ตอนที่ 18

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น พี่สายฟ้าก็พยายามจะไปส่งฉันทุกวัน..อย่างที่เขาบอกจริงๆ แต่ฉันก็เหมือนเดิม..วางแผน หลอกล่อ จนพี่สายฟ้าไปส่งไอ้น้ำเหมือนเดิมทุกครั้ง จนตอนนี้ผ่านไปได้สามวันละ แต่ก็ยังไร้วี่แววของเฮียโซ่.. ..เห้ออ คิดถึงงง.. ไปหาบ้านก็ไม่เคยจะอยู่ ที่ตึกเรียนก็ไม่มา จริงๆไอแผนที่ฉันชงพี่สายฟ้าให้ไอ้น้ำ มันก็ดีอยู่หรอก แต่ว่ามันดันผิดแผนฉันแต่แรกไปน่ะสิ เพราะตอนนี้ข่าวที่แพร่กระจาย มันไม่ใช่ว่าพี่สายมาจีบฉัน แต่เป็นจีบไอ้น้ำแทน.. ก็แน่ล่ะ ไปกินข้าวหรือไอติมก็ไปกันทั้งกลุ่ม แล้วก็ยังขึ้นรถเมล์ไปพร้อมไอ้น้ำอย่างนั้นอีก..ข่าวมันออกมาแบบนั้นก็ไม่แปลก.. หรือว่า ฉันต้องให้พี่สายฟ้าไปส่งฉันดูบ้างนะ..แต่ช่างเถอะ ฉันว่าเรื่องพี่สายฟ้าฉันพักก่อนดีกว่า เพราะ ตอนนี้มีเรื่องใหญ่รอฉันอยู่!! “น้ำจ๋าา ยืมยางลบหน่อยสิ..” “ไม่ให้!!” และนั่นล่ะ.. ไอ้น้ำก็งอนฉันมาเป็นอาทิตย์แล้ว แม้ว่าฉันจะพยายามง้อมันก็ตามที “โอ๋ๆๆ อย่าโกรธฉันเลยน้าาา ฉันก็แค่เป็นห่วงไม่อยากให้แกกลับบ้านคนเดียว..” “ปกติฉันก็กลับบ้านคนเดียวได้..” และก็เหมือนเดิม ฉันได้แต่รับสายตาที่มองมาทางฉันแบบเดิม สายตาที่บ่งบอกว่างอน... จริงๆมันงอนก็ไม่ผิดหรอก เพราะฉันก็ผิดจริงๆนั่นล่ะ ฉันเลยได้แต่ถอนหายใจ และหันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนอีกสองคน..ส่วน พวกมันก็ช่วยฉันมาตลอดทั้งอาทิตย์แล้ว แต่ก็ช่วยอะไรฉันไม่ได้ “กูไม่รู้จะช่วยมึงยังไงแล้วไอ้เดย์..สู้ๆละกันนะ..” เห้อ..ไอ้น้ำ บทจะใจแข็ง ก็ใจแข็งชะมัดเลย “ฉันขอโทษ ครั้งหน้าฉันไม่ให้พี่สายไปส่งแกแล้ว.. ดีกันน้าา..” เออ จะว่าไป พูดถึงเรื่องทะเลาะกัน..ฉันได้ยินจากปากพี่ซันที่มาที่บ้านฉันเมื่อวันก่อนว่า เฮียโซ่ทะเลาะกับเฮียเคน.. นี่ก็ไม่รู้ว่าดีกันหรือยัง ตั้งแต่เด็กปกติเฮียโซ่ก็ทะเลาะกับเฮียเคนบ้าง..แต่ว่าไม่นานก็กลับมาดีกัน แล้วครั้งนี้ล่ะ.. แต่ว่าเอาไว้ก่อนดีกว่า เพราะตอนนี้ฉันก็มีปัญหาไม่ต่างจากเฮียหรอก “น้าาา เพื่อนเดย์ผิดไปแล้ว อภัยให้เพื่อนเดย์น้าาาา ” ฉันยื่นนิ้วก้อยส่งไปให้ พร้อมกับสายตาอ้อนวอน..