II [3]

ไบรอัลโกรธมาก ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาในเช้าวันนี้ ทำไมอารมณ์ของเขามันถึงปรวนแปรหลากหลายอารมณ์ยิ่งนัก แม้ตอนนี้จะโกรธมากแค่ไหนเขาก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเดินออกจากร้านตามเธอไป “คราวนี้เราต่างคนต่างไปกันได้เหรอยัง” ต้องดาวหันกลับมาเผชิญหน้ากับไบรอัลที่เดินตามทันได้อย่างง่ายดาย “คงไม่ได้หรอก ยังไงก็ต้องเคลียก่อน” ไบรอัลเค้นเสียงตอบ “มีอะไรต้องเคลียอีก มันผ่านไปแล้ว ก็ผ่านๆไปสิ ฉันเป็นผู้หญิงแท้ๆ ยังไม่คิดมากเท่าคุณเลย คุณจะมาเยอะอะไรนักหนา” “ก็ใช่สิ คุณไม่ใช่คนที่บาดเจ็บ” ต้องดาวมุ่นคิ้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ “บาดเจ็บ คุณบาดเจ็บเหรอ แล้วมันเกี่ยวกับฉันตรงไหนไม่ทราบ ถ้าตรงหัวของคุณ เดี๋ยวฉันจ่ายค่ายาให้ก็ได้ และฉันก็ยินดีจะกล่าวคำขอโทษอย่างซาบซึ้งใจถ้ามันจะทำให้เราสองคนไม่ต้องมาเจอะมาเจอกันอีก” “ไม่ใช่ตรงนั้น แต่เป็นตรง...” ไบรอัลพูดเป็นนัย และสายตาเขาก็ลดต่ำไปที่เป้ากางเกงของตัวเอง ต้องดาวมองตามสายตาเขา แก้มสาวแดงก่ำในทันที ไบรอัลอดซะใจไม่ได้ที่ได้แกล้งเอาคืนเธอกลับ หน๋อยยยย คิดจะทิ้งเขาง่ายๆแบบนี้เหรอ ฝันไปเถอะ เขาเสียแรงไปไม่น้อยแน่ๆ ดีเหมือนกันได้เธอมาฆ่าเวลาระหว่างนี้ก็ดี อนาคตระหว่างเขากับเธอเป็นแบบนี้แหละ “ไอ้ลามก!!!” “ไปหาร้านกินได้แล้ว หิว และถ้าคุณยังด่าผมอีกคำ ผมจะเปลี่ยนใจไม่กินอะไรทั้งนั้น แต่จะกินคุณแทน และถ้าฉลาดอย่ายั่วโมโหผมไปมากกว่านี้ ความเก่ายังไม่ได้ชำระ ก็สร้างเรื่องใหม่ให้คิดบัญชี รับรองได้เลยว่าถ้าคุณเริ่มฉลาดน้อยลง อาจจะเจอดีได้ในเร็วๆนี้” ต้องดาวเงียบลงอีกครั้งในทันที ผู้ชายคนนี้เขาดุดันทั้งยามเมาและยามไม่เมา แต่ยามที่เขาไม่เมาดูดุร้ายกว่ายามเมามาก เพราะแววตาต่างกันมาก เมื่อคืนนี้เขาใช้แววตากรุ้มกริ่มกับเธอตลอดทั้งคืน แต่ตอนนี้สิแววตาเขาดุร้าย เหมือนผู้ใหญ่กำลังดุเด็กก็ไม่ปาน “ก็นำไปสิ” ไบรอัลไม่ทำตามนั้น เขาเดินเข้าใกล้เธอ และจับไหล่บางให้หันหน้าไปทิศทางเดียวกับเขา และเดินประคองโอบเอวขอดของเธอไว้ เพื่อที่พวกเขาจะได้เดินเคียงข้างกันในสายตาของคนที่มองจะได้เหมือนพวกเขาคือคู่รักที่เดินเคล้าคลอกันไปอย่างน่าดูชม “เดินห่างๆไม่ได้เหรอไง” “ไม่ได้ คุณทำให้ผมไม่ไว้ใจ” ต้องดาวมองบนอย่างเหลือเชื่อ เขาต้องบ้าหรือไม่ก็ประสาทกลับไปแล้ว คงต้องปรับจูนกันใหม่ในระหว่างมื้ออาหารนี้แหละเป็นเวลาที่ดีที่เหมาะสมที่สุด เคลียๆไปจะได้จบๆ เพราะเธอไม่ผิด ทำไมเธอจะต้องหนีด้วย เธอจะไม่ย้ายไปไหนเด็ดขาด “สั่งตามสบายเลย” ไบรอัลผายมือบอกต้องดาว เมื่อน “จะพูดทำไม” ต้องดาวพึมพำเบาๆ และก้มหน้าสนใจรายการอาหาร ในเมนู ไบรอัลส่งสายตาดุไปให้ แต่เธอไม่มีโอกาสได้เห็นเพราะเธอหันไปสนใจรายการอาหารแล้ว ไบรอัลเปิดแค่หน้าแรกเขาก็สั่งเลย ปกติเขาเป็นคนกินง่ายอยู่แล้ว เอาแค่ให้ครบตามหลักโภชนาการก็พอ แต่ต้องดาวสั่งไปสองอย่างโดยที่ไม่จบแค่บอกรายการที่ตนสั่ง เธอยังบอกรายการข้อแม้อีกมากมาย ระดับของรสชาติที่ต้องไม่เผ็ดเกินไป และต้องไม่ใส่บางอย่างที่เป็นส่วนประกอบของเมนูนั้นๆ “เลือกกินขนาดนี้นี่เอง ตัวถึงได้เล็กมาก” ไบรอัลเอ่ยเมื่อพนักงานขอตัวหลังจากที่บันทึกข้อมูลเรียบร้อยแล้ว “มันเรื่องของฉัน” “ระหว่างรอ เรามาเข้าเรื่องของเราเลยดีกว่า” ต้องดาวพยักหน้าเห็นด้วย “คุณมีชื่อเล่นมั้ย” แต่คำถามแรกกลับทำให้ใบหน้าสวยก็มุ่นคิ้วเสียแล้ว “จำเป็นด้วยเหรอชื่อเล่น ชื่อจริง เพราะฉันคิดว่าไม่จำเป็น แล้วมันเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยมั้ย กรุณาเข้าเรื่องดีกว่า จะได้แยกย้ายกัน” “ไหนลองบอกมาสิว่าทำไมถึงไม่จำเป็น” นิสัยทนายความ สอนให้เขาเป็นผู้ฟังที่ดี แต่กลับทำให้ต้องดาวมองบนอย่างเบื่อหน่าย “เอาจริงๆเลยนะ ความจริงแล้วเราสองคนไม่จำเป็นต้องมานั่งคุยอะไรกันแบบนี้เลยก็ได้ ต่างก็แยกย้ายกันไป ต่างคนต่างอยู่ เจอหน้าก็เป็นคนแปลกหน้าไปก็ได้” ไบรอัลฉายรอยยิ้มมุมปาก “คุณกำลังจะบอกว่า ฟรี อย่างงั้นเหรอ” ไบรอัลเอ่ยเย้ยหยันอย่างไม่ปิดบังน้ำเสียงและท่าทาง และได้ผลตอบรับกลับมาทันที “คุณมันเฮงซวย ชัดมั้ย” ต้องดาวตอบกลับด้วยเสียงที่เบามากแต่ก็ เน้นย้ำชัดถ้อยชัดคำ และไบรอัลก็ได้ยินชัดเจน รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาหายไปทันที ที่เธอตั้งแง่กับเขาเพราะว่าเธอไม่รู้ว่าเขาคือใคร นอกจากหล่อแล้ว เขายังรวยมากด้วย หรือเธอเห็นว่าเขาอาศัยอยู่ในแมนชั่นไม่ได้อยู่บ้านหลังใหญ่แบบคนมีฐานะที่นี่เขาอยู่กัน หรือเพราะเธอไม่รู้ว่าเขาคือกอนคาโล “ครั้งสุดท้ายนะที่ผมจะยอมให้ เมื่อกี้จะถือว่าไม่ได้ยิน” ไบรอัลปรามต้องดาวอีกครั้งด้วยแววตาตำหนิเธออย่างชัดเจน “ผมมีข้อเสนอให้คุณ ไหนๆคุณก็ฆ่าลูกของผมไปแล้ว ผู้หญิงอะไรใจร้ายใจดำที่สุด” ต้องดาวกัดปากตัวเองแน่น ผู้ชายคนนี้บ้าเข้าขั้นจริงๆ หรือว่าจิตไม่ปกติ โอ้ยยยย!!!