ขอพิชิตใจตัวร้าย (ครั้งแรก)

ลินินไม่คิดว่าตัวเองจะฟื้นจากการตายมาอยู่ในนิยายเรื่องหนึ่งที่เคยอ่านมาก่อน เธอได้เข้ามาอยู่ในร่างของไพริน หญิงสาวที่รักพระเอกสุดหัวใจทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามาแม้จะต้องร้ายขนาดไหนแต่ตอนนี้เธอเข้ามาอยู่ในร่างนี้แล้วดังนั้นพระเอกอะไรนั้นช่างมัน! จะขอพิชิตใจตัวร้ายสุดหล่อแทน!! ลินินที่ตอนนี้เธอได้ชีวิตใหม่เป็นไพรินแล้วหญิงสาวก็จะทิ้งตัวเองคนเก่าไปซะเพราะเธอคงหาทางกลับไปไม่ได้อีกจะขอเริ่มทุกอย่างใหม่ในร่างของไพรินตัวร้ายในนิยาย ฉันจะเปลี่ยนจุดจบอันน่าเศร้าของเธอเอง!! ภายในห้องนอนไพรินกำลังนั่งเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์อยู่ที่เตียงนอนตั้งแต่ตื่นมารู้ว่าตัวเองมาอยู่ในร่างนี้ตอนแรกตกใจจนคนที่นี้คิดว่าเธอเป็นบ้าผ่านมาได้สามวันเธอถึงรู้สึกชินและปรับตัวยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไพรินคนเก่าโชคดีกว่าเธอมากเกิดมาในตระกูลคนรวยเป็นลูกคุณหนูชื่อออกจะดูหวานแต่ในนิยายเป็นสูตรฉบับนางร้ายถอดแบบมาหมดทั้งวีนเหวี่ยงเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจสนใจแต่อีตาพระเอกและผลาญเงินพ่อแม่ไปวันๆ พูดง่ายๆก็คือไม่เอาไหนสักอย่างหนึ่ง เสียงที่ดังมากจากประตูห้องทำให้สายตาของเธอเบนมองไปมองทางต้นเสียง “คะ คุณหนูขาคุณหนู!!” ประตูถูกเปิดออกโดยไม่ได้รอให้เธออนุญาตมาพร้อมกับร่างสาวใช้คนสนิทที่เอ่ยเรียกชื่อเธอด้วยเสียงร้อนรน “อะไรทำไมดูรีบขนาดนี้” เธอลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่งมองสีหน้าของสาวใช้คนสนิทของไพรินที่ทำหน้าดีใจราวกับเจอเรื่องอะไรดีๆมา “คุณวายุค่ะคุณหนู! คุณวายุมา” ชื่อของพระเอกถูกเอ่ยออกมาทำให้เธอร้องอ๋ออย่างเข้าใจพ่อของไพรินทำธุรกิจกับพระเอกทำให้บางครั้งเขาก็มาที่บ้านเธอบ่อยๆไพรินได้ใช้โอกาสนี้พยายามเชื่อมความสัมพันธ์ทำให้เขารักเธอ แต่มันก็เป็นการกระทำที่ศูนย์เปล่าคนที่เขารักก็คือนางเอกของเรื่องโน้น เมื่อฟังจบร่างของเธอก็เอนลงไปนอนท่าเดิมยกโทรศัพท์มาเลื่อนดูทำราวกับประโยคเมื่อกี้ไม่ได้สำคัญอะไรทำเอาสาวใช้เผยสีหน้าไม่เข้าใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเจ้านายตน “ต่อไปไม่ต้องมาบอกแล้วนะ” ไพรินเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงเฉยชา “ทำไมละคะคุณหนู? นี้เป็นโอกาสที่คุณหนูจะได้ใกล้ชิดกับคุณวายุนี้ค่ะ” ถ้าเป็นไพรินคนเก่าคงใช่แต่ไม่ใช่กับเธอ เธอไม่ได้ชอบอีตาพระเอกไม่มีเสน่ห์ส่วนไหนเลยสักนิดที่ทำให้เธอชอบได้ ตัวร้ายในนิยายต่างหากที่เธอสนใจตอนที่อ่านนิยายเรื่องนี้นิสัยของตัวร้ายออกจะสะกดหัวใจเธอให้เต้นขึ้นมาได้แทนที่จะเป็นพระเอกของเรื่อง บุคลิกเย็นชากับทุกคนแต่อ่อนโยนกับคนที่รักแค่คนเดียวนั้นหละที่ตรงใจเธอ ดูเหมือนว่าจะเป็นเอามากแต่ในเมื่อมาอยู่ในร่างนี้แล้วเธอจะลองสักครั้งถึงพ่อตัวร้ายจะแอบชอบนางเอกก็เถอะแต่จุดจบที่อยากได้นางเอกใาเป็นของตัวเองก็พาตัวเองชิบหายมาแล้ว ดังนั้นเธอจะจีบเขาแล้วเปลี่ยนตอนจบมันซะ!! ไพรินหันไปมองสาวใช้ที่ยังจ้องเธอแสดงสีหน้างงงวยมาให้อยู่เธอหัวเราะกับท่าทีนั้นเบาๆ“มีอะไรหรือเปล่า” เธอลองเอ่ยถาม “เอ่อคุณหนูไม่ชอบคุณวายุแล้วหรอคะ” “ไม่” เลือกตอบแบบสั้นๆไม่ติดจะขยายความเพิ่มอีกคนเหมือนอยากเอ่ยถามต่อแต่ก็เลือกจะเงียบไป “ถ้างั้นปลาขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ” เธอพยักหน้ารับกับคำพูดนั้นของเจ้าตัวลอบมองดูคนที่เดินออกไปจากห้องที่ทำท่าทางแปลกใจกับเธออยู่ไม่น้อย เช้าวันต่อมาเธอเลือกที่จะแต่งตัวโดยใส่ชุดเดรสกระโปร่งบานสีฟ้าขาวพร้อมกับดัดปลายผมให้ม้วนใบหน้าถูกแต่งแต้มแบบอ่อนๆเผยผิวเนียนใสของเจ้าของร่างกระจกบานใหญ่สะท้อนภาพของผู้หญิงตัวเล็กน่ารักราวกับตุ๊กตา ลินินยอมรับเลยว่าไพรินสวยหวานอยู่มากแต่เพราะนิสัยที่ไม่ดีใบหน้างามถึงถูกมองข้ามไปถ้าเทียบกับเธอแล้วรู้สึกจะคนละสไตล์ใบหน้าของเธอออกจะคมชัดไปทุกส่วนจนดูดุ เมื่อสำรวจตัวเองจนเสร็จแล้วเธอก็พาตัวเองออกมาจากห้องนอนมุ่งเดินลงบันไดไปที่ชั้นล่างของบ้าน “จะไปไหนละนั้น” พอเดินลงมาชั้นล่างยังไม่ทันได้ทำอะไรก็ถูกทักขึ้นด้วยนำ้เสียงเอ็นดูของคนเป็นพ่อหญิงสาวหันไปมองตามเสียงเรียก เห็นร่างของชายใกล้เข้าวัยชรากำลังนั่งจิบนำ้ชาอยู่ “รินว่าจะไปห้างค่ะคุณพ่อ” เธอตอบพร้อมกับเดินไปใกล้ส่งยิ้มหวานสดใสไปให้คนที่มอง “แปลก” เสียงดูประหลาดใจเอ่ยกับเธอ แปลกหรอ..? “แปลกอะไรคะ” “ปกติลูกจะขอเงินพ่อตลอด” “บัตรลูกมีวงเงินตั้งเยอะจะเอาไปอีกทำไมกันละค่ะ” ใช้ยังไงก็ไม่หมดง่ายๆหรอกถ้าเธอยังขอเพิ่มอีกคงต้องเอาไปเหมาของทั้งจังหวัดแล้ว ชายใกล้เข้าวัยชราหัวเราะเบาๆออกมาตั้งแต่นอนสลบไปเป็นเกือบอาทิตย์วันนั้นพอมาวันนี้หญิงสาวกลับเปลี่ยนไปหลายอย่างถึงจะแปลกแต่ดูนิสัยจะดีขึ้นมากกว่าแต่ก่อนปกติจะออกไปช็อปหรือไปอะไรข้างนอกมีหรือจะไม่มาแบมือขอเงินตนเหตุผลที่มักใช้อ้างตลอดก็มีแต่กลัวเงินไม่พอจ่าย “ตามใจเราแล้วจะเอารถคันไหนไป พ่อจะได้เอากุญแจให้ถูก” เธอตาลุกวาวกับคำพูดรวยระดับไหนกันมีรถให้เลือกขนาดนั้นเลยรึไง ในนิยายไม่เห็นจะมีบอกเอาจริงๆซีนที่ไพรินออกมาก็มีแต่ตามตอแยพระเอกขัดขวางรังแกนางเอกเท่านั้นเรื่องเกี่ยวกับตัวนางร้ายไม่มีบอกไว้สักเท่าไหร่ “ลูกขอดูก่อนได้ไหมคะ” เธอเอ่ยอย่างตื่นเต้นเกิดมาไม่เคยมีแบบนี้มาก่อน แต่ก่อนเธอต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบเพื่อให้ตัวเองอยู่รอดมีเงินใช้มีเงินเก็บไม่มีหรอกจะมานั่งกินนอนกินไปวันๆทุกวันต้องรีบตื่นไปทำงานหาเงินรถที่ใช้นั่งก็รถโดยสารเนี่ยแหละ อยากจะร้องโอ้โหออกมาดังๆเมื่อสายตาเธอมองที่โรงจอดรถเห็นรถหลายคันจอดเรียงรายกันอยู่ คันละไม่ตำ่กว่าล้านจอดเรียงกันไว้อย่างเป็นระเบียบทำเอาตาเธอลุกวาวเลย “ชอบคันไหนละ” เธอกวาดสายตาไปมองก่อนจะสะดุดกับรถเบนซ์สีขาวเปิดประทุนทรงสวย รถในฝันที่เธอมักจะเข้าไปดูอยู่บ่อยๆอยากจะมีไว้สักคนในชีวิต ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาขับจริงๆ!ที่เกิดขึ้นกับเธอคือในนิยายจริงๆนะหรอ!? “คันนี้ค่ะ” นำ้เสียงดูดีใจอย่างปิดเอาไว้ไม่มิดถูกเอ่ยขึ้น “ต่อให้เป็นความฝันนี้ก็เป็นฝันที่ดีมากเลยถือว่าคุ้มแล้วละเรา” หญิงสาวเอ่ยพูดขึ้นเมื่อขับมาถึงห้างที่ต้องการเธอลงจากรถที่ตัวเองพึ่งจะเลือกมันมาใบหน้าของเธอตอนนี้ฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุขถึงใบหูไปแล้วละ “เอาละอย่างแรกก็ต้องเลือกของใช้ส่วนตัวก่อน” มีหลายอย่างของไพรินที่เธอว่ามันขัดกับเจ้าตัวทั้งชุดที่เกือบแปดสิบห้าเปอร์เซนต์เป็นชุดแนวรัดรูปโชว์เนื้อหนังน้อยมากจะมีชุดหวานๆนำ้หอมก็เป็นกลิ่นที่ดูเซ็กซี่โดยที่เจ้าตัวควรจะฉีดแบบหวานๆให้เข้ากับตัวเองมากกว่า วันนี้เธอเลือกไม่ฉีดนำ้หอมเพราะมันขัดกับใบหน้าหวานของเจ้าของร่างจึงเลือกทาโลชั่นให้หนาเป็นพิเศษเพื่อให้มีกลิ่นตัวหอมขึ้นกว่าเดิม หญิงสาวมองหาร้านที่ตัวเองต้องการที่จะไปหาซื้อเสื้อผ้าแบบใหม่แต่สายตาดันไปสะดุดเข้ากับร่างสูงที่ดูโดดเด่นใบหน้าที่เห็นเพียงครึ่งเสียวกพาลให้ใจเธอมันสั่น ที่เธอเห็นอยู่คือ เพลิงกัลป์ตัวร้ายของเรื่อง!! หญิงสาวไม่คิดว่าจะเจอไม่รู้ตอนนี้อีกคนไปแอบชอบนางเอกแล้วรึยัง ถึงจะบอกว่าจะจีบแต่เอาเข้าจริงๆเธอก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงก่อนดี