ไปยังเพื่อนรักของฉัน ส่วนมันก็มองหน้าฉันนิ่งไป ก่อนที่ในที่สุดมันจะถอนหายใจออกมา.. “เออๆ ไม่โกรธแล้วก็ได้..” “เย่ๆๆ เพื่อนน้ำของฉันน่ารักที่สุดเลย” ฟอดดดดดดดดดด “แหยะ ไอ้เดย์ น้ำลายเต็มหน้าฉันแล้วเนี่ย” “คิคิ ก็ฉันดีใจไง เพื่อนน้ำที่น่ารักของฉันหายโกรธแล้ววว ..และในเมื่อตอนนี้ทุกคนกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตาน่ารักอย่างนี้..พวกแกช่วยอะไรฉันหน่อยสิ..” ทันทีที่ฉันพูดจบทุกสายตาก็มองมาทางฉันเป็นสายตาเดียว ส่วนฉันนะเหรอ.. บอกแล้วไง ว่ามีเรื่องใหญ่รอฉันอยู่..หึหึ . . . คลื่นนนนนน คลื่นนนนนนน “ทะเลลลลลลลลลลล” ตอนนี้ฉันมาอยู่ทะเลที่พัทยาเป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะะะ!! คือแบบว่า ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันจะมางานถ่ายแบบของพี่ยัยนุ่นให้ได้ และฉันก็ทำสำเร็จ ถือว่าเป็นเรื่องที่โชคดีมากจริงๆ ที่ช่วงนี้พวกเฮียไม่ค่อยว่างกัน ทำให้ฉันแอบหนีมาได้สบายๆ โดยที่ฉันให้พวก บอลลูน น้ำ และฟ้า โกหกกันว่า..พวกเรามีโปรเจคใหญ่ ทำให้ฉันต้องไปทำงานที่บ้านของน้ำทั้งวัน และเฮียก็เชื่อฉันด้วยแหละ เอาจริงๆปกติมันก็มีบ่อยที่ฉันชอบไปนั่งเล่นบ้านเพื่อน ไม่ก็ทำโปรเจคกันจริงๆ มันก็เลยเนียนๆได้อยู่ ส่วนเรื่องที่มาที่นี่ เอาจริงๆก็ไม่รู้พวกเฮียจะห่วงอะไรนักหนา..เพราะว่ามันออกจะสนุกจะตายไป ฉันได้ดูพี่น่าน พี่สาวของนุ่นถ่ายออกมาแต่ละรูปแล้วสวยมากกก แถมทีมงานทุกคนยังน่ารักและใจดีกันหมด ไม่ว่าฉันและไอ้นุ่นเลยสักนิด ที่เหมือนกับเด็กที่วิ่งซนภายในกอง แถมยังมีแต่คนเอ็นดูฉันเต็มไปหมด นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้มาทะเล มันสวยเอามากๆเลยล่ะ จนฉันอยากลงไปเล่นเลย แต่ก็ไม่ได้ไง เพราะว่าฉันมากับคนอื่น และคนอื่นที่ว่าก็มาทำงานด้วย..เอาเป็นว่าเดี๋ยวก่อนกลับฉันจะถ่ายรูป แล้วก็เอาทะเลใส่ขวดไว้เป็นที่ระลึกดีกว่า.. จะว่าไป ก็อยากเอากลับไปฝากพวกเฮียๆด้วยจัง แต่ถ้าเอาไปฝาก พวกเฮียก็ต้องรู้สิ .. เห้ออ ถ้าตรงนี้มีพวกเฮียๆด้วยก็คงจะดี คิดถึงพวกเฮียจัง โดยเฉพาะเฮียโซ่..ของฉัน “เซตสุดท้ายแล้วนะน่าน” ฉันหันไปมองตามที่พี่เจี๊ยบ พี่ที่ดูแลเรื่องเสื้อผ้าของพี่น่านเอ่ยปากออกมา ก่อนจะหันไปมองพี่น่านที่ใส่ชุดว่ายน้ำตัวเดียวสีสันสดใส ช่วงบนเป็นเสื้อแขนยาว คอเต่าแบบผูกโบว์ด้านหลัง..