พระเจ้า เธอเสียพรหมจรรย์ให้กับคนประเภทไหนกันนะ แช่น้ำมนต์หรือต้องไปศาลไหว้เจ้ากี่ที่กันนะถึงจะล้างความซวยนี้ไปจนหมด “ข้อเสนออะไร” ต้องดาวเอ่ยถามไปในที่สุด หลังจากที่นินทาเขาในใจแล้วจนพอใจ ณ ระดับหนึ่ง “ผมจะจ่ายให้คุณ” “ฉันไม่ได้มีอาชีพขายตัว เก็บเงินของคุณไปเถอะ ข้อเสนอนั้นตกไป ฉันว่าคุณอยู่เฉยๆ อย่างที่ฉันบอกไปตอนแรกก็พอ ต่างคนต่างอยู่ แค่คนร่วมโลกเท่านั้นก็พอ” “ผมไม่เคยกินใครฟรีๆ ผมจะจ่ายให้” ไบรอัลโน้มตัวเข้าไปใกล้เธอกดเสียงต่ำรอดไรฟันอย่างอดทน “อ่อ! คุณไม่กินใครฟรีๆ เลยอยากจะลบล้างความเลวของตัวเองโดยยัดเยียดอาชีพขายตัวให้กับฉันอย่างงั้นสินะ!” ต้องดาวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ไบรอัลเหมือนกันและกดเสียงต่ำตอบกลับไปเช่นกันไร้ซึ่งความเกรงกลัว ไบรอัลเงียบลงทันที เพราะสิ่งที่เธอพูดก็ถูกครึ่งเดียว คือครึ่งหลัง แต่ครึ่งแรกที่ว่าเขาเลว อันนั้นเขาไม่ยอมรับเด็ดขาด “ถ้างั้นคุณก็มาเป็นผู้หญิงของผม” ! ปัง! เสียงเก้าอี้ล้มกระแทกพื้นเสียงดัง เมื่อต้องดาวลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “ไม่มีความจำเป็นจริงๆที่ต้องมาเสวนากับผู้ชายอย่างคุณ เปิดหูของคุณและตั้งใจฟังให้ดีเลยนะ คนอย่างฉันไม่มีทางเอาชีวิตทั้งชีวิตมาจมปรักกับผู้ชายสั่วๆอย่างคุณ” พูดจบต้องดาวขยับขาทันที แต่เธอคิดว่าจะได้อย่างต้องการ ไบรอัลขยับรวดเร็วเช่นกัน มือคว้าแขนเล็กไว้ได้ในทันที “หมายความว่าไง ผู้ชายสั่วๆ มันมากไปแล้วนะ!” สายตาเดือดดาลจ้องมองกันอย่างจะฆ่ากันให้ตายด้วยสายตา และทั้งสองคนแทบไม่รู้สึกตัวเลยว่า ตอนนี้พวกเขาสองคนเป็นที่จับตามองของคนทั้งร้านไปแล้ว “คุณคิดอย่างงั้นเหรอ” ต้องดาวท้าทายกลับอย่างไม่รู้ชะตากรรมใน อนาคตอันใกล้ “ได้! อยากลองของใช่มั้ย” ไบรอัลแสยะยิ้มมุมปาก “จะทำอะไร” ต้องดาวเกิดความไม่วางใจ เมื่อสายตาเห็นใบหน้าไม่น่าไว้วางใจแฝงความเจ้าเล่ห์ของเขา “สวัสดีครับทุกท่าน เราสองคนต้องขอโทษทุกท่านด้วยนะครับที่ทำให้มื้ออาหารต้องสะดุด” ไบรอัลพูดและหันไปมองรอบๆตัว “แต่ผมขอความกรุณา ทุกท่านฟังต่ออีกสักหน่อยนะครับ เพื่อที่ทุกท่านที่นี่จะได้เป็นพยานให้กับผม และเธอ” “นี่คุณ คุณจะทำอะไร” ต้องดาวเอ่ยถาม แม้จะแปลกใจไม่น้อยที่จู่ๆไบรอัลก็เปลี่ยนมาพูดภาษาจีนกลางได้อย่างคล่องแคล่ว ไบรอัลที่ถูกขัดจังหวะโดยเธอ เขาหยุดคำพูดไปชั่วครู่ หันกลับมามองคนขัดจังหวะ แต่ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยิ้มเจ้าเล่ห์จนเธอขนลุก ต้องดาวรู้สึกตามที่เห็น รอยยิ้มแบบนี้เธอเห็นมาก่อนเมื่อคืนนี้เขาใช้รอยยิ้มแบบนี้กับเธอตลอดทั้งคืนเลยเช่นกัน