ตอนที่ 11

“ไอฟ้า ไอบอล..ดูมันสิ เอาอีกละ” “บอลลูนย่ะ เรียกแค่นั้น เดี๋ยวกูก็ตบปากมึงเลยอีฟ้า” “ใช่เวลามาซีเรียสเรื่องชื่อแม่ะ .. อีบอลลูน อีตุ๊ดควาย” “อีฟ้า เดี๋ยวเหอะมึงงง!” “นี่พวกแก หยุดทะเลาะกันก่อน ดูหน้าไอ้เดย์มันด้วย!” “เออ..ก็ด้ะ เห็นแก่นังชะนีนี่หรอกน่ะ” ตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆสองอาทิตย์แล้ว ที่ฉันโดนกักบริเวณจากการลงโทษของเฮีย ฉันเองก็อยากจะขัดขืนคำสั่งอยู่หรอกนะ แต่ฉันก็ไม่อยากให้เฮียไนท์เหนื่อยใจกับฉันอีก และคิดว่ามันแค่สองอาทิตย์เอง แต่ใครจะไม่รู้ว่ามันเป็นสองอาทิตย์ที่โคตรทรมานเลย “เห้ออออออ..” ฉันได้แต่นั่งถอดถอนหายใจ ท่ามกลางเสียงเพื่อนในกลุ่มของฉันแหกปากโวยวายกันเป็นเรื่องปกติของทุกวัน เมื่อเห็นว่าฉันไม่ร่าเริงเหมือนเดิม แน่ล่ะ จะให้ฉันร่าเริงเหมือนเดิมได้ไง ในเมื่อฉันไม่ได้เจอ คนที่เป็นแรงใจให้ฉันใช้ชีวิตต่อไปในทุกๆวันอย่างเฮียโซ่เลย เพราะนี่ ฉันไม่ได้เห็นหน้าเฮียโซ่เป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์แล้วนะ!! ที่ผ่านมา ฉันได้ยินมาว่า พวกเฮียเรียนจบหลักสูตรปริญญาตรีของสาขาที่ตัวเองเรียนกันหมดแล้ว และตอนนี้พวกเฮียก็เลยเริ่มทดลองทำงานของจริงกัน บ้างก็ทำงานต่อจากธุรกิจที่บ้าน บ้างก็ไปทำตามสาขาที่ตัวเองเรียน อะไรแนวๆนี้ละมั้ง อันนี้ฉันแอบฟังพ่อกับแม่ฉันคุยกันนะ ก็รับรู้มาคร่าวๆประมาณนี้ และนั่นเลยเป็นสาเหตุที่ทำให้ที่ผ่านมาเฮียไนท์ไม่ค่อยกลับบ้าน เพราะเอาแต่อยู่ที่โรงพยาบาล กับการเป็นแพทย์และวิจัยอะไรของเฮียก็ไม่รู้ ส่วนเฮียโซ่ก็เหมือนกัน ช่วยดูกิจการเกี่ยวกับโรงแรมทั้งหมดภายในประเทศ ก็เลยทำให้ช่วงนี้เฮียโซ่เองก็น่าจะงานยุ่ง ไม่ได้อยู่ให้ฉันไปป่วนเปี้ยนได้เหมือนเมื่อก่อน รวมถึงฉันเองก็โดนกักขังบริเวณทำให้ไปหาเฮียโซ่ไม่ได้เหมือนกัน แล้วที่น่าเบื่อสุดๆก็คือตอนเย็นของทุกวัน กับวันเสาร์อาทิตย์ที่ปกติฉันจะชอบไปนั่งเล่นบ้านเฮียโซ่ ตอนนี้กลายเป็นว่าฉันต้องอยู่บ้านเท่านั้น แต่มันจะไม่อะไรเลย ถ้าช่วงนี้ พ่อแม่ฉันไม่ไปทำงานต่างประเทศ แล้วเฮียก็ไม่ได้อยู่แต่โรงพยาบาล มันเลยทำให้ฉันต้องอยู่กับป้านม และพวกพี่ๆแม่บ้านเท่านั้น ..อยู่ๆฉันก็รู้สึกเหมือนเด็กที่ขาดความอบอุ่นขึ้นมาทันที ..เห้อออ ฉัน คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงเฮียไนท์ คิดถึงเฮียโซ่ ฮืออ อออออT T “อีชะนี..