ตอนที่ 26

“เพราะคนที่มีสิทธิ์ คือคนนี้ต่างหาก!” ทันทีที่พูดจบฉันก็ยกเท้ากระทืบไปยังเป้ากลางของกางเกงของคนตรงหน้าทันที ก่อนที่จะคว้าแขนเฮียโซ่และพาเดินออกไปจากคนมากมายที่ยืนมุงดูฉันอยู่ และคิดตลอดทางว่า.. หึ..ถึงฉันจะไม่ยุ่งกับใครก่อน แต่..อย่าให้ฉันร้ายก็แล้วกัน และตลอดทางที่ฉันพาเฮียโซ่เดินออกไป ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่านะว่าเฮียรู้ว่า.. ในที่ยืนอยู่ตรงนี้ มีผู้ชายคนไหนบ้าง ที่จีบฉันอยู่ หรือเคยจีบฉัน เพราะว่าเฮียส่งสายตาราวกับเปลวไฟไปยังทุกคน..และนั่นก็ทำให้ผู้ชายทุกคนสะดุ้งและเดินหนีกันไปหมด และนั่นล่ะ คือที่มาที่ทำให้หลังจากวันนั้น ไม่มีใครเข้ามาจีบฉัน และไม่มีใครแซวฉันอีกเลย.. อ่อ..ส่วนพี่สายฟ้านะเหรอ.. ช่วงแรกๆพี่สายก็พยายามแวะมารับ เอาของมาให้ฉันตลอด แต่ฉันก็ไม่รับของของเขาตามที่เคยสัญญากับเฮียโซ่ไว้ และเลือกกลับกับเฮียโซ่ตลอด ..จนวันหนึ่งพี่สายก็พูดกับเฮียโซ่ว่า “อย่าเผลอทิ้งเดย์ไปล่ะ ไม่อย่างนั้น วันนั้นกูจะกลับมาใหม่ และกูก็จะไม่ปล่อยเดย์แบบนี้อีก!” และนั่นล่ะ ฉันก็ไม่เคยเจอพี่สายอีกเลยหลังจากวันนั้น แต่เอาจริงๆ วันนั้นเฮียก็น่ากลัวจริงๆนั่นล่ะ แต่ฉันกลับชอบในความน่ากลัวนั้น และฉันก็ชอบที่เขาทำแบบนั้นเพราะปกป้องฉัน นอกจากเรื่องที่เฮียมารับส่งฉันแล้ว อีกเรื่องที่เปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้นก็คือ เฮียก็แวะมาหาบ้านฉันบ่อยขึ้น ยิ้มให้ฉันมากขึ้น และฉันก็สัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนและอบอุ่นของเฮียที่มีให้ฉันมากขึ้น แต่ว่า ฉันก็ไม่รู้จริงๆว่าเฮียเห็นฉันเป็นน้องสาวคนหนึ่งหรือในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งกันแน่ อันที่จริง ฉันก็เคยถามเฮียนะ ว่าเฮียคิดยังไงกับฉัน แต่เฮียก็ไม่ตอบ แถมยังเฉไฉเปลี่ยนเรื่องไป และก็อย่างที่เคยบอก ฉันรู้ดีกว่าการกระทำแบบนั้นหมายถึงว่าเฮียไม่อยากบอก และฉันเองก็ไม่อยากเซ้าซี้ เพราะกลัวว่าเฮียจะรำคาญ..ก็เลยเลือกที่จะปล่อย ไม่ถามอีก บางที เขาก็คงเห็นฉันเป็นแค่น้องคนหนึ่งเท่านั้น...แต่อาจจะไม่อยากพูดเพื่อให้ฉันเสียใจก็ได้ แต่เอาเถอะ ถึงมันจะเจ็บหน่อยๆ แต่ฉันก็มีความสุขกว่าเขาเพิกเฉยฉันละกัน “เห้ออ.. พวกแก อย่าพูดเรื่องนี้บ่อยๆ มันเจ็บบบบ” “ฉันว่านะ แกทุบหัวลากเข้าห้องเลยดีม่ะ จะได้จบๆ..” “เออๆ พอเฮียโซ่แกตื่นขึ้นมา แกก็พูดไปเลยว่า..