ตอนที่ 16

“ว้ายยย แก นั่นพี่สายฟ้า โรงเรียน HIYA ใช่ป่ะนั่น” หื้ม.. พี่สายฟ้างั้นเหรอ ฉันเบนหน้าออกไปมองตามเสียงกรี๊ดของไอฟ้า ที่ชี้ไปยังหน้าโรงเรียน ที่ตอนนี้พวกฉัน 4 คนกำลังเดินออกจากโรงเรียนแห่งนี้ไป และฉันก็เจอกับผู้ชายคนนั้น คนที่ฉันเจอวันงานกีฬาสี.. และนั่นล่ะ ทำให้ฉันนึกออกแล้ว ว่าที่ฉันคุ้นหน้าคุ้นชื่อ มันมาจากไหน .. ก็มาจากไอ้เพจ ผู้หล่อบอกต่อ ที่ไอ้ฟ้าเปิดเมื่อวันก่อนนั่นเอง “ทำไมถึงมาโรงเรียนของเราวะ?.. เอ๊ะ! แล้วนั่นทำไมพี่เขายิ้มมาทางพวกเรา!” นี่อย่าบอกนะว่า..เขามาหาฉัน? และเหมือนว่ามันจะเป็นอย่างนั้น เพราะหลังจากที่ไอบอลลูนพูดแบบนั้น พี่สายฟ้าก็เดินตรงเข้ามาทางฉันทันที ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม และมองฉันไม่วางตา จนกระทั่งในที่สุดก็มาหยุดตรงหน้า..แต่แล้วอยู่ๆพี่สายฟ้าก็ชะงักไปเล็กน้อย เมื่อจ้องหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน..นั่นก็คือน้ำ ทำไมถึงต้องตกใจน้ำขนาดนั้น? “นี่เพื่อนในกลุ่มของเดย์เหรอ?” ยังไม่ทันที่่ฉันจะเอ่ยปากตอบ..เสียงของบอลลูนก็ดังแทรกเข้ามาทันที “ใช่ค่าาา พวกเราเป็นเพื่อนของเดย์เอง เป็นเพื่อนรักกกก และสนิทม๊ากกกมากกก หนูชื่อบอลลูนค่ะ ส่วนนี้ฟ้า แล้วก็นี่สายน้ำ” เอิ่ม..ยิ้มจนออกนอกหน้าเกินไปแล้วนะ เพื่อนฉัน “อ้ออ ครับ..เพื่อนของน้องเดย์นี่เอง..” ไม่รู้ฉันคิดไปเองหรือเปล่านะ ทำไมรู้สึกได้ว่า สายตาของพี่สายฟ้า มันมองที่น้ำแปลกๆ และของน้ำเองก็ไม่ต่างกัน..แต่มันก็แค่แป๊บเดียวก่อนที่พี่สายฟ้าจะเบนสายตากลับมาทางฉันแล้วก็เอ่ยปากออกมา “..ไปกินไอติมกันมั้ย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ไปกันทุกคนเลยก็ได้นะ” “ไปค่าาา / ไปค่าาา” และก็เป็นอีกครั้ง ที่ฉันยังไม่ทันตอบ เสียงไอ้บอลลูนกับไอ้ฟ้าก็ดังออกมา จนไม่มีจังหวะให้ฉันได้แทรก ยกเว้นหลังมันพูดจบ “ไม่ไป” “ฉันก็ไม่ไปนะ” คือ ฉันไปสนิทกับเขาตอนไหนใครบอกที? แค่เจอกันคราวที่แล้วครั้งเดียว แล้วอยู่ๆก็มาชวนไปกินไอติมเลยเนี่ยนะ...ใครจะไป แล้วก็อีกอย่างฉันอยากไปหาเฮียโซ่ด้วย.. ไม่รู้ว่าตอนนี้เฮียจะอยู่บ้านหรือเปล่า แต่ไม่เป็นไร ไปนั่งในห้องวาดรูป รอจนเฮียกลับบ้านแล้วไปส่งฉันเหมือนที่ผ่านๆมาก็ได้ แต่จะว่าไปก็นึกถึงวันนั้น ที่ฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ เพราะวันนั้นมันเหนื่อยและเพลียมากจริงๆนั่นแหละ มันเลยทำให้วันนั้นฉันได้ไปนอนห้องนอนของเฮียโซ่ด้วย ...เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้เข้าห้องเฮีย.. ได้นอนเตียงเดียวกับที่เฮียนอนทุกวัน ฟินนนน แต่น่าเสียดายที่วันนั้นฉันตื่นเร็วไปหน่อย นี่ถ้าฉันตื่นเช้าของอีกวัน ฉันจะรีบแจ้นไปหาป๊ากับม๊า ให้ไปสู่ขอเฮียแน่ๆ คริคริ แต่แล้วระหว่างที่ฉันกำลังคิดถึงใครอีกคนอยู่ด้วยความสุข ไอ้บอลลูนก็เอ่ยปากพูดออกมากับพี่สายฟ้าด้วยเสียงสอง ก่อนจะลากฉันและไอ้น้ำไปอีกทาง “..แหะๆ บอลลูนขอตัวเพื่อนๆสักครู่นึงน้าคะ” และทันทีที่ไอ้บอลลูนปล่อยมือ ฉันก็โพล่งปากออกมาทันที.. “จะลากฉันทำไมฮะ แกอยากไปกินก็ไปกินกับไอ้ฟ้าสิวะ ฉันจะไปหาเฮียโซ่โว้ยยย..” “ไม่ไปหาเฮียโซ่แกสักวัน เฮียโซ่แกก็ไม่ตายหรอกกก แต่ถ้าแกไม่ไปวันนี้ฉันตายยยยย .. ไปเถอะไอเดย์ ฉันชอบเขาาา” “อีตุ๊ดดด พี่สายฟ้ามาจีบเดย์ม่ะ ไม่ใช่แก..แล้วไม่ได้ไปแค่นี้ไม่ตายหรอกมึง! ” “เอ๊ะ อีฟ้า อย่าขัดสิ ไม่อยากไปกินไอติมกับพี่สายฟ้าหรือไง ได้ทั้งของกิน ทั้งมองหน้าคนหล่อนะโว้ยย” “เออว่ะจริงด้วย.. ไปเถอะเดย์ ไอ้น้ำ แกด้วย ฉันหิวแล้ววว แล้วก็อยากไปนั่งมองหน้าเขา ตัวจริงหล่อกว่าในรูปไปอี๊กก” เอิ่ม.. ฉันพอจะเข้าใจอารมณ์ที่เพื่อนฉันรำคาญฉันเรื่องเฮียโซ่แล้วล่ะ.. อันที่จริง ฉันจะไปก็ได้นะ..แต่ว่า “แต่ถ้าเฮียรู้ ฉันตายแน่” “ก็อย่าให้เฮียแกรู้ซิ ไปแค่วันเดียวเอง น้าาาน้าาาา” ระหว่างที่ฉันกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น อยู่ๆไอ้น้ำที่เงียบมาตลอดก็เอ่ยปากออกมา และทำให้ทุกคนหันควับไปมอง มันด้วยตาเดียวทันที “อย่าไปเลย เชื่อฉัน พี่สายฟ้าของพวกแกนะ ไม่น่าไว้ใจ” “หื้ม?? ทำไมแกถึงพูดแบบนั้น? แล้วไม่น่าไว้ใจยังไง” “เออ.. ฉันก็เดาเอาจากลักษณะท่าทางน่ะ” “อิดอกน้อยยย ฉันก็นึกว่าแกไปรู้อะไรมา นี่หาข้ออ้างเพื่อที่จะไม่ต้องไปด้วยใช่มั้ย .. ไม่รู้ล่ะ ยังไงแกก็ต้องไปอีน้ำ” “ฉันไม่ไปโว้ยย ฉันจะกลับไปอ่านหนังสือ แล้วพวกแกก็ไม่ต้องไปด้วย ก็บอกอยู่ว่าพี่สายฟ้าของพวกแกไม่น่าไว้วางใจ” “นี่อีแม่ชี เอะอะก็จะกลับไปอ่านหนังสือ ..