已经是第一章了
บทที่ 9 ตกหลุม (พราง) รัก 4
“ให้ผมอยู่รอลอร่ากับคุณดีกว่า ผมเป็นห่วงคุณครับ” นานโอบอก ขณะหยุดรถหน้าร้านกาแฟตามที่วารุณีต้องการ
“ไม่เป็นไรค่ะ ร้านนี้อยู่ใกล้อพาร์ตเมนต์ วากับน้ำมานั่งดื่มกาแฟบ่อยๆ ด้วยค่ะ” วารุณีหาทางออก เพราะไม่อยากให้เขาอยู่บริเวณนี้นาน หากนานไปกว่านี้ เผื่อบุรินทร์มาพบเข้า งานเข้าแน่นอน หล่อนคงหาคำแก้ตัวไม่ทัน “นั่นไงคะ ลอร่ามาพอดีเลย ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”
“ยินดีครับคนสวย” เขาหยอดคำหวาน “อย่าลืมฝันถึงผมนะครับ เพราะคืนนี้และทุกคืนต่อจากนี้ ผมฝันถึงคุณคนเดียว”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
หากมีเวลามากกว่านี้ วารุณีคงเขินและอายจนหน้าแดง ทว่าเวลานี้หน้าสิ่วหน้าขวาน หล่อนยิ้มให้เขาและเปิดประตูก้าวลงจากรถ
“ไปเร็วแก พี่น็อตทำท่าจะสงสัยแล้ว” ธารทิพย์บอกวารุณีที่เดินมาหาตน
“สงสัยยังไง” วารุณีรีบถาม
“ซักฉันอย่างกับเป็นทนาย รีบๆ เลยแก ไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำร้านกาแฟ”
ธารทิพย์ส่งกระเป๋าสะพายให้วารุณี ก่อนที่ทั้งคู่จะก้าวเข้าไปในร้านกาแฟร้านประจำ ธารทิพย์ต้องสั่งโกโก้ร้อนเพื่อความสมจริง แล้วต้องไปซื้อผ้าอนามัยในร้านที่ถัดไปอีกสองคูหาด้วย เพื่อไม่ให้บุรินทร์เกิดความสงสัย เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย สองสาวจึงพากันเดินขึ้นไปห้องพักของวารุณี
“สวัสดีค่ะพี่น็อต” วารุณีพนมมือไหว้บุรินทร์ ฉีกยิ้มให้เขาเหมือนทุกครั้ง
“วาไปไหนทำไมไม่บอกพี่ก่อน รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วง”
“วาขอโทษค่ะ พอดีแบตหมดแล้ววาไม่ได้เอาที่สำรองแบตไปด้วยค่ะ” วารุณีแก้ตัวแบบเนียนๆ “ครั้งหน้าวาจะไม่ลืมเอาที่สำรองแบตไปค่ะ”
“เห็นไหมว่าวาโตแล้ว ไม่เป็นอะไรหรอกน่า กลับบ้านมาครบสามสิบสองประการ” เสียงธารทิพย์ดังขึ้น “พี่น็อตกลับบ้านไปได้แล้ว น้ำกับวาง่วงมากๆ อยากนอน”
“วาทำรายงานเสร็จหรือยัง ถ้ายังให้พี่ช่วยดูให้ไหม”
“เสร็จแล้วค่ะพี่น็อต ที่วากลับดึกเพราะอยากทำให้เสร็จค่ะ”
วารุณีรีบตอบ มีความรู้สึกผิดที่ทำให้บุรินทร์เป็นห่วง และยิ่งต้องโกหกเขา หล่อนยิ่งรู้สึกไม่ดี แต่ก็ไม่มีทางเลี่ยง
“จะร้อยแปดคำถามอีกนานไหม ง่วงนอน” ธารทิพย์พูดเหมือนเร่ง
บุรินทร์มองหน้าคนพูดคล้ายระอา แต่พอหันมามองหน้าวารุณี ใบหน้าเขากลับมีรอยยิ้ม
“พี่กลับก่อนนะวา กลับไปบ้านคงต้องล้างหูซะหน่อย ปวดหูมาก” ยามพูดเขามองไปยังธารทิพย์ “พรุ่งนี้มีเรียนตอนสายใช่ไหม พี่มารับตอนแปดโมงนะ พี่จะพาไปกินอาหารเช้าก่อนแล้วค่อยไปส่งที่มหาลัย”
วารุณีมองหน้าธารทิพย์อย่างขอความช่วยเหลือ ซึ่งธารทิพย์ก็เหมือนจะพร้อมช่วยเหลือ
“ได้ค่ะพี่น็อต พรุ่งนี้เช้าน้ำกับวาจะล้างท้องรอค่ะ”
“งั้นพี่ไปนะ”
บุรินทร์ได้เวลากลับบ้านเสียที พอบานประตูปิดลง ธารทิพย์รีบเดินไปกดล้อค แล้วเดินกลับมาหาเพื่อนรัก
“แกไปบอกพี่น็อตอย่างนั้นได้ยังไง แกก็รู้ว่า พรุ่งนี้คุณนานโอจะมารับฉัน”
“ถ้าไม่บอกแบบนั้น แกจะบอกพี่น็อตยังไง จะแก้ตัวกับเขายังไง ฉันเชื่อเลยนะว่า พี่น็อตต้องยิงคำถามใส่แกเป็นชุดแน่ๆ บอกอย่างนั้นน่ะดีแล้ว”
“แล้วพรุ่งนี้ทำไงดีล่ะ ถ้าพี่น็อตรู้มีหวังซวยกันหมด” วารุณีถามอย่างไม่รู้ทางออก
“แกไม่ต้องห่วง ฉันจัดการเอง” ธารทิพย์ตอบ
\"จัดการยังไงล่ะ บอกได้ไหม\" วารุณีเป็นกังวลไม่หาย
\"ตอนนี้ยังคิดไม่ออก แต่เชื่อหัวฉันเถอะ งานนี้แกได้ไปกับคุณนานโอแน่นอน\" ธารทิพย์พูดอย่างเชื่อมั่นในตัวเองว่า งานนี้สบายหายห่วง
\"ฉันทำให้แกต้องลำบากคิดแผน ฉันขอโทษนะ\"
\"คิดมากน่ะแก ฉันน่ะเชียร์คุณนานโอเต็มที่ แกไม่ต้องคิดมาก ฉันยินดีช่วยแกเต็มที่\" ธารทิพย์ยิ้มให้เพื่อนรัก “ตอนนี้ฉันอยากรู้ว่า แกไปบ้านคุณนานโอเป็นไงบ้าง แกต้องเล่าให้ฉันฟังแบบละเอียดยิบนะ”
“ได้สิ” วารุณีไม่มีความลับกับธารทิพย์ หล่อนเล่าเรื่องที่ไปบ้านพี่ชายนานโอให้เพื่อนรักฟัง แน่นอนว่าธารทิพย์จะต้องแซวกลับตามประสา และหลังจากเล่าเรื่องจบ ทั้งคู่พากันเข้าไปในห้องนอน อาบน้ำและเข้านอนในเวลาต่อมา
已经是最新一章了
加载中