แค่อีกสามวันเองก็เป็นอิสระแล้ว มึงจะนั่งถอนหายใจไปเรื่อยเหมือนโดนกักขังตลอดชีวิตทำไมวะ” เสียงของบอล หรือ บอลลูน เพื่อนในกลุ่มของฉัน ที่ร่างเป็นชาย แต่จิตใจนะ ผู้หญิงสุดๆ แล้วก็เป็นผู้หญิงที่จ้องจะงาบเฮียไนท์ของฉันตลอดเวลาด้วย ก็อย่างที่มันว่าแหละ เหลืออีกแค่ 3 วัน ฉันก็จะกลับมาสู่โหมดปกติแล้ว แต่ว่า ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าพรุ่งนี้มันวันเสาร์ไง! วันเสาร์ ฉันก็ต้องนั่งเหงาหงอยอยู่ที่บ้านอีกสินะ พอคิดได้อย่างนั้น มันก็เลยทำให้ฉันต้องมานั่งถอดถอนหายใจอยู่ในตอนนี้ไงล่ะ อยากให้ช่วงกักบริเวณของฉันหมดไปเร็วเร็วววววว ฮืออออ “ข้ามไปวันอังคารเลยได้มั้ยยยย คิดถึงเฮียโซ่วววว” หลังฉันพูดจบ เพื่อนฉันทั้งสามคน ก็ได้แต่กรอกตามองบน แต่ฉันก็ไม่สนใจ ก่อนจะหันหน้าออกไปทางหน้าต่างของห้องเรียนอีกครั้งอย่างเหม่อลอย พร้อมกับคิดถึงใครบางคนที่ฉันเอ่ยปากออกมา “มึงนี่นะ เสียภาพลักษณ์เจ้าหญิงหมด แทนที่จะอยู่สวยๆเลิศๆ รอผู้เข้ามา แต่นี่โวยวายหาแต่ผู้ชายมาทั้งอาทิตย์แล้วเนี่ย” “ก็ฉันชอบของฉันอะ พวกแกไม่เข้าใจหรอก” “ฉันว่า แกเปลี่ยนเป็นไปชอบพี่เปอร์ ไม่ดีกว่าเหรอ รายนั้นก็หล่อเท่ห์ไม่แพ้กันเลยนะ แถมยังชอบแกด้วย ฉันเห็นแกเพ้อถึงเฮียโซ่อะไรของแกมากี่ปีละ ไม่เห็นจะมีอะไรคืบหน้า ง่ำๆ” โอ๊ะะ แทงใจฉันเกินไปแล้วนะ ไอ้ฟ้า!! เพื่อนฉันอีกคนชื่อฟ้า สาวรูปร่างอวบอั๋นคนเดียวในกลุ่ม เลยทำให้มันน่ากอดสุดๆไปเลยล่ะ และงานอดิเรกของเธอก็คือการหาขนม ของว่าง ช็อกโกแลตมานั่งกินตลอดเวลาเหมือนกับตอนนี้ยังไงล่ะ และที่สำคัญเพื่อนฉันคนนี้นะ เพ้อฝันเก่งสุดๆ แต่มันก็จริงจังจริงใจกับฉันสุดๆเหมือนกัน เหมือนกับเรื่องนี้ ที่มันพยายามยุให้ฉันเลิกสนใจเฮียโซ่ไม่รู้รอบที่เท่าไรแล้ว “ไอ้ฟ้า แกเพื่อนฉันนะ ทำไมถึงไม่สนับสนุนฉันนนนบ้างงง” “ง่ำๆ ก็เพราะว่าแกเป็นเพื่อนฉันไง..ดูง่ายๆ อย่างที่ผ่านมาแกโทรไป ง่ำๆ เฮียโซ่อะไรของแกสนใจแกบ้างมั้ย ก็ไม่” เอาอีกละ..มันจะพูดแทงใจฉันไปถึงไหน ก็อย่างที่มันว่านั่นล่ะ ถึงฉันไม่เจอตัว ขอได้ยินเสีียงก็ยังดี ฉันก็เลยมีโทรไปหาบ้าง และทันทีที่เฮียรับ ฉันก็พูดทันที ‘คิดถึงเฮียโซ่จังเลย’ แล้วรู้มั้ยเฮียตอบอะไรกลับมา.. ‘อืม..’ สั้นๆ แค่นั้นแหละ และพอฉันเริ่มชวนคุย เฮียก็บอกว่า ‘เฮียงานยุ่ง ถ้าไม่มีเรื่องด่วนอะไร ก็แค่นี้นะ..’ ..เห้ออ ก็นั่นล่ะ เฮียโซ่..ผู้ชายที่ฉันชอบมา 5 ปีละ และดูเหมือนว่า ฉันก็น่าจะชอบฝ่ายเดียว.. “ฉันเกลียดแก ไอฟ้า!” “เออออออ เอาๆ ฉันแบ่งช็อกโกแลตให้แท่งนึงละกัน เผื่อจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง” “เออออ เอามาสักแท่งก็ดี ง่ำๆๆ คิดถึงเฮียยยยยยยยโว้ยยย” “ฉันล่ะเชื่อแกจริงๆ ชอบคนแบบนี้มาได้ยังไงตั้งนาน” “ง่ำๆๆ ทำไม เฮียโซ่ฉันไม่ดีตรงไหน ฮะ ไอ้น้ำ” “ก็ไม่ใช่ว่าไม่ดีเว้ย แต่แบบแกก็เห็นว่าที่ผ่านมา เฮียโซ่แกน่ากลัวจะตายไป ทั้งดูนิ่ง ลึกลับ น่ากลัว เข้าถึงยาก แล้วแกดูที่ผ่านมาสิ ผู้หญิงคนไหนเข้าหา ไม่โดนเฮียโซ่แกฆ่ากลับมาก็บุญละ” อืม.. ก็อย่างที่ไอ้น้ำว่า พวกเฮียๆนะ มีผู้หญิงมาสารภาพรักบ่อยมาก เฮียคนอื่นก็แค่ไม่สนใจไม่ใส่ใจ แต่สำหรับเฮียเคนกับเฮียโซ่อะไม่ใช่ เพราะถ้าผู้หญิงที่เข้ามา เผลอจับเนื้อต้องตัวละก็บอกเลย งานนี้ผู้หญิงก็ผู้หญิงเถอะ มีเจ็บตัวอะ.. หึ สมน้ำหน้า เขานะของฉันย่ะ!!..แม้ว่าฉันจะไม่ใช่ของเขาก็ตามทีนะ.. แต่ว่า บางทีฉันก็สงสัยนะ ทุกคนในโรงเรียนก็รู้ว่าพวกเฮียเป็นยังไง ก็ยังจะมาสารภาพรักกันอยู่ได้ ..โดยเฉพาะเฮียโซ่ของฉัน แต่แล้ว อยู่ๆ ไอ้บอลลูนก็เริ่มเอ่ยปากพูดออกมา และสิ่งที่มันพูดทำเอาฉันไปไม่เป็นเลย “เออ อย่างที่อีน้ำพูดถูกเลย ถึงแม้ว่ากูจะคลั่งไคล้ในกลุ่มเจ้าชายของพี่มึงนะ แต่กูก็รู้ดีเว้ย ว่ากลุ่มนี้แม่งมีไว้ชื่นชมพอว่ะ ..ในกลุ่มนั้นดูไม่มีใครเข้าถึงง่ายเลยสักคนเดียว โดยเฉพาะเฮียโซ่ของมึง..นี่ขนาดมึงเป็นน้องเพื่อนนะ ยังเข้าถึงตัวเขาไม่ได้เลย คิดดูสิอิเดย์ เลิกพร่ำเพ้อได้แล้ว” หึ.. ตอกย้ำเก่ง! คือแบบ ฉันก็พอจะรู้ตัวอยู่หรอกนะ ว่าที่เฮียโซ่มีทำดีกับฉันบ้างอะไรบ้าง ก็เพราะว่าฉันเป็นน้องเฮียไนท์ไง แต่ก็อย่างที่ไอ้บอลลูนมันพูดนั่นล่ะ ขนาดฉันโตมากับเฮียตั้งแต่เด็ก ฉันยังเข้าไม่ถึงตัวเขาจริงๆ “พวกแกกกกก ทำไมไม่ให้กำลังใจฉัน พูดมาแต่ละอย่าง มันเจ็บโว้ยย” “เค้าเรียกว่าพูดเตือนสติโว้ยย” “เอางี้ ไอ้เดย์ ฉันมีอีกวิธีแนะนำ เดี๋ยวเดือนหน้าก็มีกีฬาสี แกก็ใช้โอกาสนั้น เปล่งประกายออร่าตัวแกออกมาให้อีกสี่โรงเรียนได้เห็นสิ ทีนี้แกก็จะมีตัวเลือกเพียบ เชื่อฉัน ตอนนั้นอาจจะมีใครสักคนที่โดนใจแกก็ได้” “เออจริง กูเห็นด้วยกับไอ้ฟ้า จะว่าไป กูก็อุตส่าห์เชียร์พี่เปอร์ คิดว่าแม่งคนนี้มาวินแน่ๆ แต่แม่งอยู่ๆก็ถอยซะงั้น สงสัยกลัวพี่มึงอีกตามเคย .. เพราะฉะนั้น หาใหม่อีกสี่โรงเรียนที่เหลือแล้วกัน ฉันว่าตัวท็อปแต่ละที่ก็น่าจะเด็ดดวงอยู่นะ!” “อย่าไปฟังพวกมันเลยเดย์ ฉันว่านะ แกเลิกสนใจแล้วตั้งใจเรียนเหมือนกับฉันดีกว่า เราเพิ่งอายุสิบห้ากันเอง ไม่ต้องรีบหรอก ถ้าเราเรียนดี ทำงานที่ดี ค่อยหาผู้ชายดีๆทีหลังก็ได้ ไม่ต้องรีบหรอก” อืม...นี่ล่ะ..สายน้ำ หรือเรียกสั้นๆว่าน้ำ ฉันก็ไม่รู้ว่ามาอยู่กลุ่มฉันได้ยังไง คือเธอเป็นเพื่อนที่เรียบร้อยสุดละ เรียบร้อยสุดในห้องเลยก็ว่าได้ เรียบร้อยทั้งหน้าตาและนิสัย และเป็นคนที่พวกเราในห้องพึ่งพาได้สุดๆ เพราะเธอคือลูกรักของอาจารย์ทุกคน เพราะฉะนั้น เวลามีตัวแทนไปพูดอะไรของห้อง พวกเราก็จะส่งเธอนี่ล่ะ “โอ๊ยยยย แม่แกสอนมาพูดหรือไงฮะ อีแม่ชีชะนีน้ำ หน้าตาก็สวยอยู่หรอก แต่แบบว่าไม่ใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์เลย ให้ตายเถอะ..เป็นผู้หญิงทั้งที หัดมีมารยาร้อยเล่มเกวียนบ้าง ไม่ใช่อ่านแต่หนังสือทั้งวันแบบนี้ ส่วนเรื่องเมื่อกี้ หยุดคิดไปได้เลย อิเดย์มันเรียนเก่งอยู่แล้ว ไม่ต้องเก่งไปกว่านี้ล้าวววว.. หยุดคิดเรื่องเรียน แล้วหาผู้ใหม่ เชื่อฉัน อีเดย์!!” ก็นี่ล่ะนะ กลุ่มฉันมันมีคนดี มันก็ต้องมีฝั่งตรงข้ามถูกม่ะ มันเป็นแบบนี้ประจำ ที่บอลลูนจะแขวะใส่น้ำ แต่ยัยน้ำก็ไม่สนใจอะไรหรอก มันชินแล้วล่ะ “แกนี่นะ บอลลูน..แทนที่จะชี้ทางสว่างให้กับเพื่อน ดันพาเพื่อนไปในทางที่แย่” “หาผู้ใหม่มันแย่ตรงไหนไม่ทราบ ฉันก็แค่ไม่อยากให้อิชะนีมันต้องผิดหวังกับความรักลมๆแล้งๆของมัน” เอิ่ม.. นี่บอลลูนกำลังอยากช่วยฉันจริงๆใช่มั้ย ทำไม ไอ้คำว่า ลมๆแล้งๆของมันเนี่ย มันแทงใจฉันจังเลย.. “ง่ำๆ ฉันเห็นด้วยกับบอลลูน หาผู้ใหม่ เชื่อฉันไอ้เดย์ ..เนี่ย ฉันได้ข่าวว่าโรงเรียน HIRA ผู้เด็ดๆเยอะ นี่ๆ เดี๋ยวฉันเปิดเพจ ผู้หล่อบอกต่อ ให้ดู” “มันต้องอย่างนี้สิ ชะนีฟ้าของฉันนน” บอลลูนพูดขึ้น พร้อมกับโน้มตัวไปกอดฟ้าที่วางขนมลงแล้วเปลี่ยนไปคว้ามือถือด้วยความเร็วไว้พอเป็นพิธี อย่างดีใจที่มีคนเข้าข้าง ส่วนฉันกับสายน้ำ ก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา และมองดูหนึ่งสาวจริงหนึ่งสาวเทียม เลื่อนหน้าจอมือถือดูภาพแต่ละคนไปมา อย่างตื่นเต้นไม่หยุด จนกระทั่งอยู่ๆ ไอ้บอลลูนก็โพล่งปากออกมาด้วยอาการเกินเบอร์ ตามปกติที่มันเป็นอยู่แล้ว “โอ๊ยย คนนี้งานดีอะแกกกกก” “เออ นี่ตัวท๊อปของโรงเรียนเลยนะโว้ยย ชื่อสายฟ้า ชื่อเหมือนกูด้วย เนื้อคู่กูแน่ๆ” “อย่ามโน! อีฟ้า...