已经是第一章了
บทที่9ต่อไปก็ทำงานที่นี่
บทที่9ต่อไปก็ทำงานที่นี่
หลูโก้เห็นว่าหลีหวั่นดูจริงจังมากเขาก็ไม่ปฏิเสธ
“งั้นผมกลับไปเตรียมตัวก่อนจะได้ไปสมัครงานที่บริษัทคุณ！”หลูโก้ก็นึกอะไรขึ้นมาได้แล้วถาม“บริษัทคุณชื่ออะไร？”
“บริษัทเครื่องประดับถงซื่อ”
หลูโก้ตะลึงเขาไม่คิดว่าหลีหวั่นจะทำงานที่บริษัทจิวเวลรี่นี่มันไม่ใช่สายงานที่เขาถนัดเลยจะทำได้หรือ？
แต่เห็นสีหน้าที่กระตือรือร้นของหลีหวั่นก็ไม่กล้าที่จะทำลายความหวังในเมื่อเขาก็ตกงานอยู่ลองดูสักตั้งก็ได้！
คนที่สัมภาษณ์หลูโก้เป็นชายชาวเมติเดอเรเนียนอายุราวๆสี่สิบต้นๆเส้นผมของเขาไม่อาจปิดปิดศีรษะที่ล้านของเขาได้จมูกแดงเหมือนดื่มเหล้าจัดดวงตามีความเฉียบแหลมเหมือนหนู
“นี่เป็นหัวหน้าหวางฝ่ายบุคคล”หลีหวั่นแนะนำทั้งสองคน“คนนี้มาสมัครงานชื่อหลูโก้เป็นเพื่อนของฉันค่ะ”
มือสองข้างของหลูโก้ยื่นใบสมัครออกไปแต่หัวหน้าหวางใช้เพียงสายตากวาดมองหลีหวั่นไปมาหลายรอบ
หลีหวั่นใส่ชุดสูทแบบมืออาชีพเพราะว่านี่เป็นสูททำงานของบริษัทต่อไปถ้าหลูโก้มาทำงานก็ต้องใส่สูทคงจะดูมีออร่ามาก
ตอนที่หลูโก้ได้ยินเธอแนะนำในใจก็แอบคิด“ยังดูเซ็กซี่”
หัวหน้าหวางสนใจหลีหวั่นมากกว่าหลูโก้“หลีหวั่นล่าสุดแผนกของพวกคุณเพิ่งจะทำยอดขายยอดใหญ่ไปได้ยินว่าเป็นผลงานของคุณ？”
。
ไอ้หัวหน้าหวางรู้อยู่แก่ใจแต่ก็แกล้งถามบริษัทติดประกาศยกย่องหลีหวั่นแล้วแต่เขาก็ใช้วิธีการนี้เพื่อเข้าใกล้เธอ
หลีหวั่นก็รู้ว่าหัวหน้าหวางเป็นคนลามกปกติก็เข้าหาพนักงานหญิงอยู่แล้วแต่เพื่อหลูโก้ก็ต้องฝืนยิ้ม“ก็ต้องขอบคุณหัวหน้าหวางที่ตอนนั้นชักชวนฉันเข้ามาทำงานที่นี่ไม่อย่างนั้นตอนนี้ฉันก็ยังคงเป็นแค่สาวโรงงาน”
“อืมคนเรานะต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณ……”หัวหน้าหวางตั้งใจมองไปที่หลีหวั่น
หลูโก้คิดในใจไอ้เฒ่าลามกอายุหลีหวั่นสามารถเป็นลูกสาวคุณได้แล้วไอ้แก่ตัณหากลับถ้าไม่เห็นว่าแกเป็นหัวหน้าของเธอนะจะถุยน้ำลายใส่หน้าแกแล้ว
“หัวหน้าหวางคุณสบายใจได้ต่อไปถ้าผมมีงานที่ดีต้องตอบแทนคุณอย่างแน่นอน！”หลูโก้หันไปพูดกับหัวหน้าหวางดึงกลับเข้าเรื่องเดิม
มองดูผู้ชายวัยรุ่นคนนี้แล้วหัวหน้าหวางก็ขมวดคิ้ว“พวกเรารับสมัครพนักงานขายผู้ชายมาสมัครงานขายเกรงว่าจะไม่เหมาะ……”
หลีหวั่นรีบพูดแทรกขึ้นมา“หัวหน้าหวางหลูโก้เรียนรู้งานเก่งมีความอดทนบางทีผู้ชายมาขายของอาจจะทำได้ดีกว่าผู้หญิงนะคะ”