สมองมันรู้สึกตื้นไปหมด เธอมองร่างสูงที่กำลังดูหนังสืออยู่หน้าร้านขายนหนังสือดวงตาคมกริบของชายหนุ่มจ้องมองหนังสือที่อยู่ในมือของเจ้าตัว สายตาคู่นั้นจองเจ้าตัวทำเอาใจเธอมันรู้สึกจะละลายลงไปได้ง่ายๆ เอาไงดีจะเดินเข้าไปหรือจะเดินผ่าน? ใจอยากเข้าไปแต่มันไม่กล้า! ตอนนี้ข้างในตัวเธอมันยุ่งเหยิงกับตัวเองไปหมด เฮ้ย! เขากำลังมองมาหนิ! สมองบอกให้เธอหลบแต่ขามันกลับก้าวไปไม่ออก สายตาคู่นั้นจ้องเธอชนิดไม่ไหวติงทำเอาหญิงสาวยืนทำตัวไม่ถูกมือไม้ไม่รู้จะวางอีท่าไหนเอาไว้ดี เธอเม้มริมฝีปากอิ่มเข้าหากันอย่างรู้สึกประหม่ากลับสายตาของเขาชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาคมและใบหน้าหล่อๆนั้นมันไม่ดีต่อหัวใจเธอเลย! เราทั้งสองสบสายตากับในความรู้สึกที่ดูจะแตกต่างกันออกไป ไพรินสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะส่งยิ้มหวานบางเบาประดับใบหน้าไปให้ร่างสูงที่ยังคงสีหน้าเรียบเฉยใส่เธอขาเรียวก้าวไปหาอีกคนมาหยุดยืนต่อหน้าเขาอยู่ในระยะที่พอเหมาะ “พี่เพลิง” เธอเอ่ยเสียงใสดวงตากลมราวกับลูกแมวมองอีกคนอย่างเป็นมิตร “ครับ” เขาเอ่ยตอบคำทักทายของเธอและกลับไปนิ่งเงียบเหมือนเดิม ปฎิกิริยาโต้ตอบเธอกลับมาแบบนี้... ไม่อยากคุยด้วยสินะ ไพรินยังคงส่งยิ้มหวานสดใสก่อนจะเบนสายตามองชั้นหนังสือที่ร่างสูงดูอยู่เมื่อครู่ อะไรมีแต่นิยายแนวฆาตกรรมทั้งนั้น “ชอบอ่านหรอคะ” เธอชวนคุยทำใจสู้เสือตัวใหญ่ตรงหน้าตนเองที่ยังคงนิ่งสงบเงียบใส่เธอร่างเพรียวบางเดินเข้าไปใกล้ที่ชั้นหนังสือนั้นก่อนจะไล่สายตามองดูหนังสือที่ถูกจัดวางเอาไว้ “ครับ” ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนพูดน้อยหรือไม่อยากจะตอบเธอกันแน่ “รินก็เคยอ่านว่าจะหาอ่านอีกพี่เพลิงแนะนำได้ไหมคะ” อันนี้เธอไม่ได้พูดโกหกตัวเธอในร่างเก่าเคยอ่านมาแล้วจริงๆ เพลิงกัลป์ขมวดคิ้วสงสัยในตัวร่างบางตรงหน้าก่อนจะคลายลงไปมองดูปฎิกิริยาที่ดูจะเปลี่ยนไปของอีกคน มาแปลก... ปกติเราทั้งสองส่วนมากก็ต่างคนต่างอยู่มาโดยตลอด แต่ก็คงแปลกตั้งแต่การแต่งตัวและใบหน้าที่ไม่บึ้งตึงเหมือนทุกที ปกติทั้งเผยเนื้อหนังทั้งใบหน้าสวยที่ถูกแต่งให้ดูจ้านแต่วันนี้กลับพลิกเป็นสาวหวานแทน เขายอมรับเบาๆว่าเจ้าตัวเหมาะกับลุคนี้ ราวกับตุ๊กตาก็ว่าได้... เพลิงกัลป์ไม่ได้ตอบกลับไปเลือกที่จะเลื่อนสายตากวาดมองทั่วชั้นหนังสือหาเนื้อเรื่องที่น่าจะเบาเนื้อหาไม่รุนแรงให้กับอีกคน