เฮียไม่ต้องเสียใจไปนะคะ เดย์จะรับผิดชอบเอง” “ฮ่าๆๆๆ” “ไม่ได้สิ ระดับฉันแล้ว ต้องพูดว่า.. เฮียเป็นของเดย์แล้วนะ หลังจากนี้ต้องเชื่อฟังเดย์ทุกอย่าง เข้าใจ๊?! ฮ่าๆๆๆ” หลังจากที่ฉันพูดเล่นขำๆพร้อมทำท่าทางแสดงแกล้งไป เหมือนที่คุยเล่นกับไอ้พวกนี้บ่อยๆ ไอ้บอลลูนและไอ้ฟ้าก็หันหน้าเข้าหากัน ก่อนที่จะแสดงบทบาทที่มันชอบพูดแกล้งฉันบ่อยๆเช่นกัน “เฮียคะ เดย์รักเฮียนะคะ คืนนี้เป็นของเดย์ซะเถอะ” “เดย์อย่า.. ไม่.. เดย์” “ไม่!! เดย์รอมานานแล้ว มาเป็นของเดย์ซะดีๆ อย่าดิ้น!! ” “ไม่นะเดย์ อย่าทำเฮีย เฮียกลัวแล้ววววว” “เฮียยย ไม่รอดแน่ มาม่ะ มาเป็นของเดย์ซะดีดี ” “โอ๊ยยยยย ไอบอลลูน ไอฟ้าาาา ไอเพื่อนบ้า เล่นกันซะฉันสงสารเฮียเลย ฮ่าๆ” ฉันและไอ้น้ำได้แต่ยืนขำ กับท่าทีที่ไอ้ฟ้าพยายามรวบกอดผู้ชายร่างใหญ่อย่างไอ้บอลลูน ส่วนมันก็สะดีดสะดิ้ง เกินเบอร์ของคนที่มันสวมบทบาทไปมาก ถ้าเฮียดิ้นแบบนี้จริงฉันว่า..ฉันคงต้องทำใจแล้วล่ะ ว่าฉันคงได้พี่สาวเพิ่มแน่ๆ “ฮ่าๆ เออ ออกไปได้ล่ะอีชะนี ขนลุก.. แต่จะว่าไป ฉันก็อยากรู้ว่า ถ้าแกไปทำแบบนี้กับเฮียแกจริงๆจะเป็นไงนะ” “เออจริง ถ้าแกลองใช้ความสวยของตัวเอง แล้วเพิ่มมารยาหญิงเข้าไปหน่อยๆ ฉันว่างานนี้เฮียไม่หลุดรอดแกแน่นอน” และคำพูดของมัน ก็ทำให้ฉันนึกภาพตาม..แม้ว่ามันจะเขิน แต่ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเฮีย..จะทำยังไง.. แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ขอเก็บเงียบๆและคิดในใจคนเดียวก็พอ “จะบ้าเหรอ ใครจะไปกล้าทำ.. ไม่เสียเวลาคุยกับพวกแกแล้ว ไปหาเฮียสุดที่รักของฉันดีกว่าาาาา ไปแล้วนะยะ ไอ้เดย์เซินเจิ่น เฮียโซ่เซินเจิ่น บัยยส์ ” ฉันพูดจบ ก็ยิ้มส่งไปทางเพื่อนๆของฉันอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปหาคนที่ฉันคิดถึง แต่แล้วไอ้บอลลูนก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ชะนี สู้ๆนะ เอาเฮียโซ่มาเป็นของแกให้ได้!! ” “สู้ๆ!!” “เดี๋ยวเหอะ พวกแก!” ฉันชี้หน้าคาดโทษพวกเพื่อนๆฉันอีกครั้ง ก่อนที่จะวิ่งออกมาจากตรงนี้ทันที..พร้อมกับคิดแผนการอะไรบางอย่างในหัว พร้อมรอยยิ้ม.. หึหึ “เฮียยย รอนานมั้ย” “อยากกินเค้กมั้ยวันนี้” และนี่ก็เป็นคำถามแบบนี้ทุกครั้งที่เฮียพูดขึ้นมา ในขณะที่เอาหมวกกันน็อกมาสวมใส่ให้ฉัน ฉันเลยส่ายหัวพร้อมรอยยิ้มส่งไปให้ ก่อนที่จะเอ่ยพูดออกมา “เดย์ยังไม่อยากกลับบ้านอะ พาเดย์ไปข้างนอกหน่อยสิ เดย์อยากอยู่กับเฮียนานๆอะ” หลังฉันพูดจบเฮียก็มองหน้าฉันนิ่งไปพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ทันที.. แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ฉันก็รู้ดีว่าเขาทำอย่างที่ฉันขอแน่ๆ เพราะมันก็เป็นแบบนั้นมาตลอด ฉันพูดขึ้นมาทันที หลังจากที่ขึ้นไปซ้อนหลังรถของเขาพร้อมกับโอบกอดเอวของเขาไว้แน่น “ขอบคุณน้าา เฮียโซ่ ^ ^” บรื้นนนน และแล้วในที่สุดเฮียก็พาฉันไปยังที่ที่ไม่ใช่บ้านจริงๆ แต่..