已经是第一章了
บทที่17 "นบนเตียง"
เธอหันไปมองร่างที่เธอกำลังหนุน นอนอยู่ เธอยิ่งตาโตอึ้งและตกใจ ไม่เชื่อตาตัวเอง คุณ......@_@ คุณ ............
คุณ \"คาลิส\" เธอตกใจสติแตกรีบหยิบผ้าห่ม ห่มตัวเอาไว้แล้วก็ถอยออกจากตัวเขาอย่างตื่นตระหนก เขาก็ลุกขึ้นนั่งตอนี้เขายังรู้สึกมึนงงไม่รู้จะอธิบายยังไงกับเธอดี
.
.
.
คุณทำอะไรฉัน น้ำตาของ \"โมนา\" ไหลลงมาราวกับสายฝน ผะ ผะ ผม ขอโทษ ฉันไม่นึกเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ฉันอุตส่าห์ไว้ใจคุณนึกว่าคุณเป็นคนดี เขาไม่รู้จะอธิบายเธอยังไง
.
.
.
เขาพยายามอธิบายให้เธอฟังว่า คุณดื่มไวน์จนเมา
อพาร์ทเม้นของคุณเป็นอพาร์ทเม้นสำหรับผู้หญิงผมเข้าไปไม่ได้เลยเปิดห้องให้คุณนอน เปิดห้องให้เธอ \"โมนา\" ตกใจเขาเป็นคนเปิดห้องหรอ ผมพาคุณเข้ามานอนบนเตียง แล้วผมก็ออกไปนอนที่โซฟา จากนั้นผมก็จำไม่ได้แล้วครับ
.
.
.
คุณพูดว่าพาฉันขึ้นมาบนเตียง แล้วคุณจำไม่ได้งั้นหรอ คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณงั้นหรอ ออกไป ......ออกไป !
ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะทำ .......ฉันบอกให้คุณออกไป ออกไปสิ ออกไป \" โมนา \" เอาหมอนปาไปที่ คาลิส
.
.
.
คาลิส เห็นท่าไม่ดีและยังไม่รู้จะอธิบายกับเธอยังไง เลยหยิบกางเกงเดินออกจากห้องแล้วมานั่งตรงโซฟา เขาใส่เสื้อผ้าไปพลางนึกเหตุการณ์เมื่อวานไปพลาง เขาจำได้ว่าเขาแค่ดื่มไวน์ไปสองแก้วไม่ทำให้เขาเมาแน่นอน ใช่แล้วไวน์แก้วนั้นที่เขาดื่ม ที่เป็นไวน์ของผู้ชายอีกคน พอนึกขึ้นได้เขาก็รีบลงไปที่บาร์ด้านล่าง
.
.
.
เขาโทรหาผู้จัดการบาร์ ให้รีบมาพบเขาหน้าบาร์น้ำ แล้วเขาก็ลงไป หน้าบาร์เด็กใหม่ที่เห็น คาลิส ก็ตกใจทำตัวไม่ถูกขึ้นมา เมื่อคืนนายเอาอะไรให้ฉันดื่ม ปะ ....เปล่า ครับ เสียงของเขาอั้มอึ้งขึ้นมา คาลิส ก็พอจะรู้แล้ว แต่อยากได้ยินจากปากเด็กใหม่คนนั้นเอง
.
.
.
\"คาลิส \" ดึงคอเสื้อเด็กใหม่คนนั้น ถ้านายไม่พูดฉันเอานายตายแน่ ทันใดนั้นผู้จัดการร้านก็มา ท่านครับเกิดอะไรขึ้นครับ เด็กใหม่คนนั้นได้ยินผู้จัดการเรียก........
\"คาลิส\"ว่าท่านเขาก็รู้ว่าเขาต้องซวยแน่ๆ
.
.
.
ฉันบอกให้นายพูดไง ...ครับ .........ครับ ผมยอมแล้วครับอย่าทำอะไรผมเลย เมื่อคืนมีผู้ชายคนหนึ่งจ้างผมให้ใส่ยาปลุกเซ็กให้เขาแต่เผอิญท่านดื่มแก้วนั้นไปครับ
.
.
.
นายกล้ารับจ้างใช้ยาพวกนี้เพื่อวางยาคนอื่นงั้นหรอ งั้นนายก็ไม่เหมาะกับเป็นพนักงานที่นี้แล้วละ เขาปล่อยเสื้อจากคอเด็กใหม่คนนั้นอย่างแรง จนเขาเซลงพื้น
.
.
.
ไล่เขาออก แล้วอย่าให้ผู้ชายเมื่อคืนเข้ามาในบาร์นี้เป็นอันขาด สั่งให้พนักงานทุกคนว่า...ห้ามใช้ยาหรือสิ่งของผิดกฎหมายในบาร์แห่งนี้เด็ดขาด เขาสั่งผู้จัดการร้าน ครับท่านผู้จักการร้านตอบอย่างกลัวๆ
.
.
.
บทเวลาจะอ่อนโยนก็อ่อนโยนดั่งสายน้ำ บทจะร้ายก็ร้ายได้น่ากลัวมาก
已经是最新一章了
加载中
