ตอนที่ 20

Special part “ผมได้ยินว่า ที่นี่มีของเด็ด...จริงปะพี่” ซันเดินเข้าไปยังบ้านหลังนั้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับพูดคุยกับ ชายฉกรรจ์ ทั้ง 2 ที่ยืนอยู่บริเวณหน้าบ้าน..และสื่อสารในสิ่งที่คิดว่าอีกฝั่งก็คงรู้ว่า..เขาหมายถึงอะไร เนื่องด้วยความที่เป็นคนไม่ร้อนเกินไป ไม่เย็นเกินไป รวมถึงการแสดงที่ดูแนบเนียนและเก็บอารมณ์ไว้ได้ของซัน ทำให้ทุกคนลงมติว่า ให้ซันคือตัวแทนของกลุ่ม รับมอบหมายหน้าที่สำคัญในด่านแรก ให้สืบหาข้อมูล..ให้แน่ชัดก่อนว่า..กำลังหมายหัวถูกตัว และในตอนนี้ แม้ว่าอีกฝั่งจะรู้ว่าชายมาใหม่หมายถึงอะไร แต่สถานที่แห่งนี้ ไม่ได้เป็นที่สำหรับขาย แต่เป็นที่ไว้สำหรับกักเก็บสินค้าที่จะขาย หรือ สินค้าที่รอการพิจารณาเท่านั้น “ที่นี่ไม่มีของเด็ดอะไรทั้งนั้น ไปหาที่อื่น” “อ่าว..นี่ผมได้ยินมาผิดเหรอเนี่ย..เอ๋ ก็บ้านหลังนี้นี่นา.. เห้อ..เอาเถอะ เสียดายจริงๆ อุตส่าห์ชนะบ่อนมาล้านนึง ว่าจะเอามาจัดผู้หญิงสักหน่อย” ซันยังคงเล่นบทบาทเนียนเช่นเดิม พร้อมกับตบเงินในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง จนกระทั่งเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของผู้ชายตรงหน้า ซันเลยเริ่มพูดแสดงบทบาทออกมาอีกครั้งอย่างแนบเนียน “เออ ว่าแต่ พวกพี่มีแนะนำม่ะ แบบสวยๆน่ารัก ร่างเล็กๆ ขาวๆ ยิ่งเด็กยิ่งดี ก็อย่างว่าอะนะ เนื้อเด็กมันหอมหวานกว่าเนื้อแก่ อ่อ ที่สำคัญผมอยากได้ใหม่ๆสดๆ แบบยังไม่เคยผ่านการขายด้วย ..ผมตามหามาหลายที่แล้ว ไม่มีเลยสักที.. แม่งพูดแล้วเซ็ง นี่ถ้าพวกพี่หาให้ผมได้นะ ผมให้ห้าแสนเลย เอ้า!” ซันไม่ได้พูดเปล่า แต่เขาควักเงินครึ่งล้านจากกระเป๋ากางเกงออกมาโชว์คนตรงหน้าเพื่อให้รู้ว่าเขามีจริงๆ แล้วมีหรือ ที่ผู้ชายตรงหน้าสองคน คนที่ทำแต่ตามคำสั่ง ยืนจนขาแข็งทุกวัน แต่ได้เงินไปเลี้ยงปากท้องครอบครัวเดือนละไม่ถึงสองหมื่น จะไม่เกิดความโลภครอบงำในจิตใจ..เมื่อเห็นเงินครึ่งล้านก้อนนั้น แต่ถึงกระนั้น..ด้วยความกลัวในอำนาจของเบื้องบน ก็ทำให้ทั้งคู่ต้องกลับมาสู่สภาพความเป็นจริง เงิน กับ ความตาย พวกเขาไม่อยากเสี่ยง.. แต่ก็อย่างที่บอก..เงินมากองอยู่ตรงหน้ามีหรือจะไม่อยากได้ “คืองี้นะไอ้น้อง ..พี่มีคนที่ตรงตามที่มึงว่าทุกอย่าง แต่ตอนนี้ยังซื้อไม่ได้..ต้องรออีกวันสองวัน มึงรอได้มั้ยล่ะ” “สัส มึงจะแนะนำใครวะ” “ก็เด็กที่พี่ชาติเอามาวันนี้ไง” เนื่องจากสินค้าที่ว่านั้น เป็นสินค้ามาใหม่สดๆร้อนๆ ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า และทุกสินค้ามาใหม่ ต้องผ่านการตรวจสอบและคัดเกรดตามกระบวนการของที่นี่ก่อน เพราะฉะนั้น ลูกน้องชั้นล่างอย่างพวกเขา ไม่มีสิทธิ์หรืออำนาจจะส่งต่อพวกสินค้าเหล่านั้นให้ใครทั้งสิ้นในตอนนี้..