บทที่31 "แขน"

. คุณใส่ไปเถอะผมไม่มองคุณหรอก เขาหันหลังให้กับเธอ เธอเห็นว่าเขาไม่มีทีท่าว่าจะหันมาเลยตัดสินใจถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกแล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ฉันเสร็จแล้วคะคุณ เขาหันมาหาเธอ หยิบโทรศัพท์โทรหาป้าแววที่อยู่ข้างล่าง . . . ป้าครับอาหารมื้อเที่ยงเสร็จหรือยังครับผมจะกินข้างบ . . พอเห็นว่าเธอกินยาเสร็จแล้ว เขาก็อุ้มเธอไปที่เตียง ห่มผ้าให้เธอ คุณพักผ่อนเถอะครับ มีอะไรก็เรียกผมนะครับแล้ว เขาก็เดินไปนั่งที่โซฟา หยิบนิตยสารขึ้นมาอ่าน อ่านไปก็แอบชะเง้อมองเธอไปด้วยเมื่อเห็นว่าเธอหลับแล้วจึงเข้าไปนอนบนเตียงใกล้ๆเธอ . . . มองหน้าเธอที่กำลังหลับก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ เธออยู่กับเมธี แล้วนึกถึงคำพูดของเธอขึ้นมา ถ้าคุณเมธีไม่ช่วยฉันไหวฉันคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงหน้าคุณหรอก ที่แท้เมธีก็เป็นคนช่วยเธอไหว เขาจ้องมองหน้าเธอจนเขาก็ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน . . .