ตอนที่ 1 ค่ำคืนที่เมาค้าง

ตอนที่ 1 ค่ำคืนที่เมาค้าง ราวกับว่าได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง เสียงฝน ? หรือว่าเสียงน้ำ ? เซี่ยวลั่วหยาวย่นจมูกของเธอ ใครกันส่งเสียงดังขนาดนี้ ไม่ให้คนอื่นหลับนอน! เสียงดังจะตายแล้ว! ต่อมา เธอเริ่มมีอาการปวดศีรษะ ราวกับว่าสมองของเธอต้องการปลดปล่อย เซี่ยวลั่วหยาวหลับตาลงและอยากจะโยนหัวนี้ออกไปให้ใครก็ได้ แค่ไม่อยากเจ็บปวดแบบนี้ ไม่นอนแล้ว นอนไม่หลับแล้ว! เซี่ยวลั่วหยาวตื่นขึ้นด้วยอารมณ์ ใบหน้าเล็กๆย่น ปากย่นและค่อยๆลืมตาขึ้น “กี่โมงแล้ว?” เธอพูดราวกับบ่น ไม่มีใครตอบ ทำไมพี่สาวของเธอจึงไม่ตอบเธอ เซี่ยวลั่วหยาวหันไปมองรอบๆอย่างช้าๆ เอ๊ะ? นี่ไม่ใช่ห้องโถงเล็กๆในบ้านของเธอ สิ่งที่เห็น ... เป็นวอลล์เปเปอร์ที่หรูหรา โคมไฟระย้าที่งดงาม เฟอร์นิเจอร์ก็หรูหรา ... “อ้าว! ที่นี่ที่ไหน!” ในที่สุดเซี่ยวลั่วหยาวก็ตื่นขึ้น เธอตั้งตัวตรงและมองไปรอบๆด้วยความตกใจและผวา นี่เป็นห้องเพรสซิเดนท์สูทที่เคยเห็นในนิตยสาร “เอ๊ะ...” เซี่ยวลั่วหยาวอุทานด้วยความตกใจและรีบเอามือปิดปาก เธอกระพริบตา จากนั้นก็รู้สึกว่า เธอกำลังเปลือยกายและไม่ได้สวมเสื้อผ้า “เอ๊ เอ๊ะ......ฉัน..หรือว่าฉัน....โดน..อะไรแบบนั้นแล้ว?” และหูของเซี่ยวลั่วหยาวก็ได้ยินอะไรบางอย่าง เธอมองไปที่ประตูฝ้าของห้องน้ำและมีเสียงน้ำไหล เธอเห็นชายร่างใหญ่กำลังอาบน้ำอยู่อย่างคลุมเครือแม้ว่ามันจะคลุมเครือ แต่ก็แน่ใจว่าเป็นร่างสูงแข็งแรงและสง่างาม ... โรงแรม ... ไม่นะ ... ผู้ชาย ... เซี่ยวลั่วหยาวกัดนิ้วของเธอและกระพริบอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่หรอก ... คืนหลังจากสอบเข้าวิทยาลัย หลังจากเมาค้าง ...อะไรอะไร ? เซี่ยวลั่วหยาวจับหน้าอกไว้แน่น อยากจะดึงผมตัวเอง เธอกำลังตื่นตระหนกราวกับหนูตัวเล็กๆที่ไม่มีหาง เธอกำลังวุ่นวายอยู่บนเตียงและในที่สุดก็หยิบเสื้อผ้าที่กองยุ่งเหยิงอยู่บนพื้นขึ้นมาสวม ในขณะที่ผู้ชายนั้นอาบน้ำ เธอต้องรีบหนี ปัง !! เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก และชายร่างแข็งแรงสูงราวร้อยแปดสิบก็ออกมา ร่างของเขาถูกห่อด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวตั้งแต่ร่างกายส่วนล่างของเขาและเผยให้เห็นขายาวๆของเขา เขามองอย่างสงสัย “อืม สิ่งของเล็กๆนั่นไปไหนแล้ว? คงจะไม่ หนีไปแล้วหรอกนะ?” ชายคนนั้น ขมวดคิ้วอย่างช้าๆ แสดงถึงความไม่พอใจและรำคาญ “บ้าเอ๊ย เธอหนีไปแล้ว!” ใบหน้าของชายคนหนึ่งมีความสวยงามอย่างน่าประหลาดใจ เป็นชายหนุ่มรูปงามที่มีดวงตาสีเข้มและเฉียบคม มีความเย็นชาที่ทำให้ผู้คนไม่กล้าที่จะมองตา ตั้งที่สูงโด่งทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเขาเย่อหยิ่งและมั่นใจในตัวเองสูง เส้นริมฝีปากของริมฝีปากบาง ๆ ชัดเจนเผยให้เห็นความบางและความเลือดเย็น โดยทั่วไปแล้วเขาเป็นคนที่ดุร้ายและโหดร้ายที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ง่าย เขาเปิดกล่องบุหรี่โลหะอย่างรวดเร็ว หมดความอดทน จุดบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างช้าๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆจากนั้นค่อยๆพ่นควันบุหรี่ออกมาสองสามครั้ง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลขและออกคำสั่ง “คางจ๋าย ค้นหาข้อมูลผู้หญิงเมื่อคืนนี้....