已经是第一章了
บทที่11ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร
บทที่11ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร
หลูโก้ทั้งอึ้งทั้งตะลึงผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรเขาตั้งใจจะเว้นระยะห่างให้เธอแต่เธอกลับเข้าหาเขาล่ะ？
สถานการณ์แบบนี้จะให้เขาถามได้อย่างไรหน้าอกทั้งสองข้างของเธอจะทำให้เขาหายใจไม่ออกแล้ว
รู้สึกว่าหน้าอกของเขาถูกับความอ่อนนุ่มที่อบอุ่นไอ้นั่นของหลูโก้ยิ่งอยู่ยิ่งแข็งขึ้นแล้วชี้ไปทางผู้หญิงคนนั้นและขยับไปมาหนึ่งครั้ง
แววตาของผู้หญิงคนนี้ดูมีอารมณ์ขึ้นมาหายใจถี่ขึ้นเธอตั้งใจใช้หน้าอกถูกับร่างกายของหลูโก้เพื่อให้หลูโก้สัมผัสถึงความอ่อนนุ่มของเธอ
หลูโก้มองหน้าผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้แล้วอยากจะกดเธอลงไปแล้วเผด็จศึกแต่สถานการณ์ไม่อำนวยข้างนอกยังมีผู้หญิงอีกสองคน
และผู้หญิงสองคนด้านนอกก็กำลังพูดถึงผู้ชายที่บ้านของตัวเอง
หนึ่งคนพูด“ช่วงนี้สามีฉันออกจากบ้านแต่เช้ากลับก็ดึกกลับมาถึงก็หลับงานก็ยุ่งกลัวว่าเขาจะยุ่งเกินไป”เสียงนุ่มนวลฟังแล้วเหมือนสำลีที่อ่อนละมุน
อีกคนก็พูด“เธอก็ตุ๋นซุปให้เขาสิ！”น้ำเสียงนี้ดูมีพลังฟังแล้วมีชีวิตชีวา
“เธอคิดอะไรอยู่ฉันแค่กังวลว่าร่างกายเขาจะทรุดโทรม！”น้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นมีความอ้อร้อเล็กน้อย
แล้วอีกคนหนึ่งก็หัวเราะ“อย่ามากลบเกลื่อนเลยเธอก็คิดแบบนั้นไม่ใช่หรือ！”
มีคนบอกว่าฮวยซัว ผู้หญิงกินผู้ชายจะทนไม่ได้ผู้ชายกินผู้หญิงทนไม่ได้ผู้หญิงและผู้ชายกินแล้วเตียงจะรับไม่ได้มันเป็นยาปลุกอารมณ์
ทั้งสองหัวเราะแล้วเดินออกไปได้ยินเสียงค่อยๆจางไปหลูโก้ก็ถอดหายใจโล่งอก
ก้มมองหญิงวัยกลางคนกับหน้าอกที่ขาวนวลของเธอหลูโก้พยายามกลั้นใจผลักเธอออกแล้วเดินออกไป
“ขอโทษขอโทษครับมันฉุกระหุกไปหน่อยอย่าถือสาเลยนะครับ”พูดจบก็รีบวิ่งออกไปกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้ตัวเองจะอดใจไม่ไหวทำอะไรที่ไม่ดีกับเธอ
หลังจากสงบสติอารมณ์และควบคุมน้องชายตัวเองได้แล้วก็เดินไปหาหัวหน้าเฝิงที่ชั้นหนึ่ง
เฝิงจิวอายุราวๆสามสิบต้นๆแม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าดูแลงานแต่ก็ใจดีมาก
เธอให้คู่มือสำหรับพนักงานกับหลูโก้ให้เขาฝึกเรียนรู้หลูโก้เปิดออกดูก็เป็นประวัติของบริษัทเครื่องประดับถงซื่อ ต่อไปก็เป็นกฎของบริษัท
