเป็นสายตาที่บ่งบอกชัดเจนว่า ..อย่ามายุ่งกับน้องกู.. อีกฝั่ง เริ่มประหม่าเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่าพ่อของเขาก็ใหญ่ไม่แพ้ใคร และดีกรีของเขาก็ไม่ด้อยไปกว่าใคร แต่ สายตาของผู้ชายตรงหน้าทั้ง 5 คนที่มองมาทางเขาพร้อมกัน มันก็ทำให้เขารู้สึกหนาวๆร้อนๆขึ้นมาทันที.. “เอ่ออออ..แต่ผมตั้งใจเอามาให้เดย์..” “สรุป..มึงจะไม่เอาคืน?” คำตอบที่ไนท์ได้รับ ทำให้ไนท์แค่นหัวเราะเบาๆ ก่อนจะปรับเป็นสีหน้านิ่งเรียบแล้วเอ่ยถามไปอีกครั้ง แต่แล้วยังไม่ทันที่่่อีกฝ่ายจะตอบอะไร เดย์ก็เอ่ยพูดออกมาเสียก่อน “เฮีย อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่สิ..มันก็แค่ดอกไม้เอง..แถมยังสวยด้วย ” เดย์พูดขึ้นมา เพราะเธอเห็นว่า คนรอบข้างมองมาทางนี้กันหมด และเธอก็ไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตาสักเท่าไร ส่วนเรื่องดอกไม้ก็ตามที่เธอเอ่ยปากออกมา มันก็แค่ดอกไม้ และมันก็สวยดี ถึงรุ่นพี่คนนี้จะตามจีบเธอมาได้สักพัก แต่เธอก็ไม่เคยสนใจหรือเล่นด้วย เพราะเธอมีคนในใจอยู่แล้ว ทำให้เดย์ เอื้อมมือไปคว้าดอกไม้ในมือของไนท์ เพื่อให้เรื่องมันจบไป แต่แล้ว ก็เป็นอีกครั้งที่มีมือใครบางคนตัดหน้า คว้าเอาดอกไม้ช่อนั้นไปเสียก่อน ก่อนที่ช่อดอกไม้นั้น จะกระจัดกระจายลงบนพื้นอย่างไร้ความปราณี ปั่ก! “กลับกันได้แล้ว เสียเวลา..” โซ่เอ่ยปากออกมาเสียงนิ่ง พร้อมกับหันหน้าไปมองรุ่นพี่เจ้าของดอกไม้แต่แรกด้วยแววตาที่มันดุดัน.. ก่อนจะเบี่ยงสายตาไม่สบอารมณ์ไปหาทุกคนและหมุนตัวเดินออกจากที่ตรงนี้ทันที..เพื่อเป็นการบ่งบอกให้รู้ว่า เขา..อารมณ์ไม่ดี จากนั้น ทุกคนก็เดินออกมาจากตรงนั้น รวมถึงเดย์ก็โดนไนท์จูงมือออกมา..และทิ้งรุ่นพี่ที่ดีกรีหนุ่มฮอตประจำโรงเรียนกับดอกไม้ที่กระจายตรงพื้นท่ามกลางสายตาคนที่มองมามากมาย..อย่างไม่สนใจ