เขาไม่เชื่อว่าหญิงสาวเคยอ่านมันจึงเลือกแบบนี้ก่อนจะยื่นหนังสือที่เลือกให้ไปตรงหน้าของเธอ “อันนี้เหรอคะ” ไพรินเอ่ยนำ้เสียงใสถามชายหนุ่ม เมื่อกี้ชายหนุ่มเลือกไม่ตอบเธอเขาเลื่อนสายตามองไปที่ชั้นหนังสือนั้นก่อนจะหยิบมันมาเล่มหนึ่งนื่นมันมาตรงหน้าเธอ เธอรับมันมาจากมือเขาก่อนจะไล่สายตาอ่านหน้าปกเรื่องดีที่หน้าปกหนังสือมันไม่ได้เป็นรูปดูน่าสยดสยองอะไร ถ้าเป็นแบบนั้นเอากลับบ้านไปเธอคงได้คว่ำหน้ามันลงเพราะไม่อยากจะเห็นแน่ๆ “พี่เพลิงเคยอ่านรึยังคะ” ไพรินยังคงจะใช้ความพยายามชวนอีกคนคุยใบหน้าของเธอแสดงสีหน้าสนอกสนใจนิยายอย่างเต็มที่ เห็นแบบนี้เรื่องการแสดงเธอไม่เป็นสองรองใครบอกเอาไว้เลย!! ตอนเด็กๆเรียกได้ว่าเวทีของโรงเรียนเธอขึ้นไปแสดงมากกว่าสิบๆรอบได้ เกี่ยวไหมเนี่ย? “ยัง” รู้สึกว่าตัวเองจะชินแล้วที่อีกคนตอบกลับมาแบบสั้นๆอย่างน้อยเขาก็ยอมคุยกับเธอก็แล้วกัน มือเรียวยื่นหนังสือกลับไปให้ร่างสูงเหมือนเดิมเธอเห็นสีหน้าฉายแววดูไม่เข้าใจของเขาแวบหนึ่งก่อนจะกลับมาปกติ “ไม่ชอบ?” เขายอมรับมันกลับเธอส่ายหน้ากับคำถามนั้นพร้อมรอยยิ้มที่ยังคงประดับดวงหน้าหวานอยู่ “เปล่าค่ะแต่รินชอบดูรีวิวก่อนว่าดีไหมถึงจะตัดสินใจอ่าน” ไม่รู้ว่าข้ออ้างที่คิดขึ้นมาสดๆมันยังพอที่จะไหลลื่นไปได้ไหม “พี่เพลิงอ่านแล้วมารีวิวบอกรินได้ไหมคะ” “งั้นเอาเรื่องที่พี่เคยอ่านแล้วกัน” อีกคนตัดความหวังเธอที่จะขอไลน์ติดต่อหรือพูดคุยกันทีหลังไปเสียดื้อๆ อะไรกันเพราะเธอเป็นตัวร้ายเหรอมันถึงออกมาแบบนี้ได้...? “แต่รินสนใจเรื่องนี้แล้ว” เธอเลือกที่จะดื้อดันเอ่ยเหมือนจะไม่ยอมแบบที่เขาบอก “สนใจก็คงจะอ่านได้แล้ว” คำพูดอีกคนทำเอาเธอหงอยทันที จะให้เธอตะโกนบอกใส่หน้าไปเลยไหมว่ากำลังหาเรื่องคุยต่อด้วยถึงได้ทำแบบนี้! ใบหน้าสวยแสดงสีหน้าดูยุ่งดวงตาราวลูกแมวมองร่างสูงคนตรงเธอด้วยแววตาขุ่นมัว เพลิงกัลป์มองใบหน้านั้นให้ความรู้สึกเหมือนลูกแมวขนฟูกำลังโกรธใส่เขามันดูน่ารักไม่มีความน่ากลัวออกมาสักนิดเดียวเขาเผยลอบยกยิ้มมุมปากขึ้นมา “งั้นรินไม่อ่านแล้วก็ได้ค่ะ” หญิงสาวกำลังจะก้าวเดินจากไปแต่ชายหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้มรั้งอีกคนเอาไว้ก่อน “อีกห้าวันพี่จะไปคุยงานกับพ่อเราวันนั้นจะบอกแล้วกัน” เพลิงกัลป์เอ่ยพูดอย่างไม่รอให้หญิงสาวเอ่ยอะไรกลับมาดวงตาคมมองดูใบหน้าหวานที่เหมือนจะปรับอารมณ์ไม่ถูกกับการกระทำของเขาอยู่แวบหนึ่งก่อนจะเดินไปจ่ายตังค์ค่าหนังสือเล่มนั้นทันที