หัดไปเปิดโลกกว้างบ้าง เช่นนั่งกินไอติมแล้วมองหน้าผู้ชายงานดีๆไรงี้อะ เข้าใจ๊ ..แล้วงานดีแบบนั้นไม่น่าไว้ใจตรงไหน แบบนั้นน่ะ เขาเรียกว่าโคตรน่าไว้ใจเลยต่างหากกกก” เอิ่ม..ความน่าไว้ใจ มันวัดกันตรงไหนกันแน่เนี่ย? “อีบอลลูน อย่าทำสีหน้าแบบนี้ต่อหน้าพี่สายฟ้านะ น่ากลัวชะมัด” “อีฟ้า เดี๋ยวเหอะ!..ว่าแต่อีเดย์เอาไง สรุปจะไปหรือไม่ไป..” “ไม่อะ ฉันไม่ไป ไม่ได้อยากจะรู้จักอะไรกับพี่สายฟ้าอะไรของแกสักหน่อย” “ไอ้เดย์ แกมองพี่สายฟ้าดีๆนะจ๊ะเพื่อนรัก คนอะไรทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก แถมยังเฟรนลี่ ดูสิ ยิ้มให้พวกเราอีกละ..ต่างกับเฮียโซ่ของแกลิบลับ เออ ฉันยอมรับว่าเขาก็หล่อ แต่แบบว่า ฉันยังไม่เคยเห็นยิ้มให้ใครเลยสักครั้ง และที่สำคัญ เขาไม่ได้ชอบแก! ฉันว่าตัดใจแล้วหันไปมองพี่สายฟ้าดีกว่า” ไอ้ฟ้ามันพร้อมกับชี้ไปทางพี่สายฟ้าที่ยืนส่งยิ้มมาให้ทางกลุ่มฉันจากไกลๆ แต่แบบว่า..ไอ้คำพูดที่มันเอามาเปรียบเปรยนั่น ทำให้ฉันปรี๊ดเลยในทันที ถึงเฮียจะไม่เคยยิ้มให้ใคร แต่เขาก็ยิ้มให้ฉันย่ะ! แล้วไอ้ที่บอกว่าเฮียไม่ได้ชอบฉันอะ! ฉันเชื่อว่าสักวันเขาต้องชอบฉันแน่! เพราะฉะนั้นฉันไม่ถอยหรอก! “เดี๋ยวไม่นานเฮียก็ชอบฉันย่ะ ส่วนพี่สายฟ้าของแกอะ ฉันไม่ชอบก็คือไม่ชอบ แล้วก็อย่ามาบังคับกันด้วย ใครก็มาบังคับฉันไม่ได้...ไปล่ะ!” ฉันเอ่ยคำพูดออกมา พร้อมกับหมุนตัวเตรียมออกจากตรงนี้ แต่แล้วเสียงไอ้บอลลูนก็เอ่ยตามหลังฉันมาอีกครั้ง “งั้นเอางี้ ถ้าแกคิดว่าเฮียโซ่จะชอบแกจริง ทำไมไม่ใช้โอกาสนี้ลองพิสูจน์ดูล่ะ ลองคุยกับพี่สายฟ้า แล้วดูว่าเฮียโซ่แกจะว่ายังไง” หื้ม.. ทันทีที่มันพูดจบ ฉันก็ใช้ความคิดทันที.. นั่นสินะ วันก่อนเฮียโซ่บอกว่าห้ามฉันยุ่งกับพี่สายฟ้า.. แล้วถ้าฉันยุ่งจริงๆ เฮียโซ่จะมาปรากฏตัวให้ฉันเจอหรือเปล่านะ?.. ข่าวพวกนี้มันยิ่งไปไวอยู่ด้วย เพราะนี่ขนาดแค่พี่สายฟ้ามายืนเฉยๆ คนยังซุบซิบกันตลอดทางเลย แล้วถ้าฉันยอมไปกินไอติมกับพี่เขา ข่าวต้องหลุดถึงหูเฮียโซ่แน่ๆ แค่คิดว่าจะมีโอกาสได้เจอเฮียโซ่อีกครั้ง ฉันก็มีความสุขแล้ว เพราะฉะนั้น “โอเค ฉันจะไป!!” “เยสสส ส่วนแก อีน้ำ อย่าหวังเลยว่าแกจะรอด มานี่เลย!” และทันทีที่ไอบอลลูนพูดจบ มันก็หันไปพยักหน้ากับไอ้ฟ้า ก่อนที่จะจับตัวของน้ำไว้แน่นทันที “พวกแกมาจับฉันไว้ทำไมเนี่ย” “บอกแล้วว่าแกต้องไป! ” ตอนนี้ฉันได้แต่ดูเพื่อนฉันที่เล่นเหมือนเด็กๆ เพราะตอนนี้ไอ้บอลและไอ้ฟ้าต่างก็ล็อกตัวน้ำและลากออกจากตรงที่ยืนอยู่ เพื่อที่จะเดินไปหาพี่สายฟ้าที่ยืนรอฟังคำตอบ..