ตอนที่ 6

“เธออยากไถ่โทษให้พี่สาวของเธอจริง ๆ เหรอหม่อน” เขาถามและหม่อนช้อนตามอง หญิงสาวรู้สึกแปลก ๆ มากขึ้นทุกที หล่อนนึกถึงคำพูดของป้ากานดาก่อนส่งตัวเข้าหอว่าให้เอาใจเจ้าบ่าว อย่าขัดใจ อันนั้นหล่อนรู้แต่ก็ยังคิดถึงความตั้งใจของตัวเองที่จะตะล่อมอัครเดชไม่ให้ทำอะไรหล่อนคืนนี้ ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เค้ยไม่เคยจะอยู่องสองต่อสองกับผู้ชาย คืนนี้เป็นครั้งแรกแถมคนที่หล่อนเข้าพิธีแต่งงานและอยู่ในห้องหอด้วยสองต่อสองก็เป็นหนุ่มหล่อล่ำเสียอีกด้วย หม่อนยิ้มฝืดๆ “ค่า...หม่อนอยากไถ่โทษให้พี่ไหม แต่...เอ้อ...พ่อเลี้ยงคะ...คือหม่อน” “งั้นเอางี้ละกัน...เธอถอดเสื้อให้ฉันหน่อยสิ...วันนี้เหนื่อยทั้งวัน ต้องต้อนรับแขกที่มางาน...อืม...ร้อนจะแย่แล้วเนี่ย” พ่อเลี้ยงขัดคอหญิงสาว หม่อนที่กำลังจะอ้าปากพูดเรื่องข้อตกลงของตัวเองเลยต้องตามน้ำด้วยการช่วยแกะกระดุมเสื้อให้เจ้าบ่าวที่นั่งหันหน้าเข้าหา \"”ยับเข้ามาใกล้ ๆ สิ...นั่งห่างแบบนี้แล้วจะทำให้ฉันถนัดได้ยังไง” เขาพูดแล้วเป็นฝ่ายขยับเข้าใกล้ กลิ่นน้ำหอมยั่วใจทำให้หม่อนเริ่มไขว้เขว แย่จริง ๆ เลย...หญิงสาวคิดในใจ หล่อนตั้งใจจะพูดเรื่องของหล่อนดันถูกขัดจังหวะเสียนี่ “อ่า...ค่ะๆ” ว่าแล้วก็ขยับเข้าไปใกล้พ่อเลี้ยงหนุ่ม เขาจ้องหล่อนตาเป็นมันแถมยังส่งสายตาประหลาดให้เสียอีกด้วย หม่อนเหลือบมองสายตาของเจ้าบ่าวที่จ้องหล่อนตอนแกะกระดุมให้ตั้งแต่เม็ดแรกถึงเม็ดสุดท้ายแล้วอมยิ้มจนหล่อนเองเขินหน้าแดง เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่หล่อนจะได้พูดเรื่องตัวเองกันล่ะเนี่ย แล้วอัครเดชก็พูดขึ้นว่า “อายุเท่าไหร่แล้วเราน่ะ” “สิบเก้าค่ะ” “ไหมยี่สิบเอ็ด ห่างกับไหมสองปีสินะ แต่ไหมเขาอยู่บ้าน ไม่ได้เรียนต่อเหมือนเธอ” “พี่ไหมเขาชอบอยู่บ้านค่ะ จะได้ช่วยป้ากานดาทำงานบ้าน หม่อนอยากไปเรียนป้าก็ไม่ขัด” “เก่งนี่เรา...แต่เป็นเมียฉันแล้วก็ต้องหยุดเรียนกลางคันสินะ” “หม่อนตั้งใจว่าค่อยกลับไปเรียนใหม่ก็ได้ค่ะ เพราะคนเราไม่แก่เกินเรียน” “ถามจริงเถอะ เธอรู้เรื่องไหมเขาหรือเปล่า ที่เขาหนีไป เขาหนีไปกับใคร เธอรู้ไหม” หม่อนส่ายหน้า “หม่อนอยู่มหาลัย ไม่รู้เรื่องอะไรหรอกค่ะ ขนาดกับพ่อเลี้ยงหม่อนก็ยังพึ่งได้รู้จักวันนี้นี่เอง” “อยู่มหาลัยมีแฟนรึเปล่าเราน่ะ แต่งงานแบบนี้แฟไม่ว่าเอาเหรอ”