ตอนที่ 1

“นั่งดี ๆ ซินังหม่อน คันยุกยิกไปยุกยิกมาอย่างนี้ฉันจะทำได้สะดวกรึเปล่ายะ!” กานดาบ่นกระปอดกระแปดขณะเอามือจุ่มลงในกะละมังใบเล็กขยุ้มมะขามเปียกเพื่อถูหลังขาว ๆ ของหญิงสาวผิวขาวที่นุ่งผ้าซิ่นเพียงผืนเดียวริมลำธาร หม่อนนิ่วหน้าขณะที่ป้าของหล่อนใช้สมุนไพรโบราณถูตามเนื้อตัวให้แล้วบ่นออกมาบ้าง “ก็มันคันนี่ป้า...ใช้อย่างอื่นที่ไม่ใช่มะขามเปียกถูไม่ได้รึไง นี่ยิ่งถูยิ่งแสบผิวเนี่ย คันจะแย่” “อย่าบ่นให้มันมากนักเลยนังหม่อน แกคันตัวเหรอ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สาวแกมันคันหนีตามผู้ชายไปแกจะมานั่งคันให้ฉันลำบากขัดสีฉวีวรรณให้อย่างนี้มั้ยนังพวกหลานตัวแสบ” กานดาบ่นต่ออีกรอบเพราะหล่อนต้องมารับหน้าที่ที่ไม่ได้เต็มใจสักนิดกับการต้องเอาหลานสาวอีกคนมาขัดเนื้อตัวให้ขาวผ่องเพื่อเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวแทนหลานสาวอีกคนที่หนีตามผู้ชายไปหลังได้รับสินสอดทองหมั้นจากว่าที่เจ้าบ่าวซึ่งเป็นถึงพ่อเลี้ยงใหญ่เจ้าของปางไม้ชื่อดัง กรรมเวรที่หล่อนต้องบากหน้าไปขอโทษ อัครเดช คู่หมั้นของ ไหม หลานสาวไม่พอ เขาไม่แสดงความโกรธแต่บอกหล่อนว่าให้จัดการยังไงก็ได้ให้มีเจ้าสาวในวันแต่งเพราะบัตรเชิญถูกแจกไปแล้วและงานก็จัดเตรียมไว้พร้อมทุกอย่าง กานดาไม่รู้จะทำยังไงต้องเรียก หม่อน น้องสาวของไหมที่ต้องละทิ้งการเรียนกลางคันมารับหน้าที่เป็นเจ้าสาวแทนพี่สาวตัวเองอย่างไม่อาจเลี่ยง สักพักหม่อนก็ถอนใจเสียงดัง “ป้า...ยังไงหนูก็จะเข้าพิธีแต่งงานอยู่แล้วพรุ่งนี้แล้วป้าจะมาขัดสีอะไรหนูตอนนี้ ยังไงมันก็ไม่วาววัยมากไปกว่านี้แล้วล่ะ” “แกว่าไม่สำคัญรึไงนังหม่อน ก่อนเป็นเจ้าสาวแกต้องเข้าคอร์สเตรียมตัว ต้องผ่องแผ้วที่สุดเข้าใจไหม” “ถ้างั้นป้าเอาเงินมาให้หม่อนสักหมื่นดิ เดี๋ยวหม่อนจะเอาไปให้สถาบันความงามชุบตัวหลานของปป้าให้เป็นนางฟ้า...โอ๊ย!” หม่อนร้องเสียงดังเพราะโดนกานดาวางมะเหงกบนหัวเสียงดังป๊อก “อะไรน่ะป้า! เจ็บนะ” “นี่เป็นการสั่งสอนให้แกหัดสงบปากสงบคำไว้นังหม่อน พี่สาวของแก นังไหม นังหลานไม่รักดีมันทำฉันแสบไม่พอแกอย่ามาวอนหาเรื่องให้ฉันปวดกบาลอีก แหม๊...จะเอาเงินหมื่น ตอนนี้น่ะเอาตัวให้รอดกันซะก่อน พี่สาวแกหอบเงินพ่อเลี้ยงหนีไป ดีว่าเขาไม่มาถอนหงอกป้าแก ถ้ามาถอนจริง ๆ ฉันจะโกนหัวให้ดูทั้งบนทั้งล่าง บอกเลยว่าตอนนี้ฉันไม่มีอะไรให้ใครแล้วว๊อย” “ว๊าย...ป้า ดูพูดเข้าสิไม่อายปากบ้างเลย เป็นสาวเป็นนางนะนั่น”