เธอมองแผ่นหลังกว้างนั้นอย่างนึกฉงนใจคนอะไรความคิดความอ่านยากจะเข้าใจมากจริงๆอยู่ดีๆก็มายอมกันง่ายๆเลยซะงั้น เธอเลือกจะยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ได้เดินหนีร่างสูงไปไหนใบหน้าหล่อหันกลับมาเธอเมื่อจ่ายตังค์ค่าหนังสือเสร็จสรรพเห็นอีกคนเลิกคิ้วเมื่อเห็นเธอยังคงยืนอยู่ตรงนี้ “พูดจริงนะคะ” เธอเอ่ยเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ “ครับ” เป็นคำว่าครับที่สั้นแต่มันทำให้เธอยิ้มขึ้นมาได้ “อะ..” ก่อนที่ไพรินจะได้เอ่ยอะไรออกไปหญิงสาวก็สังเกตเห็นท่าทีของร่างสูงที่ดูจะเปลี่ยนไปนั้นใบหน้าหล่อมองไปด้านหลังของเธอด้วยใบหน้าดูอ่อนโยนลงแววตาของเขาดูจะอบอุ่นขึ้นมามาก อะไรกัน!? อยู่กับเธอตั้งนานสีหน้าที่เธอได้เห็นก็มีแต่เรียบเฉยหญิงสาวมองไปทางด้านหลังก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างนึกหงุดหงิด ภาพปรากฎร่างของแม่นางเอกนิยาย“ลานิล” ใบหน้าน่ารักของเจ้าตัวมาพร้อมกับชุดสีขาวทั้งตัวนั้นเข้ากับใบหน้าน่ารักดูใสๆของเจ้าตัวไม่น้อยเลย เธอหันกลับมามองใบหน้าหล่อของเพลิงกัลป์ที่มองอีกคนไม่วางตาทำเอาหัวใจของเธอมันรู้สึกจะคันยิกๆ แพ้ตั้งแต่เริ่มไปได้แค่นิดเดียวเองหรอเรา เขาปล่อยเธอยืนอ้างว้างเดินเข้าไปหาแม่นางเอกที่พอเห็นอีกคนก็ทำหน้าตกใจราวกับเจอผีเธอมองท่าทีของอีกคนที่ชวนให้น่าปกป้องนั้นด้วยหัวใจที่เริ่มเจ็บ ควรเข้าไปขัดขวางเขาทั้งสองคนดีไหมหรือเธอควรเลือกที่จะเดินออกไปเงียบๆดี? จะทางไหนความสัมพันธ์มันก็ไม่ได้คืบหน้าไปในทางที่ดีหรอกแบบนี้... วั้นนี้เธอควรถอยออกมาดีกว่าไม่รู้ว่าเข้าไปแล้วเธออาจจะแสดงบทนางร้ายจริงๆใส่ก็ได้ . . . “ไม่สบายใจเรื่องอะไรรึเปล่าคะคุณหนู” ไพรินกลับมาถึงบ้านด้วยสีหน้าที่คนอื่นคงดูออกว่ามันดูไม่ดีแค่ไหน ปลาวางถุงข้าวของที่คุณหนูซื้อมาไว้ที่โซฟาก่อนจะมานั่งลงข้างเตียงมองดูคุณหนูของตนเองที่กำลังนอนทำหน้าดูเศร้าๆอยู่ “เปล่าหรอก” เธอไม่อยากจะอธิบายอะไรเลือกจะเอ่ยตอบแบบบอกปัดไปแทน “งั้นคุณหนูทานอะไรหวานๆไหมคะเผื่ออารมณ์จะได้ดีขึ้น” “อือรบกวนหน่อยนะ” นั้นสิทานอะไรหวานๆลงไปเธออาจะลืมความรู้สึกยิบๆที่หัวใจออกไปก็ได้ ถึงวันนี้เขาจะไม่เห็นเธอในสายตาแต่คอยดูเถอะเธอจะทำให้เขามาชอบเธอให้ได้ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก!