บทที่ 24 พี่หวงน้องกับน้องหวงพี่ 1

เหนือเมฆเป็นคนฉลาด เขาแอบติดตามสืบเรื่องวารุณีกับนานโอเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ แม้แต่ช้องนางภรรยาสุดที่รัก การสืบเรื่องนี้เหนือเมฆไม่ต้องการให้ใครรู้ เขาไม่แน่ใจว่า บุรินทร์จะรู้เรื่องนี้หรือไม่ ในความคิดเขา เป็นไปไม่ได้ที่บุรินทร์จะไม่ระแคะระคายเรื่องนี้ เป็นเพราะบุรินทร์ถือว่าเป็นคนที่อยู่ใกล้ชิดวารุณีมากคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าวารุณีจะแอบคบนานโอ แต่ความใกล้ชิดที่ไปมาหาสู่กันเกือบทุกวันมันก็น่ามีอะไรให้ชวนสงสัยบ้าง เหนือเมฆจึงโทรศัพท์ไปหยั่งเชิงถามบุรินทร์ “ว่าไงเหนือ” บุรินทร์กดรับสาย “นายเป็นไงบ้างสบายดีนะ” เหนือเมฆถามคำถามที่จะถามบุรินทร์ก่อนเข้าเรื่องเสมอ “สบายดี นายล่ะ” “สบายดีตามประสาคนหวงน้องสาว” เหนือเมฆตอบกลับ “วาเป็นไงบ้าง แกไม่ได้โทรมารายงานฉันหลายวันแล้วนะ” “ขอโทษทีเพื่อน ช่วงนี้ฉันยุ่งๆ” บุรินทร์ยอมรับว่าตัวเองผิด ตั้งแต่เป็นแฟนกับธารทิพย์เต็มตัว เขาก็ลืมอะไรหลายอย่างในชีวิต เขาจึงรีบรายงานทันที “วาสบายดี ใกล้สอบแล้วมีไปติวกับกลุ่มเพื่อนบ้าง อ้อ...ยังมีเรื่องที่วาไปทำงานร้านอาหารวันแรก เรื่องนี้ฉันบอกนายไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนะ” “เออฉันจำได้” เหนือเมฆตอบ “ขอบใจมากนะที่ดูแลวาให้ฉัน ว่าแต่มีหนุ่มๆ มายุ่งบ้างไหม” คำถามเดิมๆ ที่บุรินทร์ก็ไม่คิดว่า มันจะมีอะไรแอบแฝง “ไม่มีนะ ใครมาจีบฉันก็กันออก” บุรินทร์ทำเช่นนี้เสมอ “นายว่าฉันเข้มงวดกับวาเกินไปไหม นายไม่รู้หรอกว่า ฉันคิดไกลเลยนะว่า วาอาจแอบคบหากับใครอยู่โดยที่แกไม่รู้” เหนือเมฆตีเนียน “นายคิดมากเกินไปนะ ฉันดูวาอยู่ วายังไม่มีแฟนแน่นอน นายสบายใจได้” บุรินทร์รู้สึกผิดไม่น้อยกับประโยคที่พูดออกไป แล้วยังรู้สึกว่า ตนเองเห็นแก่ตัวที่ไม่ยอมบอกความจริงให้เหนือเมฆรู้ เพราะเกรงว่าหากตนบอกเหนือเมฆ ธารทิพย์ที่เอ่ยขอร้องไว้จะโกรธเคือง “ถ้านายยืนยันว่าไม่มีฉันก็เชื่อตามนั้น แค่นี้นะ มีอะไรนายโทรบอกฉันล่ะกัน” “ได้เลยเพื่อน” หลังจากวางสายกับบุรินทร์ เหนือเมฆนั่งประเมินการสนทนาเมื่อครู่ บุรินทร์ไม่มีความผิดปกติใดให้เป็นพิรุธ เพื่อนรักตอบกลับอย่างฉะฉานไม่เว้นหยุดเพื่อคิดหาคำตอบ แต่ก็บอกไม่ได้ว่า บุรินทร์รู้เรื่องนี้หรือไม่ เขามีความคิดว่า