ฉันไม่คิดเลยว่าเฮียจะพามาที่นี่ และที่สำคัญ!!! มันไกลมากกกกกกกก คือฉันนั่งซ้อนท้ายเฮียมาเป็นชั่วโมงอะบอกเลย แล้วถามอะไรเฮียก็ไม่ตอบ ฉันเลยได้แต่กอดพร้อมกับซบใบหน้าลงบนแผ่นหลังจนเกือบจะหลับ.. และสถานที่ที่เฮียพามานั้น ทำให้ฉันไม่คาดคิดเลยว่า.. เฮียจะพาฉันมา เพราะที่นี่คือ..ทะเล!! และตอนนี้ภาพตรงหน้ามันก็สวยมาก ภาพทะเลที่มีเสียงคลื่นพัดมากระทบชายฝั่งเบาๆ บวกกับท้องฟ้าสีส้มยามเย็น ที่บ่งบอกว่า อีกไม่กี่นาที ดวงอาทิตย์ก็จะลาลับ-ขอบฟ้าไป “ว้าววววววว... สวยอะะะะะ” หลังจากที่ลงจากรถที่นั่งมานาน ฉันก็วิ่งโลดแล่นลงไปตรงผืนทรายด้วยความสุข... ก่อนที่จะหันไปหาคนที่พาฉันมา ที่เดินยิ้มเล็กน้อยตามฉันมาอีกที จนทำให้ฉันยิ้มไปอย่างสดใส และตะโกนป้องปากออกไปสุดเสียง “ขอบคุณนะเฮียโซ่ ...เฮียน่ารักทีสุดเลยยย” หลังจากที่ฉันพูดจบฉันก็หมุนตัวไปที่ทะเลอีกครั้ง พร้อมกับมองภาพตรงหน้าด้วยความคิดมากมายที่เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ ตั้งแต่วันนั้นที่มีเรื่องที่ทะเล ฉันก็ไม่เคยมาอีกเลย ก็อย่างที่บอกว่าพวกเฮียๆไม่ค่อยว่าง และฉันก็ไม่อยากพูดเรื่องนี้ให้มันมีประเด็นอีก เลยเลือกที่จะตัดใจไม่พูดถึงมันอีก เพราะเรื่องในวันนั้น ฉันรู้ดีว่ามันส่งผลกระทบต่อในวันนี้มากเลยล่ะ ฉันได้รู้มาว่า วันนั้นแก๊งที่จับฉันไป ชื่อแก๊งอินทรีย์ และเป็นกลุ่มที่เคยเป็นพันธมิตรกับครอบครัวของฉัน ของเฮียโซ่ ของเฮียซัน อันที่จริงก็กับกลุ่มแบล็กวูฟของเฮียเคนด้วย แม้ว่าก่อนวันเกิดเรื่องไม่นาน เฮียเคนเพิ่งจะแตกหักความเป็นพันธมิตรนั้นลง แม้ว่าแก๊งอินทรีย์จะไม่ได้ใหญ่มาก แต่แก๊งนี้ถือว่าค่อนข้างมีอิทธิพลสูงต่อกลุ่มมาเฟียต่างๆที่ไม่มีใครอยากที่จะเป็นศัตรูเท่าไร เพราะภายในกลุ่มนี้ สามารถทำให้การทำงานขององค์กรนั้นๆ เป็นไปได้อย่างราบรื่น ก้าวข้ามผ่านเรื่องผิดกฏหมายได้ เพราะฉะนั้น ถ้าไม่จำเป็น ไม่ควรจะเป็นศัตรูกับแก๊งนี้เด็ดขาด.. แต่นั่นก็เป็นเพราะว่าฉัน ทำให้กลุ่มพวกนี้ได้มาเป็นศัตรูกับกลุ่มของพวกเฮียๆทั้งหมด แต่โชคดีที่กลุ่มแบล็กวูฟของเฮียเคนก็ไม่ได้เล็กเลย เพราะเป็นถึงอันดับหนึ่งของเอเชีย รวมถึงกลุ่มของเฮียซัน และพ่อแม่ฉันที่ค่อนข้างกว้างขวาง มีพันธมิตรที่ทดแทนกับกลุ่มอินทรีย์ได้ แต่ถึงยังไง ที่ผ่านมา ก็ยังมีการลอบกัดและระวังตัวอยู่เป็นระยะๆ นั่นล่ะ เพราะความซนของฉันในวันนั้น ทำให้เรื่องมันบานปลายมาจนถึงทุกวันนี้ โดยเฉพาะช่วงแรก