นอกจากแนะนำสินค้าให้ และยิ่งถ้าแนะนำแล้วได้เงินมหาศาลเช่นนี้ มีหรือพวกเขาจะพลาด “จริงป่ะพี่..อย่าหลอกผมนะ คนที่แนะนำผมคราวที่แล้วก็พูดแบบพี่ แต่พอเจอของจริงแม่งหลอกลวงชัดๆ เด็กเหี้ยไร นั่นมันเด็กเรียกป้าชัดๆ” “คนนี้ตรงตามที่มึงบอกจริง..ใสๆเลย เชื่อพี่ พวกพี่เห็นครั้งแรกก็อยากจัดเหมือนกัน แต่สินค้ารอตรวจสอบอยู่ไง” แม้ว่าคำพูดของชายตรงหน้าจะทำให้คนที่ได้ยิน ที่ไม่ใช่แค่ซัน คนเดียวในตอนนี้ รู้สึกเดือดดาลแค่ไหน แต่พวกเขาก็ยังคงนิ่งไว้.. เพราะยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่า..คนที่ถูกกล่าวถึงใช่คนเดียวกับที่พวกเขาคิดไว้หรือเปล่า “ผมไม่อยากเสียเวลาแล้ว งั้นพวกพี่มีรูปสินค้าป่ะ ถ้าเด็ดจริง ผมเพิ่มเงินให้ไม่อั้นเลย!” หลังจากซันพูดจบ อีกฝั่งก็รีบหยิบมือถือ.. ก่อนจะเลื่อนไปมาคล้ายว่าจะหารูป จนกระทั่งหยุดเลื่อนและหันหน้าจอออกมาให้ซันดู..และนั่น ก็เป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ “นี่ไง ที่กูบอก.. เพิ่งได้มาวันนี้สดๆร้อนๆ” ในขณะที่..ซันมองดูภาพนั้นอยู่ อีกสี่คนที่อยู่ในรถก็เห็นภาพเดียวกันไม่ต่างกันกับซัน.. มันเป็นภาพที่ถูกบันทึกสดจากกล้องตัวจิ๋วที่ซันใส่เอาไว้ที่แหวนของซันนั่นเอง “ไอ้เหี้ยเอ้ย!!” ไนท์สบถขึ้นมาทันทีอย่างหัวร้อน..ในขณะที่โซ่ได้แต่กำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาถึงกล้ามแขนราวกับจะแตกให้ได้..เพราะภาพจากมือถือนั่น คือภาพของเดย์ที่นอนหลับอยู่ ทำให้แน่ชัดแล้วว่า..เดย์อยู่กับพวกมันจริงๆ “เชี้ย..โดนจริงว่ะ แล้วถ้าผมสนใจ ผมต้องไปที่ไหนเหรอพี่” “เอาเบอร์กูไป เดี๋ยวกูโทรไปบอก..ว่าขายที่ไหน ตอนนี้ต้องรอตรวจสอบในบ้านนี้ไปก่อน ก็อย่างว่าสินค้านี้ยังใหม่” “เออ แล้วเงินล่ะ..สรุปมึงจะให้เท่าไร..” แต่แล้วชายหนึ่งในสองนั่นก็เอ่ยปากถามออกมา..เพราะนี่ต่างหากสิ่งที่เขาสนใจ “ก็ห้าแสนไง เดี๋ยวเห็นของจริง ถ้าเด็ดผมเพิ่มให้อีกแสนนึง” ทันทีที่ซันพูดจบ อีกฝั่งก็หันไปเจรจากับอีกคนทันที “กูเจ็ดสิบ มึง สามสิบ” “ทำไมกูได้น้อยกว่า” “รูปสินค้าอยู่ในเครื่องกู กูให้เงินมึงก็บุญแล้วไอ้ขาม” “หึ! มึงกับพี่กล้าแบ่งเงินค่าคุ้มครองที่แล้วไม่บอกกูมากี่ครั้งแล้ว อย่าคิดว่ากูไม่รู้ แล้วครั้งนี้มึงยังจะเอาเปรียบกูอีกเหรอ กูไม่แบ่งเหี้ยไรกับมึงทั้งนั้น!! เงินนั่นต้องเป็นของกู” “หึ..แล้วมึงคิดว่ากูจะยอมให้มึงเอาไปคนเดียวเหรอวะ ในเมื่อกูก็คิดได้คนเดียวกันกับมึง” “สัส มึงคิดว่ากูจะยอมมึงตลอดไปหรือไงฮะ!” “พวกพี่..อย่าทะเลาะกัน..ใจเย็นก่อน..ครับ..” ในขณะที่ชายทั้งคู่ เริ่มกระชากคอเสื้อกัน ซันก็โพล่งปากห้ามไปด้วย พร้อมกับส่งสัญญาณบางอย่างบอกเพื่อนเขาไปด้วย และทำให้กลุ่มชายเลือดร้อนสามคน อย่างไนท์ เคน และโซ่ ใช้มุมที่ซันบังผู้เฝ้าบ้านหลังนี้ ที่กำลังมีเรื่องกันอยู่ไว้เดินไปยังมุมทางเดินเข้าบ้าน ไม่ให้ชายทั้งคู่เห็นการเคลื่อนไหวบริเวณนั้น “ไอ้พงษ์!! มึง!!” “..อย่าพี่ อย่า..” ซันยังคงทำหน้าที่ห้ามทัพ โดยพยายามแยกตัวชายทั้งสอง และถือโอกาสบางคราดันใบหน้าให้ทั้งคู่หันออกไปในทิศทางอื่น เพื่อให้เพื่อนของเขาอีกสามคน แอบเดินเข้าไปในตัวบ้านอย่างง่ายดาย.. และนั่นก็เป็นหนึ่งในแผนที่วางกันไว้..เมื่อมั่นใจแล้วว่าผู้หญิงที่ต้องการอยู่ภายในบ้านหลังนี้.. ซันต้องทำอย่างไรก็ได้ ให้ทั้งคู่เบี่ยงความสนใจ..ไม่ทำหน้าที่ของตนเอง และมันก็ง่ายมาก เพราะอันที่จริงชายทั้งสองมีเรื่องบาดหมางกันอยู่แล้ว.. และระหว่างที่ทั้งคู่กำลังทะเลาะกันอยู่นั่นเอง.. เพื่อนของเขา..ก็เดินเข้าไปในตัวบ้านได้สำเร็จ เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ตรงนี้ ซันเลยพยายามเดินเลี่ยงเพื่อจะออกมาจากบริเวณตรงนั้น แต่แล้วเสียงที่ไม่คาดคิดก็ดังออกมาจากในตัวบ้าน ปัง!!! ปัง!!! เสียงปืนก็ดังมาจากในบ้าน..และทำให้ชายฉกรรจ์ทั้งสองกลับมามีสติ เลิกทะเลาะกัน..พร้อมกับประมวลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ยังไม่ทันที่่..จะคิดได้ว่ามีคนนอกเข้าไปในตัวบ้านแล้ว ทั้งคู่ก็ได้รับแรงปะทะที่ใบหน้าที่พุ่งเข้าใส่ด้วยความเร็ว ที่ทำให้ทั้งคู่น็อคกลางอากาศไปในทันที.. “หึหึ” ซันแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย พร้อมกับลากร่างทั้งคู่ไปอำพรางในซอกต้นไม้ ก่อนจะหยิบปืนออกมาจากเอวทั้งสอง พร้อมควงเล่นในมือ..ด้วยความคิดที่ว่า ตอนแรกก็ว่าจะไม่ยุ่ง แต่พอได้ยินเสียงปืนแล้ว รวมกับที่ได้ออกแรงจัดการสองคนตรงหน้าไป มันก็ทำให้ร่างกายมันตื่น รู้สึกอยากออกแรงมากกว่าเดิมขึ้นมาสะงั้น.. ซันตัดสินใจเดินเข้าไปในตัวบ้าน..จัดการคนที่กล้ายุ่งกับน้องสาวนอกสายเลือดแต่ก็เหมือนน้องสาวจริงๆของเขาแทนที่จะเดินเข้าไปในรถตามที่ตกลงกันไว้แต่แรก.. และในขณะเดียวกัน ชายเพียงคนเดียวที่นั่งในรถ ก็ได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างเหนื่อยใจ..และเขาคนนั้นก็ไม่ใช่ใคร ถ้าไม่ใช่เค คนที่ใจเย็นและมีสติที่สุดของกลุ่ม คนที่พยายามโน้มน้าวให้เพื่อนๆของเขาใช้วิธีพาเดย์ออกมาอย่างนิ่มนวลและไร้การต่อสู้และความรุนแรง แต่แล้วไงล่ะ นั่นคือความคิดของคนที่ไม่ได้มีเชื้อสายมาเฟียเพียงคนเดียว ต่างจากอีกสี่คน วัยรุ่นเลือดร้อนที่คิดตรงกัน.. ถ้าพวกมันไม่ตายหมดบ้าน ไม่ต้องมาเรียกพวกเขาว่า เจ้าชายปีศาจ!.. หลังจากนี้ ได้เวลาคิวบู๊ของจริง!