อืม เอาให้ไวที่สุด” หลังจากนั้นเขาก็คีบบุหรี่ไว้ด้วยสองนิ้วและยืดเส้นยืดสายภายในห้อง กล้ามเนื้อทุกส่วนถูกใช้งานระหว่างออกกำลังกาย ทุกสัดส่วนล้วนแต่มีความแข็งแรง เขาพบปืนในเสื้อ และแยกชิ้นส่วนออกอย่างรวดเร็วและประกอบใหม่ เหนี่ยวไกขึ้นและเล็งนาฬิกาบนผนังห้อง ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืน เป็นคืนที่ทำให้เขาประหลาดใจ เขากำลังจะก้าวออกไปด้านนอกของบาร์ เพื่อรีบไปโซนของเพื่อนที่ได้ชวนกันไว้ แต่กลับถูกใครบางคนคว้าแขนเอาไว้ หากไม่ใช่เพราะว่าเขาเหลือบมองเธอ เธอคงจะโดนเขาบิดแขนไปแล้วจากการที่ร่ำเรียนการป้องกันตัวมาอย่างดี แต่เธอโชคดีที่เขาได้เหลือบมองเธอซะก่อน ผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมหน้าม้าดวงตากลมโต จากแสงสว่างก็มองเห็นผิวที่อ่อนโยนของเธอทันที ทุกอย่าง ทำให้เขารู้สึกเหมือนเธอเป็นสัตว์ตัวเล็กๆ “คุณดูหล่อมากๆเลย ฮาฮา เอิ๊ก!” หญิงสาวหัวเราะและเรอออกมา เมื่อเรอก็เห็นลิ้นชมพูของเธอ ราวกับเป็นลิ้นของงู ซึ่งดึงดูดสายตาของชายคนนั้น “ปล่อย” เขาพูดอย่างเยือกเย็น เขาส่ายแขนและสลัดเธอไม่ออกหรือเขาไม่ได้ใช้แรงมากนัก “ฮี่ๆ ไม่ปล่อย...คุณหล่อจริงๆ ฉันชอบ....อืม ชอบ....” ตอนเธอพูดเธอดูเหมือนจะดื่มมาหนักแล้ว ร่างกายที่อ่อนนุ่มพิงอยู่กับร่างกายของเขา และเอนกายไว้ที่ร่างกายของเขา ริมฝีปากสีแดงสด น่ารัก น่ารัก..น่ารักมากจริงๆ ใจของเขาสั่นไหว เขาคุ้นชินกับผู้หญิงที่แต่งหน้าหนักๆ และในตอนนี้เห็นเพียงผู้หญิงที่แต่งหน้าอย่างเรียบง่าย เขาจึงรู้สึกแปลกใหม่ “เธออายุเท่าไหร่แล้ว? จบมัธยมต้นแล้วหรือยัง?” เขาอดไม่ได้ที่จะปรับโทนเสียงให้นุ่มนวล สัมผัสใบหน้าที่อ่อนนุ่มและถาม เข้าใกล้หูของเธอก่อนจะได้กลิ่นหอมจาง ๆ มันเหมือนน้ำหอมกลิ่นผลไม้แสนอร่อยความบริสุทธิ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้หญิง “มัธยมต้น? มัธยมต้นฉันคือซื่อจง คุณล่ะ? คุณอยู่ที่ไหน เพื่อนร่วมชั้น?” เพื่อนร่วมชั้นเหรอ ใครเพื่อนร่วมชั้นเธอ? สิ่งของเล็กนี่ๆ! เขายกแขนขึ้นและคิดว่าจะอ้าแขนให้เด็กผู้หญิงคนนี้ออกไป “ฉันต้องไปแล้ว เธอยืนดีๆ” ดื่มแล้วเป็นแบบนี้ จะล้มลงไหม “คุณหล่อมากๆเลย......” หญิงสาวพึมพำและคว้าเอวเขาไว้ กอดเขาไว้แน่น ใบหน้าเล็กๆนั่นกำลังหายใจตรงหน้าอกเขา “คุณหล่อมาก คุณคือภาพวาดเหรอ?........หรือคุณคือดาราภาพยนตร์? คุณต้องการเงินเท่าไหร่?....นอนกับฉันไหม? อืม? ดีไหม? นอนกับฉันนะ?” เธอกำลังพล่ามอะไรน่ะ! นอนกับเธอ? เธอเด็กขนาดนี้ ดูแล้วเหมือนเด็กอายุสิบสี่สิบห้า เขาไม่ยุ่งกับสิ่งของเล็กๆ และเขาไม่ได้สนใจมัน ถึงแม้ว่าเขามองจะแต่งหน้าสีชมพูของเธอ และค่อนข้างน่าดึงดูด แต่...เขาก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ผู้หญิงก็ไม่ขาดมือ เขาจะไม่ทำร้ายเด็กตัวเล็กๆนี่ “โอเค พอได้แล้ว ฉันยังมีธุระต่อ ถ้าเธอไม่ปล่อยฉันจะหยาบคายแล้ว!”