บทที่ 6. จุดแตกร้าว จบตอน

“ชารอนแค่มาทักทายอุ้มแค่นั้นจริงๆ น่ะเหรอ” คีแรนถามขณะค่อยๆ เอนกายลงเคียงข้างคนที่กำลังอ่านหนังสือแม่และเด็กอยู่บนเตียง สลักจิตหันมายิ้มให้บางๆ ร่างสูงใหญ่สะอาดเอี่ยมหอมกรุ่นหลังอาบน้ำสลักจิตชอบกลิ่นกายของเขาเหลือเกิน “แค่นั้นจริงๆ ค่ะ ทำไมหรือคะ” ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าเขาหมายความอย่างไร “อุ้มโกหกไม่เก่งหรอก..” “แน๊.. หาความ” “ไม่หาหรอก คุณคีย์รู้จักชารอนดี” คีแรนเข้ามาโอบกอดเธอแล้วหอมแก้มนุ่มอย่างมันเขี้ยว ซึ่งเขาก็มักทำแบบนี้เป็นประจำ “อุ้มอย่าไปใส่ใจชารอนมากนะ ชารอนน่ะนิสัยเด็กๆ เป็นผู้ใหญ่ไม่ได้ครึ่งอุ้มด้วยซ้ำไป” “ค่ะ.. อุ้มจะเชื่อฟังคุณคีย์ทุกอย่างเลย” “น่ารักที่สุด เมียใครเนี่ย” เขายิ้มกว้างแล้วมอบจุมพิตแสนหวานให้เธอเป็นรางวัล สลักจิตเคลิบเคลิ้มไปกับจุมพิตแสนหวานและอยากจะถามกลับไปว่า น่ารักแล้วรักเธอบ้างไหม แต่ก็กลัวคำตอบที่จะได้กลับมาจึงเก็บคำถามนี้ไว้ในใจ “นอนเถอะดึกแล้ว พรุ่งนี้คุณคีย์ว่าจะพาคุณย่าไปไหว้พระ เราไปวัดพระแก้วกันนะ” “ค่ะ อุ้มก็อยากไปวัดพระแก้ว อุ้มยังไม่เคยไปเลยค่ะ” “จริงเหรอ.. โถ.. เด็กน้อยของคุณคีย์” คีแรนกอดเธอแล้วลูบเรือนผมนุ่มเบาๆ เหมือนปลอบโยนเด็กน้อยผู้อาภัพ สลักจิตยิ้มกับตัวเองอย่างอิ่มเอมใจ เพียงเท่านี้เธอก็มีความสุขมากเกินพอแล้วไม่ใช่หรือ... เป็นการได้มาเที่ยวไหว้พระที่วัดพระแก้วเป็นครั้งแรกในชีวิตของสลักจิต เธอตื่นเต้นมากกับทุกอย่างรอบกาย คีแรนพาทุกคนไปเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์ผ้าในสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถ สลักจิตทั้งตื่นตาตื่นใจในเสื้อผ้าอาภาณ์ ฉลองพระองค์ของพระองค์มากๆ เพราะมันสวยงามวิจิตตระการตาและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอีกทั้งฉลองพระองค์ทุกชุดนั้นก็ตัดเย็บจากผ้าไหมของไทยด้วยฝีมือการตัดเย็บและรูปแบบที่สวยทันสมัย เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าตนจะได้มาเห็นข้าวของที่สวยงามเช่นนี้... “เป็นไงบ้างเหนื่อยไหม” คีแรนเช็ดเหงื่อที่ผุดพรายตามไรผมให้เธออย่างอ่อนโยน “นิดหน่อยค่ะแต่สนุกและตื่นเต้นมากๆ เลยค่ะ” “คุณคีย์ก็เห็นอุ้มสนุกและตื่นเต้นกับทุกอย่าง.. เสียดายนะที่รันไม่ได้มาด้วย คุณคีย์กลัวอุ้มจะเหงา..” คีแรนยังมีแก่ใจคิดถึงศรัณที่เดินทางไปเรียนต่อด้านอาหารตามที่ฝันไว้และด้วยการสนับสนุนจากผู้เป็นแม่ที่แม้จะเป็นอาจารย์ที่เชี่ยวชาญเรื่องอาหารแต่ก็อยากให้ลูกชายได้ไปแสวงหาความรู้ที่แปลกใหม่หาประสบการณ์ชีวิตบ้าง “อุ้มไม่เหงาหรอกค่ะ กำลังสนุกกับการคิดค้นเมนูขนมใหม่ๆ” ทั้งสองพูดคุยยิ้มหัวกันอย่างสนิทสนมทำให้คนที่ฝ้ามองอยู่รู้สึกอิจฉาและน้อยใจ... “ชารอนอยากกลับแล้ว” ชารอนพูดขึ้นโดยไม่สนใจว่าคนอื่นอยากจะกลับรึยัง และคุณย่าก็เพิ่งเดินมาถึงตรงที่พวกเขาอยู่เพราะคุณย่าขอไปเข้าห้องน้ำโดยมีพี่สมปองคอยช่วยดูแลคุณย่าด้วย.. “อะไรกันไหนว่าเราจะไปวัดเบญจมบพิตรกันต่อ” “ชารอนร้อนและเหนื่อยแล้วค่ะคุณย่า กลับบ้านกันนะพี่คีแรนนะๆๆ” ชารอนพูดอย่างเอาแต่ใจแล้วเขย่าแขนแข็งแรงของคีแรนเหมือนเด็กๆ ที่ร่ำร้องเอาในสิ่งที่ตนต้องการ “เรากลับกันก็ดีนะคะ อุ้มรู้สึกเหนื่อยๆ เหมือนกัน วันหลังค่อยมาใหม่ก็ได้ค่ะ” “ถ้าอุ้มเหนื่อยแล้วก็กลับกันเถอะ” คุณย่าเสริมขึ้นยิ่งทำให้ชารอนรู้สึกไม่พอใจที่ใครๆ ต่างก็ดูเอาอกเอาใจสลักจิต แต่จำต้องเก็บอาการไว้ก่อน “งั้นเราไปที่รถกันเถอะ” ในที่สุดทุกคนก็กลับถึงบ้านและแยกย้ายกันทำธุระส่วนตัวก่อนจะลงมารับประทานอาหารเย็นและต่างก็พักผ่อนที่ห้องของตน... “ฉันคิดว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่างที่เด็ดขาดให้ยายนั่นกระเด็นออกจากชีวิตพี่ชายเธอแล้วล่ะ แบบนี้ต่อไปเธอจะเป็นหมาหัวเน่านะชารอน แล้วถ้าเขามีลูกด้วยกัน เขาก็จะรักแต่ลูกและไม่สนใจเธอ ทีนี้เธอก็ไม่มีความหมายอะไรในชีวิตเขาแล้ว ยิ่งเป็นน้องบุญธรรม ไม่ใช่พี่น้องคลานตามกันมา ก็ยิ่งไม่มีค่าเลยนะ” ไลลารีบจี้จุดร้อนจุดที่ปมด้อยของชารอนทันทียิ่งเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลและอาการรุ่มร้อนของชารอนก็ยิ่งได้ใจ “นังนั่นมันหัวสูง เผลอๆ เด็กในท้องอาจจะไม่ได้เป็นลูกของพี่ชายเธอก็ได้ ฉันได้ข่าวมาว่ามันเป็นเด็กกำพร้าอยู่กับลุงป้าขี้เมาและติดการพนัน เลยเอามันมาขายให้พี่ชายของเธอ เหมือนนางบำเรออะไรเทือกๆ นั้นล่ะ..” ไลลาลอบยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลและขุ่นเคืองใจของชารอน ดวงตาสวยวาววับขึ้น “คนชั้นต่ำ.. มันแผนสูงจริงๆ” “มันตั้งใจมาจับพี่ชายเธอแน่นอน เธอเชื่อฉันสิ ไม่งั้นจะปล่อยให้ท้องหรือไง แล้วคุณอย่างพี่คีแรนน่ะเหรอจะปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเอง เขาคงไม่อยากแต่งงานกับคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าหรอกผู้หญิงรอบกายเขามีแต่สาวสังคมสวยๆ ดีกรีดีเลิศทั้งนั้น ทำไมจะต้องเอาอนาคตมาทิ้งกับอีแค่ผู้หญิงข้างถนนอย่างนังเด็กนั่นจริงไหม..” “นั่นสิ ฉันจะยอมไม่ได้ พี่คีแรนจะต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ฉันเห็นแล้วว่าดี เหมาะสมกับพี่คีแรนทั้งหน้าทางทางสังคม ทั้งฐานะเท่านั้น..” ชารอนพูดอย่างเย่อหยิ่ง ไลลาแอบเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ในความถือเนื้อถือตัวของชารอน จนป่านนี้ผู้หญิงสาวสวยเพียบพร้อมอย่างชารอนไม่มีแม้แต่คนรักหรือชายหนุ่มที่คบหาเพราะความถือเนื้อตัวว่าสูงส่งร่ำรวยนี่ล่ะ แต่ใครจะสนล่ะ.. เธอแค่อยากจะเอาคืนทำให้คีแรนเสียหน้าเจ็บปวดเท่านั้นเอง และมันมีแววว่าจะสำเร็จด้วย... “ฉันว่าเธอควรจัดการขั้นเด็ดขาด อย่าอ่อนข้อให้มันเด็ดขาด เท่าที่ฟังมา ดูท่าพี่ชายเธอหลงมันมาก หากเธอพลาดรับรองได้ว่าเขาเกลียดเธอแน่ๆ” แน่นอนว่าชารอนไม่อยากให้คีแรนเกลียดตัวเองแน่นอน เธอต้องการเป็นที่รักของทุกคน อยากเป็นคนสำคัญที่สุด และจะไม่ยอมให้ใครมาช่วงชิงสิ่งเหล่านี้ไปจากตนแน่นอน.. “เธอว่าฉันควรทำยังไง” “ไม่เห็นจะยากเลย.. ฉันคิดว่าฉันมีแผนเด็ดๆ แต่เธอต้องยอมให้ฉันช่วยและเธอจะต้องทำตามแผนอย่างเคร่งครัด รับรองว่าได้ผลแน่นอน” ไลลาซ่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไว้อย่างมิดชิด โอกาสทองของเธอมาแล้ว จะไม่ยอมปล่อยให้มันผ่านเลย...