บทที่120 น่าสนใจ1

บทที่120 น่าสนใจ1 เจ้าอยากจะหยุดการประลองการต่อสู้ของสองตระกูลใหญ่งั้นเหรอ? แต่แม้กระทั่งฝ่าบาทเจ้ายังทำให้เชื่อถือไม่ได้เลย นับอะไรกับการที่เจ้าจะทำให้คนอื่นดีกันได้? เพราะยังไง ชีวิตคนก็อยู่ตรงหน้าแล้ว! ถ้าฝ่าบาททรงไม่เห็นคุณค่าของชีวิต เช่นนั้นฝ่าบาทคนนี้ก็จะเสียความน่าเกรงขามไป! ฮ่องเต้อำมหิตมองขวางใส่ซินเหยา ในใจก็คิดว่า: “หญิงผู้นี้ช่างร้ายกาจนัก!และยังฆ่าคนได้ภายในพริบตาเดียว!ไม่เหลือหลักฐานไว้อีก!” ซินเหยากอดอกและหัวเราะ เหมือนกำลังตอบว่า:ขอบคุณสำหรับคำชม!ที่จริงข้าก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกนะ! ซินเหยายักไหล่ไม่สนใจ ทำเอาฮ่องเต้อำมหิตโมโหมาก! แต่ตอนนี้เขากลับต้องอดทน เขาอยากจะทำให้ทั้งสองบ้านกลับมามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ตัวเองก็อย่าพึ่งสร้างเรื่องเลย! “จวนอ๋องโจว๋และจวนถางเปิ้น ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันก็เป็นมือซ้ายมือขวาของราชวงศ์มาตลอด ช่วยเหลือราชวงศ์มานาน ดูแลประชาชน!ถ้าสองตระกูลจะประลองกันจนตายไปข้าง นี่ไม่ใช่แค่การสูญเสียแค่สองตระกูลแต่ราชวงศ์ก็เป็นฝ่ายสูญเสียมากเช่นกัน!ฝ่ายขุนนางก็เสียเปรียบไปด้วย!ยิ่งไปกว่านั้นคือประชาชน!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดอย่างจริงจังว่า: “นายท่านโจว๋!ท่านเป็นคนใจกว้างมีเหตุผล!และอีกอย่างหลายปีมานี้ ท่านทำเพื่อราชวงศ์ ทำเพื่อบ้านเมือง เพื่อประชาชนอย่างจริงใจ เราไม่ลืมแน่นอน บ้านเมืองก็จะไม่ลืมคุณงามความดีท่าน!วันนี้เราจะพูดในฐานะที่เราเป็นฮ่องเต้ว่า การตายของท่านชายสามแห่งตระกูลโจว๋ เราจะจัดพิธีศพให้เหมือนกับตายเพื่อชาติ!ส่วนการโทษที่เป็นผู้ร่วมขบวนการด้วยของท่านชายสี่ ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับจวนโจว๋หรือไม่ สุดท้ายก็จะได้โทษเป็นรอคำสั่งลงโทษประหาร!!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดต่อว่า: “ถ้าหากนายท่านโจว๋ยอมรับคำตัดสินนี้!ถ้าตระกูลโจว๋ยอมรับก็คืนความสัมพันธ์อันดีนี้กับตระกูลถางเปิ้นด้วย เราสัญญา!