บทที่ 17 โคแก่อยากกินหญ้าอ่อน 2

นานโอตัวสั่นสะท้านกับความปรารถนาที่แล่นริ้วในกาย การกอดและจูบวารุณีไม่ช่วยบรรเทาอารมณ์พิศวาสให้ลดระดับลงเลย มีแต่สูงขึ้นและสูงขึ้น จนบางครั้งเขาแทบสะกดอารมณ์ไม่ไหว อยากจับหล่อนรักให้รู้แล้วรู้รอด “โอ้...เบบี๋ จะทนไม่ไหวแล้ว” เขาพูดชิดเรียวปากนุ่มที่บดจูบยาวนานแต่ไม่เคยอิ่มหนำ นานโอจึงแนบปากลงบนกลีบปากสาวที่เผยอรับเรียวลิ้นใหญ่ที่สอดแทรกเข้ามาพันรัดลิ้นนุ่ม ที่เวลานี้เริ่มเรียนรู้การตอบโต้ โรมรันลิ้นใหญ่อย่างอาจหาญ มือเรียวนุ่มไม่ได้นิ่งเฉย ลูบไปตามท่อนแขนกำยำของคนรัก เลยผ่านไปยังแผ่นหลังใหญ่เสมือนป้อมปราการ ลูบขึ้นลูบลงโดยไม่รู้ว่า กำลังเพิ่มเชื้อไฟเข้าสู่กายโคแก่ที่อยากกินหญ้าอ่อนใจแทบขาด “อย่าซนสิครับ เดี๋ยวเจ็บตัวนะ” เขาเตือนวารุณี ขณะเลื่อนริมฝีปากไปตามพวงแก้มไล่ต่ำลงมายังลำคอระหงที่ซุกไซ้หากลิ่นหอมไปโดยรอบ วารุณีขนลุกกับลมหายใจอุ่นร้อนที่พรมอยู่ตามผิวบริเวณลำคอ “เจ็บตัวยังไงคะ” วารุณีถามกลับคล้ายคนละเมอ เพราะตอนนี้หล่อนกำลังหลงอยู่ในวังวนเสน่หาจากจุมพิตอ่อนหวานระคนซาบซ่าน “อยากรู้จริงหรือเปล่า” นานโอละจากลำคอระหง ขยับใบหน้ามาเสมอดวงหน้าหวาน “ถ้าอยากรู้จริงๆ จะทำให้ดู” “ไม่อยากรู้แล้ว” วารุณีผลักร่างใหญ่ให้ออกห่าง ลุกขึ้นนั่ง นานโอไม่ลุกหนีไปไหน สวมกอดหล่อนไว้แน่น “นึกว่าอยากรู้จะทำให้ดู” เขาพูดชิดใบหู กัดติ่งหูหล่อนเบาๆ วารุณีเอี้ยวหน้าหนีริมฝีปากได้รูปที่คลอเคลียอยู่ตรงใบหูตนด้วยกิริยาเขินอาย หล่อนโตพอจะรู้ว่า ประโยคนี้หมายถึงอะไร “ไม่อยากรู้ค่ะ” “ว้า...เสียดายจัง นึกว่าอยากรู้ว่าเจ็บตัวยังไง เตรียมพร้อมทำให้ดูใจจะขาดแล้ว” เสียงเขายังอยู่ชิดใบหู และตอนนี้เขาใช้ไรฟันกัดก้านหูหล่อนคล้ายหยอกเย้า “แค่จูบพอนะคะ” วารุณีบอกสิ่งที่ให้เขาได้ นานโอยิ้ม หมุนตัวหล่อนให้หันมาทางเขา เชยคางมนขึ้นสูงให้หล่อนได้เห็นนัยน์ตาตน “แค่จูบก็พอ ฉันจะรอวันที่เบบี๋พร้อม” ได้แค่ไหนนานโอเอาแค่นั้น เขาไม่รีบร้อน ไม่หักหาญน้ำใจวารุณี รู้ดีว่าหล่อนไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายหรือรักสนุกที่จะมีความสัมพันธ์ทางกายกับผู้ชายเพียงแค่พอใจ วารุณีเสมือนดอกไม้งามที่ยังไม่เคยมีชายใดสัมผัสแตะต้อง นานโอจึงรอให้ดอกไม้ดอกนี้บานสะพรั่งพร้อมให้เขาโบยบินไปชิมรสด้วยความอดทน แต่ถึงแม้ว่าหล่อนเคยผ่านร้อนผ่านหนาว ไม่ใช่ดอกไม้สด เป็นดอกไม้ที่ผ่านการดอมดมมา เขาก็ไม่สน เขารักวารุณีด้วยหัวใจ ยอมรับหล่อนได้ทุกอย่าง แน่นอนว่า จุมพิตระหว่างสองหนุ่มสาวต่างวัยเกิดขึ้นอีกครั้ง จูบที่เต็มไปด้วยความรัก ความสิเน่หา จึงนำพาความรัญจวนมาสู่หัวใจสองดวง เสียงเคาะประตูห้องวารุณีดังขึ้น ส่งผลให้นานโอจำต้องปล่อยปากอิ่มให้เป็นอิสระ ก่อนเป็นฝ่ายลุกเดินไปเปิดประตู “นีโอ” นานโอเรียกชื่อเจ้าของมือที่มาเคาะประตู “ซินเปียบอกว่าคุณอาอยู่ห้องนี้” นีโอพูดขณะชะโงกหน้าเข้าไปในห้อง เขายิ้มเมื่อเห็นสาวสวยร่างเล็กเดินมายังตนกับอาวัยดึก “มีอะไร” นานโอถาม โอบบ่าวารุณีราวกับแสดงความเป็นเจ้าของ “ผมชื่อนีโอครับ” นีโอไม่สนใจคามนานโอ เขาแนะนำตัวให้วารุณีรู้จัก พร้อมกับยื่นมือไปตรงหน้า “ฉันชื่อแอรี่ค่ะ” วารุณีทักทายกลับ ยื่นมือไปจับมือนีโอตามธรรมเนียฝรั่ง “จับมือแอรี่นานไปแล้วไอ้นีโอ” เสียงดุๆ เข้มๆ ของนานโอดังขึ้น นีโอรีบปล่อยมือว่าที่อาสะใภ้ทันทีก่อนจะโดนบาทาคนกำลังหึง “เบบี๋พักผ่อนนะครับ ผมขอตัวไปคุยกับนีโอแปปนึง” “ค่ะ” วารุณีรับคำ ปิดประตูเมื่อสองหนุ่มต่างวัยเดินพ้นห้อง “มาหาฉันมีอะไร” นานโอถามขณะเดินลงไปชั้นล่างของบ้าน “เอมม่ามาที่นี่ใช่ไหมครับ” “ใช่ ฉันเพิ่งไล่กลับไปเมื่อกี้” “โล่งใจไปหน่อย นึกว่าจะมาทำให้คุณอามีปัญหากับแอรี่” นีโอรีบมาหานานโอทันทีที่รู้ข่าวเรื่องเอมม่าจากอาลิน่าคู่ควงคนล่าสุดของเขาที่บอกว่า เอมม่ามาเกาะชิชิลีเมื่อเช้านี้ ทั้งที่หล่อนน่าจะอยู่ในงานเดินแฟชั่นโชว์ที่ปารีส การมาของเอมม่าต้องมีเหตุผลบางอย่างไม่เช่นนั้นคงไม่ทิ้งเงินจำนวนไม่น้อยจากการเดินแบบมาที่นี่ ตอนนั้นเขาคิดทางเดียวคือ เอมม่าต้องมาหานานโอ แต่จะมาทำไมนั้น เขาก็อยากรู้เช่นกัน “ไม่มีอะไรหรือใครทำให้ฉันมีปัญหากับแอรี่ได้หรอก” นานโอพูดอย่างมั่นใจ “แอรี่สวยมากเลยนะครับคุณอา” นีโอเปลี่ยนเรื่อง กล่าวชมวารุณีต่อหน้านานโอ “คุณอาตาถึงมากๆ ไม่น่าเชื่อว่าสายตาคนแก่ยังดีอยู่” “เดี๋ยวเตะดีไหมเนี่ย จะชมหรือหลอกด่า” นานโอเขกหัวหลานชาย “ชมสิครับ ถ้าผมเจอแอรี่ก่อน เสร็จผมแน่” นีโอแกล้งยั่วโมโหเสือร้ายที่จ้องจะขบหัวเขาทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ “มึงจะเสร็จกูก่อนน่ะสิ จับเตะแม่งดีไหมเนี่ย” นานโอทำท่าจะเงื้อขาเตะหลานชายที่รีบกระโดดหนี “โห พูดเล่นครับพูดเล่น” นีโอรีบบอก “คุณอาไม่ต้องระวังผมหรอก ผมไม่มีวันฉกแอรี่ไปจากคุณอาแน่นอน คุณอาระวังหนุ่มๆ คนอื่นดีกว่าครับ ตราบใดที่แอรี่ยังไม่ได้เป็นของคุณอาอย่างแท้จริง จะถูกผู้ชายคนอื่นสอยไม่รู้ตัว อกหักรักคุดขึ้นมาจะมาหาว่าผมไม่เตือนไม่ได้นะ ยิ่งแก่แล้วด้วย พลาดแอรี่ไป มีหวังเปล่าเปลี่ยวไปจนตายแน่ๆ” นานโอฉุกคิดคำเตือนของนีโอ มันก็จริงกับคำพูดของหลานชาย เขาอายุมากแล้วและแก่กว่าวารุณียี่สิบห้าปี เป็นระยะห่างของอายุที่มากทีเดียว และวัยของวารุณีอยู่ในช่วงเป็นสาวสะพรั่ง หากเปรียบเสมือนหล่อนเป็นดอกไม้ ก็คงเป็นดอกกุหลาบแรกแย้มท่ามกลางแสงตะวันยามเช้า เป็นช่วงเวลาที่ภมรน้อยใหญ่โบยบินหาความหวานจากเกสรดอกไม้ ความสวยใสของวารุณีล่อตาล่อใจผู้ชายทุกคนที่พบเห็น หากหล่อนไปหลงคารมผู้ชายรุ่นเดียวกัน หรือห่างกันไม่กี่ปี ก็คงลืมคารมคนมีอายุเช่นเขา ไม่ได้...นานโอยอมไม่ได้ วารุณีต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น นานโอกำลังใช้ความคิด หากรอให้วารุณีเรียนจบก็อีกสองเดือน เป็นช่วงเวลาที่นานสำหรับคนใจร้อนอยากมีเมียอย่างเขา จะหักหาญน้ำใจวารุณีก็กลัวหล่อนจะโกรธและอาจคิดว่า เขาไม่จริงใจด้วย ทว่าถ้าหากไม่ทำอะไรเลยก็กลัวว่าจะมีผู้ชายอื่นมาฉกหล่อนไป เอาไงดีหว่า...นานโอยืนใช้ความคิดด้วยสีหน้าหนักใจ