ที่ฉันรับรู้ได้ว่าพ่อแม่ฉัน เฮียไนท์ และเฮียๆทุกคนวุ่นวายกับการรับมือกับเรื่องนี้มากแค่ไหน กว่าจะเริ่มลงตัวได้ มันก็เมื่อเดือนที่ผ่านนี่เอง พอคิดเรื่องนี้ขึ้นมา ฉันก็อดไม่ได้ที่อยู่ๆจะรู้สึกเศร้า.. ฉันไม่ได้ช่วยเหลืออะไรที่บ้านเลย แล้วยังจะทำเรื่องอีก.. แต่แล้วระหว่างที่ฉันกำลังเหม่อมองทะเลที่คลื่นกระทบชายฝั่งด้วยความรู้สึกแย่ๆ ฉันก็รับรู้ได้ถึงมือใหญ่ที่โอบศีรษะฉันเอาไว้ พร้อมกับลูบขึ้นมาเล็กน้อย “อย่าคิดมาก..” อีกแล้วสินะ ที่ผู้ชายคนนี้อ่านใจของฉันได้.. เขาคงเป็นปีศาจอย่างที่ใครว่าจริงๆ และมันก็ทำให้ฉันรักเขาได้มากมายขนาดนี้..แล้วเขาล่ะ รักฉันหรือเปล่านะ...อืม..แบบนี้มันต้องพิสูจน์ “ถ้าแกลองใช้ความสวยของตัวเอง แล้วเพิ่มมารยาหญิงเข้าไปหน่อยๆ ฉันว่างานนี้เฮียไม่หลุดรอดแกแน่นอน” ใช้มารยาหญิงเหรอ.. ลองดูสักหน่อยก็ไม่เสียหายละมั้ง.. ทันทีที่คิดเช่นนั้น ฉันก็หันไปคว้ามือใหญ่ที่ลูบหัวของฉันเอาไว้ลง ก่อนที่จะหันหน้าไปมองคนข้างๆ ที่กำลังมองภาพท้องทะเลตรงหน้า ก่อนที่ฉันจะเขย่งปลายเท้าพร้อมกับกระโดดเล็กน้อยให้ริมฝีปากของฉันไปกระทบกับแก้มสากของเขาด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่จะพูดออกมา..เหมือนปกติ ทั้งๆที่ใจมันไม่ปกติเลยสักนิดเดียว จุ๊บ! “ขอบคุณนะ เดย์รักเฮียนะคะ” /// โอ๊ยยย ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าฉันจะไปหอมแก้มผู้ชายก่อน.. แต่..ปกติฉันก็ทำกับเฮียไนท์ ป๊า ม๊า ออกจะบ่อย ..ใจเย็นๆไว้ไอ้เดย์ ฮึบ.. ฉันค่อยๆเงยหน้าไปมองคนที่ฉันขโมยหอมแก้มไปเมื่อครู่ด้วยสายตาที่มันอยู่ไม่สุข จนกระทั่งฉันปะทะกับสายตาของเขา.. สายตาที่มองมาทางฉันไม่วางตา และมันยิ่งทำให้ฉันไปไม่เป็น ฉันเลยรีบเปลี่ยนเป็น สอดแขนเข้าไปที่แขนของเขาแล้วก็เอนศีรษะพิงลงตรงไหล่แกร่งนั่นแทน.. เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเห็นใบหน้าของเขาในตอนนี้.. แต่แล้ว.. อยู่ๆเฮียก็ดึงแขนที่ฉันควงออกช้าๆ.. ก่อนที่จะเอามือใหญ่นั้นจับไหล่ทั้งสองข้างของฉันดันออกไป ..หรือว่า..เฮียจะไม่พอใจที่ฉันทำแบบเมื่อกี้นะ.. “เดย์..ขอโทษ” ฉันรีบเอ่ยคำพูดเบาๆ ออกมาทันทีพร้อมกับก้มหน้ามองปลายเท้าที่อยู่ๆฉันก็รู้สึกเศร้าใจยังไงก็ไม่รู้.. แต่แล้วอยู่ๆมือใหญ่นั้นก็มาจับใบหน้าของฉันให้เงยหน้าเชิดขึ้นจนไปปะทะสายตาที่เปรียบเหมือนดังเปลวไฟอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันช่างเป็นเปลวไฟที่อบอุ่น และที่สำคัญมันไม่ได้อุ่นแค่ดวงตา แต่ริมฝีปากของเขาก็เช่นกัน.. เพราะตอนนี้รู้ตัวอีกที ฉันก็จูบกับเฮียแล้ว!!!