บทที่15โดนขัดจังหวะ

บทที่15โดนขัดจังหวะ หลูโก้ตัดสินใจจะพุ่งเข้าไปกำลังจะดันก้นเข้าไปก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น หลูโก้ไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นและเขากำลังทำสิ่งที่ไม่ควรเพิ่งจะภูมิใจได้แปปเดียวก็อ่อนตัวลงแล้ว “นี่ไม่ต้องไปสนใจเรามาต่อกันดีกว่า”จ้่าวซินหยีก็เป็นผู้หญิงหิวโซคนหนึ่งกำลังได้เนื้อก้อนใหญ่จึงไม่อยากปล่อยหลูโก้ไปแต่เสียงเคาะประตูดังไม่หยุด หลูโก้ได้สติแล้วแล้วรีบปล่อยจ้่าวซินหยีจับน้องชายตัวเองยัดเข้าไปในกางเกงแล้วรูดซิป “ผมว่าพอเถอะ”หลูโก้สูดหายใจเข้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง “หัวหน้าค่ะฉันเข้าไปได้ไหมค่ะ？”หลูโก้ฟังออกว่านี่เป็นเสียงของหลีหวั่นแล้วลุกขึ้นด้วยความตื่นเต้นแค่คิดว่าถ้าหลีหวั่นรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องนี้เธอจะมองหน้าเขายังไงคิดแบบนี้เขาก็ยิ่งตื่นเต้น “หัวหน้าจ้าวนี่นี่มันไม่ดีเลยนะครับ”หลูโก้ฝืนทนแล้วพูดกับจ้่าวซินหยีที่ยังไม่ยอมใส่เสื้อผ้า“Kรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยสิ”เหมือนว่าจ้่าวซินหยีจะได้ยินความคิดของหลูโก้แล้วค่อยๆหยิบเสื้อผ้าขึ้นมา “ยังไม่ต้องเข้ามา”จ้่าวซินหยีตะโกนออกไปเสียงเคาะประตูก็เงียบไปหลูโก้โล่งอกจ้่าวซินหยีตั้งใจจับน้องสาวของเธอเพื่อจะยั่วหลูโก้แต่เพราะหลีหวั่นมาขัดจังหวะหลูโก้ไม่มีอารมณ์แล้วหวังแค่ว่าจ้่าวซินหยีรีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็คิดว่าทำอย่างไรไม่ให้หลีหวั่นรู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น “หัวหน้าจ้าวผมต้องทำอย่างไง？”ความจริงหลูโก้ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นเขาพูดได้ว่าจ้่าวซินหยีให้เขามาดูห้องทำงานเฉยๆ “กลัวอะไรนายเข้าไปข้างใน”หลูโก้เดินตามที่จ้่าวซินหยีชี้ห้องพักผ่อนก็อยู่ตรงหน้าเขา หลูโก้เห็นว่ามีห้องให้เขาหลบแล้วก็รีบเข้าไปแล้วล็อตประตู “เฮ้อของไม่มีประโยชน์”จ้่าวซินหยีด่าออกมาแล้วก็ไปนั่งที่เก้าอี้“เข้ามาสิ”เสียงเงียบไปหลีหวั่นก็เดินเข้ามา “หัวหน้าค่ะนี่เป็นเอกสารที่คุณจะเอาค่ะ”หลีหวั่นแปลกใจมองหน้าจ้่าวซินหยีรู้สึกเหมือนไม่พอใจที่ตัวเองเข้ามาคิดไปคิดมาช่วงนี้ตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่หน่ะ “เอกสารอะไรเฮ้อใครให้เธอเอามาเวลานี้”หลีหวั่นโดนจ้่าวซินหยีเอะใส่ก็อึ้งไปเลย หลูโก้ที่แอบซ่อนตัวอยู่เห็นจ้่าวซินหยีทำแบบนี้กับหลีหวั่นก็รู้สึกโกรธเล็กน้อยแต่ตัวเองก็ออกไปไม่ได้จ้่าวซินหยีก็เป็นหัวหน้าของเขาทั้งสองอีกด้วยได้แต่ภาวนาให้หลีหวั่นรีบๆออกไป “คือว่าหัวหน้า…...”