已经是第一章了
บทที่ 17. ตัวช่วยคนสำคัญ
“นี่คุณ ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันเดินเองได้..” ทรายสะบัดตัวออกจากวงแขนของพ่อเลี้ยงกำพลเมื่อเดินมาไกลพอสมควรและเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอเสียที
“เอาล่ะทีนี้ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณสักหน่อย” พ่อเลี้ยงกำพลกอดอกมองเธออย่างจริงจังหญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างน้อยใจลึกๆ เพราะคิดว่าสิ่งที่เขาจะขอก็คงไม่พ้นทำเพื่อปลาย
已经是最新一章了
加载中