ส่วนฉันก็ได้แต่เดินตามไป พร้อมกับสงสารน้ำเบาๆ ที่ดิ้นบอกให้ปล่อยตลอดทาง แต่ก็นะ ยังไงไอ้บอลลูนก็ผู้ชายไง แล้วก็เป็นผู้ชายร่างใหญ่ด้วย เพราะฉะนั้น แรงไอ้น้ำมีหรือจะสู้ได้ และทันทีที่มาหยุดยืนอยู่ตรงพี่สายฟ้า ได้บอลลูนก็เอ่ยปากออกมาทันทีเหมือนกับคนที่พี่สายฟ้าชวนอะ คือชวนมันคนเดียว “สรุปพวกเราไปกันหมดทุกคนเลยค่ะ เราไปกินไอติมร้านตรงหน้าโรงเรียนกันก็ได้ค่ะ ร้านนั้นอร่อยย ป่ะๆ เดี๋ยวบอลลูนเดินนำเอง” “ไอ้บอลลูน ฉันไม่ไปโว้ยย ปล่อยยย” “ไอ้น้ำ อยู่นิ่งๆสิวะ” เอิ่ม..ให้มันได้อย่างนี้สิ ทันทีที่บอลลูนพูดเสร็จ มันกับไอ้ฟ้าก็ลากไอน้ำเดินไปทิศทางร้านไอติมหน้าโรงเรียนที่มันบอกทันที..และก็ทิ้งฉันให้ยืนตาปริบๆ พร้อมกับพี่สายฟ้าอยู่ตรงนี้ ฉันมองพี่สายฟ้าด้วยสายตานิ่งเฉย ก่อนที่จะก้าวเท้าเดินตามเพื่อนๆฉันไปติดๆ ส่วนพี่สายฟ้าก็เดินตามฉันมาอีกที จนกระทั่งในที่สุดก็ถึงร้าน “พวกแกนะ จำไว้เลย!!” ทันทีที่นั่งลงเรียบร้อย ไอ้น้ำก็ลงไปนั่งที่เก้าอี้ อย่างจำใจ ก่อนที่จะชี้หน้าคาดโทษไอ้ฟ้าและไอ้บอลลูน แล้วก็นั่งหน้าบึ้งตึงอยู่ตรงโต๊ะ ส่วนไอ้สองคนนั้นที่โดนคาดโทษ ก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย นอกจากส่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ให้กับผู้ชายแท้คนเดียวของโต๊ะนี้ “จะสั่งอะไร เต็มที่เลยนะครับ พี่เลี้ยงเอง” “ค่ะ งั้นพวกเราสั่งไม่ยั้งเลยนะคะ” นั่นล่ะ มันก็เป็นตามที่ไอ้ฟ้าบอกจริงๆ เพราะมันสั่งไม่ยั้งเลย รวมถึงฉันด้วย..เพราะของหวาน มันคือของโปรดของฉันเอง แต่อาจจะน้อยกว่าไอ้ฟ้าในตอนนี้นะ สั่งขนาดนี้ เหมาร้านเลยม่ะ!? “เออ ว่าแต่ พี่สายฟ้ารู้จักกับเดย์ได้ไงเหรอคะ ง่ำๆ” และก็เป็นไอ้บอลลูนเช่นเดิมที่เป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมา ในขณะที่ไอ้ติมมากมายมาเสิร์ฟลงบนโต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “พอดีวันกีฬาสีมีเรื่องให้รู้จักกันนิดหน่อย..