ตอนที่ 19

Soh part ตึ๋งงง [รูปเดย์ถ่ายรูปเซลฟี่ ฉากหลังเป็นทะเล] dDay : เอาทะเลมาฝากพวกที่กลัวพ่อแม่จับได้จ้าาา อิอิ “เดย์!!” ทันทีที่ข้อความและรูปภาพส่งเข้ามา เสียงของไอไนท์ที่นั่งอยู่ข้างๆผม ก็สบถเสียงดังขึ้นมาทันที..ก่อนที่มันจะหยิบมือถือแล้วก็กดโทรออกไปหาใครบางคน ที่มันเพิ่งสบถชื่อไปเมื่อครู่ ตอนนี้ผมกำลังนั่งคุยงานกับพวกเพื่อนๆผมเหมือนเคย..แต่ครั้งนี้ไม่มีไอ้เคนหรอกนะ เพราะอะไรนะเหรอ..หึ ก็ตั้งแต่ผมทะเลาะกับมันคราวที่แล้ว มันก็ยังไม่ยอมมาเจอหน้าผมเลย..อย่างวันนี้ที่พวกเรานัดคุย แลกเปลี่ยนความรู้ เหมือนปกติที่ชอบนัดกันที่บ้านไอ้ไนท์ มันก็ไม่มา แต่ก็อย่างที่บอก เรื่องนี้ผมไม่ผิด คนที่ผิดคือมัน เพราะฉะนั้น ในเมื่อมันไม่สนใจ ผมก็ไม่สนใจมันเช่นกัน.. แล้วช่วงหลังมานี้ ผมก็มาขลุกอยู่บ้านไอ้ไนท์บ่อยขึ้น..นั่นเป็นเพราะเรื่องเอกสารที่ผมเห็นในวันนั้น มันยังทำให้ผมยังรู้สึกติดค้างอยู่ทุกวันนี้ และเท่าที่ผมแอบลองหยั่งเชิงถามไอไนท์ดูก็เหมือนว่ามันจะไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เหมือนกัน ผมก็เลยคิดว่าจะสืบเอง..จากห้องของพ่อไอ้ไนท์ แต่มันยังไม่มีจังหวะที่เหมาะสมสักเท่าไร และนอกจากที่ผมมาบ้านมันบ่อยเพราะเรื่องนี้แล้ว ก็ยังมีอีกเหตุผลด้วยนั่นก็คือ ผมอยากมาเจอหน้าใครบางคนที่ไม่ได้เจอหน้ามาหลายวัน แต่วันนี้ไอไนท์ดันบอกว่า เธอไปทำงานกับเพื่อนทั้งวัน..แต่ก็เอาเถอะ.. ผมว่าวันนี้ผมจะอยู่ดึก ยังไงก็ต้องเจอ.. แต่..จากรูปและข้อความที่ได้รับนั้น ผมว่า..เธอไม่น่าจะไปทำงานกับเพื่อนแล้วล่ะ.. “เดย์ทำให้เฮียผิดหวังนะ ..เฮียตามใจเดย์มากเกินไปใช่มั้ยที่ผ่านมา..” และ..จากน้ำเสียงของไอไนท์ มันก็ชัดเจน ว่าเดย์น่าจะหนีไปขอดูงานถ่ายแบบอะไรนั่นที่ทะเลแน่ๆ พวกผมเลยเลือกที่จะเงียบ และรอฟังมันพูดต่อ จนกระทั่ง “เดย์!!! เดย์!! ตอบเฮียสิ!! เชี้ยโว้ย!!” ปั่ก!! โครม!! “เกิดอะไรขึ้นวะ!” “เออ มึงเป็นเหี้ยอะไรวะ ไอ้ไนท์” ผมรีบลุกขึ้นถามมันทันที..เพราะตอนนี้ไอ้ไนท์มันสบถเสียงดัง พร้อมกับลุกขึ้นถีบเก้าอี้จนล้มกระเด็นไปไกลด้วยความโมโห และจากคำที่มันสบถแล้ว มันยิ่งทำให้ผม...กังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนปลายสาย แต่มัน ก็ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ นอกจากสีหน้าและสายตาที่พร้อมจะฆ่าคน..ก่อนจะกดโทรออกย้ำๆไม่หยุด จนกระทั่ง “เหี้ย!!!” ปั่ก!! โยนมือถือนั่นทิ้งพื้นด้วยความแรง นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรวะ! “ไอ้ไนท์เกิดอะไรขึ้นวะ!!!” คราวนี้ผมเปลี่ยนเป็นกระชากมันมาถามทันที..