II [4]

“ผมกับเธอคนนี้เราสองคนมีความสัมพันธ์ทางกายกันแล้ว หรือเรียกง่ายๆแบบเข้าใจตรงกันคือ เราสองคนมีเซ็กส์กันแล้วเมื่อคืนนี้ ผมอยากให้ทุกท่านที่นี่เป็นพยานให้กับผม ว่าผมจะรับผิดชอบดูแลเธอคนนี้เป็นอย่างดีที่สุดครับ” สิ้นเสียงของไบรอัล เสียงปรบมือกึกก้องดังไปทั่วทั้งร้าน มีเพียงคนเดียวที่ไม่มีความรู้สึกหรือความต้องการร่วมยินดีเลยก็คือ คือเธอ ต้องดาว เท่านั้น เพราะเธอเหวอ ตกใจ สตั้น ทุกอาการใหญ่มาก เธอเจอการเล่นใหญ่ของผู้ชายตรงหน้าแล้ว “ปล่อย!” ต้องดาวก่นเสียงคำรามเล็กๆ ร้องบอกไบรอัลที่ยังยึดแน่นแขนเธอไว้ “อาหารของเรามาแล้ว คุณจะไม่อยู่กินเหรอ” “ไม่กิน” ต้องดาวตอบกลับเสียงราบเรียบ ใบหน้าเธอแดงก่ำไปด้วยความอับอาย เธออาศัยอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ และร้านนี้อาหารเขาอร่อยมากแค่ไหนเธอก็ยังไม่ได้ลอง แต่ที่แน่ๆคือเธอจะไม่มาเป็นลูกค้าร้านนี้ตลอดชีวิตแน่นอน “ขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุนเราทั้งสองคนนะครับ แต่การ กระทำของผมทำให้เธออายจนเราสองคนต้องขอตัวครับ” ไบรอัลพูดจบล้วงหยิบกระเป๋าเงินออกมา และหยิบธนบัตรสี่ใบจ่ายค่าอาหารและจูงมือต้องดาวเดินออกจากร้านไปพร้อมๆกัน ต้องดาวเดินก้มหน้าเร่งฝีเท้าติดตามเรือนกาย ไบรอัลไปอย่างรวดเร็ว เพราะไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาอิดออดเล่นท่าในตอนนี้ เธออยากออกจากร้านนี้ให้เร็วที่สุด ฮา ฮา ฮา ฮา เสียงหัวเราะร่วนของไบรอัลดังออกมา เมื่อทั้งสองเดินห่างจากร้านมาสองสามบล็อค “ไอ้บ้า หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะ คิดได้ไง ฉันอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว” “ก็ช่วยไม่ได้ คุณอยากอวดดีกับผมก่อนทำไม ต้องดาว” ไบรอัลเอ่ยเรียกชื่อเต็มๆของเธอเป็นครั้งแรก “คุณแอบเปิดกระเป๋าของฉันจริงๆด้วย นิสัยโจรชัดๆ” ไบรอัลถอนหายใจพร้อมกับเสหันไปมองทางอื่นอย่างอดทนเหลือเชื่อจริงๆว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้หญิงแบบนี้อยู่บนโลกใบนี้ด้วย เกินคำบรรยายจริงๆ “เออ แล้วมีปัญหาอะไรมั้ย” คำตอบกลับที่ยอมรับอย่างไม่ยี่หระ “หน้าด้านเอาโล่ไปเลย” ไบรอัลยิ้มกลับอย่างไม่เดือดร้อนอะไร หรือว่าเขาเริ่มชินแล้ว “ไปหาอะไรกินกันเสียทีเถอะ ผมหิวแล้ว” “เราแยกกันตรงนี้แล้วกัน ฉันไม่อยากไปไหนแล้ว ลาก่อน” ต้องดาวพูดจบและต้องการแยกจากเขาให้เร็วที่สุด เพราะเธอรู้สึกแปลกๆกับร่างกาย แต่ก็สายไปแล้ว เมื่อไบรอัลที่ยังเกาะกุมแขนเธอไว้และรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิในร่างกายของเธอต่ำลง “เดี๋ยวก่อนเป็นอะไร ทำไมหน้าดูซีดๆ เฮ้ยยย!!!” ไบรอัลรับร่างที่หมดสติไว้อย่างเฉียดฉิวก่อนที่เธอจะล้มไปนอนบนทางเท้า ไบรอัลเรียกแท็กซี่ทันที เขาบอกจุดหมายปลายทางคือโรงพยาบาล เบาะหลังรถแท็กซี่เขาโอบกอดร่างบางที่ไร้สติไว้อย่างเป็นกังวล เธอคงแค่เป็นลมไป แค่นั้นก็พอเขาหวังให้เป็นแค่นั้น แต่เขาก็เลือกที่จะไปโรงพยาบาลอยู่ดี “แจ้งคุณหมอต้าเทียนเซียน ว่าผมไบรอัล” ไบรอัลเอ่ยบอกกับพยาบาลหนึ่งในสองที่เข้ามาดูอาการของหญิงสาวที่ไร้สติ เธอพยักหน้ารับและเดินแยกไป ปล่อยให้เพื่อนร่วมอาชีพดูแลผู้ป่วยที่ไร้สติ “เธอทานอะไรมาเหรอเปล่าคะ” พยาบาลเอ่ยถามไบรอัล เมื่อดูอาการเบื้องต้นที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วย ไบรอัลย้อนคิดเพียงชั่วครู่ “เธอทานยาคุมกำเนิดแบบฉุกเฉิน