เออ จะว่าไป เห็นแบบนี้ พี่เพิ่งรู้นะว่าเดย์เก่งต่อสู้สุดๆ” “ใช่แล้วค่ะ เห็นหน้าหวานๆแบบนี้นะ บอกเลย มันอะสายบู๊สุดๆ” “อืมนั่นสิ ถ้าพี่ไม่เห็นกับตาก็คงไม่เชื่อ แต่ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะ พี่คงไม่กล้าทำให้เดย์โกรธ ไม่งั้น สงสัยว่าพี่โดนเตะแน่ๆ” หลังจากที่พี่สายฟ้าพูดจบ..พวกเราก็หัวเราะกันออกมา ก่อนที่จะคุยกับพี่สายฟ้าไปเรื่อย จนรู้ตัวอีกที..ฉันก็เริ่มที่จะหยุดปากตัวเองไม่ได้ อันที่จริง พี่สายฟ้าก็ไม่ได้เลวร้ายสักเท่าไร พี่เขาก็เป็นคนที่คุยสนุกคนหนึ่งอยู่นะ แม้ว่าพวกฉันจะเป็นฝ่ายที่พูดเยอะมากกว่าก็ตาม “แล้วนี่กลับกันยังไงกันแต่ละคน..” หลังจากที่พวกฉันกินทุกอย่างหมดเกลี้ยง..และพี่สายฟ้าก็จ่ายเงินตามที่บอก เขาก็เอ่ยปากทักพวกเราออกมา.. เรื่องการกลับนะเหรอ ปกติเฮียและป๊าม๊า ก็ให้คนขับรถมารับมาส่งนั่นล่ะ แต่ฉันมักจะนัดกับลุงพัฒน์เสมอว่า ให้กลับบ้านในเวลาเดียวกันกับที่ฉันถึงบ้านพอดี..เพราะว่าฉันน่ะ ชอบกลับเอง มันสนุกกว่าตั้งเยอะ ได้นั่งรถเมล์เอง สามล้อเอง ดีกว่านั่งรถยนต์คันหรูที่ต้องนั่งเงียบๆคนเดียวเป็นไหนๆ และที่สำคัญ ปกติฉันก็มีพวกเพื่อนฉันกลับเป็นเพื่อนด้วยเสมอ.. ไอ้พวกนี้ก็สายกลับบ้านเองเหมือนกันกับฉัน โดยที่ฉัน บอลลูน และฟ้า ไปทางเดียวกัน ส่วนไอ้น้ำก็แยกไปอีกทาง “รถเมล์กันทุกคนเลยค่าา” และคนที่ตอบก็ไม่ใช่ใคร ถ้าไม่ใช่บอลลูนเจ้าประจำ.. “อ่อ งั้นเดี๋ยวพี่นั่งไปส่งด้วยนะ” “คือดีอะ เลี้ยงไอติม แล้วยังจะไปส่งอีก” “เก็บอาการหน่อยอีบอล” “เอ๊ะ อีฟ้า!..บอกว่าอย่าเรียกแบบนี้ไง ยิ่งอยู่ต่อหน้าพี่สายฟ้าด้วย! เห้อ.. ฉันว่าฉันเปลี่ยนชื่อในวงการดีกว่า ไม่เอาบอลลูนละ เรียกกูบอล บอล อยู่ได้ อารมณ์เสีย” หลังจากที่ไอ้บอลลูนโวยวายออกมา ด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้งเกินเบอร์ของมัน ก็ทำให้ทุกคนในบริเวณนี้ต่างก็หัวเราะกันออกมา แม้ว่ามันจะมีสีหน้าหงุดหงิดก็ตามที แต่มันก็อดที่จะขำไม่ได้ แต่มันก็อย่างที่มันบ่นนั่นล่ะ ชื่อบอลลูนมันยาวไปไง บางทีพวกเราก็อยากเรียกสั้นๆบ้าง ครั้นจะให้เรียกว่า ลูน ก็ยังไงอยู่ เรียกว่าบอลอะ เหมาะกับมันสุดล่ะ..แต่มันก็ไม่ชอบไง เพราะมันดูผู้ชายเกินไป มันก็เลยโมโหทุกครั้งที่โดนเรียกชื่อแบบนั้น ดีนะฉันมีชื่อพยางค์เดียว เรียกง่ายเรียกคล่อง..จะว่าไป..