งานนี้เขาจะไม่ดึงบุรินทร์เข้ามารู้เห็น เหนือเมฆจะใช้คนอื่นแทน เขานั่งคิดและคิดว่า จะใช้ใครสืบเรื่องนี้ดี สุดท้ายเขาก็นึกออก นันทนา... นันทนาหยุดยืนหน้าอพาร์ตเมนต์ที่วารุณีพักอาศัย หล่อนเงิยหน้ามองตึกสูงเจ็ดชั้นที่ตั้งอยู่ในย่านทำเลที่ดีที่สุดในกรุงโรม แน่นอนว่าอัตราค่าห้องแต่ละห้องมีราคาสูง แต่ไม่ว่าจะสูงแค่ไหน เหนือเมฆก็มีปัญญาจ่าย หล่อนล้วงหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อโค้ท ตั้งใจจะกดหมายเลขโทรศัพท์ของวารุณี ทว่าเสียงหนึ่งที่เจ้าของเสียงกำลังเดินมาหา “พี่ปู” นันทนาหันไปทางต้นเสียง ยิ้มให้ธารทิพย์ “พี่ปูมาได้ไงคะเนี่ย” “สามีพี่มาธุระเรื่องงานน่ะ พี่อยู่โรงแรมคนเดียวเหงาๆ เลยมาหาเพื่อนคุย ก็นึกถึงวากับน้ำนี่แหละ” นันทนาตอบพร้อมรอยยิ้ม ก่อนเบนสายตาไปยังหนุ่มรูปงามที่หล่อนเห็นหน้าเพียงครั้งเดียวก็จำได้ว่าคือบุรินทร์ เพื่อนสนิทของเหนือเมฆ ผู้มีพระคุณของตน “พี่ปูเคยเจอพี่น็อตหรือยังคะ พี่น็อตเป็นเพื่อนสนิทพี่เหนือและเป็นคนดูแลวาระหว่างที่เรียนที่นี่ค่ะ” “พี่จำคุณน็อตได้ แต่ไม่รู้ว่าคุณน็อตจะจำพี่ได้หรือเปล่า” นันทนาพูดกับธารทิพย์ ก่อนหันไปพูดกับบุรินทร์ “เราเคยเจอกันเมื่อสามปีก่อนค่ะ วันนั้นมีงานที่สถานทูต คุณเหนือกับคุณน็อตไปร่วมงานด้วย ส่วนปูก็ไปเป็นเด็กเสิร์ฟในงาน คุณเหนือแนะนำให้ปูรู้จักคุณน็อต คุณน็อตจำได้ไหมคะ” นันทนาพูดทวนความจำ บุรินทร์นึกตามก่อนร้องอ๋อออกมา นันทนาคือหลานสาวของบุญเติม คนรับใช้เก่าแก่ของบ้านเหนือเมฆ หลังจากบุญเติมเสียชีวิต ถนอมที่รู้มาตลอดเวลาว่า เงินเดือนครึ่งหนึ่งของบุญเติมจะต้องแบ่งให้นันทนาหลานสาว ที่ฝากไว้กับญาติห่างๆ ความที่บุญเติมเป็นคนซื่อสัตย์และทำงานกับครอบครัวถนอมมานานห้าสิบกว่าปี ถนอมจึงรับนันทนามาอยู่ด้วย ส่งเสียให้เรียนหนังสือตามสติปัญญาของนันทนา นันทนาเป็นคนเรียนเก่ง พูดได้หลายภาษา หล่อนขออนุญาตถนอมสอบชิงทุนไปเรียนต่อระดับชั้นปริญญาโทที่อิตาลี ถนอมไม่ขัดข้องแล้วคิดว่า นันทนาทำได้แน่นอน ซึ่งเป็นไปตามคาด นันทนาสอบชิงทุนได้ ทว่าถนอมกับเหนือเมฆมีความคิดเห็นตรงกันว่า ให้นันทนาสละทุนให้คนอื่น เพราะถนอมจะส่งเสียให้นันทนาเรียนเองโดยไม่ต้องอาศัยทุนจากใคร และไม่ต้องกลับมาเมืองไทยเพื่อใช้ทุน หลังจากเรียนจบ นันทนากลับมาช่วยงานเหนือเมฆในบริษัท ได้พบกับรักกับสามีชาวฝรั่งเศส