ทำให้ด้านหลังมันเว้ามาเปิดแผ่นหลัง ส่วนท่อนล่างก็เป็นทรงแบบชุดว่ายน้ำ มันอาจจะดูโป๊ไปนะ แต่ว่าทางพี่เขาก็มีผ้าคลุมชุดสีขาว มีลูกไม้สีครีมตกแต่งเล็กน้อย ที่เมื่อเอามาใส่แล้ว มันก็ดูไม่ได้น่าเกลียดอะไร แต่โดยรวมคือ พี่น่านสวยมาก “พี่น่านสวยจังเลยค่ะ” “ขอบใจจ้ะน้องเดย์” “พี่น่านสวยเหมือนฉันนั่นล่ะ ไม่ว่าจะหน้า หุ่น เป๊ะเว่อร์” “ย้ะ ไอ้นุ่นสุดสวย ไอ้หุ่นดี ไอ้หุ่นบางงง ไอ้หน้าเป๊ะ” คือมันก็สวยในแบบของมันนะ ไอ้นุ่นอะ แต่แบบว่าหุ่นมันตรงข้ามกับชื่อสุดๆ มันค่อนข้างจะอวบไปหน่อย หรือไม่หน่อยก็ไม่แน่ใจ แบบว่าน้ำหนักจะ 70 แล้วล่ะ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่พอฉันได้มาที่นี่กับมัน ก็ทำให้ฉันเข้าใจแล้ว ว่าทำไมมันถึงน้ำหนักแบบนี้ ก็ของกินในกองถ่าย มีอะไรมันฟาดเรียบ จนแทบจะไม่เหลือให้พี่ๆทีมงานคนอื่นเลย แต่ถึงอย่างนั้นทุกคนก็ยังเอ็นดูมันและฉัน อาจจะเพราะว่าเราสองคนยังเด็กด้วยละมั้ง แต่ฉันว่าฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ.. “เจ็บว่ะ! ฉันว่าแกด่าฉัน ฉันยังจะรู้สึกดีกว่านี้เลยไอ้เดย์” “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเถียงกัน น่ารักทั้งคู่นั่นล่ะ อ่ะ..น่านพร้อมรึยัง ป่ะ” พี่เจี๊ยบหันมาพูดยิ้มให้กับฉันและนุ่น ก่อนที่จะหันไปคุยกับพี่น่าน และก็พาพี่น่านออกไปถ่ายแบบกลางชายหาดต่อ ส่วนฉันและไอนุ่นก็เดินตามไปติดๆ ตามไปดูการถ่ายแบบเซตสุดท้าย..แต่แบบว่า ในเมื่อนี่มันเป็นเซตสุดท้ายแล้ว..เดี๋ยวก็คงกลับแล้ว เพราะฉะนั้น.. “ไอ้นุ่น ฉันขอไปเดินเล่นชายหาดก่อนนะ ไปด้วยป่ะ” “ง่ำๆๆ ไปเลย ฉันกำลังกินเค้กเพลินเลย ขี้เกียจเดินด้วยนะ เมื่อย” “เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ! งั้นถ่ายเสร็จเมื่อไร โทรหาด้วยนะ” “ง่ะๆ โอเค๊ๆ” เอาล่ะ ตอนนี้ฉันต้องไปเก็บภาพอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ก่อน.. และฉันก็มีเล็งไว้แล้วล่ะ ว่าตรงนั้นมันต้องสวยแน่ๆ มันเป็นโซนโขดหินที่ไกลลิบตาจากตรงที่ฉันยืนอยู่ และพอเดินมาถึงมันก็สวยจริงๆ ฉันเลยหยิบมือถือขึ้นมาเก็บรูปภาพมากมายเต็มไปหมด พร้อมกับถ่ายเซลฟี่ไปด้วย ว่าแล้ว..ก็เอาไปอวดไอ้พวกเพื่อนฉันดีกว่า ตอนมานะ ฉันชวนพวกมันแล้ว แต่แบบว่าพ่อแม่พวกมันไม่อนุญาตไง มันก็เลยไม่มากัน สู้ฉันก็ไม่ได้ ไม่อนุญาต แต่ก็มา ..