ตอนที่ 3

“นี่นังหลานตัวแสบ เป็นเจ้าสาวแล้วแกต้องทำตัวดี ๆ เข้าใจมั้ย เอาใจพ่อเลี้ยง เขาอยากให้แกทำอะไรก็ทำ แล้วฉันจะสอนไว้ให้นะ เวลาเข้าเรือนหอแกอย่านอนเหมือนผักเหมือนท่อนไม้ ต้องลู่ไหวตามลม ต้องมีลีลาให้พ่อเลี้ยงติดใจ เข้าใจรึเปล่า” “ฮ้า...ป้า...ก็ป้าเป็นโสดนี่ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมสอนหม่อนได้ล่ะว่าให้ยั่วผู้ชายคืนแต่งงานอ่ะ ถ้าอย่างนั้นป้าก็ต้องรู้แน่เลยว่าต้องทำท่าไหนยังไงบ้าง...โอ๊ย!” หม่อนร้องลั่นอีกทีเพราะคราวนี้กานดาเคาะกะโหลกกะลาของหล่อนแล้วครอบหัวด้วยกะละมังใส่มะขามเปียก “นังหม่อน...เดี๋ยวก็ยันลงแม่น้ำไปเลย รู้มากจริงนะแก ที่ฉันสอนเพราะว่า...เอ้อ...เอ้อ...ฉันเคยเห็นในคลิปว๊อย เห็นว่ามันมี...เอ้อ...เอ้อ...ท่าไหนบ้าง” หม่อนยิ้มส่วนกานดาทำหน้าม้านเมื่อหลานสาวรู้ทัน หล่อนไม่แต่งงานก็จริงแต่เรื่องผู้ชายไม่มีใครรู้หรอกว่า...แซ่บซี๊ดไม่แพ้คนมีผัว ในที่สุดงานวิวาห์ก็มาถึง มีการจัดงานที่บ้านเจ้าสาวโดยที่กานดาแทบไม่ต้องทำอะไรในฐานะญาติผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาวผู้ทำหน้าที่แทนพ่อและแม่ ถึงจะมีคนถามเกี่ยวกับเรื่องที่มีการเปลี่ยนตัวเจ้าสาวกะทันหันแต่กานดาก็ทำหน้าของตัวเองได้อย่างไม่มีบกพร่อง หล่อนไม่ได้ปริปากพูดเรื่องที่ ไหม เจ้าสาว ตัวจริงทำเอาไว้งามหน้า นั่นคือการหอบเงินสินสอดหนีหน้าเจ้าบ่าวจนต้องให้น้องสาวเข้ามาทำหน้าที่แทนเพราะจริง ๆ แล้วกานดาก็นึกสงสารหม่อนเหมือนกันที่ต้องละทิ้งการเรียนกลางคันแล้วมาเป็นเจ้าสาวในงาน และพอเจ้าบ่าวเดินทางมาถึงกานดาก็พยายามสังเกตสีหน้าของ อัครเดช เจ้าบ่าวว่าบึ้งตึงหรือไม่ แต่เมื่อเขาได้เห็นหน้าเจ้าสาวคนใหม่ก็ดูเหมือนมีความพอใจแอบซ่อนแต่ป้าของเจ้าสาวก็อ่านเกมออกว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มคงจะไม่เสียหน้ากระมังเพราะหม่อนก็มีความสวยไม่น้อยไปกว่าไหมเหมือนกัน ทั้งความสวยและท่าที รูปร่างหน้าตาที่ไม่เป็นรองเจ้าสาวตัวจริง ส่วนหม่อนก็ตื่นเต้นจนทำอะไรแทบไม่ถูกทั้งที่หล่อนคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรทำให้หล่อนหวั่นใจ หล่อนเตรียมตัวมาก่อนหน้านี้แล้ว ซักซ้อมไว้แล้วว่าจะพูดอะไรกับเจ้าบ่าวบ้าง แต่เมื่อได้เห็นหน้าหล่อนก็ลืมทุกอย่างไปเกือบหมด นั่นเพราะพ่อเลี้ยงอัครเดชเป็นผู้ชายหน้าตาดี เขาตัวโตมากเหมือนนักกีฬา มีเสน่ห์ทั้งที่อายุก็มากกว่าหล่อนนับสิบปี หม่อนก็เคยเห็นเขาแต่ไม่ชัดเท่าไหร่ตอนเทียวไปเทียวมาหาพี่สาวเพราะตอนนั้นหล่อนไม่ได้สนใจอะไร มุ่งหน้าเรียนแต่หนังสือเพราะคิดว่าจะได้ตอบแทนบุญคุณของป้า กลับกลายเป็นว่าสุดท้ายหล่อนเรียนยังไม่ทันจบก็ได้ตอบแทนบุญคุณของกานดาเสียก่อน และเป็นการตอบแทนชนิดสมน้ำสมเนื้อเลยทีเดียว “นี่...หม่อน...จำที่ป้าสอนแกได้มั้ย”