บทที่27 "ขื่
.
.
.
เขานอนทับตัวเธอลงไปแก่นกายยังคงคาอยู่อย่างนั้น พอเธอเริ่มคิดได้ว่าเสร็จแล้วเขายังไม่ออกจากร่างเธอแถมแก่นกายยังคาอยู่ เธอรีบผลักตัวเขาออก แต่ไม่มีทีท่าว่าจะขยับเขยื้อนเลย เขาหลับบนตัวเธอด้วยความเหนื่อย
เธอไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ทำใจ น้ำตาก็ไหลรินออกมา