ตอนที่ 27

ฮะ!! ฉันกระตุกตัวตกใจในทันที ที่ริมฝีปากร้อนนั้น แตะลงบนริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา แต่ก็เป็นเฮียที่จับใบหน้าฉันแน่นไว้ไม่ให้ออกไปไหน ก่อนที่ปากนั้นจะขยับและค่อยๆแทรกลิ้นเข้ามาภายในปากของฉันอย่างช้าๆ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันช่างเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับฉันไปหมด.. แต่สัมผัสใหม่นี้ มันทำให้ฉันเหมือนกับลอยเคว้งคว้างอยู่กลางอากาศ ที่มันหาทางลงไม่ได้จริงๆ คลื่นนน คลื่นนนนน เสียงคลื่นของทะเลยังคงกระทบชายฝั่งตามธรรมชาติของมัน ในขณะที่เขายังคงบดริมฝีปากมาที่ปากของฉันไม่หยุดด้วยความละมุนและอ่อนหวานอย่างช้าๆ และตอนนี้ฉันเองเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า ระหว่างเสียงคลื่นกับเสียงหัวใจของฉัน อะไรมันดังมากกว่ากัน ตึกตึก ตึกตึก เฮียจูบฉันอยู่นาน จนในที่สุดเขาก็ค่อยๆผละปากออกมา.. พร้อมกับมองมาทางฉันไม่ละสายตาไปไหน.. ส่วนฉันก็ยังคงนิ่งค้างเหมือนเดิม.. เหมือนสมองมันหยุดทำงานไปชั่วคราว ไม่สามารถประมวลผลอะไรได้เลยว่า ฉันควรจะทำอะไรต่อ และจะพูดอะไรดี จนกระทั่งเสียงทุ้ม..ลอยมาเข้าหูของฉัน “ถ้าอยากขอบคุณจริงๆ มันต้องแบบนี้ต่างหากล่ะ..” อุ๊บ.. ตอนนี้ฉันสติกลับมาแล้ว และทันทีที่รู้ตัวว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันก็เอามือขึ้นมาปิดปาก พร้อมกับตาโตตกใจทันที.. นี่เมื่อกี้ฉันกับเฮีย เราจูบกันงั้นเหรอ! จูบกันจริงๆใช่มั้ย!! “หึหึ..คิดจะอ่อย?..” และที่สำคัญ เขาดูออกและอ่านใจฉันออกอีกแล้ว!! “ฮะ เฮีย รู้ได้ไง!” “..เรื่องของเดย์ เฮียรู้ทุกอย่าง” “หึ..อย่าให้วันไหนที่เดย์อ่านใจเฮียบ้างได้ก็แล้วกัน..” “..เฮียจะรอวันนั้นนะ..ครับ” นี่ล่ะเฮียโซ่ เรื่องกวนเขาก็ไม่แพ้ใคร เหมือนกับเพื่อนๆในกลุ่มเฮียทุกคนจริงๆ และในเมื่อพูดแบบนี้ ฉันจะอ่านใจเขาให้ได้เลย คอยดูสิ “เตรียมตัวเตรียมใจรอได้เลย แล้วคอยดูนะเดย์จะอ่อยให้เฮียหลงเดย์ให้ได้สักวันเลยคอยดู!!” “หึหึ” หลังจากที่ฉันพูดจบ เฮียก็เอามือมาแปะลงบนหัวของฉันและโยกไปมาเล็กน้อย ก่อนที่เฮียจะพูดเบาๆออกมา “งั้นก็..สู้ๆนะครับ.. เดย์ของเฮีย” อร๊ายย อะไรคือ เดย์ของเฮีย แล้วไหนจะสายตาที่ยิ้มขันและอ่อนโยนในเวลาเดียวกันที่มองมาหาฉันอีก แบบนี้มันเขินนะ! “อะ อื้ออ.. รอดูได้เลย!” ฉันพูดพร้อมกับเอามือพัดหน้าที่มันร้อนไปมาให้ดับลง โดยที่เขาก็เอาแต่จ้องมองอยู่อย่างนั้น ส่วนฉันก็คิดว่าตอนนี้ฉันกำลังอ่อยเขา หรือเขาอ่อยฉันกันแน่เนี่ย ทำไมต้องเป็นฉันที่มาเขินแบบนี้ล่ะ คนที่เขินควรจะเป็นเขาสิ!! แต่แล้วอยู่ๆเฮียหัวเราะในลำคอเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์หน่อยๆ ก่อนที่เอามือมาโอบไหล่ฉัน