ทั้งสองคบหาดูใจกันสามปีจึงแต่งงานกัน นันทนากราบลาถนอมและเหนือเมฆ ไปใช้ชีวิตคู่กับสามีที่กรุงปารีส นับจากวันนั้นถึงวันนี้ก็ได้สี่ปีแล้ว “ดีใจนะคะที่คุณน็อตยังจำปูได้” นันทนากล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเสียงของหญิงสาวหน้าตาสะสวยแต่หน้าบูดหน้าบึ้งดังขึ้น “พี่น็อตกลับกันได้แล้ว น้องอยากพัก” เสียงนี้คือเสียงของเธียน่า ที่วันนี้ตามบุรินทร์กับธารทิพย์ไปทุกที่ “พี่น็อตพาเธียน่ากลับเถอะค่ะ ท่าทางเธอจะไม่ไหวแล้ว น้ำกลัวว่าจะตายตรงนี้” ธารทิพย์รู้แกวเธียน่าพูดขึ้น ซึ่งบุรินทร์ก็พอเดาออก ทว่าเขาเหมือนคนน้ำท่วมปาก จะเอ่ยปากไล่เธียน่าก็ไม่ได้ “พี่ไปก่อนนะ คืนนี้พี่โทรหานะ” “ไปค่ะ” เธียน่าฉุดแขนพี่ชายที่จำต้องเดินกลับไปยังรถยนต์ของตนเอง “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอน้ำ” นันทนารีบถาม “น้องสาวพี่น็อต” ธารทิพย์ทำหน้าเซ็งเมื่อเอ่ยถึงเธียน่า “ท่าทางไม่เบานะ” “สุดๆ” ธารทิพย์รีบตอบ “แต่เอาอยู่” “ทำไมต้องเอาอยู่” นันทนาชักสีหน้าสงสัย “เดินไปคุยไปดีกว่าค่ะ” ธารทิพย์เล่าเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตนกับบุรินทร์ให้นันทนาฟัง อีกฝ่ายตกใจพอควรที่รู้ว่า ธารทิพย์กับบุรินทร์เป็นแฟนกัน แล้วยิ่งมารู้ถึงต้นสายปลายเหตุที่ทั้งคู่เป็นคนรักกันจริงๆ ขึ้นมา นันทนาถึงกับอึ้ง เก็บข้อมูลที่ได้รับไปรายงานเหนือเมฆ การมาหาสองสาวของนันทนาวันนี้ หล่อนทำตัวไม่เป็นที่สงสัย เป็นความโชคดีที่วารุณีกับธารทิพย์ไม่เฉลียวใจว่า นันทนาคือสายสืบของเหนือเมฆ เพราะทุกครั้งที่นันทนามากรุงโรม หล่อนก็จะมาหาสองสาวทุกครั้ง อีกทั้งนันทนาไม่ได้เอ่ยถึงนานโอ คนรักของวารุณีในการสนทนาวันนี้ หล่อนทำราวกับว่าไม่รู้เรื่องที่วารุณีคบหานานโออยู่ ซึ่งวารุณีก็ไม่ได้หลุดปากเรื่องนี้ให้นันทนารู้ แล้ววารุณีก็ไม่รู้ว่าเพื่อนรักหลุดปากพูดเรื่องนี้กับนันทนา ข้อมูลที่นันทนาได้รับ ถูกส่งต่อไปให้เหนือเมฆรับรู้ทันทีที่หล่อนก้าวออกจากอพาร์ตเมนต์ บุรินทร์นั่งใช้ความคิดอยู่ภายในห้องทำงาน ความคิดที่อยู่ในหัวไม่ใช่เรื่องการบริหารงานในโรงแรม แต่เป็นเรื่องความรู้สึกผิดที่ตนปิดบังเรื่องความรักของวารุณี บุรินทร์จำน้ำเสียงของเหนือเมฆที่แสดงความห่วงใยวารุณีได้ดี ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดมากขึ้น