“นายต้องเรียนรู้กฎระเบียบของบริษัทก่อนแล้วค่อยเรียนรู้เกี่ยวกับเครื่องประดับ”หัวหน้าเฝิงชี้ไปที่ผู้หญิงสองคนที่ยื่นอยู่หน้าเคาน์เตอร์“คนซ้ายชื่อถังเถียนคนขวาชื่อหลี่ลื่อเป็นพนักงานดีเด่นนายมีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพวกเธอได้เลย”
หลังจากมอบหมายงานแล้วหัวหน้าเฝิงก็เอาป้ายชื่อให้เขาแล้วให้เขาไปยื่นหน้าเคาน์เตอร์กับถังเถียนและหลี่ลื่อ
“สวัสดีครับผมชื่อหลูโก้เป็นพนักงานใหม่ครับ”สายตาหลูโก้ที่มองรูปร่างของทั้งสองสาวพร้อมกับแนะนำตัว
ถังเถียนไว้ผมทรงบ๊อบหน้าตาอ่อนหวานรูปร่างที่ดึงดูดใจมาก
หลี่ลื่อที่สูงสง่าถึงจะดูอวบไปหน่อยแต่มีอารมณ์ขันมากเหมือนไข่มุกที่เปล่งประกายจนไม่อาจละสายตาได้เลย
ถังเถียนฟังชื่อของเขาแล้วก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้“ชื่อนายน่าสนใจจริงๆ”
หลูโก้อึ้งนี่เป็นเสียงที่นุ่มราวกับสำลีที่นุ่มนวลตอนที่อยู่ในห้องน้ำนี่สมชื่อจริงๆเหมือนลูกอมที่หวานหอมเลย
เขาฝืนยิ้มถึงชื่อผมจะไม่น่าฟังแต่คนดีก็พอแล้วครับ”
หลี่ลื่อก็อดไม่ได้หัวเราะออกมา“สวัสดีฉันชื่อหลี่ลื่อเพิ่งมาตอนต้นปีเอง”
หลูโก้รีบพูดตีสนิท“เมื่อกี้หัวหน้าเฝิงบอกว่าพวกคุณเป็นพนักงานดีเด่นให้ผมมาเรียนรู้กับพวกคุณฝากน้องชายคนนี้ด้วยนะครับจะไม่ลืมบุญคุณเลยครับ！”
ถังเถียนหน้าแดง“ตู้คริสตัลนี้จะมีพนักงานดีเด่นอะไรก็แค่ขายๆไปงั้นแหละเมื่อเทียบกับตู้ทองตู้ทองคำขาววันๆหนึ่งขายได้มากกว่าเราหลายเท่าเลย”
หลี่ลื่อชายตามองถังเถียน“ทำไมพูดให้ตัวเองตกต่ำขนาดนี้ในเมื่อสามีเธอหาเงินเก่งเธอไม่ต้องกังวลใจขายๆไปก็ได้แล้ว”
หลูโก้นึกอะไรขึ้นมาได้ดูเหมือนว่าถังเถียนคนนี้จะเป็นคุณหนูแต่งงานกับสามีที่รวยหลี่ลื่อมาได้ไม่นานบุคลิกดูเป็นคนตรงๆ
ทั้งสองคนยังอายุน้อยน่าจะไม่เกินยี่สิบเจ็ดปีหลี่ลื่อดูอ่อนกว่าหน่อย
หลูโก้แกล้งพูดกับหลี่ลื่อ“ผู้ชายเลี้ยงผู้หญิงเป็นเรื่องธรรมดาถ้าคุณลาออกไปสามีคุณก็เลี้ยงคุณอยู่ดี”
“ฉันไม่มีสามีแฟนยังลอยอยู่บนฟ้าอยู่เลย”หลี่ลื่อพูดอย่างผิดหวัง
“คุณสวยขนาดนี้และยังมีการงานที่ดีต้องรอผู้ชายที่เพียบพร้อมถึงจะถูก！”
ทันใดนั้นถังเถียนก็สะกิดหลี่ลื่อ“ยืนดีๆไม่ต้องคุยแล้วหัวหน้ามานู้นแล้ว！”
ทั้งสองรีบยืนตรงใบหน้าที่มีรอยยิ้ม
หลูโก้ก็ยืดตัวตรงแล้วเหลือบไปมองทั้งสองคนเห็นผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำกับเขาเดินมาทางเคาน์เตอร์
已经是最新一章了
加载中