พี่สายฟ้าก็มีสองพยางค์นี่นา “แล้วอย่างพี่สายฟ้า มีชื่อเรียกสั้นๆมั้ย เรียกว่าพี่สายฟ้า เดย์ว่ามันก็ยาวไปนะ” “นั่นสิ.. แต่ถ้าเรียกว่าพี่ฟ้า มันก็ดูผู้หญิงไป เนี่ยอย่างไอ้ฟ้าไง” “ปกติ เพื่อนพี่ก็เรียกพี่ว่า สาย ถึงมันจะแปลก แต่ก็นะ เพื่อนพี่ก็เรียกกันอย่างนั้น พวกเราก็เรียกพี่แค่นั้นก็ได้” “ได้เลยค่ะ พี่สายขาาาา” “ไอบอลลูนน บอกแล้วว่าอย่าไปทำหน้าแบบนั้นใส่พี่เขา พี่สายกลัวมั้ยคะ ฟ้าเข้าใจๆ มาหลบหลังฟ้าก็ได้นะ จะได้ปลอดภัย” “นี่ คืนพี่สายมาสู่ประชาชนเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ฟ้า” คือตอนนี้ พวกเรากำลังเดินไปยังป้ายรถเมล์ โดยที่ไอ้บอลลูนและไอ้ฟ้า ต่างก็แซวพี่สายฟ้าตลอดทาง เหมือนกับตอนที่นั่งกินไอติมนั่นล่ะ ส่วนฉันได้แต่ยืนหัวเราะ ในขณะที่ไอน้ำก็เอาแต่หน้านิ่งบ้างยิ้มบ้าง ส่วนพี่สายฟ้านะเหรอ..ก็ไม่ต่างกันกับฉัน “ฮ่าๆ พวกน้องนี่น่ารักดีนะครับ..แต่ถ้าน่ารักสุดก็คงเป็น..น้องเดย์” “โอ๊ยยยยย อยู่ๆก็มาหยอดไอ้เดย์เฉยยย อยู่ๆพวกเราก็นกเฉยเลยจ้าาา” “พี่สายจะจีบเดย์มันเหรอคะ?” แต่แล้วไอฟ้าก็เอ่ยปากถามออกมาด้วยสายตาที่เลิ่กลั่กมาทางไอ้บอลลูน ในขณะที่เรากำลังหยุดรอรถเมล์กันพอดี..และหลังจากที่มันถามเขาก็หันหน้ามามองฉันพร้อมยิ้มออกมา ก่อนจะตอบอย่างอารมณ์ดี “ครับ..” “เลิศคร้าาา ไอเดย์นะ โสดสนิทเลย เหมาะส๊มมเหมาะสมม” อยู่ๆไอ้บอลลูนก็พูดออกมา พร้อมกับหันไปยิ้มส่งซิกซ์ให้ไอ้ฟ้าเสร็จสรรพ อย่าคิดว่าฉันรู้ไม่ทันไอพวกนี้นะ ตั้งแต่ร้านไอติมละ ที่มันพยายามจะพูดชงฉันให้พี่สายฟ้า แต่เสียใจ..ฉันมีเจ้าของแล้วย่ะ! แม้ว่าเจ้าของจะไม่รู้ตัวก็ตามที เพราะฉะนั้นต้องชี้แจง.. “ถ้างั้น พี่สายต้องหาคนใหม่แล้วล่ะค่ะ เพราะว่าเดย์มีคนที่ชอบอยู่แล้ว และก็จะไม่มีทางเปลี่ยนใจไปชอบใครด้วย” “ไอ้เดย์..จะพูดอะไรก็ใจเย็นๆก่อน” “อืม.. คนที่ชื่อโซ่ นะเหรอ?” ทันทีที่ไอ้บอลลูนสะกิดฉันแบบนั้น พี่สายฟ้าก็โพร่งปากออกมาทันที.. ก็นับว่า ฉลาด.. “ใช่ค่ะ.. เพราะฉะนั้น เดย์ให้ได้แค่พี่น้องเท่านั้นนะคะ แต่ถ้าไม่อยากเป็นก็ได้นะคะ” ฉันหันไปตอบอย่างภาคภูมิใจในทันที.. “แต่ตอนนี้เดย์ยังโสดอยู่ ถูกมั้ยครับ..เพราะฉะนั้น พี่ก็ยังถือว่า..พี่มีสิทธิ์” อืม..