พวกเฮียอะ จับฉันไม่ได้หรอก นี่ขนาดฉันอยู่ทั้งวันแล้วจนจะกลับอยู่แล้ว พวกเฮียก็ยังไม่รู้เลย ฉันมองดูรูปในมือถือตัวเองอย่างภูมิใจ พร้อมเลือกรูปมากมายที่มีฉันพร้อมกับวิวแสนสวยตรงนี้ ก่อนจะพิมพ์ข้อความส่งไปในทันที ‘เอาทะเลมาฝากพวกที่กลัวพ่อแม่จับได้จ้าาา อิอิ ’ ตื๊ดดดด ตุ๊บ!! ฟรึบ! “ว้าย! ไอ้ต้นไม้บ้า มาร่วงอะไรตรงนี้ เจ็บนะโว้ยย” ในขณะที่ฉันกำลังเลือกที่จะส่งไปหากลุ่มเพื่อนฉัน ไอ้เมล็ดต้นไม้ที่ฉันนั่งขอร่มเงาอยู่ อยู่ๆก็ตกลงมาโดนหัวฉัน จนทำให้ฉันสะดุ้งไปในทันที..ก่อนที่จะโวยวายใส่ต้นไม้อย่างหงุดหงิด.. ชิ นี่ถ้าไม่เห็นว่าวิวดีแบบนี้นะ ฉันจะวิ่งไปถีบต้นไม้ให้ร่วงมาหมดต้นเลยคอยดู หลังจากที่ฉันลูบหัวตัวเองผ่านๆ ฉันก็ก้มไปดูบนหน้าจอมือถือ เพื่อจะส่งเข้ากลุ่มเพื่อนตัวเองอีกครั้ง แต่แล้วฉันกลับต้องชะงักไปในทันที.. ..เฮ้ย!!!! คือไอ้รูปและข้อความนั่น ฉันส่งไปแล้วล่ะ และที่สำคัญฉันไม่ได้ส่งให้เพื่อนฉัน แต่ฉันส่งไปยังกลุ่มที่มีพวกเฮียทั้ง 5 คนอยู่! ซวยแล้วววว!! นี่มือฉันไปโดนตอนไหนวะเนี่ย T T “Rrrr Rrr” [ไนท์] เฮียโทรมา!!!! โอ๊ยยย..เอาไงดี เอาไงดี คิดสิคิด..แต่ถ้าไม่รับ เฮียต้องยิ่งโกรธแน่ๆ รับก็ได้วะ! “ขาาาเฮียยยยย” “[อยู่ไหน]” เสียงเข้มอะไรเบอร์นั่น..ฉันกลัวนะ ฮืออ “อะเออ...ทำงานบ้านไอ้น้ำไง เนี่ยเดย์ตัดต่อรูปเล่น เป็นไงสวยมั้ย” “[อยู่ ไหน]” งะ.. ฉันไม่ควรฝืนต่อไปสินะ “แหะๆ เดย์มาดูพี่ของนุ่นถ่ายแบบอะเฮีย เดี๋ยวก็กลับแล้ว” “[เดย์ทำให้เฮียผิดหวังนะ ..เฮียตามใจเดย์มากเกินไปใช่มั้ยที่่ผ่านมา..]” ฮืออออ “อย่าพูดอย่างนี้สิเฮีย เดย์ขอโทษ..งั้นเดย์กลับเลยก็ได้” “[ไม่ต้อง เดี๋ยวเฮียไปรับ..ส่งที่อยู่มา]” “..ค่ะ” งือ.. บอกตรงๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกผิดไปเลยล่ะ ถ้าเฮียด่าฉัน ฉันยังพอโอเค แต่แบบที่เฮียพูดว่า ผิดหวังในตัวฉัน มันทำให้ฉันจุกจริงๆ ทั้งจุกทั้งเศร้า เห้อ.. หมับ!! “ว้าย!!!” แต่แล้วอยู่ๆ มือถือที่ฉันเอามาจ่อแนบหูก็ถูกใครบางคนดึงออกไปในขณะที่ฉันกำลังก้มหน้ารู้สึกผิดอยู่ ฉันเลยหันไปมอง..คนที่ขโมยมือถือฉันทันที และฉันก็เห็นผู้ชายสามคนที่ดูมีอายุแล้ว โดยคนหนึ่งกำลังถือ..สิ่งที่ฉันกำลังถืออยู่ก่อนหน้า “เอามือถือคืนมานะ” “อันนี้นะเหรอ..