บทที่12ความพัวพันในความมืด

บทที่12ความพัวพันในความมืด หญิงสาวเดินแกว่งมือทำให้หน้าอกทั้งสองข้างแกว่งไปมามันสั่นไหวทำให้หลูโก้ไม่อาจละสายตาได้ มันแกว่งไปมาต่อหน้าหลูโก้สายตาของหลูโก้ก็จ้องไปมองอย่างตั้งใจ “นี่พนักงานใหม่หรือ？” “ใช่ค่ะหัวหน้าจ้าว”ถังเถียนตอบ“หัวหน้าเฝิงให้เขามาฝึกงานที่เคาน์เตอร์พวกเราค่ะ” หญิงสาวขมวดคิ้ว“พนักงานใหม่ยังไม่รู้กฎระเบียบของบริษัทจะมายืนหน้าเคาน์เตอร์ได้อย่างไร？” หลูโก้รีบอธิบาย“หัวหน้าเฝิงให้คู่มือสำหรับพนักงานกับผมแล้วครับผมยังไม่ทันได้ดูหลังจากได้ดูก็จะเข้าใจครับ” พูดไปด้วยบ่นในใจไปด้วยไม่คิดว่าผู้หญิงหน้าอกใหญ่คนนี้จะเป็นหัวหน้า หญิงสาวมองไปรอบๆเห็นว่าหัวหน้าเฝิงไม่อยู่แล้วก็เงยหน้าขึ้นพูด“นายยังไม่ต้องยืนหน้าเคาน์เตอร์ฉันจะพานายไปดูรอบๆบริษัทก่อน” ถังเถียนและหลี่ลื่อค่อยๆส่งสายตาหากันและไม่พูดอะไรทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วยังคงยิ้มอยู่ หลูโก้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นหัวหน้าตำแหน่งก็สูงกว่าหัวหน้าเฝิงจะให้มีผลกระทบกับงานเขาไม่ได้แล้วก็เดินตามเธอออกไป “จะพานายเดินสำรวจงานของแต่ละชั้นก่อน”หญิงสาวพูดแล้วเดินไปที่ลิฟต์ หลูโก้แอบมองป้ายชื่อที่หน้าอกของเธอเขียนว่า“จ้่าวซินหยี” ชื่อมีความเป็นกุลสตรีมากรูปร่างหน้าตาก็ดีหลูโก้บ่นพึมพำในใจ จ้่าวซินหยีพาหลูโก้ขึ้นลิฟต์ไปชั้นห้าเดินไปอธิบายไป“ชั้นหนึ่งสองสามเป็นแผนกขายชั้นสี่ห้องทำงานของแต่ละแผนกชั้นห้าเป็นห้องทำงานของผู้จัดการและผู้บริหารระดับสูง……” ระหว่างที่พูดเธอก็เปิดประตูห้องทำงานห้องหนึ่งหันไปยิ้มให้กับหลูโก้ยิ้มได้ประทับใจมาก“เข้ามานั่งพักก่อนสิ” หลูโก้เงยหน้ามองป้ายชื่อเขียนว่า“ห้องรองผู้จัดการ”รู้สึกแปลกๆมาทำอะไรที่ห้องรองผู้จัดการแต่ก็เดินตามเข้าไปแล้ว จ้่าวซินหยีล็อตประตูแล้วส่งสายตาให้หลูโก้มานั่งที่โซฟาหลูโก้ก็ไม่ปฏิเสธผิวโซฟานุ่มมากนุ่มสบายกว่าโซฟาที่ห้องพักของเขามากเลย จ้่าวซินหยีดึงม่านหน้าต่างลงแสงจากข้างนอกถูกบดบังแล้วเวลานี้ห้องทำงานก็มืดทันที หลูโก้ตกใจมืดจนเขามองไม่เห็นอะไรเลยแล้วถามด้วยความสงสัย“หัวหน้าจ้าวสวิตช์ไฟอยู่ตรงไหนครับ？” เสียงของจ้่าวซินหยีมีความแหบแห้ง“จะเปิดไฟทำไมแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ” ดี……ดี？หลูโก้ยังไม่รู้สึกตัวมืดแบบนี้ดียังไง ทันใดนั้นหลูโก้ก็รู้สึกว่าโซฟาขยับข้างๆเขามีคนนั่งลงต่อมามือที่อ่อนนุ่มก็มาจับที่คอของเขาริมฝีปากที่อุ่นๆของผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาใกล้หูของเขา ลมหายใจที่ตื้นเสียงพูดที่เย้ายวนใจ“ปิดไฟแล้วยิ่งมีอารมณ์……” พูดจบมือทั้งสองก็ลูบลงมาจากคอของเขาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดทีละเม็ด น้องชายของหลูโก้แข็งแล้วเขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรดูเหมือนว่าเธออยากจะมีอะไรกับเขาในห้องทำงานนี้ แต่ตัวเองไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนกลางวันแสกๆผู้หญิงคนนี้ใจกล้ามากเหมือนเสือล่าเหงื่อตัวเองจะตอบสนองได้หรือ หลูโก้จับมือของจ้่าวซินหยีไว้หาข้ออ้างให้ตัวเอง“ห้องผู้จัดการผมก็เคยดูแล้วผมเหนื่อยแล้วคุณพาผมไปดูชั้นอื่นๆดีกว่าครับ” หญิงสาวหัวเราะเบาๆหัวเราะจนหลูโก้ทำอะไรไม่ถูก “เด็กน้อยไม่ต้องกังวลสองสามวันนี้ผู้จัดการและรองผู้จัดการไปดูงานต่างจังหวัดไม่มีใครเข้ามาห้องนี้หรอกปลอดภัยชัวร์” หลูโก้ไม่ได้กังวลเรื่องนี้เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้อันตรายเกินไปเหมือนหนูที่กำลังจะหนีออกจากรูแต่ดันมาเจอแมวที่ขวางอยู่ด้านหน้าจะหนีความอันตรายนี้อย่างไร เขายืนขึ้นมาพยายามพูดอย่างเป็นธรรมชาติ“ผมคิดว่าผมจะไปหาหัวหน้าเฝิงเรียนรู้เกี่ยวเรื่องการขายครับ……” ยังพูดไม่ทันจบทันใดนั้นก็มีมือมาจับน้องชายเขาที่ตั้งขึ้นมาแล้ว ร่างกายหลูโก้เหมือนถูกไฟช็อตนี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงเข้าใกล้เขาขนาดนี้ จ้่าวซินหยีบีบน้องชายที่แข็งของเขาผ่านกางเกงร่างกายเขาอ่อนละถวยไปหมด น้องชายที่บวมของหลูโก้ชี้ไปที่จ้่าวซินหยีรู้สึกสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งจ้่าวซินหยียิ้มพอใจแล้วคร่อมทับร่างของหลูโก้ ทันใดนั้นกลิ่นของผู้หญิงก็ลอยมาแตะจมูกของหลูโก้น้องชายของเขาก็ยิ่งเจ็บอยากจะโยนจ้่าวซินหยีไปบนพื้นแต่รอให้ตัวเองพอใจก่อน “เป็นไง？รู้สึกว่าตัวฉันหอมใช่ไหม”จ้่าวซินหยีเบาลมไปที่หูของหลูโก้ใบหน้าที่แดงของหลูโก้เหมือนจะมีเลือดพุ่งออกมาและอดทนจนเหงื่อเต็มหน้าผาก หลูโก้ไม่กล้าขยับตัวเหมือนท่อนไม้ที่แน่นิ่งอยู่ตรงนั้นในใจคิดเพียงว่า“ฉันจะขึ้นคร่อมเธอไปดีไหมนี่เป็นเรื่องที่ตัดสินใจยากมาก” เวลานี้มือของจ้่าวซินหยีก็ลูบไปทั่วร่างกายของหลูโก้แล้วไอ้ข้างล่างของเขาก็ยิ่งสูงขึ้นมาแม้ว่าหลูโก้จะอยู่ระหว่างโลกมนุษย์และสวรรค์แล้วน้องชายของเขาชี้ขึ้นจนจะบินได้แล้ว จ้่าวซินหยีดูออกว่าหลูโก้ต่อต้านแอบยิ้มเบาๆมือทั้งสองที่อยู่ตรงเอวของหลูโก้ค่อยๆเลื่อนลงมาและลมหายใจของหลูโก้ก็ถี่ขึ้นมาก ร่างกายของหลูโก้กำลังรอคอยให้มือทั้งสองไปถึงจุดที่ทรมานที่สุดคิดในใจ“ใกล้แล้วใกล้แล้วแบบนี้แหละ”