ลักษณะจะหลุดยากซะแล้วสิ.. “แต่พี่ชายเดย์ดุมาก พี่รับมือไม่ไหวหรอกค่ะ” “อ่อ พี่ชายเดย์ ที่ชื่อไนท์ และเป็นเจ้าชายของโรงเรียนเดย์นั่นเหรอครับ..พี่ไม่กลัวหรอก..ครับ” ฮะ.. นี่เขาก็รู้จักเฮียไนท์เหรอ..แล้วสายตา น้ำเสียงแบบนี้ หมายความว่าไงกัน... และหลังจากที่เขาพูดแบบนั้น พวกเพื่อนฉันก็พูดเชียร์สนับสนุนพี่สายฟ้ากันยกใหญ่..อ่อ ยกเว้นไอ้น้ำนะ ที่ทำหน้าเหมือนโดนบังคับตลอดเวลา อืม..มันก็โดนบังคับจริงๆนั่นล่ะ ส่วนฉันก็เริ่มมีความรู้สึกว่า..ผู้ชายคนนี้ ไม่ธรรมดา.. อันที่จริงหลายครั้งที่พี่สายฟ้าก็ดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไป ดูเหมือนมีน้ำใจและจีบฉันจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไมฉันเองก็รู้สึกว่าเหมือนเขามีอะไรซ่อนอยู่ข้างใน..ที่เป็นอีกตัวตน..แต่ฉันว่า เซนส์ฉันมันบอกว่า เขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ส่วนเรื่องที่ไอ้พวกนั่นมันพยายามจะชงฉันให้พี่สายฟ้าน่ะ บอกเลย ยาก... หึหึ..ใครก็อย่าหวังว่าจะมาบังคับอะไรฉันได้..ยกเว้นเฮียโซ่คนหนึ่งนะ เพราะฉะนั้น ในเมื่อมันชงฉันได้ ฉันก็ชงกลับได้ ... “เออ งั้นวันนี้ พี่สายไปเป็นเพื่อนไอ้น้ำหน่อยสิ มันต้องกลับบ้านคนเดียว เดย์เป็นห่วง” คู่นี้ น่าชงมากกว่าฉันอี๊กกก และทันทีที่ฉันพูดไปอย่างนั้น ไอ้น้ำก็ตาตื่นตกใจทันที..และเสียงเล็กๆจากปากมัน ก็พ่นออกมาทันทีเช่นกัน “ไม่ต้อง ฉันกลับคนเดียวได้!” “นะคะ ถ้าจะจีบเดย์จริง ก็ต้องทำให้เดย์สบายใจ ถูกมั้ย?” แล้วไงล่ะ ฉันฟังที่ไหน..ส่วนพี่สายฟ้าก็มองมาทางฉันทีทางน้ำที จนกระทั่งฉันเห็นว่ารถเมล์ของไอ้น้ำ มาพอดิบพอดี “โอ๊ะ รถเมล์มาแล้ว ป้ะๆ” ฉันพูดพร้อมกับจูงมือไอ้น้ำเดินไปยังทางขึ้นรถเมล์ พร้อมกับผลักพี่สายฟ้าที่ทำสีหน้าแปลกๆไปด้วย จนในที่สุดพี่สายก็เอ่ยปากออกมา “โอเคๆ งั้นพี่ไปส่งเพื่อนเดย์ก็ได้..แต่พรุ่งนี้พี่ขอไปส่งเดย์นะ” นั่นล่ะ พี่สายฟ้าพูดแค่นั้น ก็เดินขึ้นรถเมล์ไปในทันทีหลังจากพี่ไอ้น้ำขึ้นไปเรียบร้อยด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง ส่วนฉันนะหรอก็ยืนยิ้มโบกไม้โบกมือ..ให้ทั้งสองคนจากด้านล่างน่ะสิ..หึหึ “บ๊ายบายนะน้ำ พี่สายดูแลเพื่อนเดย์ด้วยน้าาาาา” “แกมีแผนอะไรวะ ไอ้เดย์” “หึหึ..โอ๊ะะ รถเมล์เราก็มาแล้วว ไปกันเถอะะะ เพื่อน เพื่อนน!!!”