ถ้าคู่แกจริง ก็คู่อีน้ำด้วยป่ะ สายน้ำ สายฟ้า ก็ชื่อเหมือนกัน “ ทันทีที่บอลลูนพาดพิง สายน้ำที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ก็เงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับโพล่งปากออกมาทันที.. “นี่พวกแก อย่าเอาฉันไปเกี่ยวได้ป่ะ?” “เห้อออ ฉันล่ะเบื่ออีแม่ชีนี้จริงๆ ..นี่ๆยัยเดย์ ดูสิๆ คนนี้งานดีจริงๆนะ การเรียนก็ดี กีฬาก็เด่น แถมยังเป็นลูกนายพลอีก คือ โปรไฟล์เลิศดด กูให้ผ่าน เหมาะกับมึง” หลังจากที่บอลลูนพูดจบ ก็ยื่นหน้าจอมือถือมาตรงหน้าฉัน เพื่อให้ฉันดูทันที..คือผู้ชายในรูปก็ดูดีอยู่หรอกนะ แต่แบบว่า ถ้าไม่ใช่เฮียโซ่ฉันก็ไม่เอาใครทั้งนั้น! “นี่พวกแก! จะให้ฉันลืมเฮียโซ่ให้ได้เลยใช่ปะ” “เออ / เออ” “ตอนนี้พวกเราแค่เกรด 9 เอง พวกแกเลิกหาผู้ชายให้ฉันเถอะ พ่อแม่ฉันส่งมาเรียน ไม่ได้มาหาผู้ชายโว้ยย” ..อันที่จริงฉันก็พูดไปงั้นแหละ เพื่อไม่ให้ไอ้พวกนี้มาจับคู่ใครก็ไม่รู้ให้ฉัน ก็อย่างที่บอกฉันไม่สนใจใครทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่เฮียโซ่.. “หราาาา อีเดย์ แล้วใครก่อนหน้านี้ ที่เพ้อถึงผู้ไม่หยุดฮะ!” “คนนั้นยกเว้นโว้ย ยังไงฉันกับเฮียโซ่เราก็เป็นเนื้อคู่กัน จอบอ นะจ๊ะ” “สรุปว่า ทั้งหมดที่พวกเราบิ้วแกมา ไม่ช่วยให้คิดได้เลยใช่มั้ย” “ฉันว่า ปล่อยไอ้เดย์ไปเถอะ..เดี๋ยวสักวันมันก็คิดได้เอง” “ก็ดี สายฟ้าคนนี้ฉันจะได้เอาเอง ง่ำๆ” “บอกแล้วใช่มั้ยอย่ามโน ฮะอีฟ้า.. สายฟ้านะของฉันต่างหาก” “ของฉันต่างหากย่ะ!” ตอนนี้ฉันได้แต่มองและส่ายหน้าไปมา ให้กับพวกเพื่อนๆของฉัน ที่แย่งผู้ชายที่อยู่ในหน้าจอมือถือกันไปมา..ในขณะที่อีกคนก็เปลี่ยนเป็นก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ ส่วนฉัน ก็หันหน้ามองไปนอกหน้าต่าง และคิดถึงใครอีกคนเหมือนเดิม.. เห้อออ ..เฮียโซ่กำลังทำอะไรอยู่นะ ถ้าถามว่า ที่ไอ้พวกเพื่อนฉันมันบิ้วคำพูดฉันแบบนั้น ฉันรู้สึกไขว้เขว่บ้างมั้ย ก็บอกได้เลยว่า..รู้สึกสิ ถึงฉันจะเด็ก แต่ฉันก็มีหัวใจนะ..และหัวใจดวงนี้ ก็เป็นของเฮียโซ่เท่านั้นด้วย..