ไม่ว่าต้าหลี่ซื่อกับสิงปู้จะตัดสินยังไง เราก็จะยกเลิกคำสั่งการลงโทษนั้นของโจว๋หยุนถิง!ไม่รู้ว่านายท่านโจว๋คิดยังไงกับคำตัดสินนี้?” ข้อเสนอของฮ่องเต้อำมหิตน่าสนใจก็จริง! แต่ตอนนี้โจว๋หยุนถิงต้องตายสถานเดียว! ใช้ชีวิตของโจว๋หยุนถิงมาแลกกับชีวิตของโจว๋ดี๊! ชีวิตแลกชีวิต! นี่เป็นข้อเสนอที่ดี! อีกอย่าง โจว๋ดี๊ก็ตายแล้ว ถ้าจะเรียกความยุติธรรมคืนก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา? โจว๋ดี๊จะตายแล้วคืนีพได้เหรอ? ไม่ได้! คนตายยังไงก็ฟื้นคืนชีพไม่ได้อีกแล้ว! โจว๋ดี๊ไม่มีทางมีชีวิตรอดกลับมาได้อีก! ยังไงตอนนี้โจว๋หยุนถิงก็ยังมีชีวิตอยู่…… แต่ก็เป็นอีกเหตุหนึ่ง! ถ้าไม่มีคำสั่งยกโทษของฮ่องเต้! เรื่องที่โจว๋หยุนถิงฆ่าคน อย่าพึ่งพูดถึง! เขาสั่งทำหนังสือต้องห้าม สร้างคำพูดไม่ดี วาดรูปลักษณ์ฝ่าบาทในทางไม่ดี ความผิดพวกนี้ก็ทำให้เขาตายได้เป็นร้อยครั้งแล้ว! โจว๋หยุนถิงต้องตายสถานเดียว!แต่เขายังไม่ตาย! ข้อเสนอของฮ่องเต้อำมหิตน่าสนใจอย่างมาก!และยังสามารถรู้จุดอ่อนของตระกูลโจว๋อีก! “นายท่าน!ไม่รู้ว่าท่านยอมรับไหม?” ฮ่องเต้อำมหิตถามเป็นครั้งสุดท้าย! นายท่านโจว๋ก็คิด และเคารพศพของโจว๋ดี๊สามครั้งพูดว่า: “โจว๋ดี๊!เสี่ยวซาน ปู่ขอโทษเจ้าด้วย!แม้เจ้าสี่จะถูกไล่ออกจากตระกูลแล้วแต่ยังไงเจ้าก็ตายแล้วและเจ้าสี่ยังมีชีวิตอยู่!แม้ตอนนี้เขาไม่ใช่คนของตระกูลโจว๋!แต่ว่าชีวิตของคนสำคัญกว่า!เขายังเป็นลูกชายคนเดียวของลุงเจ้าอีก!ปู้ขอโทษด้วยจริงๆ ปู่ขอโทษด้วย!” นายท่านโจว๋ยังคงร้องไห้ไม่หยุด ก้มหัวเคารพให้ไม่หยุด…… โจว๋เส้ากวางพยุงพ่อตัวเองลุกขึ้นพูดว่า: “ท่านพ่อ!ท่านอย่าทำเช่นนี้เลย!ถ้าเด็กนี่เขารู้ว่าท่านทำเช่นนี้ การตายของเขายังสามารถช่วยชีวิตของโจว๋หยุนถิงได้ เข่นนั้นเขาจะต้องดีใจมากครับ!” โจว๋เส้าฉีก็ร้องไห้เสียใจก้มหน้าลงพูดว่า: “โจว๋ดี๊!เจ้าเป็นลูกชายคนดีของตระกูลโจว๋!เป็นหลานที่ดี!เจ้ากล้าหาญชาญชัยกว่าผู้อื่น!คนของตระกูลโจว๋ทุกคนจะจำเจ้าไว้!ขอบคุณเจ้าวันนี้ที่ช่วยตระกูลโจว๋เอาไว้!ขอบคุณที่ช่วยชีวิตของโจว๋หยุนถิง!