ถ้ามันทำแบบนี้ คนที่จะบ้าตายไม่ใช่แค่มันแน่!! ตอนนี้ผมก็เริ่มคลั่งไม่ต่างจากมันแล้ว! “ไอ้เหี้ยไหนไม่รู้มาแย่งมือถือเดย์ไป! แล้วโทรไปตอนนี้แม่งก็ปิดเครื่องไปแล้ว!” สัสเอ้ย แม่งมันเป็นใครวะ!! หลังจากที่ผมได้ยิน..นั่นก็ทำให้ผมรีบคว้ามือถือของตัวเอง ก่อนที่จะเปิดแอพลิเคชันหนึ่งในมือถือ เพื่อหาตำแหน่ง..ของคนที่ไอ้ไนท์หัวเสียอยู่ตอนนี้ทันที.. และระหว่างที่ผมกำลังรอประมวลผลตำแหน่งด้วยใจที่ร้อนรุ่ม ไอ้ซันก็เอ่ยปากขึ้นมาพร้อมกับชะโงกหน้ามาตรงหน้าจอผม.. “มึงดูอะไรวะ ไอโซ่..นี่มึง.. อย่าบอกนะ มึงติด GPS ไว้ที่เดย์?!” “อะไรนะ!!” ไอ้ไนท์เอ่ยปากออกมา พร้อมกับมองในหน้าจอของผมเช่นกัน ก่อนที่จะมองหน้าผมเล็กน้อย แต่ผมไม่สนใจหรอก เพราะตอนนี้ผม..รอแค่ตำแหน่งที่จะปรากฏเท่านั้น..และในตอนนี้มันก็ปรากฏขึ้นมาเป็นที่เรียบร้อยว่า..เดย์อยู่ตรงไหน ผมรีบจดจำชื่อถนนชื่อซอย ก่อนที่จะเดินออกไปนอกห้องนี้ตรงไปยังลานจอดรถของไอไนท์ทันที โดยที่มีไอ้ไนท์ ไอ้เคและไอ้ซันตามมาติดๆ ไม่ต้องพูดอะไรก็รู้อย่างพร้อมเพรียงกันว่า..ต้องไปหาเดย์ให้เร็วที่สุดในตอนนี้! และทันทีที่เดินออกมาหน้าบ้าน..รถหรูที่แต่งเครื่องแรงเร็ว ก็มาจอดอยู่ตรงหน้าบ้านไอ้ไนท์พอดี พร้อมกับกระจกรถที่ลดลง..ก่อนที่คนในรถจะเอ่ยปากถามออกมา.. “นั่นพวกมึงรีบไปไหนกันวะ “ และไม่ทันได้รอฟังไอ้ไนท์หรือใครตอบ พวกผมก็เหมือนรู้ใจกัน กระโจนขึ้นไปบนรถไอ้เคนทันที “เชี้ย! พวกมึงขึ้นรถกูทำไมเนี่ย” “ไปพัทยา ด่วน!!!” . . . ด้วยตีนผีของไอ้เคน รวมกับความเร็วของเครื่องรถ ทำให้ใช้เวลาไปประมาณหนึ่งชั่วโมง พวกเราก็มาอยู่ตามในหมุดตำแหน่งมือถือของเดย์แล้ว และระหว่างทาง..ไอ้เคก็ติดต่อไปหาเพื่่อนเดย์ เพื่อขอเบอร์โทรของนุ่นอะไรนั่น และก็ได้รู้ว่า ทางนั้นยังถ่ายแบบกันอยู่ ส่วนเดย์ขอตัวไปเดินเล่นที่ชายหาดคนเดียว.. นั่นเลยทำให้ไอ้เคบอกไปในทันทีว่า เดย์กลับแล้วไม่ต้องรอ.. และผมก็รู้ทำไมมันพูดไปแบบนั้น เพราะไม่อยากให้ทางทีมงานหรือเพื่อนของเดย์วุ่นวาย..เพราะเรื่องนี้ พวกผมจะจัดการกันเอง..พวกผมจะหาเดย์ให้เจอเอง และตอนนี้ผมก็คิดได้ว่า บางทีเดย์ก็ดื้อเกินไป.. ถ้าเจอตัวนะ ผมจะจับตีให้เข็ดเลย..ทั้งๆที่ก็สัญญากับไอ้ซันไปแล้วว่าจะไม่หนีมาทะเล แต่ก็ยังจะมา “นี่มัน แก๊งอินทรีย์..” ผมพูดออกมาทันที เมื่อเห็นใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าบ้าน ในตำแหน่งที่อยู่ของมือถือของเดย์ ก็อย่างที่บอก ผมความจำดี..เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่คุยกับเจ้าสัวเอียน หัวหน้าแก๊งอินทรีย์ ผมจำหน้าลูกน้องได้ทุกคน และตอนนี้ลูกน้องหนึ่งในนั้น ก็กำลังยืนอยู่หน้าบ้านหลังนี้ มันเป็นบ้านเล็กๆที่เป็นเหมือนตึกแถว..