พร้อมกับหันหน้าไปมองดวงอาทิตย์ที่กำลังลับสุดท้ายของทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้ “จำได้มั้ยเดย์เคยบอกว่า.. เฮียลึกลับเหมือนแม่น้ำ และเดย์บอกว่าจะจมน้ำรึเปล่าจะได้ลงไปในน้ำ” หงึก หงึก เรื่องนี้มันนานมากแล้วนะ ทำไมอยู่ๆเขาก็พูดออกมาล่ะ? ถึงฉันจะสงสัยว่าเขาพูดเรื่องนี้ทำไม แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากพยักหน้าเท่านั้น พร้อมกับหันหน้าไปมองคนข้างๆ ที่กำลังมองภาพวิวที่สวยงามตรงหน้า แต่สำหรับฉัน แม้ว่าภาพตรงหน้าจะสวยแค่ไหน ฉันก็ไม่สามารถละสายตาจากผู้ชายคนข้างๆคนนี้ได้เลย..จริงๆ “เดย์จะไม่มีวันจมน้ำ.. เพราะเฮียจะเป็นเสื้อชูชีพให้เดย์เอง..” แสงท้องฟ้าสีส้มที่มันกระทบ...ใบหน้าที่เปลี่ยนจากมองวิวตรงหน้าแล้วหันมามองหน้าฉันในตอนนี้ พร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่นและละมุนของเขาส่งมาให้ รวมถึงคำพูดของเขา..มันทำให้เป็นอีกครั้งที่ฉันพูดอะไรไม่ออก และเหมือนตกอยู่ในภวังค์อะไรบางอย่าง.. “เดย์ที่พูดเก่งของเฮีย เป็นใบ้ไปซะแล้ว” แต่แล้วเฮียก็ยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับเอามือมาลูบหัวฉันไปมา เหมือนกับว่าฉันเป็นหมายังไงยังงั้นแหละ ทำให้ฉันค่อยๆยิ้มออกมาอย่างมีความสุขแบบบอกไม่ถูก ก่อนที่จะพูดอะไรออกไปบ้าง “ตอนนี้เดย์ งงไปหมดแล้ว..เดย์ไม่เข้าใจ สรุปว่าเฮีย..คิดยังไงกับเดย์กันแน่.. ” “เดย์ คือคนสำคัญของเฮียไงครับ..” หลังจากเฮียพูดจบเฮียก็ยิ้มเบาๆ ก่อนที่จะดึงฉันให้มาแนบกับอกกว้างของเขา พร้อมกับลูบหัวฉันไปมาด้วยความแผ่วเบา แล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันเป็นใบ้ได้ไงล่ะ.. ทำไมอยู่ๆเฮียก็กลายมาเป็นอย่างนี้ล่ะ ฉันตั้งตัวไม่ทันนะ.. แม้ว่าที่ผ่านมาเฮียมักจะส่งสายตาและท่าทีที่อ่อนโยนมาให้ฉัน แต่วันนี้มันมากเป็นพิเศษเกินไป ฉันค่อยๆดันเฮียออก ก่อนที่จะเงยหน้ามองตาปริบๆ และอดไม่ได้ที่จะถามออกมา.. เอาล่ะ จะได้รู้ๆกันไปเลยวันนี้ “เฮียคิดกับเดย์แค่น้องสาวรึเปล่า” แต่แล้วผู้ชายตรงหน้าก็ยิ้มแผ่วเบาอีกครั้ง ก่อนที่จะให้คำตอบไร้เสียง นั่นก็คือโน้มตัวมาใกล้ๆฉันและ..ทำแบบเดิม..เหมือนก่อนหน้านี้ที่ฉันตั้งตัวไม่ทัน รวมถึงครั้งนี้ด้วย “อื้มมม” เพราะตอนนี้เขาจูบฉันอีกครั้ง และมันก็ช่างหอมหวาน ละมุน จนฉันเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสที่ได้รับมันจนแทบจะเลอะเลือนไปเลยว่าเมื่อกี้ฉันถามเขาไปว่าอะไร..จนกระทั่งเขาผละปากออก และตอบคำถามฉันออกมาพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ฉันรู้สึกว่า เขามันร้ายเกินไปแล้ว “..