ลุงจะจำความดีนี้ของเจ้าไปตลอด!” คนของตระกูลโจว๋ต่างก้มหัวเคารพไม่หยุด! พวกเขารู้ว่าต้องรับข้อเสนอของฝ่าบาท! ก็แสดงว่าจะไม่แก้แค้นกับการตายของโจว๋ดี๊! โจว๋ดี๊ก็ตายไปไม่ได้แก้แค้นอะไรเลย! ชาตินี้……ตลอดกาลคงไม่มีวันทวงคืนความยุติธรรมให้เขาได้แล้ว! นายท่านโจว๋ร้องไห้โศกเศร้า พยักหน้าพูดว่า: “ฝ่าบาท!ข้ายอมรับข้อเสนอของฝ่าบาท!ใช้ความยุติธรรมของโจว๋ดี๊แลกกับชีวิตของโจว๋หยุนถิง!” โจว๋หยุนถิงที่ถูกมัดไว้ก็ร้องไห้พูดว่า: “ไม่!ท่านปู่!ไม่เอา!แม้ข้าจะต้องตายก็ต้องทวงความยุติธรรมให้พี่สาม!ตระกูลโจว๋เราจะต้องแก้แค้นให้พี่สามให้ได้!” นายท่านโจว๋ด่าอย่างโมโหว่า: “เจ้าหุบปาก!เจ้าไม่ใช่คนของตระกูลโจว๋แล้ว!เจ้าไม่มีสิทธิ์มาพูดอะไรอีก!” ฮ่องเต้อำมหิตยิ้มอย่างพอใจ ทั้งหมด…… อยู่ในกำมือเขาแล้ว! เขายิ้มและพยัหหน้าพูดว่า: “นายท่านโจว๋ ข้าสัญญาว่าโจว๋หยุนถิงจะต้องได้รับการยกโทษออกจากคุก!” นายท่านโจว๋ก็พยักหน้าตอบอย่างเสียใจ: “ขอบพระคุณฝ่าบาท!” ฮ่องเต้อำมหิตมองไปทางกองทหารของตระกูลถางเปิ้น ถางเปิ้นจิ้งตายคาที่ไปแล้ว เหลือแต่ถางเปิ้นขุยกับถางเปิ้นกลางที่ยังพอพูดได้! “เชิงเซียง เจ้าเป็นเชิงเซียงของข้า น่าจะช่วยข้าคลายความตึงเครียด!ทำเพื่อประชาชนให้มากที่สุด!เรื่องนี้เจ้าพูดสิว่าจะแก้ไขอย่างไร?” ฮ่องเต้อำมหิตเอาเรื่องยากนี้ส่งต่อไปให้ถางเปิ้นขุย! ถางเปิ้นขุยรับหน้าที่นั้นมา การตัดสินใจใดที่เขาตัดสินจะเกี่ยวข้องกับตระกูลถางเปิ้นทั้งหมด! ดังนั้น เขาจะต้องตัดสินใจให้ถูกในทุกก้าวที่เขาเดินไป! ถางเปิ้นขุยมองไปทางถางเปิ้นกลาง ถามอย่างระวังว่า: “ท่านลุง!ท่านเป็นคนมีอำนาจที่สุดในตระกูลถางเปิ้น เรื่องนี้ควรจะเป็นท่านที่ตัดสินใจว่าจะทำอย่างไร!” เขาโยนลูกบอลไปให้ถางเปิ้นกลาง! ถางเปิ้นกลางไม่ยุ่งเรื่องพวกนี้มานานแล้ว นอกจากจะต้องปกป้องตระกูลถางเปิ้น เขามีเรื่องเดียวที่ทำได้! นั้นก็คือการต่อสู้! “เจ้าเป็นเชิงเซียง และเป็นพี่ใหญ่ของตระกูลถางเปิ้น!เจ้าก็ตัดสินใจเถอะ!อย่ามาเซ้าซี้ให้มากความ?” ถางเปิ้นกลางพูดไปอย่างรำคาญ! ถางเปิ้นขุยรับคำสั่งมา! เขารู้ว่าท่านลุงพูดคำนี้ก็แปลว่าต่อไปไม่ว่าการตัดสินใจเขาจะเป็นอย่างไร ตระกูลถางเปิ้นก็ไม่มีใครกล้าขัด!