เขาเองก็ไม่อยากโกหกเหนือเมฆ เพราะหากเหนือเมฆมารู้ทีหลัง ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนอาจไม่เหมือนเดิม แต่ถ้าหากตนบอกเหนือเมฆ ธาร-ทิพย์ก็ต้องโกรธและไม่พอใจตนแน่นอน ความรักของเขาก็ต้องสั่นคลอน ตอนนี้บุรินทร์คิดหนักว่า จะเลือกรักษาความรักฉันเพื่อนหรือจะเลือกความรักที่ตนมีต่อธารทิพย์ สุดท้ายบุรินทร์ก็เลือกทั้งสองอย่าง... ทว่าบุรินทร์คิดว่า เรื่องนี้เขาไม่ควรบอกเหนือเมฆเอง คนที่บอกน่าจะเป็นนานโอมากกว่า หากนานโอบอกความจริงให้เหนือเมฆรู้ อาจทำให้คนหวงน้องสาวทุเลาความโกรธลงเพราะได้เห็นความจริงใจของนานโอที่มีต่อวารุณี บุรินทร์จึงเดินทางไปหานานโอที่ทำงาน เพื่อพูดคุยเรื่องนี้ ราววี่สิบนาทีต่อมา บุรินทร์มายืนอยู่ในอาคารสำนักงานบริษัทการ์รัซเซียร์ เมื่อบอกความประสงค์ของการมาให้เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์รับรู้ และนานโออนุญาตให้เข้าพบ บุรินทร์จึงขึ้นลิฟต์โดยสารไปยังชั้นที่ 7 “ผมโจนาธานครับ มาขอพบคุณนานโอ” บุรินทร์ใช้ชื่อเรียกภาษากลางเพื่อง่ายต่อการเรียก “ค่ะ เชิญค่ะ” เลขาหน้าห้องบอก เมื่อโทรศัพท์ไปบอกให้เจ้านายรับรู้ และอนุญาตให้เข้าพบ บุรินทร์ยิ้มให้สาววัยกลางคนตรงหน้า ก่อนเดินไปยังประตูห้องทำงานของนานโอ “เชิญนั่งครับ” นานโอบอกบุรินทร์ ตอนที่รู้ว่าบุรินทร์มาขอพบ เขาแปลกใจไม่น้อย และอยากรู้ว่า อีกฝ่ายมาหาตนทำไม “คุณมีอะไรครับถึงมาหาผมที่นี่” “ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณครับ เรื่องแอรี่” บุรินทร์ตอบ “เรื่องแอรี่ เรื่องอะไรครับ” นานโอให้ความสนใจทันที “คุณคงรู้เรื่องที่แอนดริว พี่ชายแอรี่หวงน้องสาวมาก ผมเป็นคนที่แอนดริวไว้ใจให้ดูแลแอรี่ แต่ผมกลับโกหกเรื่องคุณกับแอรี่ ผมรู้สึกผิดและอยากทำให้ความรู้สึกนี้ลดลง” บุรินทร์เกริ่น “คุณจะให้ผมทำอะไรครับ” นานโอโตพอที่จะรู้ว่า การมอของบุรินทร์ครั้งนี้ ไม่ใช่มาบอกเรื่องที่ตัวเองรู้สึกผิดเพียงอย่างเดียว ต้องมีอย่างอื่นด้วย “ผมอยากให้คุณบอกเรื่องนี้กับแอนดริว คุณคือคนที่เหมาะสุดในการบอกเรื่องนี้ แสดงความจริงใจที่คุณมีต่อแอรี่ให้แอนดริวเห็น เพราะหากแอนดริวรู้เรื่องนี้จากคนอื่น แอนดริวอาจคิดได้ว่า คุณเห็นแอรี่เป็นดอกไม้ริมทาง ไม่จริงจัง มันส่งผลไม่ดีถึงความรักระหว่างคุณกับแอรี่ด้วย” บุรินทร์ให้เหตุผล “ผมไม่มีปัญหาเรื่องนี้ ว่าแต่ผมจะติดต่อพี่ชายแอรี่ได้ยังไงครับ” นานโอถาม แต่ยังไม่ทันที่บุรินทร์จะตอบ นานโอกลับพูดเสริม “แต่ผมคิดว่า ผมน่าจะพูดกับแอนดริวแบบตัวต่อตัวมากกว่า หากผมโทรศัพท์ไปหาแอนดริว เขาอาจมองว่าผมไม่มีความจริงใจ พูดซึ่งหน้าน่าจะดีกว่านะครับ” บุรินทร์ชื่นชมความกล้าของนานโอ ที่กล้าเผชิญหน้าเหนือเมฆอย่างไม่เกรงกลัว บุรินทร์ชักหวั่นแล้ว่า เมื่อแรงกับแรงมาเจอกันอะไรจะเกิดขึ้น “ถ้าคุณจะเอาแบบนั้น คุณก็ต้องไปเมืองไทย ไปหาแอนดริวที่นั่น” “ผมไม่มีปัญหาเรื่องนั้น ผมไปได้ทุกเมื่อ แต่ผมอยากไปพร้อมกับแอรี่” นานโอตอบ “ถ้าจะไปเมืองไทย คงต้องรอแอรี่สอบเสร็จก่อน” บุรินทร์บอก วารุณีกับธารทิพย์มีกำหนดสอบในอีกสองสัปดาห์ ระหว่างนี้สองสาวมีหน้าที่หลายอย่างต้องทำ ไหนจะงานพิเศษ ไหนจะติวหนังสือกับเพื่อนและรายงานที่ต้องส่งอาจารย์ หากไปเมืองไทยตอนนี้ อาจส่งผลกระทบต่อเรื่องการเรียนของทั้งคู่ เวลาที่เหมาะสมที่สุดคือ หลังวารุณีกับธารทิพย์สอบเสร็จ “ไปหลังแอรี่สอบเสร็จน่ะดีแล้ว จะได้มีเวลาเตรียมตัวเตรียมใจ คุณอาจไม่ต้องเตรียมตัวเตรียมใจมากเพราะยังไงก็สู้ไม่ถอย แต่แอรี่ต้องใช้เวลาเตรียมใจมากกว่าใครๆ” “จะไปตอนไหนก็ได้ ผมไม่มีปัญหา เพื่อแอรี่ผมทำได้ทุกอย่างครับ” บุรินทร์มองเห็นความจริงใจของนานโอที่มีต่อวารุณี ทั้งน้ำเสียงและแววตาบอกให้เขารู้ว่า นานโอรักวารุณีจริง นานโอทิ้งคราบเสือร้ายกลายเป็นแมวเชื่อง “หลังสองสาวสอบเสร็จ เราจะมาคุยกันอีกทีนะครับว่าจะไปเมืองไทยวันไหน ผมไม่อยากให้แอนดริวรู้เรื่องนี้จากคนอื่น ซึ่งผมก็คิดว่า แอนดริวยังไม่ระแคะระคายเรื่องนี้ เรายังมีเวลาทำเรื่องนี้ให้ถูกต้อง” บุรินทร์คิดเช่นนั้น คนไทยในกรุงโรมมีเขากับเพชรหอมที่รู้จักเหนือเมฆ เป็นสองคนที่ไม่มีทางบอกเรื่องนี้ให้เหนือเมฆรับรู้ เขาจึงวางใจว่า ข่าวความรักระหว่างนานโอกับวารุณี คงไม่เดินทางไกลไปเข้าหูเหนือเมฆแน่นอน ทว่าบุรินทร์ลืมนึกถึงประโยคนี้ไป ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน และคงไม่คิดว่า คนที่สองหนุ่มกำลังพูดถึงนั้น กำลังเตรียมตัวเดินทางมากรุงโรมด้วยใจรุ่มร้อนดังไฟ ความหวงและห่วงน้องสาวเกินพอดีของเหนือเมฆอาจส่งผลถึงความรักของทั้งคู่ ที่ไม่มีใครคาดเดาว่าจะออกมาในรูปแบบใด สมหวังหรือผิดหวัง อีกไม่กี่วันคำตอบนี้ก็จะเฉลยให้ทุกคนรับรู้...