เป็นแบบที่ทานเม็ดเดียว” พยาบาลพยักหน้าทันที และเมื่อต้าเทียนเซียนเดินมาถึงเตียงเข็นที่ไบรอัลยืนอยู่ พยาบาลหันไปพูดบางอย่างกับต้าเซียนทันที “พาเข้าห้องฉุกเฉินเลย” “ต้าเซียน เกิดอะไรขึ้น” “คนไข้เกิดอาการแพ้ และจากข้อมูล ตอนนี้ทางเราสันนิษฐานว่าแพ้ส่วนประกอบของตัวยาที่เธอทานเข้าไปครับ” “เธอจะปลอดภัยใช่มั้ย” “ครับ โชคดีที่คุณพาเธอมาได้เร็วมากไม่ต้องกังวลนะครับ เธอปลอดภัยแน่นอน” ไบรอัลพยักหน้าอย่างโล่งอก “ถามได้มั้ยว่าเธอเป็นอะไรกับคุณ ไบรอัล เธอทานยาคุมมานะครับ” ต้าเซียนจับจ้องมองไบรอัลที่หลบตาเขาอย่างจงใจ “เราไปนั่งคุยกันหน่อยมั้ย อย่าห่วงเลยหมอเวรดูแลเธออยู่” ไบรอัลพยักหน้าและเดินเคียงข้างกับต้าเซียนไปยังคอฟฟี่ช็อฟ ต่างวัย ต่างสัญชาติ ไม่ใช่อุปสรรคต่อมิตรภาพที่จะมีให้กันประกายความหล่อเหลาขั้นเทพจากคนทั้งสองเรียกสายตาของคนรอบข้างให้ติดตามพวกเขาทั้งสองได้ทุกฝีก้าวเลยทีเดียว ไบรอัลเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่าที่เขาจำได้ทั้งหมดให้ต้าเซียนฟัง “เธอปฎิเสธคุณสินะ” ต้าเซียนเดาได้ถูก “คุณเดาถูกยังกับตาเห็น” “ใครๆก็เดาได้แบบผมทั้งนั้นแหละครับ แต่จากที่ฟังแล้วผมว่าเธอก็เป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งนะครับ แต่วิธีการของคุณมันไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ ไม่มีผู้หญิงดีๆคนไหนยอมรับผู้ชายที่ต้องการรับผิดชอบตัวเธอด้วยสาเหตุมาจากความผิดพลาดหรอกครับ อีกอย่างเธอเป็นผู้หญิงให้คุณค่าทางจิตใจเหนือสิ่งอื่นใด” “ต้าเซียน ผมบอกตรงๆเลยนะ ผมคงไม่สามารถรักผู้หญิงคนไหนได้ภายในคืนเดียวหรอก” “ผมไม่ได้บอกให้คุณรักเธอตอนนี้ แต่ไหนๆเรื่องของคุณกับเธอก็เลยเถิดมาไกลขนาดนี้แล้ว คุณก็ลองมองเธอใหม่ และทำในสิ่งที่ควรทำ ทำดีกับเธอ ศึกษาเธอ เรียนรู้เธอและเข้าใจเธอ มันไม่มีอะไรเสียหายเลยนะครับ อีกอย่างจากที่ฟังเรื่องราวมาทั้งหมด เธอไม่ได้จะจับคุณเลยสักนิด” ต้าเซียนให้คำแนะนำอย่างจริงใจ “ผมไม่แปลกใจเลยที่สุ่ยถิงมั่นคงในตัวคุณ ผมจะลองเอาคำแนะนำของคุณมาตรองดู ผู้ชายอย่างผมทำไมมีแต่ผู้หญิงอยากจะสลัดทิ้ง” ต้าเซียนยิ้ม มองไบรอัลที่สีหน้าดูไม่ค่อยจะมีความสุขนัก แต่ก็ไม่เครียดเคร่งเหมือนเมื่อสักครู่ “คุณพึ่งจะได้เจอคนของคุณต่างหาก ตั้งใจหน่อยนะครับ” ไบรอัลนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาที่ห่างจากเตียงพักผู้ป่วยเล็กน้อย ลมหายใจเบาๆที่หายใจเข้าออกสม่ำเสมอของคนที่ยังไม่ได้สติยังคงสม่ำเสมอ ไบรอัลชำเลืองมองเธอเป็นระยะๆ วันนี้เป็นอีกวันที่เขายังไม่เข้าออฟฟิศ เขาอยู่เฝ้าเธอตั้งแต่เมื่อวานและเมื่อคืนอีกทั้งคืน ตามที่ต้าเซียนได้บอกไว้ เธอจะฟื้นตัวค่อนข้างช้าเสียหน่อย เธอไม่ใช่คนอ่อนแอหรือขี้โรค แต่ร่างกายเธออ่อนล้าไม่น้อยเลย จากคำบอกของเขา เธอคงพึ่งจะเดินทางข้ามทวีปมากว่าสิบชั่วโมง และยังมาเจอเขาเริงสวาทใส่อีกหลายชั่วโมง ประกอบกับยาที่ทานเข้าไป แถมเธอยังท้องว่างอีกค่อนวัน ไม่สลบไปก็เกินไปแล้ว อย่าว่าแต่เธอเลย คนตัวโตแข็งแรงอย่างเขาเจอภาวะแบบเธอก็ล้มได้เหมือนกัน “รู้สึกตัวแล้วเหรอ” ไบรอัลขยับเข้าไปใกล้ทันที เมื่อต้องดาวเริ่มรู้สึกตัวในตอนบ่าย “ฉัน เป็นอะไรไป” “ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก คุณก็แค่อวดดี อยากจะไปเยี่ยมยมบาลไงละ” ต้องดาวที่รู้สึกเพลียเป็นอย่างมาก แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะต้องทำหน้าอยากจะกัดคอไบรอัลเสียตอนนี้กลับไปในทันที