หลีหวั่นกำลังจะอธิบายทันใดนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นอะไรบ้างอย่างแล้วอึ้งไปสิบวิหลูโก้มองถามสายตาของหลีหวั่น “Kยัยบ้านี้ไม่ได้เก็บกางเกงในใส่หรือ”หลูโก้เห็นภาพตอนที่เขาถอดกางเกงในของจ้่าวซินหยีจ้่าวซินหยีถูกจับได้แต่ก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วค่อยๆเก็บมันขึ้นมา “ไม่มีอะไรก็ออกไปได้แล้ว”เมื่อหลีหวั่นได้เห็นของแบบนี้ก็อยากจะหนีออกไปให้เร็วที่สุดหลังจากที่จ้่าวซินหยีพูดเธอก็รีบเดินออกไปเลย “ค่ะงั้นฉันไปก่อนนะคะ”หลีหวั่นเดินออกไปอย่างรีบเร่งหลังจากประตูปิดลงแล้วก็ถอนหายใจออกมา “ที่แท้ฉันก็ไปขัดจังหวะความสุขของเธอถึงว่าทำไมไม่พอ”หลีหวั่นส่ายหัวรีบเดินออกจากที่นี่ หลูโก้เห็นหลีหวั่นออกไปแล้วก็รีบออกมา “มาหลูโก้เรามาต่อกันดีกว่า”แววตาของจ้่าวซินหยีที่เห็นหลูโก้ออกมาก็เป็นประกายขึ้นมาแล้วหยิบกางเกงในนั้นวนอยู่หน้าหลูโก้ถ้าเป็นตอนเริ่มต้นหลูโก้คงไม่พูดอะไรก็ขึ้นคร่อมจ้่าวซินหยีแล้วแต่เป็นเพราะการปรากฏตัวของหลีหวั่นทำให้หลูโก้ไม่มีความสนใจในตัวจ้่าวซินหยีแล้ว “หัวหน้าครับผมว่าพอเถอะครับเออใช่แล้วผมจำได้ว่าผู้จัดการนัดให้ผมไปหาเวลานี้พอดีเลย”หลูโก้ชี้ไปที่นาฬิกาจ้่าวซินหยียิ้มอย่างฝืนทนเธอไม่สามารถต่อกรกับผู้จัดการได้จึงยอมปล่อยหลูโก้ไป “อืมช่างเถอะนายไปเลย”แล้วก็ใส่กางเกงในต่อหน้าหลูโก้หลูโก้พยักหน้าแล้วก็เดินออกไป เดินมาถึงหน้าประตูหลูโก้รู้สึกว่าเหตุการณ์เมื่อกี้เป็นเหมือนความฝันเลยถ้าหลีหวั่นไม่เข้ามาอย่างกะทันหันล่ะก็ตอนนี้ตัวเองก็คงเอาความซิงประเคนออกมาแล้ว “นี่หลูโก้นายมาอยู่ที่นี่ทำอะไร？”เพื่อนพนักงานหญิงเดินผ่านมาพอดีเห็นว่าหลูโก้ยืนเหม่อลอยแปลกๆ “หาเออไม่มีอะไร？”หลูโก้ได้สติเพราะเสียงนี้แล้วรีบโบกไม้โบกมือบอกว่าไม่มีอะไร “อ่ออืมงั้นฉันไปทำงานก่อนนะ”เพื่อนพนักงานหญิงชี้ไปที่กองเอกสารในมือ “โอเคสู้ๆนะ”หน้าตาหลูโก้ถือว่าไม่เลวบวกกับเสียงที่ทำให้คนหลงเพราะแบบนี้เพื่อนพนักงานหญิงก็หน้าแดงขึ้นมา “เคๆสบายมาก”เพื่อนพนักงานหญิงไม่กล้าอยู่ต่อแล้วรีบเดินไป “ให้ตายเถอะพนักงานชายที่มาใหม่ไม่ใช่แค่หล่อแต่เสียงก็น่าฟังมากไม่แปลกที่พนักงานหญิงในบริษัทจะพูดถึงเขาถ้าแฟนฉันได้ครึ่งหนึ่งของเขาตอนนอนก็คงยังยิ้มอยู่”เพื่อนพนักงานหญิงเดินไปด้วยพูดไปด้วย หลูโก้สูดลมหายใจมองดูเวลาเหมือนว่ายังไม่ถึงเวลาเลิกงานแล้วก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่พูดอะไรแล้วก็ยิ้ม