ที่มีผู้ชายยืนและเดินไปมา 2 คน และก็เห็นได้ชัด ว่าข้างลำตัวแนบด้วยวัตถุสีดำกันทั้งคู่ บ่งบอกว่า ไอ้ 2 ตัวนั้นไม่ได้ยืนธรรมดา แต่เหมือนเฝ้าอะไรมากกว่า และไม่นาน หลังจากที่พวกผมนั่งสังเกตบ้านหลังนั้นสักพัก ก็มีผู้หญิงประมาณ 6-7 คนเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น และก็รู้ได้จากการแต่งตัวของพวกเธอพวกนั้นได้ในทันทีว่า.. พวกเธอมีอาชีพอะไร ในเวลาเย็นเริ่มพลบค่ำเช่นนี้ มันก็เป็นช่วงเวลาของการหากิน..ของบุคคลอาชีพหนึ่งที่ทำงานตอนกลางคืน..ในย่านแหล่งบันเทิงแบบนี้ และทันทีที่เห็นภาพนั้น ผมก็รับรู้ได้ทันที ว่าตอนนี้หัวใจผมมันก็ทำงานหนักขึ้น รวมถึงแรงสูบฉีดของเลือดในร่างกายที่ทำให้ตัวของผมมันร้อนไปหมด และมันก็ร้อนเหมือนเปลวไฟ ที่พร้อมจะมอดไหม้อย่างทรมาน ให้กับทุกคนที่มายุ่งกับผู้หญิงของผม! ไอ้พวกเหี้ยนั่น..มันต้องตาย! หมับ!! แต่แล้วจังหวะที่ผมกำลังเปิดประตูรถลงไป มือไอ้เคก็มาแตะลงที่ไหล่ของผม..พร้อมกับพูดเสียงนิ่งในแบบของมัน “ใจเย็นมึง..วางแผนก่อน” “ปล่อย กู..” ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมแสดงสีหน้าและสายตาเช่นไร..ผมรู้แต่ว่าผมต้องไปช่วยเดย์ให้เร็วที่สุด! และหลังจากที่ผมพูดจบ ไอ้ไนท์ ไอ้เคน ไอ้ซัน ก็พูดสมทบผมมาทันที “ไอ้เหี้ย มึงยังจะใจเย็นวางแผนเหี้ยอะไรวะ น้องกูแม่งอยู่ในนั้น!!” “เหอะ กูบอกแล้ว จะไปเป็นมิตรกับไอ้คนพวกนี้ทำไมวะ ...กูจะฆ่าแม่งให้หมด” “กูว่าอย่าเสียเวลาเลยดีกว่า ลุยแม่ง!” หลังไอซันพูดจบ..พวกผมก็ลงจากรถไปทันที โดยไม่มีใครสนใจไอ้เคอีกต่อไป.. มันจะใจเย็นก็ใจเย็นไปคนเดียวเถอะ..แต่ผมเย็นไม่ไหวแล้วในตอนนี้! แค่คิดว่าตอนนี้เดย์จะเจออะไรบ้างในบ้านหลังนั้น แค่นี้ผมแม่งก็แทบจะคลั่งตายแล้ว..และก็คงไม่ต่างจากไอ้ไนท์..ที่สายตามันตอนนี้พร้อมที่จะฆ่าพวกนั้นให้ตายทั้งหมด แต่แล้วก็เหมือนเดิม ไอ้เควิ่งมาดักพวกผมไว้ ก่อนที่จะโพล่งปากเตือนสติออกมา.. “ไอ้สัส มีสติหน่อยดิวะ พวกมึงไม่มีอะไรติดตัว ในขณะที่พวกมันมีปืน..ในบ้านนั่นมีกี่คนพวกมึงก็ไม่รู้...แล้วเดย์อยู่ในบ้านหลังนั้นจริงรึเปล่า มันอาจจะแค่ขโมยมือถือเดย์ไปก็ได้! อีกอย่าง..พวกมึงมีกลุ่มของพ่อพวกมึงที่พ่วงติดตัวอยู่ ทำอะไรอย่าผลีผลาม ไม่งั้นมันจะกระทบกันหมด ถึงพวกมึงจะต่อสู้เก่งแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีสติ นอกจากจะช่วยเดย์ไม่ได้แล้ว พวกมึงยังจะพากันไปตายหมด!” กรึก.. และคำพูดไอ้เค ก็ทำให้พวกเราทั้งสี่คนหยุดไปในทันที..ก่อนที่พวกเราทุกคนจะมองหน้ากันนิ่ง...และเป็นไอ้ไนท์ที่เอ่ยปากพูดออกมา “มึงมีแผนอะไร..”