หึหึ” ชายคนนั้นยกมือถือขึ้น ก่อนที่จะชูขึ้นมาที่บ่งบอกให้รู้ว่า มันวางสายเฮียไนท์ไปแล้ว แต่แล้วบนหน้าจอก็ปรากฏชื่อเฮียที่โทรเข้ามาอีกครั้ง แต่มันก็ตัดสายไป ก่อนที่จะปิดเครื่อง ก่อนจะเอามือถือนั่นแกว่งไปมา ด้วยสีหน้าที่มันดูชั่วร้ายสุดๆ..ส่วนฉันก็ได้แต่มองหน้านิ่งด้วยความเหนื่อยใจ “ไหนน้องคนสวย ลองพูดอ้อนวอนขอดีๆสิ แล้วเดี๋ยวพี่จะคืนให้” “แก่ขนาดนี้ ยังกล้าเรียกตัวเองว่าพี่อีกนะ ไอ้ลุงแก่!” “ฮ่าๆๆๆ ปากดีซะด้วยว่ะ แต่เอาเถอะ สวยๆแบบนี้ พยศแบบนี้ น่าจะขายได้ราคาดี.. พวกมึงจับ!” ขายงั้นเหรอ... หึ ถ้าคิดว่าทำอะไรฉันได้ก็ลองเข้ามาสิ ก็ดีเหมือนกัน ฉันยิ่งเบื่อๆและเซ็งๆอยู่ด้วย มีคนให้ระบายอารมณ์หน่อยก็คงดี! หลังจากที่อีกฝั่งพูดจบ ผู้ชายอีกสองคนก็พุ่งตัวตรงมาหาฉันทันที แต่ด้วยความไว นั่นก็เลยทำให้ฉัน หลบการจับกุมพร้อมกับกระโดดเตะปลายคางของชายคนหนึ่งด้วยความไว ก่อนที่จะกระโดดถีบอีกคนหนึ่งจนกระเด็นและล้มนอนลงพื้น ด้วยเวลาไม่ถึง 30 วินาทีด้วยซ้ำ “หนูว่า คุณลุงคืนมือถือหนูมาเถอะค่ะ..ไม่อย่างนั้น..ระวังจะมีสภาพเหมือนกับคุณลุงอีกสองคนนะคะ” ฉันพูดพร้อมกับแบมือออกมาด้วยความเซ็ง แต่แล้วดูท่าอีกฝ่ายจะไม่กลัวฉันเลยสักนิด แถมยังยิ้มพร้อมกับเดินตรงมาทางฉัน ก่อนที่จะพุ่งตัวเข้ามาหา แต่ว่าฉันก็เบี่ยงตัวได้ พร้อมกับหมุนข้อศอกเพื่อจะกระทุ้งตรงกลางอก แต่แล้วอีกฝ่ายก็จับเอาไว้ได้ก่อนที่จะบิดตัวฉัน และหมุนตัวเพื่อเอาตัวรอดออกมา เพื่อกลับมายืนที่จุดเดิม “เก่งนี่..” เสียงแหบหยาบนั่น เปล่งออกมาจากปากชายแก่ตรงหน้า และนั่นทำให้ฉันรู้ว่าลุงคนนี้น่าจะต่อสู้เป็น.. แต่ยังไงฉันก็ไม่กลัวหรอก.. และก็เป็นอีกครั้งที่อีกฝ่ายพุ่งโจมตีมา ส่วนฉันก็ต่อสู้กับอีกฝ่ายอย่างสูสี แต่โดยรวมแล้วไม่ว่ายังไงฉันก็เหนือกว่าเห็นๆ เพราะตอนนี้ ฉันทั้งเตะ ต่อย และถีบอีกฝั่ง..ไปหลายจุดเลยทีเดียว แต่แล้วอยู่ๆระหว่างที่ฉันกำลังเพ่งโฟกัสไปยังเป้าหมายคู่ต่อสู้เพียงคนเดียว ฉันก็พลาดท่าโดนใครบางคนที่ฉันไม่ทันสังเกต ว่าลุกขึ้นจากพื้นที่สลบไปก่อนหน้านี้มาล็อกตัวเอาไว้จากด้านหลัง พร้อมกับผ้าอะไรบางอย่างที่มาแปะปิดตรงจมูก..จนทำให้ฉัน..มองเห็นทุกอย่างตรงหน้าเป็นภาพสุดท้าย ก่อนที่ความมืดมิดจะมาบดบังแทน..