หัวหน้าหวางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด“ทดลองงานหนึ่งเดือนช่วงทดลองงานเงินเดือนหนึ่งพันแปดร้อยหยวนหลังจากผ่านงานหนึ่งพันแปดร้อยหยวนบวกค่าคอมมิชชั่นมีเงินชดเชยถ้าทำงานครบปีตอนนี้นายเซ็นต์เอกสารทดลองงานก่อน”
หลีหวั่นถอนหายใจโล่งอกอย่างเห็นได้ชัดแต่ในใจหลูโก้กลับรู้สึกไม่ยินยอม
หนึ่งพันแปดร้อยหยวนน้อยกว่าตอนทำที่ร้านอินเตอร์เน็ตทำไมยิ่งอยู่ยิ่งแย่ล่ะ
แต่ก็คิดได้ว่าเป็นบริษัทที่เป็นทางการต่อไปคงต้องมีประกันสังคมก็ถือว่ามีหลักประกัน
หลีหวั่นกำลังจะเตรียมเอกสารให้หลูโก้เซ็นต์ทันใดนั้นหัวหน้าหวางก็พูดอะไรจี้จุดหลูโก้ออกมา
“ใช่แล้วเกือบลืมบอกนายไปเลยในช่วงทดลองงานนายต้องขายสินค้าให้ได้สามชิ้นถึงจะผ่านงาน”แววตาที่ลุกวาวของหัวหน้าหวางทำให้หลูโก้อึ้ง
นี่มันล้อเล่นใช่ไหมเขาไม่เคยทำงานขายมาก่อนอย่าพูดถึงเรื่องขายของเลยแค่คิดว่าจะต้องเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องจิวเวลรี่ก็ใช้เวลาไม่น้อยแล้วงานกดดันแบบนี้เหมือนว่ากดดันให้คนออก
หลูโก้ลังเลว่าจะทำต่อหรือไม่หลีหวั่นก็รีบพูดกับหัวหน้าหวางอย่างมั่นใจ“ผู้จัดการสบายใจได้ค่ะหลูโก้ต้องทำได้แน่นอน”พูดจบก็หันมาส่งสายตาให้หลูโก้ออกไปกับเธอ
หลูโก้ทำอะไรไม่ถูกเดินตามหลีหวั่นออกจากห้องผู้จัดการพอมาถึงข้างนอกหลีหวั่นก็พูดกับหลูโก้เบาๆว่า“ไม่ต้องกังวลสินค้าขายดีอยู่แล้วแค่สามชิ้นไม่ใช่เรื่องยาก”
แต่หลูโก้ก็ยังลังเล“ผมไม่เคยขายของมาก่อนแล้วก็ไม่รู้เรื่องเครื่องประดับด้วย……”
“ไม่เป็นไรกำหนดแค่สามชิ้นไม่ได้กำหนดราคาสินค้าที่ต้องขายคุณก็หาสินค้าราคาถูกที่สุดเสนอขายออกไป”หลีหวั่นแลบลิ้นออกมาอย่างร่าเริง“อย่าบอกว่าฉันเป็นคนบอกนะชั้นหนึ่งเป็นแผนกคริสตัลในนั่นมีสินค้าราคาไม่แพงมากคุณก็เริ่มเรียนรู้จากการขายตรงนั้น”
หลูโก้มองหลีหวั่นอย่างซาบซึ้งถ้าไม่มีคำชี้แนะจากเธอเมื่อกี้ตอนอยู่ห้องผู้จัดการเขาคงพูดว่าไม่ทำแล้ว
หลังจากเซ็นต์เอกสารทดลองงานแล้วหลีหวั่นพูด“ต่อไปคุณก็ทำงานที่นี่ไปฉันจะพาคุณดินดูรอบๆ“
ในเวลานี้มือถือหลีหวั่นก็ดังขึ้นหลังจากรับสายเธอก็รีบพูด“คุณไปชั้นหนึ่งหาหัวหน้าเฝิงนะเขาเป็นคนดูแลพนักงานชั้นหนึ่งช่วงทดลองงานเขาจะเป็นคนคุมงานคุณเองฉันต้องไปเคลียงานที่เคาน์เตอร์หน่อยตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันนะ！”พูดจบก็เดินไปแล้ว
已经是最新一章了
加载中