คิดว่า คนที่เป็นพี่ชายจะทำแบบนี้กับน้องสาวได้รึเปล่าล่ะ” งื้ออ สรุปคือ เฮียไม่ได้คิดกับฉันแค่น้องสาวอย่างนั้นเหรอ โอ๊ยยยย คำตอบที่ได้ยิน มันทำให้ฉันค่อยๆยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ จนอดไม่ได้ที่จะกระโดดไปกอดเฮียของฉันอีกครั้งด้วยความดีใจ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปถามอีกครั้งด้วยสายตาที่มีความสุขสุดๆ “นี่มันเรื่องจริงใช่มั้ย.. เฮียชอบเดย์จริงๆเหรอ ” หลังจากที่ฉันถามไป เฮียก็ยิ้มออกมาอีกครั้ง พร้อมกับเอื้อมมือมาปัดผมที่ลมพัดมาปรกใบหน้าฉันเบาๆ ก่อนที่จะพูดออกมาอีกครั้ง แม้มันจะเป็นคำที่สั้น แต่มันก็เป็นคำที่เต็มไปด้วยความนุ่มนวลและทำให้ฉันแทบจะโบยบินไปบนท้องฟ้าเลยแหละ “ครับ..” งื้อออ “งั้น...เราเป็นแฟนกันนะ” โป๊ก!! “โอ๊ยย เฮีย กำลังฟินเลย มาเขกหัวเดย์ทำไมเนี่ย..” “เป็นผู้หญิง มาขอผู้ชายเป็นแฟนได้ไงกัน” “เอ้าาา ก็เดย์รักเฮีย เฮียก็รักเดย์ เราก็เป็นแฟนกันได้แล้วไง.. งั้นเอางี้ เฮียขอเดย์เป็นแฟนก็ได้ อ่ะๆ ว่ามาเลยๆ” ฉันพูดจบก็เด้งตัวออกทันที..และรอให้เฮียพูดออกมา ในขณะที่ฉันเตรียมพร้อมเต็มที่จะตอบตกลงไปทันที.. แต่แล้วเฮียก็เอาแต่ยิ้มก่อนจะพูดออกมา โดยที่ไม่ได้เป็นประโยคที่ฉันจะได้ยินเลยสักนิด “จำไม่ได้หรือไง แม่ของเดย์บอกว่าให้รอเดย์เข้ามหาลัยก่อน..” “อะไรอะะะะ อีกตั้งสองปี เป็นตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ ยังไงเดย์ก็ไม่มีใครนอกจากเฮียอยู่แล้ว เดี๋ยวเรื่องของแม่ เดย์ไปคุยเอง น้าาาา น้าาาาาาาา” ตอนนี้ฉันได้แต่เขย่าแขนเฮียไปมา พร้อมกับเอาหน้าถูไถไปยังแขนเสื้อของเฮีย พร้อมกับมองหน้าเฮียด้วยสายตาอ้อนวอนสุดๆ จนสักพักเฮียก็ค่อยๆดันแขนออกมา ก่อนจะมองหน้าฉันและพูดออกมา “เฮียบอกว่ามหาลัยก็มหาลัยนะครับ.. อย่าดื้อ..และที่สำคัญ อย่าทำแบบนี้อีก” “ทำแบบไหนอะ แบบนี้เหรอ” ฉันพูดจบ ฉันก็แนบแขนเฮียก่อนจะเอาหน้าไปถูไถแขนเฮียอีกครั้ง และก็เป็นอีกครั้งที่เฮียดึงฉันออกมาในทันที.. ทำไมอะ หรือว่าเฮียจั๊กจี้เหรอ ? “อย่าทำอีก..เพื่อความปลอดภัยของเดย์เอง “ ปลอดภัยอะไรอะ หรือเฮียจะโมโหแล้วทำร้ายฉันงั้นเหรอ? และหลังจากที่เฮียเห็นฉันเอาแต่ขมวดคิ้ว เฮียก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะพูดออกมา “เห้ออออ..ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่า รอเฮียอีกสองปีนะ...แล้วตอนนั้นเดย์อยากจะทำแบบนั้นทั้งวัน เฮียจะไม่ห้ามเลย..” โอ๊ยยย อยากให้ถึงวันนั้น อยากอ้อนเฮียยยย ฉันเลยพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มส่งไป พร้อมกับเอ่ยปากพูดจองตัวเฮียไว้ก่อน “เดย์รอก็ได้ แต่ระหว่างนี้ เฮียห้ามมีใครนะ ถ้าเฮียไปชอบใคร เดย์จะไปจัดการผู้หญิงคนนั้นให้ตายเลย คอยดูสิ” “..เดย์จะไม่มีวันได้จัดการผู้หญิงคนไหนแน่..นอกจากตัวเดย์เอง..” งึ๋ยยย เอาอีกแล้วนะเฮียโซ่! แต่แล้วหลังจากที่ฉันยิ้มพร้อมกับเขินคำพูดเฮียเล็กน้อย..