已经是第一章了
ตอนที่ 7
บัวราตรีทำเสียงแข็ง ๆ สีหน้าของหล่อนตึง ๆ หน่อย ๆ และเป็นที่จับสังเกตของคมกฤติ เขาจ้องหน้าเพื่อนสาวที่ทำเหมือนไม่พอใจการกระทำของเขา ชายหนุ่มยิ้มอ่อน
“ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากมายนี่บัว เราแค่เพิ่งทำความรู้จักกับเพื่อนของบัวก็เท่านั้น”
“เพิ่งทำความรู้จักเหรอ เราเห็นนายคุยกับหลินเป็นชั่วโมง แต่เขาก็สวยดีนะ”
“เขาก็น่ารักดี”
“เหรอ...น่ารักก็กลับไปคุยกับเขาต่อซี เผื่อว่าต่อไปจะได้พัฒนาความสัมพันธ์มากกว่านี้ไง”
“บัว...เราไม่ได้ชอบผู้หญิงแบบหลินนะ”
คมกฤติรั้งแขนของบัวเราตรีที่กำลังจะเดินหนี เขาจับแขนนุ่มนิ่มของหล่อนเอาไว้และทำให้หญิงสาวตกตื่นกับการกระทำนั้น หล่อนตื่นเต้นขึ้นมาในทันใดเหมือนมีกระแสไฟวิ่งวาบเข้าไปในร่างกายเพราะคมกฤติไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวหล่อนแบบนี้ เขาก้มหน้าลงมาใกล้และกระซิบกับหล่อน
“บัวไม่ชอบให้เราคุยกับหลินอย่างนั้นเหรอ?”
“นายเข้าใจผิดแล้วนะกฤติ ไม่ใช่ว่าเราไม่ชอบแต่เห็นนายคุยกับหลินถูกคอกันขนาดนั้นก็นึกว่านายจะชอบเขาไง”
“บัวรู้เหรอว่าเราชอบผู้หญิงแบบไหน”
คมกฤติขยับเข้าใกล้อีก ใกล้จนหล่อนรับรู้ถึงลมหายใจของเขานั่นล่ะ หญิงสาวเกิดความประหม่าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นี่เขาแกล้งหรือว่าเอาจริงกันแน่ หญิงสาวเกิดอาการหายใจไม่ทั่วท้อง
“กฤติ...นาย...เอ้อ...เอ้อ...”
หล่อนยังไม่ทันพูดอะไรก็ถูกเขาดันตัวไปชิดต้นไม้และได้ยินคมกฤติกระซิบว่า
“ชู่ว...บัว...อย่าเสียงดัง”
“มีอะไรเหรอกฤติ”
“มีคนมาน่ะ...เอ้อ...”
บัวราตรีรู้สึกสงสัยว่าทำไมคมกฤติอึกอักก็เลยโผล่หน้าจากหลังต้นไม้ไปที่ชายหาดแล้วต้องชะงักเมื่อเห็นหนุ่มสาวคู่หนึ่งวิ่งไล่ตามกันมาก่อนจะล้มกลิ้งลงบนพื้นทราย ทั้งสองกอดก่ายกันและส่งเสียงหัวเราะดังได้ยินชัดกว่าเสียงคลื่นซะอีก ขณะนั้นคมกฤติก็เข้ามายืนประชิดเบื้องหลัง ตอนแรกบัวราตรีคิดว่าไม่มีอะไรน่าสนใจมากไปกว่านั้น คงเป็นแค่หนุ่มสาววิ่งมาพลอดรักกัน แต่แล้วหล่อนก้ต้องตะลึงตาค้างเมื่อเห็นว่าทั้งสองวิ่งขึ้นมาหยอกล้อกันต่อใต้ต้นไม้ริมหาดซึ่งอยู่ห่างจากที่หล่อนกับคมกฤติอยู่ไม่ไกล ทั้งคู่ล้มตัวลงใต้ต้นไม้ ฝ่ายหญิงขึ้นนั่งคร่อมอยู่เหนือผู้ชาย
已经是最新一章了
加载中
