โปรยปราย...

“ชะ เช้าแล้วหรือคะ..” ถามเขาเสียงพร่าและไม่กล้าขยับตัวเพราะรับรู้ถึงความใกล้ชิดที่แสนสนิทสนม เธอกอดเขาแน่นอีกแล้วใช่ไหมนี่.. ก็อากาศมันหนาวนี่นาเจออะไรอุ่นๆ ก็กอดไว้ก่อนแหละ.. สลักจิตบอกตัวเองในใจ.. “เพิ่งตีห้าน่ะ.. แต่อากาศข้างนอก็ยังมืดอยู่.. หนาวไหม..” คีแรนบอกอ่อนโยนมือแข็งแรงปัดปอยผมรุ่ยร่ายออกจากดวงหน้าเธอเบาๆ “ค่ะ..” “ค่ะนี่คือหนาวหรือไม่หนาว” “หนะ หนาวค่ะ..” สลักจิตบอกเบาๆ นอนเกร็งใจเต้นแรงเมื่อใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนลงมาใกล้จนปลายจมูกโด่งสวยของเขาชิดกับปลายจมูกของเธอ สลักจิตก็รู้สึกถึงกระแสความร้อนที่แผ่ซ่านมาจากกายแกร่งและร่างของเธอก็ร้อนรุ่มแปลกๆ ทั้งรู้สึกหมุนมวนในช่องท้องราวกับว่ามีลมพายุกำลังพัดกระหน่ำอยู่ในนั้น “ถ้าคุณคีย์จะรักอุ้ม.. อุ้มพร้อมใช่ไหม..”