เฮียก็เปลี่ยนจากมือที่ลูบหัวฉันไปมา เป็นไปหยิบอะไรบางอย่างที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมาแทน ก่อนจะยื่นเจ้าสิ่งนั้นมาตรงหน้าฉัน พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้มเล็กๆออกมา.. “สิทธิ์แรก เฮียขอออกคำสั่ง.. ให้เดย์ห้ามมีใคร นอกจากเฮียคนเดียว.. แล้วถ้าเดย์มีใคร เฮียก็จะไปจัดการผู้ชายคนนั้นเหมือนกัน” และหลังจากเสียงนั้นสิ้นสุด ฉันก็ได้แต่ยิ้มกว้างจนไม่รู้จะกว้างยังไงแล้ว ก่อนจะเอื้อมมือไปรับบัตรคำสั่ง ที่ฉันทำให้เฮียโซ่เมื่อนานมาแล้ว..นานจนฉันลืมไปแล้วว่าฉันเคยทำเอาไว้ แต่แล้วเฮียก็ไม่ปล่อยบัตรนั้น จนฉันย่นคิ้วเล็กน้อยพร้อมมองหน้า “แม้ว่ามันจะเขียนบนบัตร ว่าบัตรคำสั่ง..แต่สิ่งที่เฮียพูดมันไม่ใช่คำสั่ง แต่มันคือคำสัจ..ที่เฮียอยากให้เดย์..มีเฮียเพียงคนเดียว..และเฮียก็จะมีเดย์เพียงคนเดียวเหมือนกัน..” โอ๊ยย..ไอ้เฮียบ้า..นี่แน่ใจเหรอ ว่าเขาคือเฮียโซ่ที่นิ่งเฉยกับฉันตั้งแต่เด็กๆ เขาคือคนเดียวกันจริงๆใช่มั้ยยยยยยย “ค่ะ เดย์จะมีเฮียคนเดียว..และจะเป็นของเฮียคนเดียวด้วย” และหลังจากที่ฉันพูดด้วยรอยยิ้มเช่นนั้น เฮียก็ปล่อยบัตรนั้นออก ส่วนฉันก็ก้มมองบัตรที่ฉันเคยทำด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะเงยหน้าแล้วเอ่ยปากพูดออกมา “.. เดย์นึกว่าเฮียจะทิ้งมันไปหรือลืมมันไปแล้วซะอีก เดย์ยังลืมเลย..” “เฮียไม่มีวันลืมของสำคัญแบบนี้หรอก..ถึงไม่มีบัตรนี้เฮียก็ไม่ลืม ไม่ลืมเพื่อที่จะเอามาใช้ในเวลาที่เหมาะสมแบบนี้ยังไง..” นี่เหรอ..เวลาที่เฮียเคยพูดถึง..อืม..ว่าแต่ มันมี 2 คำสั่งนี่นา..แล้วก็..ยังมีบัตรเดทอีกด้วย.. “แล้วอีกคำสั่ง กับบัตรเดทล่ะคะ” “ยังไม่ถึงเวลา..ใช้มัน..” เอาอีกละ.. ไม่ถึงเวลาอีกละ.. ว่าแต่ทำไมฉันรับรู้ได้ถึงรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์แปลกๆของเฮียนะ.. อืมแต่เอาเถอะ เพราะยังไงเวลาทั้งชีวิตของฉันก็ยกให้เขาอยู่แล้ว ฉันเลยทำเพียงส่งยิ้มอย่างมีความสุขส่งไป แต่เฮียก็ไม่ต่างกัน.. ว่าแต่..ถึงจะไม่เป็นแฟนกัน แต่เราจะยังจูบกันได้อยู่มั้ยนะ ตอนนี้ฉันก็เลยเปลี่ยนจากสบตาเป็นจ้องมองริมฝีปากของคนตรงหน้าแทน.. พร้อมกับขบคิดความรู้สึกเมื่อครู่ไปด้วย.. เมื่อกี้ที่เฮียจูบฉัน มันฟินมากเลยล่ะ แต่ว่าฉันจำรายละเอียดอะไรไม่ได้เลยอะ ก็ตอนนั้นฉันมัวแต่อึ้งและตกใจอยู่ เลยไม่รู้ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไงแล้ว รู้แต่ว่ามันเหมือนกับล่องลอย หายตัวได้ไปเลยอะ .. มันจะดูน่าเกลียดมั้ยนะ ถ้าฉันอยากจะจูบกับเฮียอีกครั้ง เอ๋ หรือฉันจะลองพูดอ่อยเขาดูดีนะ.. และเมื่อคิดได้เช่นนั้น ฉันก็ยิ้มมุมปากทันที ก่อนที่จะเอนตัวเองไปซบลงที่อกของเขาอย่างช้าๆ แล้วก็ช้อนสายตาเหมือนกับตัวร้ายที่อ่อยพระเอกในละคร พร้อมกับพูดเสียงเบาๆออกมาแบบเพ้อๆแต่พยายามทำเป็นธรรมชาติ “..อยากโดนจูบอีกจังเลย”